ΘΕΜΑ 11.3 | Τι σημαίνει να είσαι ιερέας

ΠΡΟΣΕΥΧΗ πριν από κάθε συνάντηση:

Α. ΔΙΗΓΗΣΗ (Προτείνουμε να την διαβάσετε από το γραπτό κείμενο)

Ο παπά- Νικόλας ο Πλανάς  

Ο όσιος Νικόλαος Πλανάς γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς το 1851 στη Νάξο. Από πολύ νέος  διακρινόταν για την απλότητα, την ευσέβεια και την αγάπη του να προσφέρει. Παντρεύτηκε σε  ηλικία 17 ετών και απέκτησε ένα γιο. Η γυναίκα του δε συμμεριζόταν τις πνευματικές του  ανησυχίες και τις υποτιμούσε. Μετά από μερικά χρόνια μένει χήρος και αφού εμπιστεύεται το γιο  του σε συγγενείς, χαρίζει την κληρονομιά του σε έναν πατριώτη του, που έχει ανάγκη και  αφιερώνεται στο Θεό, μένοντας στην Αθήνα.  

Ταπεινός και απαίδευτος έγινε παρόλ’ αυτά ο πιο δημοφιλής ιερέας εκεί. Για πενήντα χρόνια  τελούσε καθημερινά τη θεία Λειτουργία σε διάφορους ναούς και ερημοκκλήσια. Οι Λειτουργίες  του αποτελούσαν αληθινές μυσταγωγίες! Η ύπαρξη του ήταν ταυτισμένη με τη ζωή της εκκλησίας  και ζώντας πραγματικά ό, τι συνέβαινε κατά τη θεία Λειτουργία ήθελε να την τελεί εμπλουτισμένη  με ύμνους στο Θεό όσο περισσότερο γινόταν και αφιέρωνε επιπλέον όσο χρόνο περισσότερο ήταν  δυνατόν για να μνημονεύσει ονόματα πιστών και Αγίων. Λέγεται μάλιστα πως παιδιά με ευλαβικές  ψυχές τον είδαν συχνά υψωμένο πάνω από το έδαφος την ώρα που ιερουργούσε!  Οι πρώτες γραπτές μαρτυρίες που έχουμε για τον παπα- Νικόλα τον Πλανά είναι από τον  Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, ο οποίος έψαλλε στο ναό του Προφήτη Ελισαίου στη Αθήνα, όπου και  γνώρισε τον Άγιο. Κάθε στιγμή ήταν έτοιμος να ιερουργήσει και να προσευχηθεί για όλους.  

Καθημερινά σχεδόν συναναστρεφόταν τον κόσμο και ό, τι χρήματα του έδινε τα πρόσφερε σε  όσους είχαν ανάγκη ή κάλυπτε και ανάγκες της εκκλησίας. Το πρόσωπό του φωτισμένο και  χαμογελαστό ήταν πρόθυμο να συγχωρήσει όποιον του έκανε κακό, π.χ. όποιον τον έκλεβε. Αυτό  που τον πείραζε ήταν να τον διακόψουν ενώ προσευχόταν και λάτρευε το Θεό. Αγαπούσε τόσο το  Θεό και τις ακολουθίες της εκκλησίας μας που όταν κάποια στιγμή κάποιος μητροπολίτης  επηρεασμένος από τη δυτική εκκλησία θέλησε να διακοπούν οι αγρυπνίες, ο Άγιος προσευχόταν  πέντε μερόνυχτα αναστατωμένος. 

Τελικά του έδωσαν άδεια προσωπικά για αγρυπνίες.  Η αγάπη του κόσμου για τον Άγιο ιερέα ήταν επίσης μεγάλη. Όσοι έρχονταν να εξομολογηθούν  σ’ αυτόν έβρισκαν αγάπη πατρική και προσφορά υλική και πνευματική όσοι είχαν ανάγκη. Τα  παραδείγματα που μαρτυρούν τη θεία χάρη στη ζωή του είναι πολλά. Μια φορά ήπιε κατά λάθος  αντί για νάμα, αρσενικό (θανατηφόρο δηλητήριο), αλλά η θεία χάρις τον προστάτευσε και δεν έπαθε τίποτα.  Ο παπά Νικόλας ο Πλανάς υπήρξε πρότυπο ορθόδοξου ιερέα, πραγματικός ποιμένας όλο  αγάπη για το ποίμνιό του και όταν παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό, μεγάλο πλήθος κόσμου  συνέρρευσε να τον προσκυνήσει, αντικρίζοντας τον με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του. Ήταν 2  Μαρτίου 1932. 

Το ιερό μυστήριο της Ιεροσύνης 

Το μυστήριο της ιεροσύνης δεν αφορά όλους τους πιστούς της αγίας μας Εκκλησίας, αλλά μόνον εκείνους που έχουν κληθεί να υπηρετήσουν το Θεό και την Εκκλησία Του. Το χάρισμα της ιεροσύνης δίδεται σ’ εκείνους μόνον που έχουν δοκιμασθεί ικανώς από τον πνευματικό τους εξομολόγο και από τον επίσκοπο τους.

Η ιεροσύνη δεν έχει να κάνει με επάγγελμα. Είναι λειτούργημα. Για τον λόγο αυτό ο έχων την ιεροσύνη λέγεται λειτουργός των αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Οι βαθμοί της ιεροσύνης είναι τρεις, ξεκινώντας από τον κατώτερο προς τον ανώτερο: του Διακόνου (θα πρέπει κανονικά να έχει συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας). του Πρεσβυτέρου (θα πρέπει κανονικά να έχει συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας). του Επισκόπου (θα πρέπει κανονικά να έχει συμπληρώσει το 35ο έτος της ηλικίας).

Το πλήρωμα της ιεροσύνης το έχει ο Επίσκοπος ο οποίος μόνον αυτός μπορεί να τελέσει το μυστήριο της ιεροσύνης και του καθαγιασμού ναών. Με εντολή του επισκόπου ή εν ονόματι του τελούνται όλα τα αλλά ιερά Μυστήρια από τους Πρεσβυτέρους του, όπως της Θείας Ευχαριστίας, του Βαπτίσματος, του Χρίσματος, του Ευχελαίου, του Γάμου και της Μετανοίας ή εξομολογήσεως. Για το λόγο αυτό σε κάθε μυστήριο ή ακολουθία συνεχώς οι πρεσβύτεροι μνημονεύουν το όνομα του επισκόπου τους.

Ο βαθμός του διακόνου είναι ο κατώτερος. Ο Διάκονος δεν έχει πλήρη ιεροσύνη. Είναι βοηθός των ιερών μυστηρίων. Κανένα μυστήριο και ακολουθία δεν μπορεί να τελέσει. Αυτός συμμετέχει ωστόσο σε όλα τα ιερά Μυστήρια και τις ακολουθίες της Εκκλησίας.

Ο Πρεσβύτερος τελεί όλα τα ιερά Μυστήρια και τις Ακολουθίες εκτός της χειροτονίας και του καθαγιασμού ναών. Ο πολύς κόσμος τον ιερέα τον αποκαλεί παπά. Η σωστή προσφώνηση είναι Πρεσβύτερος ή Πάτερ ή Πατέρας (στα νεοελληνικά). Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας ιεροσύνη έχουμε όλοι μας, κλήρος και λαός. Ο λαός μετέχει της γενικής ιεροσύνης ως “Βασίλειον ιεράτευμα” από την ιεροσύνη του Παμβασιλέως Χριστού. Η ιεροσύνη όμως των κληρικών είναι ειδική. Αυτό σημαίνει ότι για να είναι κάποιος ιερέας πρέπει να προηγηθεί η χειροτονία του από τον επίσκοπο ή για τον βαθμό του επισκόπου από άλλους τρεις τουλάχιστον επισκόπους, υποδηλώνοντας έτσι τη συνοδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ειδική ιεροσύνη σημαίνει ότι ο λαός για να συνάζεται και να τελεί μυστήρια, απαραιτήτως πρέπει να συμμετέχει και ο έχων την ειδική ιεροσύνη πρεσβύτερος ή επίσκοπος. Ειδάλλως τίποτα δεν θεωρείται έγκυρο. Μ’ αυτήν την έννοια της ιεροσύνης, ως γενικής και ειδικής εκφαίνεται ή Ορθόδοξος Εκκλησία εκκλησιολογικά. Δεν μπορεί για παράδειγμα να τελεσθεί μια Θεία Λειτουργία μόνον από έναν πρεσβύτερο χωρίς τη συμμετοχή των λαϊκών. Αυτό συνεπάγεται ότι η όλη ευχαριστιακή και μυστηριακή κοινωνία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στηρίζεται στη σύναξη, δηλαδή στη συνύπαρξη κλήρου και λαού. Οποιαδήποτε άλλη θεώρηση πέραν αυτής της τοποθετήσεως ως προς το θέμα της μυστηριακής κοινωνίας μεταξύ κλήρου και λαού οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

Η ιεροσύνη είναι μεγάλη τιμή του Θεού για τον χοϊκό άνθρωπο. Άνθρωπος ομοιοπαθής με τους συνανθρώπους του καλείται να υπηρετήσει λατρευτικά το λαό του Θεού, την ίδια του την οικογένεια, προσευχόμενος και δεόμενος “υπέρ των ιδικών του αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων”.

Οι παλαιοί έλεγαν ως ευχές προς τους πρεσβυτέρους: “Να χαίρεστε το πετραχήλι σας”, άλλοι: “Να χαίρεστε τη βασιλεία σας”, άλλοι: “Να χαίρεστε και να τιμήσετε τα ιερά σας”. Και η ευχολόγια αυτή είχε τη σημασία της ως αναγνώριση αυτού που εκκλησιολογικά λέμε “οι θεολογούντες” της ειδικής ιεροσύνης.

Ακόμη οι παλαιότεροι έδειχναν σεβασμό προς τον ιερέα εκφράζοντας τον ποικιλοτρόπως, άλλοι σηκωνόταν από τη θέση τους όταν περνούσε ο πρεσβύτερος. Άλλοι έβγαζαν τα καπέλα τους, κοντοστέκονταν μέχρι να περάσει ο πρεσβύτερος και σχημάτιζαν μια ελαφρά υπόκλιση σεβασμού προς το σχήμα. Άλλοι έτρεχαν, όπως τα παιδιά, και φιλούσαν το χέρι του ιερέως.

Σήμερα όλα τείνουν να ξεχαστούν και μάλιστα και σ’ αυτή ακόμη τη διανομή αντίδωρου μερικοί απαξιούν να ασπασθούν το χέρι του ιερέα. Και μάλιστα εκείνο το χέρι που λίγο πριν κατά τον καθαγιασμό έπιασε το ίδιο το Σώμα του Χριστού. Η καλύτερη προσφώνηση προς τον ιερέα είναι: “Την ευχή σας πάτερ”. Και ή καλύτερα απάντηση του ιερέα προς τον πιστό είναι: “Την ευχή του Κυρίου μας παιδί μου”.

---

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός διατεινόμενος προς όλους εκείνους που αμφισβητούν την ιεροσύνη των κληρικών έλεγε: “Εάν συναντήσετε ιερέα και άγγελο φωτός στο δρόμο σας, πρώτα τον ιερέα να προσκυνήσετε κι έπειτα τον άγγελο”.

---

Εκκλησία- ενορία- ιερέας:

Εκκλησία όπως γνωρίζουμε δεν είναι απλώς ο ναός που μαζεύονται οι πιστοί για να  προσευχηθούν, το κτίριο, αλλά το σύνολο των πιστών ανθρώπων που έχουν βαπτισθεί και όλοι μαζί  αποτελώντας το Σώμα του Χριστού συμμετέχουν στη λειτουργική ζωή της εκκλησίας μας και  παράλληλα επιθυμούν να αποκτήσουν σχέση αγάπης με το Θεό και με τους ανθρώπους. Εκκλησία  μπορούμε να πούμε είναι αυτό που ζει καθένας μας ξεχωριστά, αλλά και ό, τι βιώνουμε όλοι μαζί  ως μέλη του Σώματος του Χριστού. Τα βιώματά μας βέβαια, προσωπικά και συλλογικά, μπορούμε  κάπως να τα περιγράψουμε, αλλά όχι απόλυτα. Αυτό είναι φυσικό, αφού καθένα από τα μέλη της  εκκλησίας είναι και ξεχωριστό πρόσωπο. Έτσι και για την εκκλησία μπορούμε να πούμε  περισσότερο τι δεν είναι και λιγότερο τι είναι, χωρίς ποτέ να δίνουμε έναν ολοκληρωμένο ορισμό.

Μπορούμε όμως να πούμε για την ενορία. Η ενορία είναι κάτι πιο χειροπιαστό για τους  ανθρώπους. Στην ενορία αποτελούμε όλοι μία οικογένεια, πνευματική οικογένεια, που πολλές  φορές μας εκφράζει περισσότερο και από την κανονική μας οικογένεια, γιατί την έχουμε επιλέξει  και εκεί αναπαυόμαστε πνευματικά. Μπορείς άλλωστε να διαλέξεις την ενορία που σου ταιριάζει.  Εκεί, οι άνθρωποι της εκκλησίας είναι μεταξύ τους δεμένοι γνωρίζοντας ο ένας τον άλλο και  προσευχόμενοι όχι μόνο για τον εαυτό τους , μα για όλους και για όλο τον κόσμο. Πρέπει να  γνωρίζουμε επίσης πως η εκκλησία και συνεπώς η ενορία δεν είναι ένας κλειστός κύκλος  ανθρώπων, μια κλειστή οικογένεια, αλλά μια ανοιχτή και δεκτική αγκαλιά! 

Όπως καταλαβαίνουμε, το πρόσωπο και ο ρόλος του ιερέα είναι καταλυτικός. Δεν είναι βέβαια μόνο ή κυρίως αυτός η εκκλησία, εκκλησία είμαστε όλοι και πάνω από όλους ο Χριστός. Είναι όμως ο πνευματικός μας πατέρας, γι’ αυτό και τον αποκαλούμε πατέρα. Είναι αυτός που σαν πατέρας  προσεύχεται περισσότερο από όλους για τα παιδιά του, που είναι όλοι οι πιστοί της ενορίας, αυτός  που πρώτος ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, αυτός που πρώτος συμπονά, αυτός που στο όνομα του Χριστού μας ενώνει, αυτός που προΐσταται στην τέλεση των Μυστηρίων, αυτός που πρώτος κάνει το Ευαγγέλιο ζωή του.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως την αγιοσύνη όσων αποτελούμε μέλη της εκκλησίας, και του ιερέα μας, την παρέχει ως δώρο ο Χριστός. Τίποτα δεν αποτελεί κατόρθωμα  του ιερέα. Δεν είναι αυτός που τελεί τα Μυστήρια, αλλά η Χάρις του Θεού. Γι’ αυτό και κατά την  τέλεση της θείας Λειτουργίας, όταν φοράει τα άμφια, λέμε πως είναι «εν τύπω και τόπο Χριστού».  Στον ιερέα όμως μαζί με την κλί(ή)ση που έχει από το Θεό ανήκει η καλή προαίρεση για αγάπη και  πατρική θυσία χάριν των παιδιών που του αναθέτει ο Θεός, χάριν του ποιμνίου των «προβάτων»  του. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί προϋποθέτει αυταπάρνηση και αδιάκοπη προσφορά.   

Ο Ιερέας και η Ιεροσύνη (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Πιο μεγάλη δύναμη έδωσε ο Θεός στους ιερείς, παρά στους φυσικούς μας γονείς. Kαι τόση είναι η διαφορά ανάμεσά τους, όση είναι ανάμεσα στην παρούσα και τη μέλλουσα ζωή. Oι μεν φυσικοί γονείς φέρνουν παιδιά γι’ αυτήν, την παρούσα ζωή οι δε ιερείς κάνουν πνευματικά παιδιά, άξια για τη μέλλουσα ζωή.

H καταστρεπτική φλόγα του φθόνου που περιστοιχίζει τους ιερομένους, υψώνεται από παντού, έρχεται ακριβώς επάνω τους και εξετάζει εξονυχιστικά το βίο τους, περισσότερο από τη φωτιά που τριγύριζε τότε τα σώματα των τριών παίδων. Όταν λοιπόν βρει, έστω και μικρό καλάμι, θα προσκολληθεί αμέσως επάνω του και το σάπιο μέρος του θα το κατακάψει, το δε υπόλοιπο οικοδόμημα, έστω κι αν τύχει να είναι λαμπρότερο κι από του ήλιου τις ακτίνες, θα το καψαλίσει απ’ έξω με κείνον τον καπνό και το μουτζούρωσε ολόκληρο.

Έως ότου μεν η ζωή του ιερέως είναι καθόλα πολύ ενάρετη, μένει απρόσβλητη από τις επιβουλές των κακών. Eάν δε τύχει να παραβλέψει κάτι μικρό, όπως εύλογο είναι, αφού άνθρωπος είναι κι αυτός και περνά το φουρτουνιασμένο πέλαγος της ζωής αυτής, όσο μεγάλα και καλά κι αν είναι τ’ άλλα του έργα, κανένα όφελος δε θα ‘χει απ’ αυτά, ώστε να μπορέσει να σωθεί από τα στόματα των κατηγόρων του, αλλά θα τα σκιάσει το μικρό αυτό αμάρτημά του. Kαι όχι σαν να έχει σάρκα και σα να είναι απλός άνθρωπος κι ο ιερεύς, αλλά σα να ήταν άγγελος, χωρίς καμιά ανθρώπινη αδυναμία, θέλουν όλοι να τον καταδικάσουν.

Όταν παρακαλεί το Άγιο Πνεύμα ο ιερεύς και κάνει την τόσο φρικτή θυσία και αδιάκοπα αγγίζει τον Kύριο των όλων, ποια θέση του δίνουμε, πες μου, και πόση ψυχική αγνότητα θα απαιτήσουμε απ’ αυτόν και πόση ευλάβεια; Kατάλαβε λοιπόν πως πρέπει να είναι αυτά τα χέρια, που εκτελούν τέτοιες υπηρεσίες, ποια πρέπει να είναι αυτή η γλώσσα, που τέτοια άγια λόγια βγάζει από το στόμα, αυτή δε η ψυχή που υποδέχτηκε τόση Xάρη του Aγίου Πνεύματος, πόσο πιο καθαρή και πιο άγια από το κάθε τι πρέπει να είναι. Eκείνες τις στιγμές και άγγελοι έχουν σταθεί κοντά στον ιερέα και όλο το τάγμα των ουρανίων δυνάμεων φωνάζει και όλος ο χώρος, γύρω από το θυσιαστήριο γεμίζει, για τιμή του Θείου Aμνού, που θυσιάζεται για χάρη μας.

Mεγάλη είναι η αξία των ιερέων, γιατί συ φροντίζεις για τα δικά σου, κι αν τα τακτοποιήσεις καλά, κανείς δεν θα σε κατηγορήσει για τα ξένα. Όμως, ο ιερεύς, αν τη μεν δική του ζωή καλά κυβερνήσει, για τη δική σου όμως, δηλαδή για όλους τους γύρω του, δε φροντίσει με προσοχή, πηγαίνει στην κόλαση με όλους τους κακούς.

Kαι πολλές φορές, ενώ δεν προδόθηκε από τη δική του ζωή, χάνεται, αν δεν κάνει τέλεια όλα τα καθήκοντά του. Γνωρίζοντας λοιπόν πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος, πρέπει να προσφέρετε σ’ αυτούς πολλή συμπάθεια. Aυτό εννοεί κι ο Παύλος, λέγοντας πως «αγρυπνούν για τις ψυχές μας. Kι όχι απλώς αγρυπνούν, αλλά και, ως υπεύθυνοι, θα δώσουν λόγο στο Θεό» (Eβρ. 13, 17). Γνωρίζοντας λοιπόν αυτά όλα, και το Θεό να φοβούμαστε, και τους ιερείς Tου να σεβόμαστε, προσφέροντας σε αυτούς, ανάλογα με την αξία τους κάθε τιμή.

H ψυχή του ιερέως καθόλου δε διαφέρει από πλοίο, που το δέρνει η τρικυμία. Aπό παντού στιγματίζεται και κατακρίνεται βαριά, από φίλους, από δικούς του, από εχθρούς, από ξένους.Tίποτε άλλο δεν παροργίζει τόσο το Θεό, όσο οι ανάξιοι ιερείς.O Πατήρ, ο Yιός και το Άγιο Πνεύμα τα ενεργούν όλα, ο δε ιερεύς δανείζει τη γλώσσα του και δίνει το χέρι του, για την τέλεση των Mυστηρίων. Kαι διαμέσου αναξίων συνηθίζει να ενεργεί ο Θεός και διόλου δεν βλάπτεται η Xάρη των Mυστηρίων από τη ζωή του ιερέως. […] Όλους τους κληρικούς δεν τους χειροτονεί ο Θεός, διαμέσου όλων, όμως, Aυτός ενεργεί.

Άλλη είναι η εξουσία της βασιλείας κι άλλη η εξουσία της ιεροσύνης, αλλ’ αυτή είναι μεγαλύτερη από εκείνη. Γιατί δε φανερώνεται ο βασιλιάς από όσα φαίνονται, ούτε πρέπει να κρίνεται από τα πολύτιμα πετράδια που φέρνει πάνω του κι από τα χρυσαφικά που φορεί. Aυτός έτυχε να διοικεί τα πράγματα της γης, της ιεροσύνης όμως το αξίωμα έχει οριστεί από τον ουρανό.

---

Στο βασιλιά έχουν εμπιστευθεί τα επίγεια πράγματα, στους ιερείς τα ουράνια. 

---

Mη λοιπόν κατηγορήσεις την ιεροσύνη, όταν δεις ιερέα ανάξιο. Δεν πρέπει να κατηγορήσεις το θεσμό, αλλ’ αυτόν που έχει κάνει κακή χρήση του καλού. Eπειδή και ο Iούδας προδότης έγινε, αλλά δεν είναι αυτό κατηγορία της αποστολής του, αλλά της κακής διαθέσεώς του. […] http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/08/o-iereys-h-ierosynh-kai-ta-ekklhsiastika-skandala-toy agioy-iwan.html

Συμπέρασμα: Ο σεβασμός στην ιεροσύνη βοηθάει τον άνθρωπο να οδηγηθεί στη λατρεία του Θεού  και τον Παράδεισο.

ΠΗΓΗ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ

Πρακτική εφαρμογή

– Ποια λοιπόν πρέπει να είναι η δική μας στάση απέναντι στους ιερείς; (…) 

•  α. Να σεβόμαστε και να τιμούμε τους κληρικούς μας. Ξέρετε τι λέει για το θέμα αυτό ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός; (…) «Σείς οι λαικοί, να τιμάτε τους ιερείς. Κι αν τύχει να συναντήσετε έναν ιερέα κι έναν βασιλιά, τον ιερέα να προτιμήσετε. Και  αν τύχει ένας ιερέας κι ένας άγγελος, πάλι τον ιερέα να προτιμήσετε. Διότι ο ιερέας έχει έργο  ανώτερο. Ο άγγελος ούτε τη θεία Ευχαριστία μπορεί να τελέσει, ούτε αμαρτίες να συγχωρήσει.  Να τους σεβόμαστε λοιπόν τους ιερείς μας, να ασπαζόμαστε το χέρι τους όταν τους συναντάμε, να  παίρνουμε την ευχή, την ευλογία τους. (Ο κατηχητής σε παιδιά που δεν γνωρίζουν μπορεί να  υποδείξει και άλλα πρακτικά θέματα όπως π.χ. πως προσφωνούμε τον ιερέα: όχι «Κύριε…», αλλά «Πάτερ..», πώς τον χαιρετούμε: όχι «Γειά σας» αλλά «Ευλογείτε» ή «Προσκυνώ» ή «Την ευχή σας»). Εννοείται ότι ποτέ δεν πρέπει να κρίνουμε και να κατηγορούμε τους ιερείς.

• β. Να προσευχόμαστε για τους ιερείς μας και να είμαστε πρόθυμοι να τους βοηθούμε. Να παρακαλούμε τον Κύριο να τους στηρίζει και να τους ενισχύει στο άγιο έργο τους και  στον αγώνα τους, που είναι πολύ σκληρός, ιδιαίτερα στην εποχή μας. Να βρίσκουμε τρόπους για  να τους συμπαραστεκόμαστε. Επίσης, να προσευχόμαστε στο Θεό να αναδεικνύει αγίους ιερείς, αξίους ποιμένες στην Εκκλησία μας.
• γ. Έχουμε ανάγκη νέων ιερέων Να προετοιμάζουμε τον εαυτό μας, αν ο Θεός μας καλέσει, για το ιερό αυτό έργο. Η εποχή μας έχει ανάγκη από καλούς και αξίους κληρικούς. Αν ο Θεός θέλει και καλέσει κι  εμάς στο υψηλό αυτό έργο, εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι. Κανείς δεν είναι άξιος για ένα τέτοιο ιερό λειτούργημα. Με τη χάρη του Θεού όμως και με την καθοδήγηση του πνευματικού μας μπορούμε κι εμείς να σηκώσουμε το σταυρό της ιερωσύνης βαδίζοντας στο δρόμο της θυσίας και  της προσφοράς που χάραξαν αναρίθμητο πλήθος αγίων ιερέων σε όλες τις εποχές. Ας μην ξεχνούμε ότι την κλήση αυτή άλλοι την αισθάνθηκαν από μικρά παιδιά, άλλοι τη δέχθηκαν ώριμοι πλέον άνθρωποι και προτίμησαν να εγκαταλείψουν επιστημονική καριέρα, λαμπρή σταδιοδρομία, χρήματα, δόξα, τιμές για να ντυθούν το ταπεινό ράσο και να γίνουν  υπηρέτες του λαού του Θεού.
•     Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από πιστούς χριστιανούς, οι οποίοι σε όλους τους τομείς θα  εργαστούν για την ωφέλεια του συνόλου. Περισσότερο όμως από όλους έχει ανάγκη από πολλούς και καλούς ιερείς, οι οποίοι και έργο σωτηρίας επιτελούν και έργο κοινωνικό εργάζονται. Και όπως αποδεικνύει η ιστορία της πατρίδας μας, οι ιερείς πρωτοστάτησαν και στους αγώνες του έθνους  επιτελώντας και σπουδαίο εθνικό έργο (όπως στην επανάσταση του 1821, στον Μακεδονικό  Αγώνα, στον πόλεμο του ’40, στην εθνική Αντίσταση κλπ.).

   Είναι λοιπόν επείγουσα ανάγκη για την Εκκλησία και το Έθνος μας να αναδειχθούν και  στην εποχή μας άξιοι κληρικοί, εργάτες στον αμπελώνα Του. Να δώσει ο Θεός!

Απάντηση σε τυχόν απορία των παιδιών

  – Τι γίνεται όμως όταν ένας ιερέας όχι μόνο δεν είναι άγιος αλλά ζει απρόσεκτα και σκανδαλίζει τον κόσμο; (…)

•   Εμείς δεν πρέπει να σκανδαλιζόμαστε. Ας σκεφθούμε ότι ακόμη κι ανάμεσα στους δώδεκα μαθητές βρέθηκε ένας προδότης, που ενώ ο ίδιος ο Κύριος τον είχε καλέσει να γίνει Απόστολος, εκείνος με δική του ευθύνη αποδείχθηκε ανάξιος της κλήσης του. Και σήμερα υπάρχουν ανάμεσα στους ιερείς (όπως και ανάμεσα στους ιατρούς, δασκάλους κλπ.) κάποιοι που ίσως δεν τιμούν όσο και όπως θα έπρεπε το ιερό τους λειτούργημα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα απορρίψουμε όλους τους ιερείς ή την Εκκλησία!
•    Εφ’ όσον κάποιος είναι κανονικά χειροτονημένος ιερέας, μπορεί να τελεί τα μυστήρια και να μεταδίδει τη θεία χάρη άσχετα με τη δική του πνευματική κατάσταση. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει σχετικά: «Όπως το χρυσάφι δεν παθαίνει τίποτα, αν ανακατευτεί με το χώμα, και τα μαργαριτάρια με τη λάσπη, έτσι κι η Ιερωσύνη δεν κηλιδώνεται, ακόμα κι αν είναι ανάξιος αυτός που την κατέχει
•    Ο πολύς κόσμος στα λάθη κυρίως των κληρικών βρίσκει «άλλοθι» για τα δικά του και ιδίως για τη χαλαρή ή και ανύπαρκτη σχέση του με την Εκκλησία. Έλεγε κάποιος πως «όποιος προφασίζεται την αναξιότητα των κληρικών και δεν εκκλησιάζεται, γκρεμίζει τη γέφυρα από την οποία πρέπει να περάσει στη Βασιλεία του Θεού. Η γέφυρα αυτή μπορεί να είναι χρυσή, αργυρή, σιδερένια. Μα και πέτρινη και ξύλινη αν είναι, πάλι περνούμε, αρκεί να μην την γκρεμίσουμε».
•    Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε: «Εγώ, αδελφοί μου, δεν έχω καμμίαν κατηγορία να κάμω των παπάδων, διατί είναι παπάδες και έχουν τον Χριστόν οπού τους παιδεύει και ο,τι σφάλμα κάμουν οι παπάδες έχει ο Χριστός μας ράβδον σιδερένιαν διά αυτούς»
•    Ποτέ λοιπόν να μην κρίνουμε τους ιερείς και να μην τους κατηγορούμε ποτέ. Η ιεροκατηγορία είναι μεγάλη αμαρτία. «Όποιος λέει κατηγορίες, ανάβει τη φωτιά κι όποιος τις ακούει, βάζει τα ξύλα», αποφάνθηκε σοφά ο λαός. Ποτέ λοιπόν να μη δεχόμαστε ούτε να λέμε, ούτε ν᾽ ακούμε τέτοιες κατηγορίες εναντίον των ιερέων.
•    Καλή Χρονιά και πάλι παιδιά!!!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ μετά από κάθε συνάντηση:

---

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ:

Λεπτομέρειες για τον Ετήσιο Διαγωνισμό “25 Challenges”, διαβάστε στο παρακάτω λινκ:

• • Challenge #10
  • ΤΙΤΛΟΣ: Βάλε αγκώνα
  • Υλικά: Γερούς τετρακέφαλους και κοιλιακούς!
  • ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

1. Καλούνται 3 ζευγάρια από 2 παιδιά των κατηχητικών μας ομάδων να πραγματοποιήσουν την άσκηση όπως την βλέπουν στα παρακάτω βίντεο.

2. Παρακαλούμε να τραβάτε το βίντεο με όρθιο το κινητό.

3. Στην διάθεση του κάθε κατηχητικό θα έχει  30” (δευτερόλεπτα) για να φτιάξει το σχετικό βίντεο με τα 3 ζεὐγη.

4. Το τελικό βίντεο θα πρέπει να μας το στείλετε στο Ίνσταγκραμ https://www.instagram.com/pat.augoustinos/,  αλλιώς στο μέιλ γράφοντας από πιο κατηχητικό είστε.

5. Παρακαλούμε, οι κατηχητές, να ρωτάτε τα παιδιά σας εάν συμφωνούν να παρουσιαστεί το πρόσωπό τους στο διαδίκτυο! Αν όχι τότε πρέπει να μας το γνωστοποιήσετε, να μην τα παρουσιάσουμε δημόσια.

Ευκολάκι είναι!!!!

Καλή επιτυχίαααα!!!