ΠΡΟΣΕΥΧΗ πριν από κάθε συνάντηση:

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 

Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
  • Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
  • Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.
  • Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ:

1. ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ και ώρα 5:30 το απόγευμα η θεατρική ομάδα της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος παρουσιάζει την θεατρική παράσταση με τίτλο: ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Παρακαλούμε ενημερώστε σχετικά τα παιδιά σας. Είσοδος ελεύθερη. ΔΕΝ επιτρέπεται η είσοδος σε παιδιά κάτω των 10 ετών. Παρακάτω δημοσιεύουμε την σχετική αφίσα την οποία παρακαλούμε να τυπώσετε και να αναρτήσετε στα κατηχητικά σας.

Η θεατρική παράσταση αφορά την περιοχή της ΠΑΡΝΑΣΣΙΔΟΣ δηλ. από Γαλαξίδι έως Αντίκυρα και Γραβιά. Δεν αφορά την περιοχή της Δωρίδος στην οποία η θεατρική παράσταση θα επαναληφθεί τον Ιανουάριο του 2024.

 2. Σας ενημερώνουμε ότι την Κυριακή 17  Δεκεμβρίου 2023 και ώρα 11:00 το πρωί θα πραγματοποιηθεί ο Α´ Γύρος του 7ου ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ στο γήπεδο της Γαλαξιδίου μεταξύ των κατηχητικών μας ομάδων που αφορά παιδιά 12 έως 18 ετών (ΣΤ´Δημοτικού, Γυμνασίου & Λυκείου).  

3. Επίσης την ίδια μέρα θα πραγματοποιηθεί το 2ο Πρωτάθλημα Βόλεϊ μεταξύ των κατηχητικών μας ομάδων. Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε ποια κατηχητικά θα κατεβάσουν ομάδα βόλεϊ για να φροντίσουμε τα σχετικά.

4. Γ´Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός δημιουργίας ταινίας μικρού μήκους με θἐμα: Μνήμες Μικράς Ασίας Πόντου: 1922-2022. Λεπτομέρειες παρακάτω.

Εισαγωγή

Φωτιές, πλημμύρες, καταστροφές, οικονομική & επισιτιστική κρίση, πόλεμοι παντού… Σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γιατί Θεέ μου τα επιτρέπεις όλα αυτά? Αφού γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν θα γινόταν αν δεν το επέτρεπες Εσύ…Γιατί τόσος πόνος? Γιατί τέτοια δυστυχία? Γιατί τόσοι αθώοι άνθρωποι να χάνουν την ζωή τους?
Αυτό το μόνιμο και αγωνιώδες ερώτημα που ανέκαθεν συνόδευε την ανθρώπινη ιστορία. Το ίδιο μάλιστα ερώτημα απασχόλησε και τον Ιώβ στην Παλαιά διαθήκη. Και ο Ιώβ δεν αντιλαμβανόταν γιατί επέτρεπε ο Θεός να συμβαίνουν όσα συνέβαιναν.

Όλοι λοιπόν, έστω και μία φορά στην ζωή μας, έχουμε μπει στην διαδικασία να αναρωτηθούμε. Γιατί άραγε δεν επεμβαίνει ο Θεός για να σταματήσει όλο αυτό το κακό? Αφού μπορεί. Μήπως δεν θέλει? Γιατί αφήνει τα πλάσματά του να πονούν και να υποφέρουν?

Φυσικά εδώ υπάρχουν δύο βασικά ερωτήματα και όχι ένα. Εντάξει ο πόλεμος, και μάλιστα ο πρόσφατος μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης επιλογής, πολιτικών σκοπιμοτήτων. Τα φυσικά φαινόμενα όμως είναι αποτέλεσμα θείας παραχώρησης. Άρα τί γίνεται σε αυτή την περίπτωση?

Ανάπτυξη του θέματος

Πόλεμος

Μπορεί ο πόλεμος να είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης επιλογής/ παρέμβασης, όμως και πάλι θα μπορούσε να επέμβει ο Θεός ώστε να τον αποτρέψει. Έστω να μην επιτρέψει να θανατώνονται χιλιάδες αθώοι.

Φυσικές καταστροφές

Πιστεύουμε πως όλες οι φυσικές καταστροφές, όπως οι πρόσφατες πλημμύρες στην χώρα μας, ήταν αποτέλεσμα θείας παραχώρησης. Ο Θεός μπορεί να το σταματήσει. Γιατί να χάσουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους τόσοι άνθρωποι? Γιατί κάποιοι άνθρωποι να πνιγούν αβοήθητοι?

Γιατί δεν σταματάει ο Θεός το κακό από όπου κι αν προέρχεται?

Να ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα. Όχι από τον Θεό αλλά από τον άνθρωπο. Η μετατόπιση της ευθύνης είναι συνήθης ανθρώπινη πρακτική αλλά και επινόηση. Για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι, ο κακός καιρός, η μαύρη μας η τύχη, η γλωσσοφαγιά του γείτονα, ο κακός και τιμωρός Θεός. Πότε εμείς. Διεκδικούμε με πάθος τα δικαιώματά μας αλλά ποτέ δεν αναλογιζόμαστε τις ευθύνες μας. Πολεμούμε μετά μανίας για να αποκτήσουμε περισσότερα δικαιώματα αλλά όταν φτάνουμε στην ευθύνη όλοι την αποποιούμαστε. Άρα το να κατηγορήσουμε τον Θεό είναι πολύ εύκολο και βγάζει από πάνω μας την δυσκολία, την προσπάθεια. Και θα πει κάποιος εδώ. Εγώ φταίω που ξεκίνησε ο πόλεμος στο Ισραήλ? Εγώ φταίω που πλημμύρισε η Θεσσαλία? Τι θα μπορούσα να κάνω ΕΓΩ? Φταις κι εσύ, φταίω κι εγώ. Πολλά εγώ μαζί κάνουν το εμείς. Πόσες φορές πήρες την ευθύνη για αυτό που συμβαίνει στο σπίτι σου? Στην γειτονιά σου? Πόσες φορές πέταξες ένα σωρό σκουπίδια ή τσιγάρα έξω από το παράθυρο? Πότε είπες στον δάσκαλο ότι φταις εσύ που το παιδί σου χτύπησε τον συμμαθητή του? Και τα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό…

Όλα όσα συμβαίνουν έχουν αποκλειστικά την ανθρώπινη σφραγίδα. Ακόμα και εκείνα που φαινομενικά είναι «φυσικά». Πώς ανάβουν οι φωτιές στα δάση? Από ποιον κόβονται χιλιάδες δέντρα και μετά δεν συγκρατείται το νερό από την βροχή? Ποιος έχει ρυπάνει την θάλασσα, τις λίμνες, τα δάση με πετρέλαια και χημικά? Ποιος δημιούργησε «παραδεισένιες» ακρογιαλιές χτίζοντας μεγαθήρια? Ποιος αισχροκερδεί σε βάρος του πλησίον του? Ποιος κρύβει τα κέρδη του δημιουργώντας περιουσίες ενώ άλλοι λιμοκτονούν? Μήπως ο Θεός?

Οι βουλές του Θεού είναι ανεξιχνίαστες από τον άνθρωπο και κανείς δεν μπορεί να διεισδύσει στην ουσία τους. Όποιος το κάνει, επιρρίπτοντας ευθύνες στον Θεό είναι άπιστος ή τουλάχιστον χλιαρός και ακατήχητος. Η προσέγγιση αυτή πρωτίστως τον ίδιο τον άνθρωπο βλάπτει και προσβάλλει και όχι ασφαλώς τον ίδιο τον Θεό. Δεν μας επιτρέπουν αυτού του είδους οι εκτιμήσεις να δούμε τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση.

Ο Θεός μας έχρισε διαχειριστές αυτού του κόσμου και του φυσικού περιβάλλοντος. Μας έδωσε την ελευθερία της διαχείρισής του αλλά και το αυτεξούσιο να ενεργούμε και να σκεφτόμαστε. Ο Θεός φταίει για το γεγονός ότι από διαχειριστές του κόσμου και του φυσικού περιβάλλοντος, μεταβληθήκαμε σε στυγνούς εκμεταλλευτές και εγκληματικούς καταχραστές των φυσικών πόρων; Ο Θεός, λοιπόν, φταίει γι’ αυτή την αμέλεια ή την ανθρώπινη απληστία;

Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα για τον τρόπο που o Θεός αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν, είναι ότι σέβεται απολύτως το ανθρώπινο αυτεξούσιο και την ελευθερία του ανθρώπου να καθορίζει τα της ζωής, του παρόντος και του μέλλοντός του, ακόμα κι αν οδηγεί τον εαυτό του στην απώλεια και στην καταστροφή. Η ελευθερία είναι το μέγιστο και κορυφαίο αγαθό, το οποίο πρώτος ο Δωρεοδότης Θεός τιμά, αρνούμενος να επέμβει έστω και για να σώσει ανθρώπινες ζωές. Γιατί; Γιατί ο άνθρωπος, στα εκατομμύρια χρόνια της ιστορίας του, φαίνεται ότι δεν έχει μάθει από τα λάθη του, φαίνεται ότι αρέσκεται στο να ασυδοτεί επί της φύσεως και του εαυτού του, οπότε οποιαδήποτε Θεία επέμβαση προς την κατεύθυνση της αποτροπής του κακού θα συνιστούσε αμνήστευση της ανθρώπινης ασυδοσίας και άδεια για την επανάληψή της.

Γιατί ο Θεός επιτρέπει τις καταστροφές;

Ο Μέγας Βασίλειος τόνιζε: «…οι αρρώστιες των πόλεων και των εθνών, οι ξηρασίες των αέρων και οι ακαρπίες της γης, … περιορίζουν την αύξηση της κακίας… Η εξαφάνιση των πόλεων και οι σεισμοί και οι πλημμύρες και οι απώλειες των στρατευμάτων και τα ναυάγια και όλες οι πολυάνθρωπες καταστροφές, είτε απ’ τη γη, είτε απ’ τον αέρα, είτε απ’ τη φωτιά, είτε από οποιαδήποτε άλλη αιτία προκαλούνται, συμβαίνουν για να φρονηματιστούν αυτοί που επιζούν. Διότι ο Θεός, με γενικές δοκιμασίες, σωφρονίζει την κακία του λαού».

Από πού προέρχεται το κακό;

Ο δε Μέγας Αντώνιος, ομιλώντας για την προέλευση του κακού, έλεγε: «Το κακό και η κακία είναι πάθη που βρίσκονται στην ύλη. Της κακίας, όμως, δεν είναι αίτιος ο Θεός. Αυτός έδωσε στους ανθρώπους γνώση και επιτηδειότητα να διακρίνουν το καλό από το κακό και αυτεξουσιότητα. Αυτό που γεννά όλα τα πάθη της κακίας είναι η αμέλεια και η οκνηρία των ανθρώπων. Ο Θεός δε φταίει διόλου γι’ αυτό. Από την κακή τους προαίρεση οι δαίμονες έγιναν οκνηροί, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι». Ο Θεός, λοιπόν, φταίει για την αχαλίνωτη μετατροπή της Θεϊκής ελευθερίας σε ασυδοσία και την εγκληματικά αλόγιστη εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος?

Γιατί ο Θεός επέτρεψε να σταυρωθεί ο Υιός Του;

Το πιο σημαντικό το αφήσαμε για το τέλος. Θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια εκτίμηση που προκύπτει βεβαίως από την Πατερική Θεολογία. O Ίδιος ο Θεός είδε τον Υιό του να σταυρώνεται, να υποφέρει. Γιατί άραγε? Δεν μπορούσε να γίνει με άλλο τρόπο? Δεν μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο χωρίς να περάσει μέσα από τον πόνο? Ο Θεός είναι Θεός αγάπης και ευσπλαχνίας και σε καμία περίπτωση δεν θέλει να παιδεύεται ο άνθρωπος. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως όλα τα άσχημα γεγονότα γίνονται ερήμην Του, ότι δεν τα ξέρει ή ότι δεν μπορεί να τα προλάβει… Άρα λοιπόν ποια είναι η εξήγηση? Ο άνθρωπος ειδικά στην εποχή μας είναι καλομαθημένος και σε όλα αναζητά την άνεση, την ευκολία, το βόλεμα, την ευχαρίστηση, την ανάπαυση. Όποιος όμως τελικά σωθεί θα έχει περάσει μέσα από τον δρόμο του μαρτυρίου. Είναι αλήθεια πως την ώρα που πονάς δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Όταν όμως περάσει ο πόνος, τότε βλέπεις τι καλό σου έχει αφήσει.

Δεν τιμωρεί ο Θεός

Ένας Αγιορείτης ασκητής έλεγε χαρακτηριστικά: «Όσο κι αν προσευχηθείς, δεν σε ωφελεί η προσευχή τόσο, όσο ο πόνος». Αυτό συμβαίνει γιατί μέσα μας έχουμε πολλή φιλαυτία και πολύ εγωισμό. Δεν είναι εύκολο να δοθείς ολοκληρωτικά στον Χριστό με άλλον τρόπο. Γιατί λυπάσαι τον εαυτό σου, τον αγαπάς και δεν αντέχεις να τον ζορίσεις. Οποιαδήποτε όμως αρετή την κάνεις μέχρι εκεί που θέλεις. Έτσι οργώνει την ψυχή ο πόνος και φεύγουν και οι εγωισμοί και οι φιλαυτίες και οι υπερηφάνειες. Δεν προσγειώνεται με άλλον τρόπο ο άνθρωπος, δεν ταπεινώνεται, δεν ημερεύει, δεν συντρίβεται. Η μνήμη του πόνου, η μνήμη του θανάτου σε αναγκάζει να μην αμαρτάνεις ή τουλάχιστον να αμαρτάνεις λιγότερο. Μέσα από τον πόνο αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος την ματαιότητα του κόσμου αυτού, της ύλης γενικότερα. Όλα αυτά που περνούμε σε αυτή την ζωή είναι συνέπεια του ότι ζούμε μακριά από τον Θεό και τα επιτρέπει ο Θεός μήπως ξυπνήσουμε και επιστρέψουμε κοντά Του. Ο Χριστός ήρθε στην γη για να σώσει όλους ανεξαιρέτως. Και η σωτηρία πολλές φορές έρχεται μέσα από τον πόνο, το μαρτύριο, τις δοκιμασίες, τον θάνατο. Ο Θεός δεν τιμωρεί γιατί η τιμωρία εμπεριέχει μέσα την εκδικητικότητα. Ο Θεός παιδαγωγεί και η παιδαγωγία του έχει πάντα θεραπευτικό χαρακτήρα.  

Ποια πρέπει να είναι η δική μας στάση;

Να αγωνιστούμε να πλησιάζουμε τον Θεό κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Να πάρουμε τη γενναία απόφαση για μετάνοια και αλλαγή.
Να προσευχόμαστε να περιορίζεται το κακό και να αναχαιτίζονται τα κύματα της δίκαιης θείας οργής που θα έπρεπε να πνίξουν τον κόσμο μας. Ας προσπαθούμε να ελκύουμε το έλεός του για εμάς και τους συνανθρώπους μας.
Να προσευχόμαστε για όσους βρίσκονται σε ανάγκη, ώστε να γαληνέψει η ψυχή τους και να τους βοηθούμε με όποιον τρόπο μπορούμε.

«Στώμεν καλώς…»! Η ουσία της απάντησης βρίσκεται μέσα σε αυτή την φράση του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Δηλαδή μένουμε στην πλευρά του Θεού, δεν πέφτουμε ό,τι κι αν συμβαίνει και έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημά Του. Να λέμε: «Αφού το επιτρέπεις Εσύ Θεέ μου, ας είναι ευλογημένο!» Δεν θα τα αφήσει έτσι τα πράγματα. Αν κάτι δεν λύνεται, ό,τι παραμένει, σημαίνει ότι ακόμα δεν ήρθε η ώρα. Ας κάνουμε υπομονή!

Τα βάσανα σε αυτόν τον κόσμο δεν τελειώνουν, δεν τελειώνει ο πόνος. Αλλά μεγάλο μυστήριο κρύβεται σε όλα αυτά. Όσο πιο πολύ σιωπά ο Θεός, τόσο πιο πολύ παρών είναι! Έτσι κ αλλιώς σε αυτή την ζωή θα πονέσουμε. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Ας μην αφήσουμε την τυραννία και τον πόνο μας να πάνε χαμένοι. Ας τα εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας, ας αλλάξουμε στάση!


Ας μην ξεχνάμε!: Όσο τα έσχατα χρόνια προχωρούν και γίνονται ΕΣΧΑΤΑ των ΕΣΧΑΤΩΝ δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες, ότι τα πράγματα θα πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο. Ως χριστιανοί γνωρίζουμε ότι ο κόσμος αυτός κάποια στιγμή θα παρέλθει και το σχέδιο του Θεού θα ολοκληρωθεί. Πότε? Μόνο ο Θεός ξέρει!


ΠΡΟΣΕΥΧΗ μετά από κάθε συνάντηση:

Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

  • Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
  • Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.
  • Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ:

Λεπτομέρειες για τον Ετήσιο Διαγωνισμό “25 Challenges”, διαβάστε στο παρακάτω λινκ:

    • ΤΙΤΛΟΣ: Στην πλάτη μου σε έχω
    • Υλικά: Γυμνασμένα νειάτα!
    • ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

1. Καλούνται 5 παίχτες να μπορέσουν να εκτελέσουν την άσκηση όπως στη φωτογραφία που βλέπετε παρακάτω.

2. Δηλαδή 2 παιδιά πρέπει να σταθούν στα γόνατα με τέτοιο τρόπο που να στηρίζουν άλλα τρία όρθια παιδιά στις πλάτες τους. Παρακαλούμε να βγάλετε τα παπούτσια σας.

3. Παρακαλούμε επειδή το άθλημα είναι βίντεο να βιντεοσκοπήσετε από την αρχή την διαδικασία και όχι μόνο το τέλος.

4. Στην διάθεση του, κάθε κατηχητικό θα έχει  30” (δευτερόλεπτα) για να εκτελέσει σωστά την άσκηση με 5 παιδιά!

5. Το challenge θα βιντεοσκοπείται με ένα βίντεο των 30 δευτ.

6. Το τελικό βίντεο θα πρέπει να μας το στείλετε στο Ίνσταγκραμ https://www.instagram.com/pat.augoustinos/,  αλλιώς στο μέιλ γράφοντας από πιο κατηχητικό είστε.

7. Παρακαλούμε, οι κατηχητές, να ρωτάτε τα παιδιά σας εάν συμφωνούν να παρουσιαστεί το πρόσωπό τους στο διαδίκτυο! Αν όχι τότε πρέπει να μας το γνωστοποιήσετε, να μην τα παρουσιάσουμε δημόσια.

Προσοχή μην πέσετε!!!

Καλή επιτυχία!!!