ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση

Εἰς τo ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ και ώρα 5:30 το απόγευμα η θεατρική ομάδα της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος παρουσιάζει την θεατρική παράσταση για δεύτερη φορά με τίτλο: “Το Λουλούδι που Θεραπεύει“, στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Άμφισσας. Είσοδος ελεύθερη. ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ η είσοδος σε παιδιά κάτω των 10 ετών. Θα βρεθούμε όλοι εκεί. Την οργἀνωση και πραγματοποίηση της εκδήλωσης έχει αναλάβει το Γραφείο Νεότητας της Μητροπόλεως μας. Μην την χάσετε!

1,2 Κυρίως Θέμα: Εσύ… τι είδος οικογένεια θα κάνεις;

[Στάδιο 1ο: «Βιώνοντας» (1) Το πρώτο στάδιο ονομάζεται «βιώνοντας» και επιδιώκει να αντιληφθεί ποια  εμπειρία έχουν τα παιδιά σχετικά με το θέμα που πρόκειται να διδαχθεί. Το στάδιο αυτό αφορά το βίωμα και την εμπειρία των παιδιών ακόμη και για πράγματα που δεν έχουν καμμία θρησκευτική σχέση]

Χαίρετε! Τι κάνουν τα παιδιά μας; (…)

Πώς πέρασε η εβδομάδα μας; (…)

Σε λίγες μέρες πλησιάζει και η δική σας γιορτή, η γιορτή των μαθητών και των δασκάλων!!! Γιορτάζουν οι Τρεις… Ιεράρχες!!!

Μήπως γνωρίζετε τα ονόματά τους;;; (…) Μέγας Βασίλειος, Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος!!!

Άριστα!!! Λοιπόν διαγωνισμός… Αν ως την άλλη εβδομάδα ξέρετε και το τροπάριό τους, κερνάω σουβλάκια!!! (…)

Έχετε δει καμιά φορά, είτε στην τηλεόραση, είτε στο διαδίκτυο, παιδικές ταινίες ή σειρές που δείχνουν ανθρώπους να κάνουν μαγικά, να γνωρίζουν τι θα συμβεί στο μέλλον κ.λπ.; (…)

Πως πιστεύετε ότι τα κάνουν αυτά; Υπάρχει κάποια μαγική δύναμη; (…)

[Στάδιο 2ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας» (2) Στο δεύτερο στάδιο επιδιώκεται να συνδεθεί η εμπειρία των μαθητών/μαθητριών με τις απαντήσεις που έδωσαν στην προηγούμενη ερώτηση, με τη θρησκευτική γνώση που θέλουμε να αποκτήσουν τα παιδιά. Ουσιαστικά η εμπειρία που έχουν τα παιδιά, συνδέεται με τη θρησκευτική γνώση.

Όσα «μαγικά» παρουσιάζονται σε ταινίες, παιδικά και σειρές, σίγουρα δεν είναι αληθινά. Υπάρχουν βέβαια και τα «μαγικά» που κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί, δε βασίζονται όμως στη πραγματικότητα σε κάποιο μαγικό αλλά σε κάποιο κόλπο/τρικ, όπως το λένε που εμείς δεν μπορούμε να δούμε εκείνη τη στιγμή. Μπορεί κάποια στιγμή όμως να ακούσουμε από τους μεγάλους ή να διαβάσουμε σε κάποιο βίο Αγίου: «Ααα αυτός ο άνθρωπος έχει διορατικό, ααα αυτός ο άνθρωπος έχει προορατικό χάρισμα».

Τι είναι αυτό το χάρισμα, ποιος ξέρει; (…) Είναι κάποιο κόλπο που χρησιμοποιούν αυτοί οι άνθρωποι; Γίνεται με κάποια μαγική δύναμη; Πως αποκτούν αυτοί οι άνθρωποι αυτά τα χαρίσματα; Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι και τα δυο αυτά χαρίσματα δεν είναι μαγικά. Αυτά τα χαρίσματα τα δίνει ο Θεός σε ανθρώπους που αγωνίζονται να μείνουν ταπεινοί και να αγαπήσουν τον Θεό με όλη τους την καρδιά.

Το προορατικό χάρισμα το έχει ένας άγιος άνθρωπος όταν μπορεί να βλέπει τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, για παράδειγμα μπορεί να γνωρίζει για κάποιον ότι πρόκειται να σπουδάσει νομική, ότι θα κάνει δυο παιδιά κ.κα..

Το διορατικό χάρισμα από την άλλη, είναι να γνωρίζει ένας άγιος άνθρωπος τι σκέφτεται ή τι νιώθει κάποιος άλλος άνθρωπος, για παράδειγμα δηλαδή μπορεί να μιλήσει σε κάποιον αποκαλώντας τον με το όνομα του χωρίς να τον γνωρίζει κ.α.. Αυτά τα χαρίσματα, δύσκολα τα συναντά κανείς σε άνθρωπο. Τέτοια χαρίσματα τα δίνει ο Θεός σε ανθρώπους που προσεύχονται και αγωνίζονται συνεχώς. Τέτοιοι άνθρωποι με τέτοια χαρίσματα ήταν οι Άγιοι Ξενοφών και Μαρία και τα παιδιά τους Αρκάδιος και Ιωάννης. Ας δούμε την ιστορία τους…

3. Κύρια αφήγηση ή διήγηση

[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]

Ο Άγιος Ξενοφών ήταν ένας πλούσιος ευγενής αλλά και πολύ ευσεβής προς τον Θεό. Έζησε στην Κωνσταντινούπολη, στα χρόνια που Αυτοκράτορας ήταν ο Ιουστινιανός. Παντρεύτηκε την Μαρία, η οποία ήταν και εκείνη ενάρετη, και μαζί είχαν αποκτήσει δυο γιους τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Ο Αρκάδιος και ο Ιωάννης σπούδασαν νομική στην ονομαστή σχολή της Βηρρυτού. Εκείνη την εποχή ο Ξενοφών αρρώστησε βαριά και κάλεσε τους γιούς του στην Πόλη για να τους δώσει τις τελευταίες του συμβουλές.

Παρόλο που όλοι περίμεναν ότι ο Ξενοφών θα πέθαινε, έγινε καλά και όλοι δοξολογούσαν τον Κύριο. Έτσι, επέστρεψαν στις σπουδές τους στη Βηρρυτό για να τις τελειώσουν. Στον δρόμο τους για τη Βηρρυτό, το πλοίο έπεσε σε μεγάλη θαλασσοταραχή και έγινε χίλια κομμάτια από τα πελώρια κύματα που το χτυπούσαν. Τα δυο αδέλφια χωρίστηκαν μέσα στη θάλασσα, όμως σώθηκαν με τη χάρη του Θεού. Αφού βγήκε σε κάποια στεριά κοντά στην Τύρο, ο Ιωάννης δόξασε τον Θεό και συνειδητοποιώντας το πόσο μάταιος είναι ο κόσμος, αποφάσισε να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στον μοναχισμό.

Έφυγε λοιπόν, προσευχόμενος συνεχώς στον Θεό να σώσει και τον αγαπημένο του αδερφό. Περπατώντας στην έρημο, βρήκε κάποιο μοναστήρι και χτύπησε την πόρτα. Ο θυρωρός του άνοιξε την πόρτα και βλέποντάς τον γυμνό, του προσέφερε ράσα για να ντυθεί. Έπειτα τον περιποιήθηκε δίνοντας του φαγητό και τον ρώτησε από που ερχόταν. Ο Ιωάννης του διηγήθηκε την περιπέτεια που είχε και του αποκάλυψε το θέλημα του να αφιερωθεί στον μοναχισμό. Έτσι και έγινε: ο Ιωάννης έμεινε στο μοναστήρι κάνοντας νηστείες, αγρυπνίες και προσευχή. Μετά από λίγες μέρες ο Ηγούμενος τον έκανε μοναχό.

Παράλληλα με όλα αυτά τα γεγονότα, ο Αρκάδιος είχε βγει σε μια άλλη στεριά, δοξάζοντας τον Θεό που τον έσωσε αλλά θρηνώντας για τον χαμό του αδελφού του, πιστεύοντας ότι πνίγηκε. Άρχισε να περπατά μέχρι που βρέθηκε σε μια πόλη, όπου κάποιοι του έδωσαν τροφή και ρούχα. Το βράδυ βρήκε καταφύγιο και ξάπλωσε να ξεκουραστεί στα σκαλοπάτια μιας εκκλησίας. Εκεί που κοιμόταν, είδε σε όραμα τον αδερφό του τον Ιωάννη να τον διαβεβαιώνει ότι έχει σωθεί και τον συμβούλεψε να ακολουθήσει και αυτός τη μοναχική ζωή. Ξυπνώντας, πήρε την απόφαση να γίνει και εκείνος μοναχός και προσευχόμενος περπατούσε προς τα Ιεροσόλυμα για να πάει να προσκυνήσει τους Άγιους Τόπους.

Στον δρόμο του συνάντησε έναν Γέροντα, ο οποίος βλέποντας τη θλίψη του Αρκαδίου, τον συμβούλεψε να μη στεναχωριέται γιατί ο αδερφός του ζούσε σαν μοναχός και ότι θα δει όλη του την οικογένεια πριν πεθάνει. Θαυμάζοντας ο Αρκάδιος το προορατικό χάρισμα του Γέροντα, τον παρακάλεσε δακρυσμένος να τον κάνει μοναχό. Ακολούθησε τον Γέροντα μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Εκεί, ο Γέροντας παραχώρησε το κελί του στον Αρκάδιο, και παρέμεινε μαζί του έναν χρόνο διδάσκοντας τον Αρκάδιο τη μοναχική ζωή. Όταν τελείωσε ο χρόνος, ο Γέροντας είπε στον Αρκάδιο ότι θα αναχωρήσει για την έρημο και του υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει σε τρία χρόνια για να δει πως ζει ως μοναχός. Ο Αρκάδιος, τηρώντας τις συμβουλές και τις διδαχές του Γέροντα, έμεινε σε εκείνο το κελί προσευχόμενος.

Έτσι πέρασαν δυο χρόνια. Ο Άγιος Ξενοφών, μη γνωρίζοντας το ναυάγιο των παιδιών του και χωρίς να έχει μάθει κάποιο νέο τους, έστειλε έναν άνθρωπο μέχρι τη Βηρρυτό για να μάθει που βρίσκονται. Ο άνθρωπος έμαθε ότι από τότε που είχε καλέσει τα παιδιά του να τον αποχαιρετήσουν γιατί θα πέθαινε, δεν επέστρεψαν ξανά στη Βηρρυτό. Έτσι ο άνθρωπος αυτός συνέχισε το ταξίδι του πηγαίνοντας στην Αθήνα, μήπως τα παιδιά βρίσκονταν εκεί.

Όταν έφτασε, πήγε να μείνει σε ένα πανδοχείο. Εκεί συνάντησε έναν μοναχό, ο οποίος ήταν και αυτός κάποτε δούλος του Αγίου Ξενοφώντα, και τον ρώτησε: «Που βρίσκονται τα παιδιά του Κυρίου μας;». Ο μοναχός δάκρυσε και του είπε: «Νομίζω ότι πνίγηκαν στο ναυάγιο που βρισκόμουν και εγώ, όμως εγώ σώθηκα. Μετά από όλα αυτά αποφάσισα να γίνω μοναχός και πηγαίνω προς τα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσω τον Τάφο του Κυρίου μας».

Μαθαίνοντας αυτά τα νέα, ο απεσταλμένος επέστρεψε στην Πόλη λυπημένος, προσπαθώντας να σκεφτεί πως θα πει τόσο δυσάρεστα νέα στους κυρίους του. Όταν έφτασε μπροστά τους, τους μετέφερε το δυσάρεστο γεγονός. Εκείνοι σαν τον Ιώβ αναστενάζοντας, ευχαρίστησαν τον Θεό λέγοντας: «Ο Κύριος μας τους έδωσε, ο Κύριος θα τους πάρει. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου σε όλους τους αιώνες». Πέρασαν όλη την νύχτα προσευχόμενοι και ξάγρυπνοι. Κάποια στιγμή τους πήρε ο ύπνος και είδαν σε όραμα τα δυο τους παιδιά να στέκονται μπροστά στον Χριστό, έχοντας πάνω στα κεφάλια τους λαμπρά στεφάνια.

Την επόμενη μέρα πήραν την απόφαση να ξεκινήσουν για τους Αγίους Τόπους. Στην έρημο του Ιορδάνη ποταμού, συνάντησαν τον Γέροντα του Αρκαδίου και έσκυψαν να πάρουν την ευχή του. Ο Γέροντας με το προορατικό του χάρισμα, κατάλαβε ποιοι ήταν, τους αποκάλεσε με τα ονόματά τους, τους αποκάλυψε ότι τα παιδιά τους ζουν και πως θα τα ξαναδούν σύντομα, αφού επιστρέψουν στα Ιεροσόλυμα από την επίσκεψή τους στα μοναστήρια του Ιορδάνη.

Μετά από αυτή τη συνάντηση, ο Άγιος Γέροντας κατευθύνθηκε προς τα Ιεροσόλυμα, προσκύνησε τον Γολγοθά και βρήκε τόπο εκεί κοντά να ξεκουραστεί. Ταυτόχρονα στον Γολγοθά έφτασαν και ο Αρκάδιος και ο Ιωάννης για να προσκυνήσουν, χωρίς να αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον. Ο Γέροντας τότε απευθύνθηκε στον Ιωάννη και του ζήτησε να μάθει την καταγωγή του. Ο Αρκάδιος ακούγοντας όσα έλεγε ο Ιωάννης, τον αναγνώρισε και κλαίγοντας του είπε ότι ήταν ο χαμένος του αδερφός. Μετά από λίγες μέρες έφτασαν στον Γολγοθά και οι γονείς τους, προσκυνώντας και αφήνοντας πολλές ελεημοσύνες. Εκεί είδαν και τον Άγιο Γέροντα που είχαν συναντήσει με τους δυο μοναχούς, χωρίς όμως να αναγνωρίσουν ότι είναι παιδιά τους.

Ο Γέροντας είπε στους μοναχούς του να ετοιμάσουν πλούσιο τραπέζι εκεί όπου θα έμεναν ο Ξενοφών και η Μαρία, για να τους υποδεχτούν. Ο Ξενοφών, ανυπομονώντας να μάθει νέα για τα χαμένα του παιδιά, ρώτησε τον Άγιο Γέροντα πως είναι και εκείνος απάντησε ότι αγωνίζονται για να σωθούν. Κατά τη διάρκεια του δείπνου λοιπόν, ο Ξενοφών παρατηρούσε την ευλάβεια και την ευταξία των δυο μοναχών που συνόδευαν τον Γέροντα και τους επαίνεσε, ευχόμενος τα παιδιά του να γίνουν κάποια μέρα σαν και αυτούς τους υποτακτικούς. Ο Γέροντας απάντησε «Αμήν» και απευθυνόμενος στον Αρκάδιο, του ζήτησε να πει την ιστορία του στο τραπέζι. Ακούγοντας ο Ξενοφών και η Μαρία την ιστορία, αναγνώρισαν ότι ήταν γιος τους και γεμάτοι ευγνωμοσύνη προς τον Θεό τον αγκάλιασαν κλαίγοντας. Ο Αρκάδιος τους αποκάλυψε ότι και ο άλλος μοναχός είναι ο αδερφός του και ο γιος τους Ιωάννης. Έτσι, ενωμένη πλέον η οικογένεια ευχαρίστησε και δοξολόγησε και πάλι τον Θεό.

Μετά από την ένωση της οικογένειας, ο Ξενοφών και η Μαρία ζήτησαν από τον Άγιο Γέροντα να τους κάνει και αυτούς μοναχούς. Έτσι και έγινε. Τα δυο αδέρφια ακολούθησαν τον Γέροντα στην έρημο και ασκούμενοι μέχρι τέλους αξιώθηκαν να λάβουν το προορατικό χάρισμα και να θεραπεύουν ασθενείς. Ο πατέρας τους, πούλησε όλα του τα υπάρχοντα, ελευθέρωσε τους δούλους του και οδήγησε τη γυναίκα του σε γυναικείο Μοναστήρι, όπου και αυτή αγωνιζόμενη έκανε πολλά θαύματα θεραπεύοντας τυφλούς και δαιμονισμένους. Ο Ξενοφών από την άλλη, φορώντας τρίχινα ρούχα έφυγε για την έρημο, όπου ζώντας σαν ασκητής έλαβε και αυτός το προορατικό χάρισμα. Έτσι έζησε όλη η αγία οικογένεια, μέχρι που κοιμήθηκαν ειρηνικά.

4. Πρακτική εφαρμογή

[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]

Διαζύγια, συνεπιμέλεια, δικαστήρια και δικηγόροι, μηνύσεις, γονέας1-γονέας2…. Εσύ… μου τι είδος οικογένεια θα κάνεις; Ή δεν θα κάνεις;

Υπάρχει άραγε ιδανικό πρότυπο οικογένειας? Αν ναι ποιο είναι αυτό?

  • Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος ενός άρθρου που περιγράφει την σημερινή κρίση που διέρχεται ο θεσμός της οικογένειας. Γιατί είναι αλήθεια ότι ο πολύπαθος και τόσο σημαντικός αυτός θεσμός έχει στις μέρες μας ξεπέσει τόσο, που οι νέοι δεν είναι διατεθειμένοι πια να μπουν στην διαδικασία της δημιουργίας οικογένειας. Και μακάρι να είχαν άδικο….
  • Όμως εκτός από τα αρνητικά παραδείγματα, υπάρχουν και τα θετικά. Δεν είναι όλα τα πρότυπα προς αποφυγή. Υπάρχουν και τα προς μίμηση. Μια τέτοια οικογένεια, μια οικογένεια αγία που αποτελεί  ιδανικό πρότυπο για όλους μας, είτε είμαστε παντρεμένοι είτε ανύπαντροι είναι η οικογένεια του Αγίου Ξενοφώντα και της Αγίας Μαρίας και των δύο γιων τους.
  • Οικογένεια η οποία ενώ ήταν πλούσια, φρόντισε πρωτίστως να δώσει χριστιανική παιδεία στα δύο παιδιά της. Το άγιο αυτό ζευγάρι ανέθρεψε τα παιδιά του με χριστιανικά ήθη και ουδέποτε δεν  προτίμησαν να δώσουν στα παιδιά τους μόνο υλικά εφόδια. Γνώριζαν την ματαιότητα όλων των υλικών αγαθών και προέκριναν τα εφόδια που είναι χρήσιμα στην ψυχή. Ως καλοί γονείς βέβαια φρόντισαν τα παιδιά τους πολύπλευρα και δεν τους στέρησαν ούτε τα υλικά αγαθά, ούτε και την μόρφωση. Όπως έχουμε ξαναπεί και σε άλλο μάθημα, στον χριστιανό δεν απαγορεύεται να έχει υλικά αγαθά, ούτε και η μόρφωση. Αυτά μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με την χριστιανική παιδεία και να δημιουργήσουν ένα ιδανικό σύνολο.
  • Η βαθιά πίστη του ζευγαριού στον Θεό, που μετέδωσαν και στους δύο γιους τους, αποδεικνύεται χωρίς πολλά λόγια, από την κατάληξη και των τεσσάρων. Οι γιοι όπως ήδη μάθαμε, μόνασαν στα Ιεροσόλυμα, αλλά και οι άγιοι γονείς τους αφιερώθηκαν στον Θεό, γεμάτοι ευγνωμοσύνη στον Κύριο που κράτησε ασφαλείς τους δύο νέους, έπειτα από το ναυάγιο που είχαν.

Τι μας διδάσκει το ναυάγιο των δύο νέων?

  • Φαινομενικά, το ναυάγιο αυτό, όπως και κάθε ναυάγιο, είναι μια τραγωδία. Μέσα όμως ακόμα και από τις τραγωδίες, ο Κύριος αναδεικνύει το όφελος που μπορεί να προκύψει και ο άνθρωπος δεν μπορεί, τουλάχιστον στιγμιαία, να δει. «Ο πόνος είναι ευλογία», λέει ένα εξαιρετικό βιβλίο του π. Κραγιόπουλου και είναι όντως αλήθεια.
  • Ωφελείται πάρα πολύ η ψυχή του ανθρώπου από τις δυσκολίες, από τους πειρασμούς και τις ταλαιπωρίες. Με αυτόν τον τρόπο τσακίζεται το εγώ και κάμπτεται το θέλημα του ανθρώπου. Μαλακώνει η καρδιά και η ψυχή μας όταν γονατίζουμε από τα βάσανα. Ο άνθρωπος δεν θεραπεύεται διαφορετικά, δεν συνειδητοποιεί ποια είναι η αλήθεια.
  • Μέσα στο μυαλό του ο κάθε άνθρωπος νομίζει πως είναι άτρωτος και κυρίαρχος των πάντων. Και έρχεται μια δοκιμασία, μικρή ή μεγάλη και σου υπενθυμίζει την ασημαντότητά σου και την ματαιότητα όλων όσων νόμιζες σημαντικά και αναντικατάστατα. Αυτό συνέβη και στο ναυάγιο των δύο αδερφών.
  • Ναι μεν επέτρεψε ο Θεός να συμβεί αυτή η τραγωδία, αλλά πού κατέληξαν τα δύο αυτά παιδιά? Και ακόμα παραπέρα. Και οι γονείς τους, μετά από αυτή την σπαραξικάρδια τραγωδία που χτύπησε το σπίτι τους, τί έκαναν?

Τι έκαναν οι άγιοι σύζυγοι μόλις ανακάλυψαν πως τα παιδιά τους είχαν γίνει μοναχοί?

  • Μήπως άρχισαν να κλαίνε και να χτυπιούνται; Μήπως έλεγαν στα δύο αγόρια πως πρέπει να παρατήσουν το μοναστήρι και να γυρίσουν στο σπίτι και στις σπουδές τους. Θύμωσαν, εξοργίστηκαν και απείλησαν τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη πως θα τους αποκληρώσουν; Όχι βέβαια. Όλα τα παραπάνω βέβαια συνέβησαν σε κάποιες άλλες οικογένειες, σε κάποιες άλλες ιστορίες… Όχι στην οικογένεια του αγίου Ξενοφώντα.
  • Εδώ η αντίδραση ήταν η ακριβώς αντίθετη από αυτό που περιγράψαμε. Ο Ξενοφώντας και η Μαρία δόξασαν αμέσως τον Θεό που κράτησε ασφαλή τα παιδιά τους και έτσι μπόρεσαν να μονάσουν. Δεν σκέφτηκαν λεπτό, πως οι δυο γιοι τους πέταξαν τα νιάτα και την ομορφιά τους, χαραμίστηκαν κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους και εγκατέλειψαν τις πολλά υποσχόμενες και λαμπρές σπουδές τους. Αντίθετα χάρηκαν που τα αγόρια τους επέλεξαν τον δρόμο που τους δίδαξαν από όταν ακόμα ήταν μωρά. Και μάλιστα ήταν τέτοια η χαρά και η ευγνωμοσύνη τους που κατέληξαν να αφιερωθούν και οι ίδιοι στον Θεό. Τρομερό ε;
  • Και θα σκεφτείς τώρα εσύ… Μα είναι δυνατόν να συγκρίνουμε το σήμερα με το τότε? Η άγια αυτή οικογένεια έζησε πριν από χίλια χρόνια. Εμείς πού θα βρούμε τέτοια πρότυπα σήμερα? Και θα σου απαντήσουμε: Έψαξες και δεν βρήκες? Γιατί όποιος ψάχνει βρίσκει. Να θυμάσαι, πως ακόμα κι αν ζούμε χρόνια ζοφερά και δυσοίωνα, πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις, πάντα υπάρχει το φως για να φωτίζει τα σκοτάδια μας…

Συμπέρασμα:

Ας αναλογιστούμε πως πάντα μέσα από μια δοκιμασία, πάντοτε βγαίνει κάτι καλό και ωφέλιμο για την ψυχή, αρκεί να υπάρχει εμπιστοσύνη και ταύτιση με το θέλημα του Θεού.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Μετά από κάθε συνάντηση

Εἰς τo ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Ἀμήν.