ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
8ο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για τα κατηχητικά μας
Την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 11:30 το πρωί θα πραγματοποιηθεί το 8ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ γήπεδο της Άμφισσας μεταξύ των κατηχητικών μας ομάδων και αφορά παιδιά 12 έως 18 ετών (ΣΤ´Δημοτικού, Γυμνασίου & Λυκείου).
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Τριώδιο ονομάζεται, σύμφωνα με τους κανόνες της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας, η κινητή περίοδος που ξεκινά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο.
Το Τριώδιο έχει λάβει την ονομασία αυτή από το ομώνυμο εκκλησιαστικό βιβλίο, το Τριώδιο, το οποίο περιλαμβάνει τους ύμνους που ψάλλονται στις εκκλησίες κατά τη συγκεκριμένη περίοδο.
Οι ύμνοι αυτοί έχουν τρεις ωδές σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ύμνους τις εκκλησίας, οι οποίοι έχουν εννέα ωδές. Αυτός είναι και ο λόγος που το βιβλίο αυτό, και κατ’ επέκταση και η συγκεκριμένη χρονική περίοδος, ονομάστηκαν Τριώδιο.
1,2 Κυρίως Θέμα: Η παραβολή του ασώτου υιού
Πριν ξεκινήσουμε την διήγηση να πούμε για την σημασία και την έννοια της λέξης “άσωτος”.
- άσωτος < αρχαία ελληνική ἄσωτος < ἀ- + σῴζω
- άσωτος= αυτός που σπαταλά χωρίς μέτρο, κάνοντας υπερβολές ≈ συνώνυμα: σπάταλος
- άσωτος= αυτός που σπαταλά την (πατρική) περιουσία σε ασωτίες, που οδηγείται στην (οικονομική ή ηθική) καταστροφή ≈ συνώνυμα: έκλυτος, διεφθαρμένος.
[Στάδιο 1ο: «Βιώνοντας» (1) Το πρώτο στάδιο ονομάζεται «βιώνοντας» και επιδιώκει να αντιληφθεί ποια εμπειρία έχουν τα παιδιά σχετικά με το θέμα που πρόκειται να διδαχθεί. Το στάδιο αυτό αφορά το βίωμα και την εμπειρία των παιδιών ακόμη και για πράγματα που δεν έχουν καμμία θρησκευτική σχέση]
Χαίρετε! Τι κάνουν τα καλά μας παιδιά; Πώς πέρασε η εβδομάδα μας; Καμιά φορά βλέπουμε ότι τα αδέρφια μας μπορεί να καταφέρουν με επιτυχία να κάνουν κάτι, για παράδειγμα να πάρουν καλούς βαθμούς στο σχολείο, να βοηθήσουν κάπου τους γονείς μας και αυτοί να τον/ την επιβραβεύσουν, να ντυθούν πιο όμορφα από εμάς, να έχουν περισσότερους φίλους από εμάς και άλλα.
Εμείς λοιπόν, βλέποντας ότι τα αδέρφια μας τα καταφέρνουν σε κάτι, χαιρόμαστε μαζί τους ή στεναχωριόμαστε και θυμώνουμε; Αυτό είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει ο καθένας μας προσωπικά. Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε για δυο αδέρφια και στο τέλος της ιστορίας θα μου πείτε αν τελικά ο αδερφός χάρηκε ή όχι με την επιστροφή του αδερφού του.
[Στάδιο 2ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας» (2) Στο δεύτερο στάδιο επιδιώκεται να συνδεθεί η εμπειρία των μαθητών/μαθητριών με τις απαντήσεις που έδωσαν στην προηγούμενη ερώτηση, με τη θρησκευτική γνώση που θέλουμε να αποκτήσουν τα παιδιά. Ουσιαστικά η εμπειρία που έχουν τα παιδιά, συνδέεται με τη θρησκευτική γνώση.
Οι περισσότεροι από εσάς, αν θυμάστε στο μάθημα των Θρησκευτικών που κάνετε είτε στο δημοτικό είτε στο Γυμνάσιο – Λύκειο, διδάσκεστε μια πολλή γνωστή παραβολή, ίσως η γνωστότερη, για την αγάπη και ευσπλαχνία ενός πατέρα για το παιδί του. Μήπως θυμάται κάποιος/α από εσάς πως ονομάζεται; Πολύ σωστά! Είναι η παραβολή του ασώτου υιού!
Κάθε χρόνο, τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου ακούμε στο Ευαγγέλιο μια παραβολή που είναι γνωστή σε όλους μας ως η παραβολή του ασώτου υιού ή ως η παραβολή του σπλαχνικού πατέρα.
[ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ:]
Είπεν ο Κύριος αυτή την παραβολή: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιούς. Ο μικρότερος απ΄ αυτούς είπε στον πατέρα του: «πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί»· κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία.
Ύστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιός τα μάζεψε όλα και έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή. Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους. Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε.
Τελικά συνήλθε και είπε: «πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ΄ εσένα· δεν είμαι άξιος πιά να λέγομαι γιός σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου.» Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του. Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε. Τότε ο γιός του, του είπε: «πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ΄ εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου».
Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: «βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιός μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε». Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται.
Ο μεγαλύτερος γιός του βρισκόταν στο χωράφι· και καθώς ερχόταν και πλησίαζε στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς. Φώναξε, λοιπόν, έναν από τους υπηρέτες και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Εκείνος του είπε: «γύρισε ο αδελφός σου, κι ο πατέρας σου έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, γιατί του ήρθε πίσω γερός». Αυτός τότε θύμωσε και δεν ήθελε να μπεί μέσα.
Ο πατέρας του βγήκε και τον παρακαλούσε, εκείνος όμως του αποκρίθηκε: «εγώ τόσα χρόνια σου δουλεύω, και ποτέ δεν παράκουσα καμιά εντολή σου· κι όμως σ΄ εμένα δεν έδωσες ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου. Όταν όμως ήρθε αυτός ο γιός σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι». Κι ο πατέρας του, του απάντησε: «παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου κι ο,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου. Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδελφός σου αυτός ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε».
3. «Εξερευνώντας & αναλύοντας»
[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]
Ο Χριστός μας είπε κάποτε την παραβολή του ασώτου υιού για να μας δείξει ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στη ζωή μας και πως πάνω από όλα πρέπει να εμπιστευόμαστε στην απέραντη αγάπη, αγαθότητα και ευσπλαχνία του βΘεού. Μας λέει λοιπόν ο Κύριος:
Ένας πατέρας είχε δυο παιδιά, τα οποία όμως ήταν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Ο ένας, ο νεότερος, είχε το μυαλό του στον εαυτό του, στο τι ήθελε και στο τι του άρεσε. Ο άλλος είχε το μυαλό του στο να τελειώσει τις δουλειές του, στο καθήκον του. Ο πρώτος γιος της ιστορίας πήγε μια μέρα στον πατέρα του και είπε:
- – Πατέρα, γιατί να κάθομαι να περιμένω να πεθάνεις για να κληρονομήσω τα πλούτη σου; Τι να τα κάνω τότε που θα έχω γεράσει; Εγώ τώρα τα θέλω. Να μας μοιράσεις την περιουσία για να μπορέσω και εγώ να κάνω ό,τι θέλω.
Ο πατέρας του απάντησε με καλοσύνη και δέχτηκε μοιράσει την περιουσία του στα παιδιά του. Και μοίρασε την περιουσία του στα δυο, δεν κράτησε τίποτα δικό του. Ο πατέρας αυτός δεν ζούσε για τον εαυτό του αλλά προσέφερε τα πάντα για τα παιδιά του. Και εφόσον τα μοίρασε στα δυο, δεν έμεινε τίποτα για εκείνον. Ο νεότερος λοιπόν πήρε το μερίδιό του και έφυγε μακριά. Γιατί έφυγε μακριά; Γιατί κάθε άνθρωπος που θέλει να κάνει την ζωή του, δεν θέλει τα μάτια των γονιών του και των γνωστών του να βλέπουν τι κακές επιλογές μπορεί να ακολουθήσει.
Πήγε λοιπόν σε χώρα μακρινή και άρχισε να ζει όπως του άρεσε. Περνούσε την ζωή του γλεντώντας τα βράδια, διασκεδάζοντας με υποτιθέμενους φίλους -που τον έκαναν παρέα γιατί είχε λεφτά- , με πόρνες και άλλες ασωτίες. Περνούσαν λοιπόν οι μέρες και ο άσωτος υιός ξόδεψε σιγά σιγά όλο τον πλούτο που του είχε δώσει ο πατέρας του. Και τι συμβολίζει ο πλούτος σε αυτή την ιστορία; Συμβολίζει τα χαρίσματα μας: την αγάπη, την τιμή, τον σεβασμό, την προθυμία να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος μακριά από τον Θεό σκόρπισε τον υλικό πλούτο (τα λεφτά του δηλαδή) αλλά και τον πνευματικό του πλούτο, τα χαρίσματά του, την αγνότητα και την αγαθότητά του. Έχασε και αυτούς που υποτίθεται ότι ήταν φίλοι του και τον έκαναν παρέα.
Όταν ξόδεψε λοιπόν όλα όσα είχε, έτυχε σε εκείνη την χώρα που βρισκόταν να πέσει μεγάλη πείνα. Τριγυρνούσε λοιπόν για μέρες χωρίς φαγητό και εξαθλιωμένος από την κούραση. Σκέφτηκε λοιπόν να γίνει εργάτης σε έναν από εκείνους που κατοικούσαν στην χώρα και να βόσκει χοίρους, γουρούνια δηλαδή. Από την μεγάλη του πείνα, αναγκάστηκε να τρώει από την τροφή των γουρουνιών, ξυλοκέρατα δηλαδή. Σε αυτό ακριβώς το σημείο της παραβολής περιγράφεται ο άνθρωπος που φεύγει μακριά από τον Χριστό και προτιμά την αμαρτία. Στην αρχή περνάει καλά, νομίζει ότι απολαμβάνει την ζωή του και μετά το μόνο που του μένει είναι η πίκρα και η στεναχώρια. Όσο πιο κοντά βρίσκεται κάποιος στον Θεό, τόσο περισσότερη χαρά έχει μέσα του.
Ο άσωτος υιός, καταλαβαίνοντας αυτό ακριβώς, ότι η αμαρτία τον έριξε πολύ χαμηλά, αναπόλησε τις εποχές που βρισκόταν κοντά στον πατέρα του και ήταν χαρούμενος. Αποφάσισε λοιπόν να επιστρέψει στο σπίτι του. Φτάνοντας κοντά στο σπίτι του, ο πατέρας τον είδε από μακριά και έτρεξε να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει. Ήταν «άξιος» όμως να τον αγκαλιάσει και να τον υποδεχτεί με αυτόν τον τρόπο ο πατέρας για αυτή την άσχημη συμπεριφορά που είχε απέναντί του; Ο Χριστός σε αυτό το σημείο θέλει να μας πει ότι όταν ο άνθρωπος κάνει την αμαρτία ή σκεφτεί να κάνει την αμαρτία και την συνδέσει με την καταστροφή, αργά ή γρήγορα θα καταλάβει ότι η σωτηρία του βρίσκεται κοντά στον Θεό και πουθενά αλλού. Ο άσωτος υιός μπορεί να μην κατάφερε να διορθώσει τα λάθη του και τα πάθη του, όμως κατάφερε να αναγνωρίσει ότι η απομάκρυνση από τον πατέρα του και η ικανοποίηση του δικού του θελήματος, τον οδήγησε στην καταστροφή του.
Ο πατέρας λοιπόν, αφού αγκάλιασε και φίλησε το παιδί του, το πήρε στο σπίτι του και ο γιος του του είπε:
- – Πατέρα δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι γιος σου.
Βλέπουμε ότι αυτά που εμείς λέμε «καλά παιδιά», ταυτίζουν το θέλημα και το εγώ τους με αυτό του πατέρα. Δεν θέλει άλλα το παιδί και άλλα ο γονιός. Έτσι, το παιδί προσπαθεί να παραμείνει ενωμένο με τους γονείς του, να τους υπακούει, να τους αγαπάει, να τους σέβεται και να τους τιμά, όπως ακριβώς λέει και η πέμπτη από τις δέκα εντολές «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Και οι γονείς με τη σειρά τους θέλουν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Έτσι έκανε και ο πατέρας της παραβολής: έντυσε τον γιο του με το καλύτερο ρούχο, του φόρεσε δαχτυλίδι και είπε στους υπηρέτες του να βάλουν το πιο σιτευτό, το πιο νόστιμο μοσχάρι να φάνε.
Και τι δείχνουν όλα αυτά σε εμάς; Ο γιος μετανόησε και με την εξομολόγησή του έσβησε τις αμαρτίες του. Ο πατέρας του έφερε να φορέσει τα πρώτα ρούχα που είχε πριν φύγει, την στολή αυτή του αγίου βαπτίσματος. Όταν αμαρτάνουμε, αυτή η «στολή» του βαπτίσματος την λερώνουμε και την χάνουμε. Όταν μετανοούμε και ζητάμε συγνώμη από τον Θεό, ο Θεός Πατέρας μας μας την ξανά φοράει. Μας δίνει και το δαχτυλίδι το οποίο δείχνει ότι είμαστε δικοί του και ανήκουμε σε αυτόν. Ο μόσχος ο σιτευτός, το μοσχαράκι που έβαλαν για φαγητό οι υπηρέτες του πατέρα, συμβολίζει τον Χριστό μας που σταυρώθηκε πάνω στον Σταυρό και έτσι έχυσε το αίμα Του για εμάς, που τον μεταλαμβάνουμε κάθε φορά που κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του.
Ενώ λοιπόν γινόταν μεγάλη γιορτή στο σπίτι και ο πατέρας ήταν χαρούμενος για την επιστροφή του γιού του, γύρισε ο μεγαλύτερος γιος του από τα χωράφια και στεναχωρήθηκε βλέποντας τον τόσο χαρούμενο. Έλεγε τότε από μέσα του:
- – Εγώ όλη μου την ζωή δεν έκανα τίποτα άλλο από αυτό που ζητούσε ο πατέρας μου και ποτέ δεν μου είπε πάρε και εσύ ένα κατσικάκι να πας να γλεντήσεις -όχι με τις πόρνες- ποτέ δεν πήγα σε να γλεντήσω με αυτόν τον τρόπο, αλλά με τους φίλους μου.
Δεν θα μπορούσε ο εύσπλαχνος πατέρας να δώσει στον γιο του ένα κατσικάκι να γλεντήσει και αυτός με τους φίλους του; Που θα ήταν το κακό; Ο πατέρας γνώριζε ότι αν το έκανε αυτό επανειλημμένα στο παιδί του, δεν θα αργούσε να «γλυκαθεί» από την καλοπέραση και να φύγει και αυτός μακριά του. Για αυτό μερικές φορές οι γονείς μας δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε κάποια πράγματα τα οποία σε εμάς μπορεί να φαίνονται φυσιολογικά αλλά να μην είναι για την ηλικία μας ή για τον χαρακτήρα μας. Έτσι οι γονείς μάς, μας σώζουν και μας ευεργετούν.
Ο πατέρας λοιπόν βλέποντας ότι ο μεγάλος του γιος πείσμωσε και δεν έμπαινε μέσα στο σπίτι να γιορτάσει και αυτός με την χαρά τους, βγήκε έξω και του είπε:
- -Παιδί μου τι σκέψεις είναι αυτές που κάνεις; Εσύ πάντοτε ήσουν και είσαι μαζί μου. Δε κατάλαβες ακόμη τι έχω στην καρδιά μου; Ο αδερφός σου ήταν νεκρός και αναστήθηκε. Τον είχαμε χάσει, τον είχαμε ξεχάσει και να, ήρθε ζωντανός. Γιατί δεν χαίρεσαι;
4. Πρακτική εφαρμογή
[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]
Για να δούμε τι θυμάστε από όσα είπαμε σήμερα;
1. Ποια είναι τα σημαντικά πρόσωπα της παραβολής;
2. Ποια ήταν η περιπέτεια του μικρότερου γιου;
3. Πως υποδέχεται ο πατέρας τον μικρότερο γιο;
4. Ποια είναι η αντίδραση του μεγάλου γιου για την επιστροφή του αδερφού του στο σπίτι τους;
Τι μας διδάσκει η παραβολή;
1) Ο πατέρας λοιπόν, αφού αγκάλιασε και φίλησε το παιδί του…
Ας κάνουμε εικόνα τη στιγμή της υποδοχής το ασώτου υιού από τον πατέρα. Πόσο συγκινητική σκηνή η ανοιχτή αγκαλιά του πατέρα που περίμενε πως και πως να επιστρέψει το χαμένο παιδί του. Τόσο μεγάλη είναι η αγάπη ενός γονέα προς το παιδί του.
Αν για παράδειγμα εμείς κάνουμε κάτι κακό, π.χ. συμπεριφερθούμε άσχημα στους γονείς μας, αν τους ζητήσουμε συγνώμη, δεν θα μας συγχωρέσουν και θα μας αγκαλιάσουν;
Τέτοια και πολύ μεγαλύτερη είναι και η αγάπη του Θεού: όταν κάνουμε κάποια αμαρτία ή κάποια πράξη που στενοχωρεί τον Θεό και δεν είναι στο θέλημά Του, όπως για παράδειγμα το να κλέψουμε, να χτυπήσουμε, να βρίσουμε κάποιον, αν μετανιώσουμε και ζητήσουμε συγνώμη.
Αυτός πάντα θα μας ακούει, θα μας συγχωρεί και θα μας αγκαλιάζει όπως οι γονείς μας.
2) Παραβολή του ασώτου υιού
Μόνο το όνομα της παραβολής, εστιάζει την προσοχή μας στον νεότερο γιο, που έγινε άσωτος λόγω της ζωής που επέλεξε να κάνει μακριά από τον πατέρα του. Τι μας διδάσκει ο άσωτος υιός;
Μας διδάσκει πως παρόλη την απρεπή συμπεριφορά προς τον πατέρα, τις αμαρτίες και τις ασωτίες που έκανε με τη ζωή που επέλεξε να κάνει, επέστρεψε στον Θεό έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη Του.
Για σκεφτείτε πόσο δύσκολο θα του ήταν να επιστρέψει; Είχε απαιτήσει το μερίδιο της περιουσίας του πατέρα -που δεν ήταν και δικά του δηλαδή- τους είχε παρατήσει και είχε φύγει να ζήσει μια ζωή όπως ακριβώς την ονειρευόταν.
Βλέποντας ότι τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα υπολόγιζε, έπρεπε να κάνει κάτι για να μείνει ζωντανός. Έπρεπε να «σπάσει» τον εγωισμό του και να επιστρέψει πίσω στο σπίτι του για να σωθεί. Και αυτό και έκανε. Προτίμησε να ζητήσει συγνώμη από τον πατέρα του και να ζήσει όπως ζούσε και πριν παρά να πεθάνει και να ζει εξαθλιωμένος μαζί με τα γουρούνια.
Εμείς πόσο εύκολα ζητάμε συγνώμη όταν φταίμε; Βασικά ζητάμε συγνώμη; Ή κρατάμε μούτρα και δεν ξανά μιλάμε στον άλλον μέχρι να μας περάσει; Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς επιλέγουν να κρατήσουν μούτρα και να μη ζητήσουν συγνώμη όταν φταίνε.
3) …γύρισε ο μεγαλύτερος γιος του από τα χωράφια και στεναχωρήθηκε
Παρόλο που ο μεγαλύτερος γιος ζούσε μέσα στο σπίτι με τον πατέρα του, ουσιαστικά βρισκόταν πολύ μακριά του. Φαινόταν ότι ήταν τυπικός, έκανε το θέλημα του πατέρα του και του συμπεριφερόταν καλά. Το γεγονός όμως της επιστροφής του μικρού αδερφού του, φανέρωσε την πραγματική του εικόνα: οργίστηκε και αρνήθηκε να γιορτάσει μαζί με τους υπόλοιπους για την επιστροφή του χαμένου του αδερφού.
Μπορεί αυτό το ξέσπασμα εγωισμού, ζήλειας, και φθόνου του μεγάλου αδερφού να μας φαίνεται παράξενο αλλά οι περισσότεροι από εμάς έτσι αισθανόμαστε και αντιδράμε όταν βλέπουμε τον συνάνθρωπό μας να προκόβει και να προχωρά.
Επειδή μερικοί από εμάς μεγαλώνουμε από μικροί μέσα στην εκκλησία και εφαρμόζουμε τις εντολές του Θεού -κάνουμε τις προσευχές μας, τις νηστείες μας, πηγαίνουμε εκκλησία, εξομολογούμαστε- εύκολα διαχωρίζουμε την θέση μας από τους υπόλοιπους που είναι εκτός εκκλησίας. Νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα και ότι είμαστε καλοί χριστιανοί.
Οπότε σε αυτή την περίπτωση με ποιον γιο μοιάζουμε; Μάλλον με τον μεγάλο γιο. Εμείς ας προσπαθούμε να μην έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, να μη νομίζουμε ότι είμαστε κάποιοι, και αν μας μπαίνει τέτοιος λογισμός να τον διώχνουμε μακριά. Να μετανιώνουμε για τα λάθη μας και να ζητάμε συγνώμη όταν φταίμε ακόμη και αν είναι πολύ δύσκολο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, να γνωρίζουμε ότι η αγκαλιά του Θεού είναι ανοιχτή για εμάς όποτε το θελήσουμε!
Συμπέρασμα:
Ο Θεός Πατέρας μας συγχωρεί πραγματικά όσους μετανοούν ειλικρινά και θέλουν να επιστρέψουν κοντά Του. Η «πόρτα» της απέραντής Του αγάπης δεν κλείνει ποτέ και για κανέναν.
Βίντεο: Η Παραβολή του Ασώτου – Ακούστε παιδιά!
4. Δραστηριότητες, παιχνίδια, κατασκευές, βίντεο προβολή,..
1. ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
2, ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ
1. Κυνήγι οδοκαθαριστών
Υλικά: διάφορα αντικείμενα τα οποία θα κρύψουμε, δυο λίστες στις οποίες θα αναγράφονται ορισμένα από τα αντικείμενα που θα κρύψουμε, δυο μεγάλες σακούλες ή τσάντες.
Εκτέλεση: Κρύβουμε στον χώρο του κατηχητικού (εσωτερικά ή εξωτερικά) τα αντικείμενα που έχουμε αποφασίζει να κρύψουμε. Χωρίζουμε τα παιδιά σε δυο ομάδες και τους δίνουμε από μια λίστα με τα αναγραφόμενα αντικείμενα που πρέπει να βρουν και μια μεγάλη τσάντα. Με το σφύριγμα οι ομάδες τρέχουν να εντοπίσουν όλα τα αντικείμενα της λίστας τους. Όποια ομάδα να εντοπίσει πρώτη είναι η νικήτρια!
2. Με δεμένα πόδια
Υλικά: κομμάτια υφάσματος ή σπάγγους
Εκτέλεση: Βρείτε κομμάτια ύφασμα ή σπάγγους. Χωρίστε τα παιδιά σε ζευγάρια. Σε κάθε ζευγάρι το κάθε παιδί δένει (χαμηλά) το πόδι του με το πόδι του συμπαίκτη του. Ξεκινήστε έτσι έναν αγώνα δρόμου. Για να νικήσει ένα ζευγάρι απαιτείται αγαστή συνεργασία (ίδια ταχύτητητα και ισορροπία) μεταξύ των δύο παιδιών.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Μετά από κάθε συνάντηση
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO