ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση

Εἰς τo ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Όλα τα λεφτά ήταν το θεατρικό «Το λουλούδι που θεραπεύει»

“Αγαπημένη μου φίλη Μαρία,
Ελπίζω να είσαι καλά και να περνάς όμορφα αυτές τις μέρες. Σήμερα ήθελα να σου γράψω για μια εμπειρία που είχα πρόσφατα και με άγγιξε βαθιά, πιστεύω ότι θα σε ενδιαφέρει πολύ. Πήγα να παρακολουθήσω μια παράσταση που ονομαζόταν «Το λουλούδι που θεραπεύει» η οποία αφορούσε την εξομολόγηση. Μας της πρότειναν στο κατηχητικό μας κ πήγαμε πολλά παιδιά να την δούμε!….. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

8ο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για τα κατηχητικά μας

  1. Την Κυριακή 23  Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 11:30 το πρωί θα πραγματοποιηθεί το 8ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ στο γήπεδο της Άμφισσας μεταξύ των κατηχητικών μας ομάδων και αφορά παιδιά 12 έως 18 ετών (ΣΤ´Δημοτικού, Γυμνασίου & Λυκείου). Προσεχώς η αφίσες και οι λεπτομέρειες.  

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Τριώδιο ονομάζεται, σύμφωνα με τους κανόνες της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας, η κινητή περίοδος που ξεκινά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο.

Το Τριώδιο έχει λάβει την ονομασία αυτή από το ομώνυμο εκκλησιαστικό βιβλίο, το Τριώδιο, το οποίο περιλαμβάνει τους ύμνους που ψάλλονται στις εκκλησίες κατά τη συγκεκριμένη περίοδο.

Οι ύμνοι αυτοί έχουν τρεις ωδές σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ύμνους τις εκκλησίας, οι οποίοι έχουν εννέα ωδές. Αυτός είναι και ο λόγος που το βιβλίο αυτό, και κατ’ επέκταση και η συγκεκριμένη χρονική περίοδος, ονομάστηκαν Τριώδιο.

ΘΕΜΑ 15.3  Οι σύγχρονοι Τελώνες και Φαρισαίοι, είμαστε εμείς!

   Η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην διδακτική παραβολή* του Τελώνου και του Φαρισαίου, την οποία ο Κύριος διηγήθηκε, προκειμένου να διδάξει την αρετή της ταπεινώσεως και να στηλιτεύσει την έπαρση.

  * παραβολή είναι μια απλή ιστορία παρμένη από την αληθινή ζωή, συνήθως φανταστική, η οποία κρύβει μεγάλες αλήθειες. Ο Χριστός δίδασκε συχνά με παραβολές για να προκαλέσει την προσοχή των ακροατών Του και να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τις αλήθειες και τα μυστήρια της βασιλείας Του.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ:

Η τάξη των Φαρισαίων εκπροσωπούσε την υποκρισία* και την εγωιστική αυτάρκεια* και έπαρση*. Τα μέλη της, αποκομμένα από την υπόλοιπη ιουδαϊκή κοινωνία, αποτελούσαν το μέτρο σύγκρισης της ευσέβειας και της ηθικής για τους Ιουδαίους. 

*ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ = το να προσποιείται κάποιος και να αποκρύπτει τον πραγματικό (κακό) του εαυτό.

* ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ = η ιδιότητα του αυτάρκους, η πληρότητα σχετικά με όλα τα αναγκαία, η έλλειψη ανάγκης για εξωτερική βοήθεια.

* ΕΠΑΡΣΗ = καύχηση, κομπασμός, κόρδωμα, ξιπασιά, υπερηφάνεια, υπεροψία, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας.

Αντίθετα οι τελώνες ήταν η προσωποποίηση της αδικίας και της αμαρτωλότητας. Ως φοροεισπράκτορες των κατακτητών Ρωμαίων διέπρατταν αδικίες, κλοπές, εκβιασμούς, τοκογλυφίες και άλλες ανομίες και γι’ αυτό τους μισούσε δικαιολογημένα ο λαός. Δύο αντίθετοι τύποι της κοινωνίας, οι οποίοι εκπροσωπούσαν τις δύο αυτές τάξεις, ανέβηκαν στον Ναό να προσευχηθούν. 

Ο πρώτος ο νομιζόμενος ευσεβής, στάθηκε με έπαρση (αλαζονεία, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του) μπροστά στον Θεό και άρχισε να απαριθμεί τις αρετές του, οι οποίες ήταν όντως πραγματικές. Τις εξέθετε προκλητικότατα και απαιτούσε από τον Θεό να τον επιβραβεύσει γι’ αυτό. Σύγκρινε μάλιστα τον εαυτό του με άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα με τον συμπροσευχόμενο τελώνη.

Αντίθετα ο όντως αμαρτωλός τελώνης συναισθάνεται τη δεινή του κατάσταση και με συντριβή και ταπείνωση ζητεί το έλεος του Θεού. Αυτή η μετάνοιά του τον δικαιώνει μπροστά στο Θεό. Γίνεται δεκτή η προσευχή του, σε αντίθεση με τον υποκριτή Φαρισαίο, ο οποίος όχι μόνο δεν έγινε δεκτή η προσευχή του, αλλά συσώρευσε στον εαυτό του περισσότερο κρίμα, εξαιτίας της εγωπάθειάς του.

Η παραβολή αυτή ανήκει στον κύκλο του Τριωδίου και έχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: να μιλήσουμε στα παιδιά για τα λάθη που κάνουμε όλοι μας. Πρέπει να τους πούμε πως μόνον ο Θεός δεν έχει αμαρτίες και πώς σημασία έχει να μετανοούμε ειλικρινά και να γινόμαστε καλύτεροι. Η αμαρτία πρέπει να υπάρχει πάντα στο λεξιλόγιό μας. Το ίδιο απαραίτητο είναι όμως να γνωρίζουν τα παιδιά, πώς η αμαρτία μάς χωρίζει από τον Θεό, όχι επειδή Εκείνος μας απομακρύνει, αλλά διότι εμείς, με τις αμαρτίες μας, υψώνουμε ένα τείχος και δεν μπορούμε να Τον πλησιάσουμε. 

Τι λάθος κάνει ο Φαρισαίος; Στη θέση του Θεού έχει βάλει τον εαυτό Του. Και συγχρόνως, δεν έχει μείνει χώρος στην καρδιά του για να χωρέσει ούτε ο Θεός, ούτε ο συνάνθρωπός του. 

Τι σωστό κάνει ο Τελώνης; Έχοντας κρατήσει μέσα του τον Θεό, μπορεί και αντιλαμβάνεται το πόσο απέχει από την αγιότητά Του. Και τον καλεί να τον σηκώσει και να τον τραβήξει κοντά Του. 

Τι απλό και απόλυτα σαφές μπορούν όμως να κρατήσουν τα παιδιά; Το πόσο κακό πράγμα είναι η περηφάνια. Το πόσο μεγάλο λάθος είναι να ξεχνά ο άνθρωπος πώς, ό,τι καλό έχει, το οφείλει στον Θεό. Και συγχρόνως, πόσο σημαντικό και υπέροχο πράγμα είναι η μετάνοια και πώς ανοίγει τον δρόμο που οδηγεί στην αγκαλιά του Θεού. 

– Ξέρετε παιδιά… πολλές φορές  κρύβουμε και μείς έναν Φαρισαίο μέσα μας! Π.χ. λέμε:

– Νομίζω ότι είμαι το καλύτερο παιδί του κόσμου. Το πιο έξυπνο, το πιο χαριτωμένο. 

– Ότι τα καταφέρνω καλύτερα απ’ όλους στα μαθήματα, στον αθλητισμό, στα παιχνίδια!… 

– Ότι … Ότι … Ότι … Ότι … 

– Με το να μην αναγνωρίζω τα λάθη μου. Να μη ζητάω συγγνώμη. Τα θέλω όλα δικά μου. Διαλέγω το καλύτερο. 

Πρακτική εφαρμογή – Οι σύγχρονοι Τελώνες και Φαρισαίοι, είμαστε εμείς!

Πώς όμως μπορούμε να βάλουμε στην καρδιά μας τον ταπεινό τελώνη και να γίνουμε κι εμείς  ταπεινοί; Για σκεφτείτε…

  • Όταν νιώθουμε πως ό,τι έχουμε δεν είναι δικά μας αλλά δώρα του Θεού!
  • Όταν γνωρίζουμε τα λάθη μας και ζητάμε συγνώμη!
  • Όταν δεν κατηγορούμε τους άλλους!
  • Όταν χαιρόμαστε με την νίκη των άλλων και δεν στεναχωριόμαστε όταν μας κατηγορούν!
  • Όταν βοηθάμε κάποιον όχι για να μας δουν οι άλλοι αλλά από αληθινή αγάπη!
  • Και γενικά παιδιά ακολουθώντας στή ζωή μας τόν λόγο μέ τόν οποίο τελείωσε τήν παραβολή Χριστός μας! Έχοντας για τον εαυτό μας ταπεινή ιδέα, σαν τον Τελώνη!
Ο Φαρισαίος νηστεύει, δίνει ελεημοσύνη, τηρεί με ακρίβεια τον νόμο του Θεού. Είναι όμως ένας υπερήφανος και εγωιστής επιδειξιομανής ο οποίος απαξιώνει τους άλλους. Με τρομερή αλαζονεία προσεύχεται όρθιος απαριθμώντας φωναχτά τα καλά του έργα. Όπως κάνει και ένας καλός ποδοσφαιριστής ο οποίος κομπαζει για το καλό ποδόσφαιρο που παίζει.

Ο τελώνης είναι αμαρτωλός και διεφθαρμένος, ένας απάνθρωπος κλέφτης μισητός από όλους. Έχοντας όμως επίγνωση της αθλιότητάς του, ταπεινώνεται μπροστά στον Θεό και ζητάει το έλεός Του. Η ταπεινότητα, η βασική αυτή αρετή που ευαρεστεί τόσο πολύ τον Θεό, τον δικαιώνει και ξεπλένει τις πολλές αμαρτίες του.

Ο Κύριος κατακεραυνώνει την υπερηφάνεια και την υποκρισία των Φαρισαίων (και των ομοίων τους σε κάθε εποχή) και δικαιώνει τους ταπεινούς αμαρτωλούς. Ας μην ξεχνάμε ότι συναναστρεφόταν με τελώνες και αμαρτωλές γυναίκες, κάτι για το οποίο τον κατηγορούσαν οι σκληρόκαρδοι και υποκριτές Νομοδιδάσκαλοι.

Η ταπείνωση είναι η μεγαλύτερη αρετή. Όποιος ταπεινώνεται μοιάζει με τον Κύριο, ο οποίος ταπεινώθηκε όσο κανείς άλλος αφού δέχτηκε να γίνει άνθρωπος, να συκοφαντηθεί, να βασανιστεί και τελικά να πεθάνει πάνω στον Σταυρό. Ποιος; Ο Θεός!

Κάθε φορά που ταπεινώνουμε τον εαυτό μας, που κάνουμε πίσω, που δεν απαντάμε στις ειρωνείες και τις προκλήσεις των άλλων και τους συγχωρούμε, κερδίζουμε στεφάνια αγιότητας και ευαρεστούμε τον Θεό. 

Εμείς σήμερα, παιδιά, τι κρύβουμε μέσα μας;

Ίσως πολλές φορές να κρύβουμε κι εμείς έναν Φαρισαίο! Ο πονηρός θέλει όλοι να του μοιάσουμε και να γίνουμε εγωιστές, όπως εκείνος. Μας σκοτίζει τον νού. Μας κάνει να βλέπουμε τα δώρα του Θεού σαν δικά μας κατορθώματα και να υπερηφανευόμαστε!

Πως φαίνεται ο εγωισμός μας;

Νομίζω ότι είμαι το καλύτερο παιδί του κόσμου, το πιο έξυπνο, το πιο χαριτωμένο. * Ότι τα καταφέρνω καλύτερα απ ̓ όλους στα μαθήματα, στον αθλητισμό, στα παιχνίδια!… * Ότι έχω ταλέντα σπάνια. * Καυχιέμαι ότι έχω πατέρα πλούσιο, με θέση μεγάλη, κλπ. Και αλλιώς:

Με την υποκρισία. Μπροστά στους μεγαλύτερους προσποιούμαι τον άψογο! Όταν λείπουν; Μην τα ρωτάτε τι γίνεται! *

Με την κατάκριση. Δηλαδή; Κατηγορώ και κουτσομπολεύω τους άλλους και μάλιστα πίσω από την πλάτη τους. *

Με την φιλοπρωτία! Να είμαι, σώνει και καλά, πάντα εγώ αρχηγός. *

Με το να μην αναγνωρίζω τα λάθη μου. Να μη ζητάω συγγνώμη. *

Τα θέλω όλα δικά μου. Διαλέγω το καλύτερο. Τρέχω, σπρώχνομαι, να πιάσω την καλύτερη θέση. *

Θέλω όλοι να ενδιαφέρονται για μένα! * Καυγαδίζω, αν νομίσω πως με αδικούν. Και τόσα άλλα!…

Σωστή «Λερναία Ύδρα» ο εγωισμός! Ένα κεφάλι κόβεις, δύο βγαίνουν!

Πως θα κατορθώσουμε να απαλλαγούμε από τον εγωισμό;

Ακολουθώντας στη ζωή μας τον λόγο με τον οποίο τελείωσε την παραβολή ο Κύριος. Τι έλεγε; «Ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται»! Ακολουθώντας το παράδειγμα του τελώνη. Έχοντας για τον εαυτό μας ταπεινή ιδέα. Ταπεινό φρόνημα.
Πρότυπό μας θα ‘ναι ο ίδιος ο Κύριος! Αυτός που διακήρυξε: «Μάθετε απ ̓ εμού, ότι πράός ειμι και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. ια ́ 29). Φανταστείτε! Εκείνος, που ως Θεός είχε κάθε δικαίωμα να διακηρύττει ότι είναι ο Παντοδύναμος, ο Πάνσοφος, ο Παντογνώστης, προτιμά την αφάνεια! Προτιμά την περιφρόνηση, την ταπείνωση στη γη! Και ταπεινώθηκε τόσο, όσο κανείς άλλος!
Αυτός καλεί κι εμάς να ταπεινοφρονούμε, αν θέλουμε να υψωθούμε μαζί Του στον ουρανό!

Τι είπε ο Χριστός; «Μην κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε».

Μην κρίνετε δηλαδή επιπόλαια και επιφανειακά. Και καλύτερα θα ήταν να μην κρίνουμε καθόλου, εφόσον η κρίση μας έχει διαστρεβλωθεί από την αμαρτία.
 
ΔΙΌΤΙ όποιος κατακρίνει τον άλλον είναι βέβαιο πως μετά από λίγο θα υποπέσει και ο ίδιος στο ίδιο σφάλμα. Επιτρέπει ο Κύριος να συμβεί αυτό, για να έρθουμε σε συναίσθηση, να αποκτήσουμε ταπείνωση και να καταλάβουμε πως η οίηση ( =η μεγάλη ιδέα που έχει κάποιος για τον εαυτό του) είναι σοβαρότατο αμάρτημα για τον χριστιανό.
 
Και θα ρωτήσει κάποιος… Τι μπορώ να κάνω; Όλοι κατακρίνουν… Ξεκίνα από τα απλά…Θεώρησε τον εαυτό σου ως τον πιο αμαρτωλό… Αφού γεμάτος είναι ο παράδεισος από (μετανοημένους) αμαρτωλούς… 
Προσπάθησε να αλλάζεις την κουβέντα, προσπάθησε να βρεις το καλό μέσα στο κακό… Δικαιολόγησε τον συνάνθρωπο… Βρες του ελαφρυντικά! Γίνε εσύ ο δικηγόρος του! Γίνε ο δικηγόρος του καλού! 
 
Μην δικαιολογήσεις ποτέ τον εαυτό σου, να είσαι ο πιο αυστηρός κριτής του… Να είσαι απέναντι στον εαυτό σου. Μην πιστέψεις ποτέ πως ο Παράδεισος σε περιμένει για να σου δώσει τα κλειδιά. 
 
Αναλογίσου, σκέψου, κάνε πράξη! Διάλεξε πλευρά! Ή με τον Τελώνη θα είσαι ή με τον Φαρισαίο! 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Μετά από κάθε συνάντηση

Εἰς τo ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Ἀμήν.