ΘΕΜΑ 22.3 «Αν τους συγχωρείτε εσείς, τους συγχωρώ και εγώ» είπε ο Χριστός

ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

---

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

1. ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ. Επειδή πλησιάζουν οι άγιες ημέρες του Πάσχα, καλό είναι να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης και να κανονίσουμε με τους πνευματικούς να έρθουν για εξομολόγηση.

2. Την Κυριακή 4 Μαΐου 2025 και ώρα 3:00 μ.μ., στο Τρίκορφο Δωρίδος θα πραγματοποιηθεί το 5ο Φεστιβάλ Παιχνιδιών και η γιορτή για τα 10 χρὀνια Νεότητα Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος που διοργανώνει το Γραφείο Νεότητας της Ι. Μητροπόλεώς μας. Είσοδος Ελεύθερη. Η μετακίνηση των παιδιών και τα έξοδα είναι φροντίδα των ενοριών και κατηχητικών.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΕΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: για τα 10 χρόνια Νεότητα Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος & το 5ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΜΑΪΟΥ 2025 – 3:00 μ.μ.

Παρουσίασε κι εσύ το νεανικό έργο της ενορίας σου  

• Σας υπενθυμίζουμε ότι η εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στισ 4 Μαΐου 2025 καιώρα 3 μ.μ. όπου θα δοθεί ένα «ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ» -ὀπως γίνεται στις εκθέσεις- σε ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ μεγέθους 2μ. Χ 2μ. στο οποίο θα μπορεί να εκθέσει το υλικό του το κάθε κατηχητικό για την περίοδο 2015 – 2025.
• ΕΠΙΣΗΣ ΑΝ Η ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΤΥΧΟΝ ΒΙΝΤΕΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΛΑΠΤΟΠ.
• Θα θέλαμε να μας αποστείλετε (όσοι δεν στείλατε) στο e-mail: info.grnef@gmail.com ένα ιστορικό του κατηχητικού σας, κάτι σαν γραπτή έκθεση για την δεκαετία 20215-2025 για να το συμπεριλάβουμε στην γιορτή.

---

Φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας Αγρίνιο vs Φωκίδα (video)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ – Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

    Χαίρετε καλά μας παιδιά!!! – Τι κάνετε; Πώς πέρασε η εβδομάδα σας;

    Πώς περνάει γρήγορα ο καιρός, εεε;;; Σήμερα θα κόψουμε και το 5ο ποδαράκι της κυράς- Σαρακοστής!!! Πλησιάζει το Πάσχα!!! Δόξα τω Θεώ!!!

    Αυτή την Παρασκευή στην Εκκλησία μας, ψάλλαμε τους Χαιρετισμούς ή αλλιώς όπως λέγεται τον Ακάθιστο Ύμνο! Δεν πιστεύω να κάθισε κανείς, εεε;;;(!!!)

Αλήθεια γιατί λέγεται Ακάθιστος Ύμνος και τι είναι;;; Για να μάθουμε σήμερα…

---

Τι είναι η εξομολόγηση;

Η εξομολόγηση είναι μυστήριο της Εκκλησίας, όπως είναι ο γάμος, η βάπτιση κτλ. Είναι για την ακρίβεια βασικό μυστήριο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το οποίο δεν μπορεί να παραληφθεί ή να προσπεραστεί. Το πρώτο μέρος του μυστηρίου είναι η μετάνοια και το δεύτερο η εξομολόγηση. Ουσιαστικά είναι η δυνατότητα που μας παρέχεται από τον Θεό για να συμφιλιωθούμε ξανά μαζί Του. Είναι η επιστροφή μας στα ψυχικά πάτρια εδάφη μας, είναι η απομάκρυνση μας από την αμαρτία και τον πνευματικό θάνατο. Η εξομολόγηση μας απαλλάσσει από το βάρος της αμαρτίας και μας δίνει την ευκαιρία να μεταμορφωθούμε ολοκληρωτικά.

Τι δεν είναι η εξομολόγηση?

Αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν πως η εξομολόγηση είναι μια χαλαρή φιλική κουβεντούλα ή μια τυπική παράθεση των αμαρτιών τους. Με αυτό το σκεπτικό πολλοί πηγαίνουν στον πνευματικό για να βρουν ανακούφιση ή για να απαλλαγούν από τις ενοχές τους. Άλλοι πάνε από υποχρέωση ή από έθιμο. Ακόμα χειρότερα κάποιοι πηγαίνουν από τον φόβο της «τιμωρίας» του Θεού. Όμως όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την ουσιαστική σημασία του μυστηρίου της Εξομολογήσεως.

Συμπερασματικά λοιπόν, αφού είπαμε τί είναι και τί δεν είναι η εξομολόγηση, θα δώσουμε έναν ορισμό και ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε τί είναι στην ουσία η εξομολόγηση και όχι τυπικά ή ετυμολογικά.

Η εξομολόγηση είναι το άδειασμα του δηλητήριου. Και το δηλητήριο σε αυτή την περίπτωση είναι η αμαρτία. Χωρίς το μυστήριο αυτό θα οδηγηθούμε οπωσδήποτε στον θάνατο. Στον πνευματικό θάνατο.

Όταν είσαι άρρωστος, όταν υποφέρεις σωματικά πηγαίνεις στον γιατρό και εκεί του «εξομολογείσαι» τρόπον τινά τα πάντα σε σχέση με το σώμα σου. Πού πονάς, τα συμπτώματα, τις ενοχλήσεις, τις πληγές, τα τραύματά σου, χωρίς να κρύψεις τίποτα. Αν πεις ψέματα ή αποκρύψεις σημαντικές λεπτομέρειες τότε η θεραπεία θα είναι ατελής. Και έτσι η πληγή και το τραύμα θα μεγαλώσουν και θα σε οδηγήσουν στην σήψη και η σήψη στον θάνατο. Ακριβώς αυτό είναι η εξομολόγηση και ο πνευματικός πατέρας για την ψυχή του κάθε χριστιανού. Αν σκοπεύεις να ωραιοποιήσεις ή να αποκρύψεις λόγω ντροπής τις αμαρτίες σου, τότε και η ψυχή σου θα θεραπευτεί μερικώς ή ατελώς.

Μήπως η εξομολόγηση είναι κάποια πρόσφατη επινόηση των κληρικών? Ποιος την καθιέρωσε?

Η εξομολόγηση καθιερώθηκε από τον ίδιο τον Χριστό. Εκείνος έδωσε την εξουσία στους Αποστόλους να συγχωρούν αμαρτίες. Στη συνέχεια οι Απόστολοι μετέδωσαν το χάρισμα αυτό στους ιερείς και μέσω της κανονικής χειροτονίας διαιωνίζεται.

Είναι απαραίτητη η εξομολόγηση για όλους ή υπάρχουν εξαιρέσεις?

Ο άνθρωπος που είναι αναμάρτητος δεν χρειάζεται εξομολόγηση αφού δεν έχει αμαρτίες για να εξομολογηθεί. Άνθρωπος όμως επί γης που να είναι αναμάρτητος ΔΕΝ υπάρχει. Ο μόνος αναμάρτητος ήταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός ως Θεάνθρωπος.  Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος γράφει ότι όποιος θεωρεί τόν εαυτό του αναμάρτητο βρίσκεται σε πλάνη και μακριά από την αλήθεια. Αλλά και ο Χριστός, δέχτηκε τo βάπτισμα της μετανοίας από τoν Πρόδρομο και έδειξε την αναγκαιότητα του μυστηρίου. Γι’ αυτό η Εξομολόγηση αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ορθόδοξης χριστιανικής ζωής.

Ποιος μπορεί να εξομολογεί?

«Α, εγώ δεν εμπιστεύομαι τους παπάδες. Πώς ξέρω ότι δεν θα με κάνουν βούκινο? Και ποιος μου εγγυάται ότι και αυτός που με εξομολογεί είναι αναμάρτητος? Γι’ αυτό πηγαίνω και εξομολογούμαι μπροστά από μία εικόνα».

Το έχεις ακούσει και το έχουν ακούσει και χιλιάδες πνευματικοί. Όμως χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω, το μυστήριο της εξομολόγησης γίνεται πάντα και μόνο από κάποιον ιερέα ο οποίος έχει επιλεγεί ειδικά για αυτό το έργο. Όπως δεν μπορείς να βαπτιστείς/παντρευτείς μόνος σου, έτσι δεν μπορείς να εξομολογηθείς και μόνος σου. Ο ιερέας έχει αυτή την δικαιοδοσία από την εποχή των Αποστόλων και μέσω αυτού συγχωρούνται οι αμαρτίες μας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο πνευματικός δεν έχει αμαρτίες. Είναι και εκείνος άνθρωπος και φυσικά αμαρτάνει. Ο πνευματικός δε συγχωρεί τις αμαρτίες μας με τη δική του αγιότητα ή δύναμη, αλλά με τη χάρη που του δόθηκε από τον Θεό· αυτός μεσολαβεί μόνο. Τις δικές του αμαρτίες φροντίζει να τις εξομολογείται και αυτός σε κάποιον άλλον πνευματικό.

Να πούμε συμπληρωματικά πως ο πνευματικός έχει ιερό καθήκον να τηρεί το απόρρητο της Εξομολογήσεως, το οποίο μάλιστα αναγνωρίζεται και από τον νόμο. Σε περίπτωση παράβασης αυτού του καθήκοντος ελέγχεται από τον Επίσκοπο του και την Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη. Όπως αναφέραμε πρωτύτερα, τον πνευματικό θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε ως θεραπευτή. Έτσι χρειάζεται να τον περιβάλλουμε και με ανάλογη εμπιστοσύνη. Για τον λόγο αυτόν επιλέγουμε ελεύθερα και με δική μας ευθύνη τον πνευματικό, ώστε να είναι πρόσωπο με πίστη και αρετή και να έχει την καλή μαρτυρία των πιστών. Μάλιστα η παράδοση της Εκκλησίας μας συνιστά την τακτική εξομολόγηση στον ίδιο πνευματικό και την αποφυγή της εναλλαγής του. Εξάλλου, έχει διαπιστωθεί ότι συνήθως εμείς οι ίδιοι γινόμαστε αιτία κοινοποίησης της προσωπικής μας ζωής, όταν την εμπιστευόμαστε σε ακατάλληλα πρόσωπα, τα οποία δεν έχουν καν την ιδιότητα του πνευματικού.

Τι πρέπει να πω στην Εξομολόγηση? Αφού ούτε σκότωσα, ούτε έκλεψα…

Άλλη μια διαχρονική παρανόηση είναι η παραπάνω έκφραση. Πολλοί πιστεύουν ότι όλες κ όλες οι αμαρτίες μας είναι δύο. Ο φόνος και η κλοπή. Η αμαρτία κρύβεται ακόμα και στις πιο μικρές λεπτομέρειες. Στην Εξομολόγηση λοιπόν εξετάζουμε τα πάντα. Τα αισθήματα, τις σκέψεις, τα λόγια, τις πράξεις, τη συμπεριφορά, τις συνήθειες, τις αξίες, τις προτεραιότητες, τους στόχους, την κατεύθυνση και τον τρόπο της ζωής μας. Δεν περιοριζόμαστε στην προσωπική μας πνευματική ζωή, αλλά συνεξετάζουμε τις οικογενειακές σχέσεις, τις κοινωνικές σχέσεις, την εργασία, ακόμα και τη διασκέδασή μας. Και αυτό επειδή όλη μας η ζωή πρέπει να φωτιστεί από το Άγιο Πνεύμα. Όχι για να καταδικάσουμε τον εαυτό μας, αλλά για να εξασφαλίσουμε την πορεία μας προς τον Χριστό. Μπορούμε λοιπόν να θέσουμε στην κρίση του πνευματικού ζητήματα που μας απασχολούν, ώστε να πάρουμε αποφάσεις και να κάνουμε επιλογές που μας προάγουν πνευματικά αποφεύγοντας ταυτόχρονα άλλες που μπορούν να ζημιώσουν την ψυχή μας.

Πώς μπορώ να ελέγχω και εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου ώστε να αρχίσω να καταλαβαίνω πότε κάνω κάποια αμαρτία?

Υπάρχουν οι Δέκα Εντολές και η ερμηνεία τους κάτω από το πρίσμα της Καινής Διαθήκης. Το τελειότερο όμως και ακριβέστερο κριτήριο είναι η εντολή της αγάπης προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο. Σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, σ’ αυτή την εντολή περιέχονται όλες οι άλλες εντολές. Δε μπορούμε, για παράδειγμα, να αγαπάμε τον Θεό και να παραβαίνουμε τις εντολές Του. Ούτε γίνεται να αγαπάμε τους ανθρώπους και ταυτόχρονα να διαπράττουμε αδικίες σε βάρος τους. Μάλιστα η γνησιότητα της αγάπης προς τον Θεό αποκαλύπτεται από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Έτσι, όταν αδιαφορούμε για τους άλλους ή τους κακομεταχειριζόμαστε, δείχνουμε ότι δεν έχουμε αγάπη προς τον Θεό. Περιφρονούμε την εντολή Του για την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και δεν σεβόμαστε τα δημιουργήματα Του.

Ντρέπομαι τόσο πολύ να εξομολογηθώ και να αναφέρω πολύ προσωπικά μου θέματα. Τί να κάνω?

Πρέπει να βλέπουμε το εξομολογητήριο σαν ιατρείο και τον πνευματικό σαν γιατρό. Για εμάς η Εξομολόγηση είναι θέμα ψυχικής -συχνά και σωματικής- υγείας. Για τον πνευματικό πάλι είναι κάτι το συνηθισμένο. Δεν πρόκειται να σοκαριστεί από τις δικές μας αμαρτίες. Σίγουρα έχει ακούσει χειρότερες. Εξάλλου, δεν είναι περίεργο ότι η ντροπή, μας κυριεύει την ώρα της εξομολόγησης αλλά την ώρα της αμαρτίας απουσιάζει εντελώς?

Μετά την ευχή του πνευματικού έχουν συγχωρεθεί όλες οι αμαρτίες μου; Μήπως κάποιες θα πρέπει να τις εξομολογηθώ πάλι;

Η ευχή του πνευματικού δίνει την άφεση όλων των αμαρτιών που εξαγορεύσαμε. Συνεπώς τυχόν αμφιβολία μας για το θέμα αυτό δείχνει έλλειψη πίστης στο μυστήριο και στη δύναμη του Θεού. Αν πάλι δεν αναφέραμε κάτι βασικό σε σχέση με κάποια αμαρτία, χρειάζεται την επόμενη φορά να το διευκρινίσουμε.

Αν ξεχάσω κάποια αμαρτία; Αν κρύψω κάποια από ντροπή;

Αν ξεχάσαμε κάτι και εφόσον δεν είναι σοβαρό, μπορούμε να το αναφέρουμε στην επόμενη εξομολόγηση. Αν όμως παραλείψαμε κάποια αμαρτία εσκεμμένα, τότε δεν πρέπει να θεωρούμε ότι μας δόθηκε άφεση και δεν πρέπει να κοινωνήσουμε, ακόμη και αν πήραμε την άδεια του πνευματικού.

Είναι απαραίτητη η Θεία Κοινωνία μετά την Εξομολόγηση;

Η μετάνοια δεν περιορίζεται στο μυστήριο της Εξομολογήσεως. Η «συμφιλίωση» και η ένωσή μας με τον Θεό δεν ολοκληρώνεται χωρίς τη Θεία Κοινωνία. Αύτη είναι η μυστηριακή ένωση με τον Θεάνθρωπο Χριστό. Το αποκορύφωμα των μυστηρίων. Η Εξομολόγηση μας προετοιμάζει για τη Θεία Κοινωνία.

Μπορώ να κοινωνήσω λοιπόν αφού εξομολογήθηκα;

Μετά την εξομολόγηση θα πρέπει να ζητήσουμε από τον πνευματικό την άδεια να μεταλάβουμε. Αυτός θα ορίσει τον χρόνο, τη συχνότητα και τον τρόπο της προετοιμασίας μας (νηστεία, προσευχή, συγχώρεση – συμφιλίωση με τους άλλους).

Όμως, τι νόημα έχει να εξομολογούμαι τακτικά, όταν γνωρίζω ότι θα επαναλάβω τις ίδιες αμαρτίες;

Όπως κάποιος που πάσχει από χρόνια ασθένεια δεν παύει να προσπαθεί για την απαλλαγή του, έτσι και εκείνος που επιθυμεί πραγματικά την πνευματική υγεία φροντίζει αδιάκοπα να την αποκτήσει. Αυτός είναι ο πνευματικός αγώνας του ανθρώπου· η δια βίου μετάνοια. Το μυστήριο της Εξομολόγησης εξασφαλίζει ότι καμμιά αμαρτία δε μπορεί να μας απομακρύνει από το έλεος του Θεού. Μόνο η έλλειψη μετανοίας μπορεί να μας καταδικάσει στην αιώνια στέρησή Του.

Συμπέρασμα:

«Αν τους συγχωρείτε εσείς, τους συγχωρώ και εγώ», είπε ο Χριστός στους Αποστόλους και μαθητές Του. Ακόμη και αν κάνουμε τη μεγαλύτερη αμαρτία, αν την ομολογήσουμε και μετανοήσουμε ειλικρινά ο Θεός θα μας συγχωρέσει και θα μας δεχτεί πάλι πίσω, όπως ο πατέρας με τον άσωτο υιό του.

---

---

ΠΡΟΣΕΥΧΗ μετά από κάθε συνάντηση:

Όλα τα παιδιά μαζί με τον κατηχητή, γονατισμέμοι μπροστά από το εικόνισμα του Χριστού στο ιερό τέμπλο θα εκφωνήσουμε την προσευχή του Αγίου Εφραίμ, λέγοντας στο τέλος όλοι μαζί το “Δι’ εὐχῶν…”