ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
1,2 Κυρίως Θέμα: Πρόσκληση σε γιορτινό τραπέζι
[Στάδιο 1ο: «Βιώνοντας» (1) Το πρώτο στάδιο ονομάζεται «βιώνοντας» και επιδιώκει να αντιληφθεί ποια εμπειρία έχουν τα παιδιά σχετικά με το θέμα που πρόκειται να διδαχθεί. Το στάδιο αυτό αφορά το βίωμα και την εμπειρία των παιδιών ακόμη και για πράγματα που δεν έχουν καμμία θρησκευτική σχέση]
-Παιδιά μου καλά, πώς περάσατε το τριήμερο διακοπών; Καλά ήταν; Πήγατε και στην παρέλαση ε; (…)
-Να σας ρωτήσω κάτι: Σας έχουν προσκαλέσει σαν οικογένεια κάποιες φορές σε φαγητό συγγενείς ή φίλοι σας; (…)
-Τι κάνουν δηλαδή όταν σας προσκαλούν; Σας το λένε προφορικά αυτό; Ή σας στέλνουν ένα μήνυμα στο κινητό; Ή σας δίνουν τυπωμένη μία πρόσκληση που λέει να έρθετε στο τραπέζι την τάδε ημέρα και ώρα; (…) Μάλιστα, ισχύουν λίγο ή πολύ όλα τα παραπάνω.
-Εσείς, σαν οικογένεια πηγαίνετε στο τραπέζι που σας προσκαλούν, ή όχι; (…) Αν δεν πάτε τους ενημερώνετε ότι δεν θα πάτε; (…)
-Να ρωτήσω και κάτι άλλο: Σας έχει καλέσει κάποια φορά ο Δήμαρχος, ή ο πρόεδρος του χωριού, ή ο ιερέας της ενορίας σε κάποιο τραπέζι; Δηλαδή κάποιο σημαντικό πρόσωπο δηλαδή; (…) Και αν σας καλέσει τότε ποια η διαφορά για εσάς; (…) – Φυσικά το θεωρείτε -και είναι βέβαια- τιμητικό που σας κάλεσαν τα επίσημα πρόσωπα και από ὀτι καταλαβαίνω φοράτε και καλύτερα ίσως και καινούργια ρούχα. Σωστά; (…)
[Στάδιο 2ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας» (2) Στο δεύτερο στάδιο επιδιώκεται να συνδεθεί η εμπειρία των μαθητών/μαθητριών με τις απαντήσεις που έδωσαν στην προηγούμενη ερώτηση, με τη θρησκευτική γνώση που θέλουμε να αποκτήσουν τα παιδιά. Ουσιαστικά η εμπειρία που έχουν τα παιδιά, συνδέεται με τη θρησκευτική γνώση.]
Άραγε ποιο να είναι το πιο τιμητικό πρόσωπο που θα μπορούσε να μας καλέσει σε τραπέζι; (…)
Μήπως ο Πρωθυπουργός της χώρας; Μήπως ο διευθυντής ή η διευθύντρια του σχολείου μας; (…) Φυσικά και αυτά είναι σημαντικά πρόσωπα, αλλά η σημαντικότερη πρόσκληση για φαγητό είναι….. το κτύπημα της καμπάνας που μας καλεί στο δείπνο-φαγητό ο ίδιος ο Χριστός μας.
Η Εκκλησία συνεχίζει να χτυπά και θα χτυπά τις καμπάνες, γιατί η κρούση τους συμβολίζει και είναι το στόμα του Θεού, της Εκκλησίας, που μιλά στα τέκνα της και τα καλεί να προσέλθουν στο Ναό, στον οίκο του Πατρός τους να προσευχηθούν, να ξεκουραστούν πνευματικά, να γιατρευτούν, να δυναμώσουν, να ενθαρρυνθούν, να παρηγορηθούν, να ευχαριστηθούν, να κλάψουν, να χαρούν, να κατακτήσουν την ελπίδα, να κερδίσουν τη Σωτηρία τους.
Με τη Θεία Λειτουργία, ο Χριστός μάς καλεί σε ένα Μεγάλο Δείπνο, μέσα από το οποίο θα οδηγηθούμε στη Βασιλεία Του. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που παίρνει ο άνθρωπος από τώρα και θα παίρνει πάντα, φτάνει να το θέλει! Είναι μάλιστα το μοναδικό μυστήριο που θα τελείται στη Βασιλεία των Ουρανών μετά τη Δευτέρα Παρουσία!
3. Κύρια αφήγηση ή διήγηση
[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]
Πρακτική εφαρμογή – Ερωτἠσεις
[Στάδιο 4ο: «Εφαρμόζοντας & αξιολογώντας» (4) Στο τέταρτο στάδιο πραγματοποιείται α) η πρακτική εφαρμογή στην καθημερινή μας ζωή αυτών που μάθαμε, και β) να δούμε εάν τα παιδιά συγκράτησαν αυτά που είπαμε].
- Από την προηγούμενη μέρα, το Σάββατο, κοιμόμαστε νωρίς, για να μπορούμε να ξυπνήσουμε νωρίς την Κυριακή.
- Την Κυριακή σηκωνόμαστε νωρίς, ντυνόμαστε με καλά, καθαρά και όμορφα ρούχα -όχι με αυτά που πάμε για ποδόσφαιρο-, αυτά που θα μας δώσει η μαμά και πάμε στην Εκκλησία.
- Αφού μπούμε στην Εκκλησία, κάνουμε σωστά τον σταυρό μας, ανάβουμε το κεράκι μας και φιλάμε τις εικόνες που βρίσκονται στα προσκηνητάρια.
- Επιλέγουμε την θέση που καθόμαστε και
- ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ μεταξύ μας, δεν γελάμε, δεν παίζουμε, δεν πειράζουμε ο ένας τον άλλο μέσα στην Εκκλησία αλλά ακούμε την ψαλμωδία και προσπαθούμε κι εμείς να προσευχόμαστε. Τα μάτια μας είναι στραμένα στον Χριστό, στην Παναγία, στον ιερέα, για να βλέπουμε τι κάνει.
- Εάν χρειαστεί μιλάμε ψιθυριστά για να μην ακουγόμαστε.
- Δεν μπαινοβγάινουμε μέσα και έξω από τον Ναό.
- Τα αγόρια μπορούν να πάνε στο Ιερό με πολύ ησυχία και να διακονήσουν τον ιερέα.
- Από την θέση μας μπορούμε να κάνουμε την προσευχή μας και να λέμε όσα από τα λόγια ξέρουμε, όπως το Κύριε ελέησον, ή το Πιστεύω ή το Πάτερ ημών κ.λπ…
- Σηκωνόμαστε όλες τις ιερές στιγμές όπως... Στην αρχή της Θ. Λειτουργίας, στο Ευαγγέλιο, στο ”Πιστεύω” , όταν ο Ιερέας λέει “Λάβετε φάγετε” και προετοιμάζει την Θ. Κοινωνία, στο ”Πάτερ ημών” και κάθε φορά που ο Ιερέας βγαίνει από την Ωραία Πύλη.
- Αν έχουμε προετοιμαστεί κατάλληλα, κοινωνούμε περιμένοντας την σειρά μας με ευλάβεια, χωρίς ομιλίες και σπρωξίματα και στο τέλος επιστρέφουμε στην θέση μας πετώντας από την χαρά μας!!!
- Όσοι κοινωνήσουμε ΔΕΝ καθόμαστε ξανά, παρά μέχρι το τέλος της Θ. Λειτουργίας παραμένουμε όρθιοι!
- Μετά το ”Δι ευχών” παίρνουμε το αντίδωρο με χαρά και ασπαζόμαστε το χέρι του παπούλη!!!
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΧΕΤΙΚΟ
Υπήρξε άνθρωπος πλούσιος και φίλους του πολλούς
προσκάλεσε σε δείπνο που έστρωσε γι’ αυτούς,
οι δούλοι του χτυπήσαν την πόρτα καθενός,
αλλά οι καλεσμένοι τους είπαν, δυστυχώς.
Ω, δε θα ‘ρθώ,
ω, δε θα ‘ρθώ εις το δείπνο, αγόρασα αγρό,
αγόρασα και βόδια και θέλω να τα ιδώ,
παντρεύτηκα και πρέπει στο σπίτι να σταθώ,
λυπούμαι, στο δείπνο δε θα ‘ρθώ.
Τότε ο πλούσιος άρχοντας οργίστηκε πολύ,
τους δούλους πάλι στέλνει κι αρχίζει να καλεί,
ελάτε πονεμένοι, ελάτε οι φτωχοί,
το δείπνο είναι στρωμένο γι’ αυτόν που δε θα πει.
Ω, δε θα ‘ρθώ…
Τότε ο δείπνος στρώθηκε ψηλά στον ουρανό
κι ο Κύριος προσμένει τον κάθε αμαρτωλό,
την πόρτα σου χτυπάει, ν’ ανοίξεις μην αργείς,
την πρόσκλησή του δέξου και πρόσεξε μην πεις.
Ω, δε θα ‘ρθώ…
ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Μετά από κάθε συνάντηση