ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Πρόσφερε κι εσύ ένα ΚΡΟΥΑΣΑΝ στους ΑΠΟΡΟΥΣ κρατούμενους του Μαλανδρίνου…
Στο κατάστημα κράτησης του Μαλανδρίνου πρόκειται να λειτουργήσει άμεσα Δημοτικό Σχολείο και ΣΔΕ (Σχολείο Δεύτερης ευκαιρίας) Γυμνασιακών τάξεων εντός του καταστήματος και να διδάσκει σε έλληνες και αλλοδαπούς την ελληνική γλώσσα και παιδεία.
Έχει περίπου 80 μαθητές. Όμως οι κρατούμενοι που θα παίρνουν ένα πρωινό γύρω στις 6:00 το πρωί έως τις 2:00 το μεσημέρι που θα πάρουν το γεύμα τους δεν έχουν κάτι να φάνε. Χρειάζονται έστω ένα κρουασάν ή μπισκότα ή κάτι παρόμοιο για τους “κοπεί” λίγο η πείνα!
Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν, παρακαλούμε να απευθυνθούν στους κατά τόπους κατηχητές της Ι. Μ. Φωκίδος ή στο Γραφείο Νεότητας: https://neotitafokidas.gr/
1,2 Κυρίως Θέμα: Ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης
[Στάδιο 1ο: «Βιώνοντας» (1) Το πρώτο στάδιο ονομάζεται «βιώνοντας» και επιδιώκει να αντιληφθεί ποια εμπειρία έχουν τα παιδιά σχετικά με το θέμα που πρόκειται να διδαχθεί. Το στάδιο αυτό αφορά το βίωμα και την εμπειρία των παιδιών ακόμη και για πράγματα που δεν έχουν καμμία θρησκευτική σχέση]
Χαίρετε! Τι κάνουν τα καλά μας παιδάκια; Πώς πέρασε η εβδομάδα μας;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Για πείτε μου σας παρακαλώ: Όταν πρόκειται να μπούμε σε ένα μεγάλο κτίριο και βλέπουμε μια μεγάλη πόρτα μπροστά μας μπορείτε να μου πείτε πώς ονομάζεται ο χώρος αυτός; (…)
– Όχι βρε παιδιά ΔΕΝ λέγεται εξώπορτα!!! – Λέγεται Είσοδος!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Για πείτε μου μερικά κτίρια που έχουν πολύ ωραίες, μεγάλες ή εντυπωσιακές εισόδους; (…)
-Ναι σωστά. Τα δημόσια κτίρια, το Δημαρχείο, ένα θέατρο, ένα Σούπερ μάρκετ και πολλά άλλα.
[Στάδιο 2ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας» (2) Στο δεύτερο στάδιο επιδιώκεται να συνδεθεί η εμπειρία των μαθητών/μαθητριών με τις απαντήσεις που έδωσαν στην προηγούμενη ερώτηση, με τη θρησκευτική γνώση που θέλουμε να αποκτήσουν τα παιδιά. Ουσιαστικά η εμπειρία που έχουν τα παιδιά, συνδέεται με τη θρησκευτική γνώση.]
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορείτε να μου βρείτε μια γιορτή της Εκκλησίας που αναφέρεται στην είσοδο κάποιου σημαντικού προσώπου; (…)
-Σωστά, η είσοδος της Θεοτόκου όταν ήταν 3 ετών στο ναό του Σολομώντα, που ονομάζεται εκκλησιαστικά: ” Tα Εισόδια της Θεοτόκου “.
Μια ακόμη ΕΙΣΟΔΟΣ έγινε εκείνη την ευλογημένη μέρα, αλλά όχι στο ναό του Σολομώντος: ένα γεροντάκι, πριν 33 χρόνια – στις 21 Νοεμβρίου του 1991, μπήκε, εισήλθε στον παράδεισο όπως και η Παναγία μας εισήλθε στον ναό. Πρόκειται για τα «εισόδια» του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη, ενός Αγίου των τελευταίων καιρών που του έχουν δώσει και το παρατσούκλι «Ο με συγχωρείτε», καθώς για τα πάντα ζητούσε συγνώμη. Πρόκειται για έναν Άγιο που είχε παρρησία και θάρρος όταν συνομιλούσε με Αγίους και Αγίες, πραγματοποιώντας πολλά θαυμαστά γεγονότα και τότε αλλά και σήμερα.
3. Κύρια αφήγηση ή διήγηση
[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]
Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στο Λιβίσι της Μ.Ασίας στις 5 Νοεμβρίου του 1920. Ήταν γιος της Θεοδωρούλας και του Σταύρου Τσαλίκη. Η μητέρα του γέννησε εννέα παιδιά, όμως από τις δυσκολίες και τις κακουχίες κατάφεραν να ζήσουν μόνο τα τρία. Κατά τη διάρκεια των παιδικών του χρόνων έζησε τη μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τους Τούρκους. Ο πατέρα του, όπως και όλοι οι άνδρες από 12 έως 65 ετών, οδηγήθηκε στα τάγματα εργασίας στα βάθη της Τουρκίας, εκεί όπου λίγοι κατάφερναν να επιζήσουν. Η υπόλοιπη οικογένεια του Αγίου, με την ανταλλαγή των πληθυσμών και θεωρώντας αγνοούμενο τον πατέρα, εγκαταστάθηκε στην αρχή στο χωριό του Αγίου Γεωργίου στην Άμφισσα. Πολύ σωστά ακούσατε! Ο Άγιος Ιάκωβος έχει περάσει και έχει ζήσει στα μέρη μας! Οι συνθήκες λοιπόν διαβίωσης σε αυτό το χωριό ήταν πολύ δύσκολες: ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων προσφύγων ζούσε μέσα σε μια αποθήκη.
Παρόλο που τον είχαν για αγνοούμενο, ο Σταύρος Τσαλίκης, κατάφερε να επιζήσει από τα τάγματα εργασίας και περνώντας με πλοίο στην Ελλάδα, αναζητούσε την οικογένεια του. Αναζητώντας παράλληλα και δουλειά, βρέθηκε στην Άμφισσα όπου με θαυμαστό τρόπο συνάντησε και την οικογένειά του και έτσι έγινε η επανένωσή τους. Το 1925, η οικογένεια του Αγίου μεταφέρθηκε στη Φαράκλα της Εύβοιας. Εκεί, ο γέροντας Ιάκωβος πήγε το 1927 στην Α’ Δημοτικού και διδάχτηκε με εκκλησιαστικά κείμενα στον ναό της Αγίας Παρασκευής που βρισκόταν στο χωριό. Το 1933, αφού ολοκλήρωσε το Δημοτικό, δεν κατάφερε να συνεχίσει στο Γυμνάσιο εξαιτίας της φτώχειας της οικογένειάς του. Για να βοηθήσει την οικογένειά του άρχισε να εργάζεται από μικρή ηλικία μαζί με τον πατέρα του σε χωράφια, κήπους και σπίτια. Πολλοί άνθρωποι, βλέποντας τον μικρό τότε Ιάκωβο, καταλάβαιναν ότι από μικρός ζούσε σαν μοναχός. Μάλιστα, τον αποκαλούσαν καλόγερο λόγω της μοναχικής ζωής που έκανε και των χαρισμάτων που είχε.
Στα 15 του χρόνια ασθένησε σοβαρά αλλά τελικά επέζησε. Πέντε χρόνια αργότερα ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, εποχή κατά την οποία ασθένησε ξανά και έχασε τη μητέρα του το 1942. Το 1943 ο Ιάκωβος μαζί με άλλους συγχωριανούς του, θα πιαστούν αιχμάλωτοι από τους Γερμανούς και θα τους οδηγήσουν στο χωριό Στροφιλιά. Τα προβλήματα και η πείνα συνεχίστηκαν και στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Το 1947 κλήθηκε στον στρατό, χωρίς να συμμετέχει όμως στον εμφύλιο πόλεμο, καθώς υπηρετούσε στο Κέντρο Εφοδιασμού και Μεταφορών του Πειραιά. Το 1949 απολύθηκε από το στρατό και πέθανε και ο πατέρας του σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Το 1951, αφού κράτησε την υπόσχεση που είχε δώσει στη μητέρα του να παντρέψει την αδελφή του Αναστασία, ακολούθησε τη μοναστική ζωή. Επέλεξε να γίνει μοναχός στο μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια. Εκείνη την εποχή το μοναστήρι έμοιαζε με ερείπιο και είχε μόνο τρεις μοναχούς, οι οποίοι ζούσαν φροντίζοντας μόνο για τον εαυτό τους. Επίσης, λόγω της εγκατάλειψης του μοναστηριού, ζούσαν μέσα σε αυτό βοσκοί με τα ζώα τους. Χωρίς να δώσουν ιδιαίτερη σημασία οι μοναχοί του έδωσαν ένα κατεστραμμένο κελί, αναγκάζοντας τον να αποχωρήσει. Έτσι γύρισε πίσω στην Φαράκλα. Παρόλα τα εμπόδια και την άσχημη συμπεριφορά των μοναχών, επέστρεψε στο μοναστήρι όπου βοηθούσε όσο μπορούσε καθαρίζοντας, φροντίζοντας τον κήπο, επιδιορθώνοντας σκέπες και στέγες κ.α..
Στις 31 Νοεμβρίου του 1952 εκάρη μοναχός και ο ηγούμενος της μονής τον κατέστησε Οικονόμο της Μονής. Το ίδιο έτος, στις 17 Δεκεμβρίου , χειροτονήθηκε διάκονος και δυο μέρες μετά ιερέας. Ο μοναχός Ιάκωβος καθημερινά προσευχόταν και τελούσε τη Θεία Λειτουργία. Ερευνώντας τη γύρω περιοχή, το 1953 ανακάλυψε μια μικρή σπηλιά όπου ήταν το ασκητήριο, ο τόπος προσευχής του Οσίου Δαυίδ. Το 1975 ο νέος Μητροπολίτης Χαλκίδος Χρυσόστομος Βέργης, όρισε ως νέο Ηγούμενο τον Ιάκωβο. Είχε αρχίσει να γίνεται δημοφιλής με αποτέλεσμα αρκετοί άνθρωποι να επισκέπτονται το μοναστήρι για να τους συμβουλέψει και να τους καθοδηγήσει. Εξομολογούσε με κατανόηση και επιείκεια, ήταν όμως πολύ αυστηρός με τον εαυτό του. Ταυτόχρονα με τη λειτουργική και ποιμαντική ζωή, ο γέροντας Ιάκωβος συνέχισε τα έργα της ανακαίνισης της μονής φτιάχνοντας κελιά, παρεκκλήσια, κωδωνοστάσιο κ.α..
Η σκληρή άσκηση που ακολουθούσε ο Γέροντας Ιάκωβος καθώς και οι κακουχίες που είχε περάσει από τα παιδικά του χρόνια, του δημιούργησαν πολλές ασθένειες και προβλήματα υγείας, για τα οποία χρειάστηκε πολλές φορές να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο. Το χειρότερο θέμα υγείας που παρουσίασε ήταν η καρδιακή ανεπάρκεια. Έπειτα από πολλές νοσηλείες και χειρουργεία, ο Άγιος Ιάκωβος επέστρεψε στη Μονή, όπου έπαθε πνευμονία. Εκεί διαισθάνθηκε πως πλησιάζει το τέλος της ζωής του. Στις 21 Νοεμβρίου, ο Άγιος Ιάκωβος κοιμήθηκε, αφού πρώτα συμμετείχε στη Θεία Λειτουργία των Εισοδίων της Θεοτόκου και μετέλαβε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Μελετώντας όλα τα θαυμαστά γεγονότα της ζωής του Αγίου Ιακώβου αλλά και τις μαρτυρίες πολλών ανθρώπων που τον έζησαν ή και όχι, για τα θαύματα που έγιναν, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, συνεδρίασε στο Φανάρι υπό την προεδρία του Οικουμενικού μας Πατριάρχη Βαρθολομαίου και αποφάσισε την αγιοκατάταξη του Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Τσαλίκη. Λόγω της θεομητορικής εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, αποφασίστηκε η μνήμη του Αγίου να τιμάται την επόμενη μέρα, στις 22 Νοεμβρίου κάθε έτους.
- Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου είναι μια θεομητορική εορτή που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου. Οι ευσεβείς γονείς της Παναγίας, Ιωακείμ και Άννα, έχοντας 20 χρόνια παντρεμένο, ήταν χωρίς παιδιά και παρακαλούσαν τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Ο Θεός τους ανήγγειλε με Άγγελο ότι η επιθυμία τους θα εκπληρωθεί. Η Άννα υποσχέθηκε με το που γεννήσει, να αφιερώσει το παιδί στον Θεό. Πράγματι η Άννα έμεινε έγκυος και μετά από εννέα μήνες απέκτησε μια κόρη, την Μαριάμ. Όταν η Μαριάμ έγινε τριών ετών, οδηγήθηκε από τους γονείς της στον Ναό του Σολομώντος για να εκπληρωθεί το τάμα τους στον Θεό. Εκεί την παρέδωσαν στον ιερέα Ζαχαρία και έζησε έως τα 15 της χρόνια.
4. Πρακτική εφαρμογή – Ερωτήσεις
Πριν προχωρήσουμε στην πρακτική εφαρμογή από τον βίο του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη είναι σημαντικό να κάνουμε μια αναγκαία επισήμανση. Διαβάζοντας τους βίους των Αγίων τί διαπιστώνουμε? Ότι έχουν πάρα πολλά κοινά. Λίγο έως πολύ οι βίοι των Αγίων είναι συγκοινωνούντα δοχεία, είναι παρόμοιοι και σε κάποια σημεία ίδιοι. Πολλές φορές μάλιστα μπορεί από την τόση ομοιότητα, κάποιος να μπερδευτεί και να νομίζει ότι διαβάζει τον βίο ενός άλλου Αγίου. Γιατί συμβαίνει αυτό? Με πολύ λίγα λόγια αυτό συμβαίνει γιατί η Αλήθεια είναι ΜΙΑ και αδιαίρετη. Ο δρόμος που διδάσκει ο Χριστός είναι κοινός για όποιον τον επιλέξει. Αυτή είναι και μία από τις πολλές αποδείξεις για το ότι η χριστιανική πίστη είναι η μοναδική αληθινή πίστη. Έχεις την δυνατότητα να προγνωρίζεις (χωρίς να διαθέτεις προορατικό χάρισμα) την εξέλιξη της πνευματικής σου ζωής, αν κάνεις όλα αυτά που έκαναν οι Άγιοι στον βίο τους. Η Αλήθεια έχει πάντα ΕΝΑΝ και συγκεκριμένο δρόμο. Στενό, τεθλιμμένο, δύσκολο και ανηφορικό που οδηγεί όμως σίγουρα και πάντα στον Παράδεισο.
[Στάδιο 4ο: «Εφαρμόζοντας & αξιολογώντας» (4) Στο τέταρτο στάδιο πραγματοποιείται α) η πρακτική εφαρμογή στην καθημερινή μας ζωή αυτών που μάθαμε, και β) να δούμε εάν τα παιδιά συγκράτησαν αυτά που είπαμε].
Για να δούμε τι θυμάστε από τη ζωή του σημερινού μας Αγίου:
- Για ποιο λόγο ο Άγιος Ιάκωβος με την οικογένειά του έφυγαν από το Λιβίσι της Μ. Ασίας;
- Σε ποια περιοχή μας έζησε ο Άγιος Ιάκωβος με τους υπόλοιπους Έλληνες όταν πρωτοέφτασαν στην Ελλάδα;
- Σε ποιο μοναστήρι πήγε να γίνει μοναχός; Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισε όταν πήγε εκεί;
- Ποια μεγάλη εορτή συμπίπτει με την κοίμηση του Αγίου Ιακώβου;
Πώς αντιμετώπισε ο Άγιος τις κακουχίες και πώς τις αντιμετωπίζουμε εμείς?
Λέμε εμείς: «Τσακώθηκα σήμερα με την μάνα μου και μου χάλασε την μέρα. Άντε να γίνω 18 να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι, δεν την αντέχω άλλο»,
«στο σχολείο συχνά με κοροϊδεύουν και με χλευάζουν. Μια μέρα όμως θα τους το ανταποδώσω και θα καταλάβουν»,
«ο Γιάννης είναι πολύ χαζός ρε παιδιά, ας μην τον κάνουμε παρέα και μας χαλάει και το image»,
«δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καταλάβουν τα παιδιά από το σχολείο ότι νηστεύω και ότι πηγαίνω κατηχητικό γιατί θα γίνω περίγελος και δεν θα ξέρω πού να κρυφτώ».
Τα έχεις ακούσει ε? Τα έχεις πει κιόλας. Όλοι έχουμε περάσει από αυτές τις καταστάσεις. Δύσκολο να βρεις κάποιον που να μην κρατάει κακίες, να μην βρίζει, να μην θυμώνει, να μην το βάζει κάτω, να λέει και ευχαριστώ στις βρισιές που δέχεται, να είναι φωτεινό παράδειγμα για τους άλλους. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, αν πραγματικά το θέλεις.
Ο Άγιος Ιάκωβος το έκανε πράξη. Και όχι πριν από χιλιάδες χρόνια για να βρεις δικαιολογία και να πεις ότι αυτά δεν γίνονται σήμερα. Στην εποχή μας. Πώς τα κατάφερε? Ο Άγιος Ιάκωβος πέρασε μια ζωή που δύσκολα κάποιος θα άντεχε. Πολλές κακουχίες, πολλές ταλαιπωρίες, πολλές ασθένειες, πολλές επιθέσεις, φτώχεια, ξεριζωμός. Όμως ούτε μια ημέρα δεν του πέρασε από το μυαλό να το βάλει κάτω. Να αφήσει τον Χριστό για μια πιο εύκολη και πιο άνετη ζωή. Γιατί? Γιατί από πολύ μικρό παιδάκι είχε αντιληφθεί, με την βοήθεια της μητέρας του βέβαια, ποια είναι η αλήθεια και ποια η ματαιότητα. Αγωνιζόταν με όλες τις ψυχικές, πνευματικές και σωματικές του δυνάμεις (ακόμα και ξεπερνώντας τες) για την άλλη ζωή. Προετοίμαζε τον εαυτό του σε αυτή την ζωή γιατί ήξερε ότι στην άλλη δεν υπάρχει η δυνατότητα. Και ο Θεός τον χαρίτωσε και τον ανέδειξε μεταξύ των ανθρώπων. Αντιμετώπιζε λοιπόν τις κακουχίες με σθένος, με προσευχή, με αγάπη και κυρίως με ακλόνητη πίστη. Εμείς τί κάνουμε στην πρώτη δυσκολία? Που καμία σύγκριση δεν μπορεί να υπάρξει. Τσακώθηκα με τον φίλο μου? Με πρόσβαλε εμένα τον τέλειο ένας τιποτένιος? Θα του απαντήσω στην καλύτερη περίπτωση με βρισιές, αν δεν του απαντήσω και με μπουνιές… Μιλάει η μάνα μου και ο πατέρας μου για τον Χριστό? Μου λένε να πάω εκκλησία και να συμπεριφέρομαι σωστά και αδιαφορώ ή διαπληκτίζομαι μαζί τους γιατί έχουν μυαλά του 1920. Αυτά και άλλα πολλά είναι η δική μας καθημερινότητα. Πώς μπορούμε να την αλλάξουμε? Θα κάνουμε ακριβώς ότι έκανε και ο Άγιος Ιάκωβος. Μιμήθηκε τον Όσιο Δαυίδ. Θα τον μιμηθούμε λοιπόν και εμείς. Στο μέτρο που μπορεί ο καθένας. Ας κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα και θα κάνει ο Χριστός τα υπόλοιπα 99!
ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΝE ΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ! ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΤΟΝ ΕΔΕΙΞΕ!
Συγκεκριμένα τί πρέπει να κάνω για να μιμηθώ τον Άγιο Ιάκωβο? Πώς θα βελτιώσω την πνευματική μου ζωή? Από πού θα ξεκινήσω?
Το έχουμε διαβάσει πάρα πολλές φορές αλλά δεν το έχουμε αντιληφθεί. Δεν υπάρχει μυστικό για να γίνουμε σωστοί χριστιανοί. Υπάρχει συνταγή συγκεκριμένη. Το κέικ πώς το φτιάχνεις? Με συνταγή. Δεν βάζεις μέσα στο μπολ ότι σου κατέβει γιατί δεν θα έχεις επιτυχία. Κάπως έτσι είναι και η πνευματική ζωή. Υπάρχει συνταγή την οποία μας την έχουν δώσει οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας μας. Και αυτή η συνταγή είναι μία. Μπορείς να την εμπλουτίσεις ή να αφαιρέσεις κάτι, ανάλογα πάντα και με αυτά που ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μας, αλλά τα βασικά υλικά παραμένουν ίδια.
Ας ξεκινήσουμε όμως με κάτι πολύ συγκεκριμένο. Από τον βίο του Αγίου Ιακώβου τι συμπέρασμα βγάζουμε?
ΠΡΩΤΟΝ ο Άγιος απέφευγε το κακό όπου, όπως, όποτε το συναντούσε και
ΔΕΥΤΕΡΟΝ το πολεμούσε με το καλό. Δεν πολεμούσε το κακό με το κακό γιατί ήξερε ότι έτσι θα το γιγαντώσει. Στις βρισιές των συγχωριανών του απαντούσε με ευχαριστίες, ακόμα κι αν είχε αδικηθεί. Στις τρομερές επιθέσεις που δέχτηκε από τα δαιμόνια, απαντούσε με περισσότερη προσευχή και άσκηση. Στον στρατό, ενώ υπήρχε δικαιολογία σοβαρή, έκανε τις νηστείες του με πολλές θυσίες. Για τρία ολόκληρα χρόνια. Εμείς αν πάμε σε ένα πάρτι θα νηστέψουμε?
Ο Άγιος στις κοροϊδίες των συστρατιωτών του απαντούσε με αγάπη και ήταν πάντα δίπλα σε όποιον τον χρειαζόταν. Εμάς αν μας κοροϊδέψει η Μαρία θα ευχόμαστε να μπορούσαμε να την ξεμαλλιάσουμε και όχι να την ελεήσει ο Θεός για τον λάθος δρόμο που έχει πάρει.
Τον αγώνα μας τον δίνουμε όχι για να γίνουμε παραδείγματα προς μίμηση και να αποκτήσουμε πολλούς followers. Θα συμβεί και αυτό ως επακόλουθο. Τον αγώνα μας τον δίνουμε γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει πως όλα είναι ψεύτικα και μάταια χωρίς τον Χριστό. Γιατί έχουμε καταλάβει ότι χωρίς την αγάπη Του, ακόμα και η ανάσα μας δεν έχει χρησιμότητα. Το οξυγόνο του γνήσιου χριστιανού είναι ο Χριστός και μέσα από Αυτόν ζει αληθινά με την προοπτική να κληρονομήσει την Βασιλεία των Ουρανών. Δεν αγωνιζόμαστε για πλάκα. Δεν αγωνιζόμαστε για τον έπαινο και για να γίνουμε μεγάλοι και τρανοί. Αγωνιζόμαστε για την Αλήθεια και γιατί εμείς ως χριστιανοί διαθέτουμε την βεβαιότητα του Παραδείσου. Είμαστε αληθινοί κατά χάριν Υιοί του Θεού και αυτός είναι ο προορισμός μας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ έβαζε τον Θεὀ πάνω από όλους και όλα. Εμείς το κάνουμε; Όταν υπάρχει η επιλογή να πάμε στο πάρτυ, ή να πάμε στο κατηχητικό τι επιλέγουμε; Μήπως φερόμαστε σαν προδότες; Μήπως επιλέγουμε το πάρτυ, την βόλτα, αντί για το κατηχητικό;
Όταν έρθει η επιλογή να πάμε στην Εκκλησία την Κυριακή ή να κοιμηθούμε, τι επιλέγουμε; Μήπως επιλέγουμε τον ύπνο αντί για την Εκκλησία; Μήπως φερόμαστε σαν προδότες;
ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Μετά από κάθε συνάντηση
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO