ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δημιουργία Νεανικού Μουσικού Σχήματος.
Το Γραφείο Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος, προχώρησε σε μια πειραματική δημιουργία ενός Νεανικού Μουσικού Σχήματος που σκοπό έχει να γράφει στίχους και μουσική με την οποία θα κρατά συντροφιά στους νέους, θα τους προσφέρει υγιή ευχαρίστηση και χαρά.
Θα επικεντρώνεται σε όσα σχετίζονται με την ηλικία τους, τις ανάγκες τους, τα συναισθήματα τους, τις εμπειρίες τους, τους προβληματισμούς τους, την καθημερινότητά τους αλλά και σε θέματα όπως η χαρά, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη κ.λπ. όπως είναι εκφρασμένες μέσα από Ορθόδοξη Παράδοση της Εκκλησίας μας.
Άκουσες τα νέα μουσικά μας κομμάτια;
Πρόσφερε κι εσύ ένα ΚΡΟΥΑΣΑΝ στους ΑΠΟΡΟΥΣ κρατούμενους του Μαλανδρίνου…
Στο κατάστημα κράτησης του Μαλανδρίνου πρόκειται να λειτουργήσει άμεσα Δημοτικό Σχολείο και ΣΔΕ (Σχολείο Δεύτερης ευκαιρίας) Γυμνασιακών τάξεων εντός του καταστήματος και να διδάσκει σε έλληνες και αλλοδαπούς την ελληνική γλώσσα και παιδεία.
Έχει περίπου 80 μαθητές. Όμως οι κρατούμενοι που θα παίρνουν ένα πρωινό γύρω στις 6:00 το πρωί έως τις 2:00 το μεσημέρι που θα πάρουν το γεύμα τους δεν έχουν κάτι να φάνε. Χρειάζονται έστω ένα κρουασάν ή μπισκότα ή κάτι παρόμοιο για τους “κοπεί” λίγο η πείνα!
Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν, παρακαλούμε να απευθυνθούν στους κατά τόπους κατηχητές της Ι. Μ. Φωκίδος ή στο Γραφείο Νεότητας: https://neotitafokidas.gr/
1,2 Κυρίως Θέμα: Ο Άγιος των παιδιών – Ο Άγιος Στυλιανός
[Στάδιο 1ο: «Βιώνοντας» (1) Το πρώτο στάδιο ονομάζεται «βιώνοντας» και επιδιώκει να αντιληφθεί ποια εμπειρία έχουν τα παιδιά σχετικά με το θέμα που πρόκειται να διδαχθεί. Το στάδιο αυτό αφορά το βίωμα και την εμπειρία των παιδιών ακόμη και για πράγματα που δεν έχουν καμμία θρησκευτική σχέση]
Χαίρετε! Τι κάνουν τα καλά μας παιδάκια; Πώς πέρασε η εβδομάδα μας; (…)
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος είναι ο πρώτος τρόπος που σας έρχεται στο μυαλό όταν θέλετε να δείξετε στους γονείς, στα αδέλφια, στους φίλους σας, ότι τους αγαπάτε; (…) – Άλλοι θα τους το πείτε, άλλοι θα τους ετοιμάσετε σαν έκπληξη μια ζωγραφιά, μια κάρτα, άλλοι θα βοηθήσετε τους γονείς σας στις δουλειές του σπιτιού, άλλοι θα κάνετε μια μεγάλη αγκαλιά!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Για πείτε μου, πότε αγκαλιάζουμε συνήθως έναν άνθρωπο; (…)
[Στάδιο 2ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας» (2) Στο δεύτερο στάδιο επιδιώκεται να συνδεθεί η εμπειρία των μαθητών/μαθητριών με τις απαντήσεις που έδωσαν στην προηγούμενη ερώτηση, με τη θρησκευτική γνώση που θέλουμε να αποκτήσουν τα παιδιά. Ουσιαστικά η εμπειρία που έχουν τα παιδιά, συνδέεται με τη θρησκευτική γνώση.]
Σίγουρα αν παρατηρήσετε γύρω σας, θα δείτε ότι οι άνθρωποι αγκαλιάζονται για πολλούς λόγους: Άλλοι μπορεί να αγκαλιάζονται για να χαιρετηθούν ή να αποχωριστούν το άλλο άτομο, άλλοι μπορεί να χαίρονται για ένα γεγονός (π.χ. γάμος, βάφτιση κ.α.), άλλοι μπορεί να βιώνουν ένα θλιβερό γεγονός (θάνατος, ασθένεια ενός αγαπημένου τους προσώπου) κ.α..
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εσάς σας αρέσουν οι αγκαλιές; Υπάρχει κάποιο άτομο που αγκαλιάζετε συχνά; Γιατί το αγκαλιάζετε και τι νιώθετε; (…)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μια αγκαλιά συνήθως μας κάνει να αισθανόμαστε ζεστασιά, στοργή, ασφάλεια, συμπαράσταση αλλά και παρηγοριά, ιδίως σε δύσκολες για εμάς στιγμές. Όταν σκεφτόμαστε την αγκαλιά, μας έρχεται απευθείας στο μυαλό η αγάπη και αυτό γιατί μια αγκαλιά φανερώνει την αγάπη που έχουμε για το άλλο άτομο.
Λόγω της μεγάλης του αγάπης προς τον Θεό και προς όλο τον κόσμο, και ιδίως τα παιδιά, ο Άγιος Στυλιανός που εορτάζει αυτή την εβδομάδα, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ο Άγιος της αγκαλιάς και ως ο Άγιος των παιδιών. Πολύ σωστά ακούσατε! Έχετε και εσείς έναν Άγιο προστάτη στον οποίο μπορείτε να προσεύχεστε για ό,τι θέλετε.
3. Κύρια αφήγηση ή διήγηση
[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]
Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε πριν χρόνια στην Παφλαγονία της Μ. Ασίας. Από τα παιδικά του χρόνια φαίνεται ότι δεν είναι ένα συνηθισμένο παιδί. Μεγαλώνοντας, αποφάσισε να αφιερώσει όλη του τη ζωή στον Θεό. Αφού πέθαναν οι γονείς του, μοίρασε όλη του την περιουσία, ό,τι είχε και δεν είχε, στους φτωχούς. Δεν ήθελε ούτε στη σκέψη, να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που υποφέρουν και εκείνος να έχει παραπάνω χρήματα.
Ο Άγιος αναχώρησε για την έρημο, όπου πήγε σε μια σπηλιά να ζήσει σαν μοναχός, για να προσεύχεται με αγάπη για όλο τον κόσμο. Με πολλή πνευματική άσκηση, προσευχή και αγάπη για τους άλλους, ο Στυλιανός έφτασε στο σημείο της αυταπάρνησης: ξεχνούσε τις ανάγκες που είχε ο εαυτός του, ακόμη και την ανάγκη για φαγητό. Τόσο πολύ τον «έτρεφε» η αγάπη του για τον Θεό και τον υπόλοιπο κόσμο. Σε κάποιο σημείο της βιογραφίας του Αγίου, αναφέρεται ότι ένας άγγελος Κυρίου έφερνε φαγητό στον Άγιο, για να μπορεί να διατηρηθεί στη ζωή.
Ο Άγιος Στυλιανός αγαπούσε όλο τον κόσμο. Πιο πολύ όμως αγαπούσε τα παιδιά! Ήταν η αδυναμία του και γι’ αυτά έκανε μετάνοιες όλη νύχτα και προσευχόταν ακόμη πιο πολύ. Εκτός από τα παιδιά, ο Άγιος μπορούσε να διακρίνει και το παιδί που έκρυβε ο κάθε μεγάλος ενήλικας δηλ. μέσα του βαθιά. Καταλάβαινε, ότι ο πόνος που μπορεί να νιώθουν οι μεγάλοι είναι πιο βαθύς, γιατί βασανίζονται περισσότερο κρατώντας μέσα τους αυτό που τους πονά. Τα παιδιά αντιθέτως είναι πιο αυθόρμητα, πιο ειλικρινή και πιο απλά. Ο Άγιος προσπαθούσε να απαλύνει και να γιατρέψει αυτόν τον πόνο των ανθρώπων, καθώς και τον πόνο που τους προκαλούσε κάποια ασθένεια.
Όταν ήρθε η ώρα, άγγελος Κυρίου ενημέρωσε τον Άγιο Στυλιανό ότι θα αναχωρήσει για τους ουρανούς. Από εκεί, η αγκαλιά του παραμένει ανοιχτή για όποιο παιδί -μικρό ή μεγάλο- έχει ανάγκη την ίαση κάποιας ασθένειας σωματικής αλλά και πνευματικής, την ενδυνάμωση της πίστης και της προσευχής. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο Άγιος Στυλιανός παρουσιάζεται στις εικόνες κρατώντας ένα μωρό στην αγκαλιά του! Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 26 Νοεμβρίου.
Το όνομα «Στυλιανός» προκύπτει από τη λέξη «στύλος», που ορίζει ένα μακρύ αντικείμενο -ή όπως λέμε σήμερα μια κολώνα- που χρησιμοποιούμε για να στηρίξουμε κάτι με την κορυφή του. Ο Άγιος είναι «στύλος» και προστάτης της υγείας των παιδιών, ιδίως των αρρώστων. Γι’ αυτό και αρκετοί γονείς που μπορεί να έχουν αδύναμα παιδιά, επιλέγουν να δώσουν το όνομα του Αγίου Στυλιανού κατά τη βάφτιση του παιδιού τους. Σε μερικές περιοχές της Ελλάδας μάλιστα, όπως στη Δράμα, τη μέρα της εορτής, προσφέρονται πολυσπόρια (συνδυασμός σπόρων όπως φασόλια, ρεβύθια, ξηροί καρποί, καλαμπόκι κ.α.) για να ζήσουν τα παιδιά.
Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου είναι μια θεομητορική εορτή που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου. Οι ευσεβείς γονείς της Παναγίας, Ιωακείμ και Άννα, έχοντας 20 χρόνια παντρεμένο, ήταν χωρίς παιδιά και παρακαλούσαν τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Ο Θεός τους ανήγγειλε με Άγγελο ότι η επιθυμία τους θα εκπληρωθεί. Η Άννα υποσχέθηκε με το που γεννήσει, να αφιερώσει το παιδί στον Θεό. Πράγματι η Άννα έμεινε έγκυος και μετά από εννέα μήνες απέκτησε μια κόρη, την Μαριάμ. Όταν η Μαριάμ έγινε τριών ετών, οδηγήθηκε από τους γονείς της στον Ναό του Σολομώντος για να εκπληρωθεί το τάμα τους στον Θεό. Εκεί την παρέδωσαν στον ιερέα Ζαχαρία και έζησε έως τα 15 της χρόνια.
4. Πρακτική εφαρμογή – Ερωτήσεις
[Στάδιο 4ο: «Εφαρμόζοντας & αξιολογώντας» (4) Στο τέταρτο στάδιο πραγματοποιείται α) η πρακτική εφαρμογή στην καθημερινή μας ζωή αυτών που μάθαμε, και β) να δούμε εάν τα παιδιά συγκράτησαν αυτά που είπαμε].
Για να δούμε τι θυμάστε από τη ζωή του σημερινού μας Αγίου:
- Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε ο Άγιος Στυλιανός αφού πέθαναν οι γονείς του; (…)
- Που είχε ιδιαίτερη αδυναμία ο Άγιος Στυλιανός; (…)
- Γιατί ο Άγιος Στυλιανός θεωρείται προστάτης των παιδιών; (…)
Τι μπορούμε να κάνουμε για να μοιάσουμε στον Άγιο Στυλιανό;
1. Ο Άγιος Στυλιανός χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ο «Άγιος της Αγκαλιάς», καθώς αγαπούσε τόσο πολύ όλο τον κόσμο που ένιωθε ότι τον είχε μέσα στην αγκαλιά του, τον ένιωθε δικό του. Ένιωθε τον κόσμο δικό του με την έννοια της αγάπης και όχι με την έννοια της εξουσίας. Όταν λοιπόν αγκαλιάζουμε κάποιον άνθρωπο, σημαίνει ότι τον αγαπάμε, τον αποδεχόμαστε όπως είναι, θέλουμε να τον παρηγορήσουμε.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εμείς συνήθως ποιον αγκαλιάζουμε; Τους γονείς μας, τα αδέρφια μας, τους φίλους μας. Γιατί τους αγκαλιάζουμε;
Μήπως θέλουμε να καλοπιάσουμε τους γονείς μας για να μας αγοράσουν ένα παιχνίδι ή να μας κάνουν κάποια χάρη; Όταν τα αδέρφια μας ή οι φίλοι μας είναι στεναχωρημένοι με κάτι και κλαίνε, εμείς τους παρηγορούμε με μια αγκαλιά; Ή ΔΕΝ τους δίνουμε σημασία;
Η αγκαλιά είναι μια κίνηση που φανερώνει πως αγαπάμε τον άλλο άνθρωπο και του δίνει ασφάλεια και σιγουριά ότι είμαστε εκεί για αυτόν. Επομένως ας μη τσιγκουνευόμαστε στις αγκαλιές! Οι αγκαλιές είναι δωρεάν και δείχνουν αγάπη, χαρά και παρηγοριά στους ανθρώπους.
2. Ο Άγιος Στυλιανός έκανε πολλούς πνευματικούς αγώνες και έφτασε μέχρι το σημείο να ξεχνάει τον εαυτό του. Για ποιο λόγο; Γιατί να βάλει στη διαδικασία τον εαυτό του να στερηθεί φαγητό, νερό και να απομονωθεί σε μια έρημο μόνος του, μοιράζοντας όλη του την περιουσία; Θα μπορούσε να είναι και αυτός ένας από τους πλούσιους της εποχής του και να τρώει και να πίνει όπως όλοι οι άλλοι. Η αγάπη που είχε προς τον Θεό και προς τους άλλους ανθρώπους ήταν μεγαλύτερη από την αγάπη για «καλή ζωή» που έχουν άλλοι άνθρωποι. Για αυτόν, ήταν σημαντικότερο να αφιερώσει τον χρόνο του στην προσευχή ώστε τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι όλου του κόσμου να είναι καλά. Και ο Θεός τον άκουγε! Πολλούς θεράπευσε και θεραπεύει με τις προσευχές του ο Άγιος Στυλιανός.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εμείς αν ήμασταν στη θέση του Αγίου Στυλιανού τι θα κάναμε; Θα μοιράζαμε την περιουσία μας και θα προσευχόμασταν βράδια ολόκληρα για τη σωτηρία όλου του κόσμου; Μάλλον όχι.
ΟΜΩΣ μπορούμε τουλάχιστον, αν βλέπουμε ότι κάποιος συμμαθητής ή συμμαθήτρια μας δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να φέρνει κολατσιό στο σχολείο, να κάνουμε τη θυσία να μοιραστούμε μαζί του ή μαζί της λίγο από το κολατσιό μας. Μπορεί να πεινάσουμε πιο γρήγορα από ό,τι θα πεινούσαμε, τουλάχιστον όμως θα μπορέσουμε να μειώσουμε έστω για λίγο την πείνα στον συνάνθρωπό μας.
Όπως προσέξαμε στη ζωή του Αγίου, εκτός από τα ανθρώπινα, το να μοιράσει την περιουσία του, ο Άγιος δεν έμεινε μόνο σε αυτά: ολημερίς και ολονυχτίς προσευχόταν για όλο τον κόσμο. Είναι πολύ σημαντικό να προσευχόμαστε για όσους αγαπάμε πολύ αλλά και για όσους αγαπάμε λιγότερο και για όσους ακόμα δεν γνωρίζουμε. Να ζητάμε από τον Θεό στην προσευχή μας να ελεήσει και να προστατεύει την οικογένειά μας, τους φίλους μας και τους ανθρώπους που ζουν σε κάθε περιοχή του πλανήτη. Σίγουρα μια αγκαλιά, ένας καλός λόγος και το να βοηθούμε με υλικά αγαθά τους άλλους φανερώνει τη αγάπη μας, αλλά η προσευχή που κάνουμε για τους άλλους είναι η υψηλότερη έκφραση αγάπης!
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΠΙΠΛΕΟΝ
Υπάρχουν πολλοί τρόποι ελεημοσύνης, υλικής και πνευματικής. Εάν έχουμε αγάπη, πάντα θα βρίσκουμε τρόπους να βοηθούμε τους συνανθρώπους μας, ακόμη και στην ηλικία που βρισκόμαστε και με τα περιορισμένα μέσα που διαθέτουμε. Μόνο να πούμε εκ των προτέρων ότι ΕΠΕΙΔΗ η προσφορά ελεημοσύνης σε αγνώστους κρύβει κινδύνους και γι’ αυτό πρέπει να συμβουλευόμαστε τους μεγαλυτέρους.
α. Υλική. Βέβαια δεν έχουμε προσωπικό εισόδημα. Ωστόσο ακόμη και με το χαρτζιλίκι μας κάτι μπορούμε να κάνουμε. Κάποτε πληροφορούμαστε για κάποιον που έχει ανάγκη ή για κάποιο τραγικό γεγονός που έφερε σε αναπάντεχη δυσκολία κάποιους συνανθρώπους μας (π.χ. ασθένειες, ορφάνια, πλημμύρες, πυρκαγιές κ.λπ.).
Μπορούμε να βρούμε τρόπο να συμπαρασταθούμε έστω και με μια μικρή οικονομική συνεισφορά. Με τη συμμετοχή μας στους εράνους που οργανώνονται στα σχολεία ή στις χριστιανικές Ομάδες η συνεισφορά μας, ακόμα κι όταν είναι μικρή, παίρνει μεγαλύτερη αξία, διότι ενώνεται με τις εισφορές και των άλλων και έτσι προσφέρουμε ουσιαστική βοήθεια εκεί που υπάρχει ανάγκη.
β. Πνευματική. Είπαμε ότι ελεημοσύνη δεν είναι μόνο το να δίνουμε χρήματα στους φτωχούς. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι ελεημοσύνης. Μπορούμε π.χ. να διαθέσουμε χρόνο και κόπο για ένα συμμαθητή που μας ζητά βοήθεια για να λύσει μία άσκηση, να επισκεφθούμε κάποιον ασθενή, να παρηγορήσουμε κάποιον φίλο μας που βρίσκεται σε δυσκολία, να υπερασπιστούμε κάποιον που αδικείται, να συμπαρασταθούμε σε κάποιον που τον κοροιδεύουν οι συμμαθητές μας ή δεν κάνουν μαζί του παρέα κλπ. Επίσης να δίνουμε στους συνανθρώπους μας τον θησαυρό της πίστεως και της αλήθειας. Μπορούμε να δωρίσουμε ένα πνευματικό βιβλίο, να προσκαλέσουμε στην Ομάδα, να παροτρύνουμε για Εξομολόγηση… Διότι και η ιεραποστολή είναι πνευματική ελεημοσύνη και μάλιστα πολύ σημαντική, σωτήρια!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Θα κλείσουμε με μια πολύ σπουδαία αλήθεια σχετικά με τη μεγάλη αυτή αρετή της ελεημοσύνης: Ο Θεός δεν βλέπει την ποσότητα των προσφερομένων αλλά τη διάθεση του ελεούντος. Θυμάστε το δίλεπτο της χήρας; Περνούσαν οι πλούσιοι και «έβαλλον πολλά» (έριχναν πολλά) στο θησαυροφυλάκιο (σαν παγκάρι) του Ναού του Σολομώντος. Πέρασε και μια χήρα και έριξε δύο λεπτά. Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: Αυτή έβαλε περισσότερα από όλους. Γιατί όλοι έβαλαν από το περίσσευμά τους, ενώ αυτή από το υστέρημά της, όλα όσα είχε (Μαρκ. ιβ’ 41-44). Η αριθμητική του Θεού είναι διαφορετική απ’ αυτή των ανθρώπων· ο Θεός βλέπει τον βαθμό αυταπαρνήσεως και αγάπης.
Παιδιά, φαντάζεστε να ήμασταν όλοι οι άνθρωποι ελεήμονες;… Δεν θα υπήρχε δυστυχισμένος πάνω στη γη. Θα ήμασταν όλη η ανθρωπότητα μια μεγάλη αγαπημένη οικογένεια. Η γη μας θα ήταν παράδεισος!
Να μας αξιώσει ο Θεός να γινόμαστε όλο και πιο ελεήμονες, για να ευαρεστούμε ενώπιόν Του και να βρούμε έλεος κοντά Του!
ΣΥΝΘΗΜΑ: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. ε’ 7).
ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Μετά από κάθε συνάντηση
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO