ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση

Εἰς τo ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.


ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ και ώρα 5:30 το απόγευμα η θεατρική ομάδα της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος παρουσιάζει την θεατρική παράσταση για δεύτερη φορά με τίτλο: “Το Λουλούδι που Θεραπεύει“, στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Άμφισσας. Είσοδος ελεύθερη. ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ η είσοδος σε παιδιά κάτω των 10 ετών. Θα βρεθούμε όλοι εκεί. Την οργἀνωση και πραγματοποίηση της εκδήλωσης έχει αναλάβει το Γραφείο Νεότητας της Μητροπόλεως μας. Μην την χάσετε!

1,2 Κυρίως Θέμα: Ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης


[Στάδιο 1ο: «Βιώνοντας» (1) Το πρώτο στάδιο ονομάζεται «βιώνοντας» και επιδιώκει να αντιληφθεί ποια  εμπειρία έχουν τα παιδιά σχετικά με το θέμα που πρόκειται να διδαχθεί. Το στάδιο αυτό αφορά το βίωμα και την εμπειρία των παιδιών ακόμη και για πράγματα που δεν έχουν καμμία θρησκευτική σχέση]

Χαίρετε! Τι κάνουν τα παιδιά μας; (…)

Πώς πέρασε η εβδομάδα μας; (…)

Σε λίγες μέρες πλησιάζει και η δική σας γιορτή, η γιορτή των μαθητών και των δασκάλων!!! Γιορτάζουν οι Τρεις… Ιεράρχες!!!

Μήπως γνωρίζετε τα ονόματά τους;;; (…) Μέγας Βασίλειος, Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος!!!

Άριστα!!! Λοιπόν διαγωνισμός… Αν ως την άλλη εβδομάδα ξέρετε και το τροπάριό τους, κερνάω σουβλάκια!!! (…)

Έχετε δει καμιά φορά, είτε στην τηλεόραση, είτε στο διαδίκτυο, παιδικές ταινίες ή σειρές που δείχνουν ανθρώπους να κάνουν μαγικά, να γνωρίζουν τι θα συμβεί στο μέλλον κ.λπ.; (…)

Πως πιστεύετε ότι τα κάνουν αυτά; Υπάρχει κάποια μαγική δύναμη; (…)


[Στάδιο 2ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας» (2) Στο δεύτερο στάδιο επιδιώκεται να συνδεθεί η εμπειρία των μαθητών/μαθητριών με τις απαντήσεις που έδωσαν στην προηγούμενη ερώτηση, με τη θρησκευτική γνώση που θέλουμε να αποκτήσουν τα παιδιά. Ουσιαστικά η εμπειρία που έχουν τα παιδιά, συνδέεται με τη θρησκευτική γνώση.

Όσα «μαγικά» παρουσιάζονται σε ταινίες, παιδικά και σειρές, σίγουρα δεν είναι αληθινά. Υπάρχουν βέβαια και τα «μαγικά» που κάνουν οι ταχυδακτυλουργοί, δε βασίζονται όμως στη πραγματικότητα σε κάποιο μαγικό αλλά σε κάποιο κόλπο/τρικ, όπως το λένε που εμείς δεν μπορούμε να δούμε εκείνη τη στιγμή. Μπορεί κάποια στιγμή όμως να ακούσουμε από τους μεγάλους ή να διαβάσουμε σε κάποιο βίο Αγίου: «Ααα αυτός ο άνθρωπος έχει διορατικό, ααα αυτός ο άνθρωπος έχει προορατικό χάρισμα».

Τι είναι αυτό το χάρισμα, ποιος ξέρει; (…) Είναι κάποιο κόλπο που χρησιμοποιούν αυτοί οι άνθρωποι; Γίνεται με κάποια μαγική δύναμη; Πως αποκτούν αυτοί οι άνθρωποι αυτά τα χαρίσματα; Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι και τα δυο αυτά χαρίσματα δεν είναι μαγικά. Αυτά τα χαρίσματα τα δίνει ο Θεός σε ανθρώπους που αγωνίζονται να μείνουν ταπεινοί και να αγαπήσουν τον Θεό με όλη τους την καρδιά.

Το προορατικό χάρισμα το έχει ένας άγιος άνθρωπος όταν μπορεί να βλέπει τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, για παράδειγμα μπορεί να γνωρίζει για κάποιον ότι πρόκειται να σπουδάσει νομική, ότι θα κάνει δυο παιδιά κ.κα..

Το διορατικό χάρισμα από την άλλη, είναι να γνωρίζει ένας άγιος άνθρωπος τι σκέφτεται ή τι νιώθει κάποιος άλλος άνθρωπος, για παράδειγμα δηλαδή μπορεί να μιλήσει σε κάποιον αποκαλώντας τον με το όνομα του χωρίς να τον γνωρίζει κ.α.. Αυτά τα χαρίσματα, δύσκολα τα συναντά κανείς σε άνθρωπο. Τέτοια χαρίσματα τα δίνει ο Θεός σε ανθρώπους που προσεύχονται και αγωνίζονται συνεχώς. Τέτοιοι άνθρωποι με τέτοια χαρίσματα ήταν οι Άγιοι Ξενοφών και Μαρία και τα παιδιά τους Αρκάδιος και Ιωάννης. Ας δούμε την ιστορία τους…

3. Κύρια αφήγηση ή διήγηση


[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]

Ο Άγιος Ξενοφών ήταν ένας πλούσιος ευγενής αλλά και πολύ ευσεβής προς τον Θεό. Έζησε στην Κωνσταντινούπολη, στα χρόνια που Αυτοκράτορας ήταν ο Ιουστινιανός. Παντρεύτηκε την Μαρία, η οποία ήταν και εκείνη ενάρετη, και μαζί είχαν αποκτήσει δυο γιους τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Ο Αρκάδιος και ο Ιωάννης σπούδασαν νομική στην ονομαστή σχολή της Βηρρυτού. Εκείνη την εποχή ο Ξενοφών αρρώστησε βαριά και κάλεσε τους γιούς του στην Πόλη για να τους δώσει τις τελευταίες του συμβουλές.

Παρόλο που όλοι περίμεναν ότι ο Ξενοφών θα πέθαινε, έγινε καλά και όλοι δοξολογούσαν τον Κύριο. Έτσι, επέστρεψαν στις σπουδές τους στη Βηρρυτό για να τις τελειώσουν. Στον δρόμο τους για τη Βηρρυτό, το πλοίο έπεσε σε μεγάλη θαλασσοταραχή και έγινε χίλια κομμάτια από τα πελώρια κύματα που το χτυπούσαν. Τα δυο αδέλφια χωρίστηκαν μέσα στη θάλασσα, όμως σώθηκαν με τη χάρη του Θεού. Αφού βγήκε σε κάποια στεριά κοντά στην Τύρο, ο Ιωάννης δόξασε τον Θεό και συνειδητοποιώντας το πόσο μάταιος είναι ο κόσμος, αποφάσισε να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στον μοναχισμό.

Έφυγε λοιπόν, προσευχόμενος συνεχώς στον Θεό να σώσει και τον αγαπημένο του αδερφό. Περπατώντας στην έρημο, βρήκε κάποιο μοναστήρι και χτύπησε την πόρτα. Ο θυρωρός του άνοιξε την πόρτα και βλέποντάς τον γυμνό, του προσέφερε ράσα για να ντυθεί. Έπειτα τον περιποιήθηκε δίνοντας του φαγητό και τον ρώτησε από που ερχόταν. Ο Ιωάννης του διηγήθηκε την περιπέτεια που είχε και του αποκάλυψε το θέλημα του να αφιερωθεί στον μοναχισμό. Έτσι και έγινε: ο Ιωάννης έμεινε στο μοναστήρι κάνοντας νηστείες, αγρυπνίες και προσευχή. Μετά από λίγες μέρες ο Ηγούμενος τον έκανε μοναχό.

Παράλληλα με όλα αυτά τα γεγονότα, ο Αρκάδιος είχε βγει σε μια άλλη στεριά, δοξάζοντας τον Θεό που τον έσωσε αλλά θρηνώντας για τον χαμό του αδελφού του, πιστεύοντας ότι πνίγηκε. Άρχισε να περπατά μέχρι που βρέθηκε σε μια πόλη, όπου κάποιοι του έδωσαν τροφή και ρούχα. Το βράδυ βρήκε καταφύγιο και ξάπλωσε να ξεκουραστεί στα σκαλοπάτια μιας εκκλησίας. Εκεί που κοιμόταν, είδε σε όραμα τον αδερφό του τον Ιωάννη να τον διαβεβαιώνει ότι έχει σωθεί και τον συμβούλεψε να ακολουθήσει και αυτός τη μοναχική ζωή. Ξυπνώντας, πήρε την απόφαση να γίνει και εκείνος μοναχός και προσευχόμενος περπατούσε προς τα Ιεροσόλυμα για να πάει να προσκυνήσει τους Άγιους Τόπους.

Στον δρόμο του συνάντησε έναν Γέροντα, ο οποίος βλέποντας τη θλίψη του Αρκαδίου, τον συμβούλεψε να μη στεναχωριέται γιατί ο αδερφός του ζούσε σαν μοναχός και ότι θα δει όλη του την οικογένεια πριν πεθάνει. Θαυμάζοντας ο Αρκάδιος το προορατικό χάρισμα του Γέροντα, τον παρακάλεσε δακρυσμένος να τον κάνει μοναχό. Ακολούθησε τον Γέροντα μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Εκεί, ο Γέροντας παραχώρησε το κελί του στον Αρκάδιο, και παρέμεινε μαζί του έναν χρόνο διδάσκοντας τον Αρκάδιο τη μοναχική ζωή. Όταν τελείωσε ο χρόνος, ο Γέροντας είπε στον Αρκάδιο ότι θα αναχωρήσει για την έρημο και του υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει σε τρία χρόνια για να δει πως ζει ως μοναχός. Ο Αρκάδιος, τηρώντας τις συμβουλές και τις διδαχές του Γέροντα, έμεινε σε εκείνο το κελί προσευχόμενος.

Έτσι πέρασαν δυο χρόνια. Ο Άγιος Ξενοφών, μη γνωρίζοντας το ναυάγιο των παιδιών του και χωρίς να έχει μάθει κάποιο νέο τους, έστειλε έναν άνθρωπο μέχρι τη Βηρρυτό για να μάθει που βρίσκονται. Ο άνθρωπος έμαθε ότι από τότε που είχε καλέσει τα παιδιά του να τον αποχαιρετήσουν γιατί θα πέθαινε, δεν επέστρεψαν ξανά στη Βηρρυτό. Έτσι ο άνθρωπος αυτός συνέχισε το ταξίδι του πηγαίνοντας στην Αθήνα, μήπως τα παιδιά βρίσκονταν εκεί.

Όταν έφτασε, πήγε να μείνει σε ένα πανδοχείο. Εκεί συνάντησε έναν μοναχό, ο οποίος ήταν και αυτός κάποτε δούλος του Αγίου Ξενοφώντα, και τον ρώτησε: «Που βρίσκονται τα παιδιά του Κυρίου μας;». Ο μοναχός δάκρυσε και του είπε: «Νομίζω ότι πνίγηκαν στο ναυάγιο που βρισκόμουν και εγώ, όμως εγώ σώθηκα. Μετά από όλα αυτά αποφάσισα να γίνω μοναχός και πηγαίνω προς τα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσω τον Τάφο του Κυρίου μας».

Μαθαίνοντας αυτά τα νέα, ο απεσταλμένος επέστρεψε στην Πόλη λυπημένος, προσπαθώντας να σκεφτεί πως θα πει τόσο δυσάρεστα νέα στους κυρίους του. Όταν έφτασε μπροστά τους, τους μετέφερε το δυσάρεστο γεγονός. Εκείνοι σαν τον Ιώβ αναστενάζοντας, ευχαρίστησαν τον Θεό λέγοντας: «Ο Κύριος μας τους έδωσε, ο Κύριος θα τους πάρει. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου σε όλους τους αιώνες». Πέρασαν όλη την νύχτα προσευχόμενοι και ξάγρυπνοι. Κάποια στιγμή τους πήρε ο ύπνος και είδαν σε όραμα τα δυο τους παιδιά να στέκονται μπροστά στον Χριστό, έχοντας πάνω στα κεφάλια τους λαμπρά στεφάνια.

Την επόμενη μέρα πήραν την απόφαση να ξεκινήσουν για τους Αγίους Τόπους. Στην έρημο του Ιορδάνη ποταμού, συνάντησαν τον Γέροντα του Αρκαδίου και έσκυψαν να πάρουν την ευχή του. Ο Γέροντας με το προορατικό του χάρισμα, κατάλαβε ποιοι ήταν, τους αποκάλεσε με τα ονόματά τους, τους αποκάλυψε ότι τα παιδιά τους ζουν και πως θα τα ξαναδούν σύντομα, αφού επιστρέψουν στα Ιεροσόλυμα από την επίσκεψή τους στα μοναστήρια του Ιορδάνη.

Μετά από αυτή τη συνάντηση, ο Άγιος Γέροντας κατευθύνθηκε προς τα Ιεροσόλυμα, προσκύνησε τον Γολγοθά και βρήκε τόπο εκεί κοντά να ξεκουραστεί. Ταυτόχρονα στον Γολγοθά έφτασαν και ο Αρκάδιος και ο Ιωάννης για να προσκυνήσουν, χωρίς να αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον. Ο Γέροντας τότε απευθύνθηκε στον Ιωάννη και του ζήτησε να μάθει την καταγωγή του. Ο Αρκάδιος ακούγοντας όσα έλεγε ο Ιωάννης, τον αναγνώρισε και κλαίγοντας του είπε ότι ήταν ο χαμένος του αδερφός. Μετά από λίγες μέρες έφτασαν στον Γολγοθά και οι γονείς τους, προσκυνώντας και αφήνοντας πολλές ελεημοσύνες. Εκεί είδαν και τον Άγιο Γέροντα που είχαν συναντήσει με τους δυο μοναχούς, χωρίς όμως να αναγνωρίσουν ότι είναι παιδιά τους.

Ο Γέροντας είπε στους μοναχούς του να ετοιμάσουν πλούσιο τραπέζι εκεί όπου θα έμεναν ο Ξενοφών και η Μαρία, για να τους υποδεχτούν. Ο Ξενοφών, ανυπομονώντας να μάθει νέα για τα χαμένα του παιδιά, ρώτησε τον Άγιο Γέροντα πως είναι και εκείνος απάντησε ότι αγωνίζονται για να σωθούν. Κατά τη διάρκεια του δείπνου λοιπόν, ο Ξενοφών παρατηρούσε την ευλάβεια και την ευταξία των δυο μοναχών που συνόδευαν τον Γέροντα και τους επαίνεσε, ευχόμενος τα παιδιά του να γίνουν κάποια μέρα σαν και αυτούς τους υποτακτικούς. Ο Γέροντας απάντησε «Αμήν» και απευθυνόμενος στον Αρκάδιο, του ζήτησε να πει την ιστορία του στο τραπέζι. Ακούγοντας ο Ξενοφών και η Μαρία την ιστορία, αναγνώρισαν ότι ήταν γιος τους και γεμάτοι ευγνωμοσύνη προς τον Θεό τον αγκάλιασαν κλαίγοντας. Ο Αρκάδιος τους αποκάλυψε ότι και ο άλλος μοναχός είναι ο αδερφός του και ο γιος τους Ιωάννης. Έτσι, ενωμένη πλέον η οικογένεια ευχαρίστησε και δοξολόγησε και πάλι τον Θεό.

Μετά από την ένωση της οικογένειας, ο Ξενοφών και η Μαρία ζήτησαν από τον Άγιο Γέροντα να τους κάνει και αυτούς μοναχούς. Έτσι και έγινε. Τα δυο αδέρφια ακολούθησαν τον Γέροντα στην έρημο και ασκούμενοι μέχρι τέλους αξιώθηκαν να λάβουν το προορατικό χάρισμα και να θεραπεύουν ασθενείς. Ο πατέρας τους, πούλησε όλα του τα υπάρχοντα, ελευθέρωσε τους δούλους του και οδήγησε τη γυναίκα του σε γυναικείο Μοναστήρι, όπου και αυτή αγωνιζόμενη έκανε πολλά θαύματα θεραπεύοντας τυφλούς και δαιμονισμένους. Ο Ξενοφών από την άλλη, φορώντας τρίχινα ρούχα έφυγε για την έρημο, όπου ζώντας σαν ασκητής έλαβε και αυτός το προορατικό χάρισμα. Έτσι έζησε όλη η αγία οικογένεια, μέχρι που κοιμήθηκαν ειρηνικά.

4. Πρακτική εφαρμογή


[Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]

Για να δούμε τι θυμάστε από την ζωή της αγίας οικογένειας;

1. Πως χάθηκαν ο Αρκάδιος και ο Ιωάννης στο ταξίδι τους προς τη Βηρρυτό; (…)
2. Ποια ήταν τα νέα του δούλου που είχε στείλει ο Ξενοφών στη Βηρρυτό για τα παιδιά του; (…)
3. Πως κατάλαβαν ο Ξενοφών και η Μαρία ότι οι μοναχοί που κάθονταν στο ίδιο τραπέζι ήταν τα παιδιά τους; (…)
4. Μετά την ένωσή τους, τι απέγιναν ο Ξενοφών και η Μαρία; (…)

Ας δούμε τα σημαντικά σημεία της ζωής της αγίας οικογένειας:

1) Ο Άγιος Ξενοφών ήταν ένας πλούσιος ευγενής αλλά και πολύ ευσεβής προς τον Θεό:

  • Όπως είδαμε, η οικογένεια της ιστορίας μας είχε πολλά πλούτη και ήταν ευγενείς άνθρωποι. Δεν έμειναν όμως επαναπαυμένοι στα πλούτη τους: ήταν πολύ ευσεβείς και ευλαβείς προς τον Θεό και αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που δίδαξαν και στα παιδιά τους.
  • Οι περισσότεροι πλούσιοι άνθρωποι έχουν τα λεφτά τους, ζουν τη ζωή τους μέσα στην καλοπέραση και αγνοούν την ύπαρξη του Θεού αλλά και των συνανθρώπων τους που τους έχουν ανάγκη.
  • Εμείς σαν παιδιά πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι, ακόμη και αν οι γονείς ή οι υπόλοιποι συγγενείς μας κάνουν τα χατίρια, μας αγοράζουν ό,τι θέλουμε κ.α., υπάρχουν και παιδιά που δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά. Πρέπει πρώτα από όλα να ευχαριστούμε τον Θεό που μπορούμε να έχουμε ό,τι έχουμε και αν έχουμε τη δυνατότητα να δίνουμε και στους συνανθρώπους μας.

2) … συνειδητοποιώντας το πόσο μάταιος είναι ο κόσμος, αποφάσισε να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στον μοναχισμό:

  • Μετά από το τρομερό αυτό ναυάγιο και έχοντας χάσει τον αδερφό του, ο Ιωάννης συνειδητοποιεί ότι είναι ακόμα ζωντανός και αποφασίζει να ακολουθήσει τον δρόμο του μοναχισμού. Από την άλλη ο αδερφός του ο Αρκάδιος, όταν βγήκε στη στεριά, άρχισε να θρηνεί για τον χαμένο του αδερφό πιστεύοντας ότι έχει πεθάνει. Εδώ βλέπουμε τον διαφορετικό τρόπο που αντιμετώπισε ο κάθε ένας τον χαμό του αδερφού του:
  • ο ένας έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό, μετά από όλη αυτήν την περιπέτεια αποφάσισε να γίνει μοναχός.
  • Ο άλλος, άρχισε να θρηνεί και να στεναχωριέται.
  • Και τα δυο όμως αδέλφια δοξολόγησαν τον Θεό που βγήκαν ζωντανοί από αυτήν την περιπέτεια, χωρίς να οργιστούν. Εμείς όταν μας κάτι απλό στραβά π.χ. χάσουμε ένα παιχνίδι, ξεχάσουμε να κάνουμε τις ασκήσεις που είχαμε για το σχολείο, δεν μας κάνουν τα χατίρια οι γονείς μας ή κάτι πιο δύσκολο, π.χ. αρρωστήσει με κάποια ασθένεια κάποιος συγγενής μας στεναχωριόμαστε, θυμώνουμε, μιλάμε άσχημα και τα βάζουμε με τον Θεό.
  • Για κάντε εικόνα στο μυαλό σας το ναυάγιο που πέρασαν τα δυο αδέρφια: πόσο εύκολο μετά από όλα αυτά είναι να εξοργιστείς και να θυμώσεις; Είναι πανεύκολο. Όμως τα δυο αδέρφια γνώριζαν ότι ο Θεός όλα αυτά τα επέτρεψε για κάποιο λόγο και για αυτό δεν σταμάτησαν να τον δοξολογούν παρόλες τις δυσκολίες τους. Έτσι και εμείς όταν μας συμβαίνει κάτι άσχημο, ας μη ξεχνάμε ότι πρέπει να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε τον Θεό γιατί Αυτός γνωρίζει τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

3) «Ο Κύριος μας τους έδωσε, ο Κύριος θα τους πάρει. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου σε όλους τους αιώνες»:

  • Ο πόνος των δυο γονιών ήταν μεγάλος όταν άκουσαν τα νέα για τα χαμένα τους παιδιά. Σαν ευλαβείς και πιστοί που ήταν όμως δεν ξεχνούσαν ότι όλα τα πράγματα στη ζωή τα δίνει ο Θεός, αλλά και όποια στιγμή θέλει μπορεί να τα πάρει. Έτσι, εφόσον ο Θεός τους χάρισε δυο παιδιά, μπορούσε να τα πάρει οποιαδήποτε στιγμή ήθελε.
  • Ακούμε πολλές φορές στις ειδήσεις για τον θάνατο μικρών παιδιών. Πόσοι από τους γονείς τους έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης με τον Άγιο Ξενοφώντα και την Αγία Μαρία; Μάλλον λίγοι. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως όλα τα καλά αλλά και τα άσχημα που συμβαίνουν στη ζωή μας, επιτρέπονται ή παραχωρούνται ή δίνονται από τον Θεό για κάποιον λόγο όπως και για την αγία οικογένεια της ιστορίας μας. Συνέβησαν τόσα πολλά όμως χωρίς να χάνουν την πίστη τους, ο Θεός τους ένωσε πάλι όλους μαζί και έζησαν ζωή αγιασμένη και ανώτερη από όταν ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη.

4) …έλαβε και αυτός το προορατικό χάρισμα: μετά την ένωσή τους, όλοι έλαβαν χαρίσματα από τον Θεό.

  • Ο Θεός τους αντάμειψε για την υπομονή, την εμπιστοσύνη προς Αυτόν και τους πνευματικούς αγώνες που έκαναν μέχρι να πεθάνουν. Με τα χαρίσματα που έλαβαν, μπορούσαν να συμβουλεύουν τους πιστούς που πήγαιναν κοντά τους, να γιατρεύουν αρρώστους και δαιμονισμένους.
  • Όπως είπαμε και στην αρχή, για να αποκτήσει κάποιος τέτοιου είδους χαρίσματα, πρέπει να είναι προσεύχεται, να αγρυπνά, να νηστεύει, να είναι ταπεινός, μα πάνω από όλα να αγαπά τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Θα μου πείτε, ωραία θα κάνω και εγώ όλα αυτά που πρέπει για να μπορώ να βλέπω το μέλλον ή να βλέπω τι σκέφτεται ο άλλος για μένα.
  • Ο Θεός δεν δίνει αυτά τα χαρίσματα για να μπορούμε εμείς να ξέρουμε «μαγικά» τα πάντα. Τα δίνει ως δώρα σε αυτούς που αγωνίζονται και τον αγαπούν αλλά και για την ωφέλεια των υπόλοιπων πιστών. Επομένως, ας προσπαθήσουμε εμείς να είμαστε όσο πιο αγνοί και ταπεινοί μπορούμε, αγαπώντας τον Θεό και τους συνανθρώπους μας, και ο Θεός γνωρίζει τι θα μας φέρει και τι όχι στη ζωή μας.

Συμπέρασμα:

Η ζωή της αγίας αυτής οικογένειας μας δείχνει ότι όταν συμβαίνουν δύσκολα πράγματα στη ζωή μας, δεν πρέπει να απελπιζόμαστε αλλά να δείχνουμε εμπιστοσύνη στον Θεό που μας δημιούργησε και που γνωρίζει τι χρειάζεται και τι δεν χρειάζεται η ψυχή μας για να σωθεί και να βρίσκεται κοντά Του.



4. Δραστηριότητες, παιχνίδια, κατασκευές, βίντεο προβολή,..

1. ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 

2, ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ

1. Χειροκρότα!

Υλικά: μπάλα
Εκτέλεση: Τα παιδιά δημιουργούν έναν κύκλο. Στη μέση βρίσκεται ένα παιδί ή ένας ενήλικας όπου κρατά τη μπάλα. Εξηγεί στα υπόλοιπα παιδιά ότι όσες φορές σκάει τη μπάλα προς τα κάτω πρέπει να χτυπούν ταυτόχρονα τα χέρια τους. Αν κάποια παιδιά χτυπήσουν τα χέρια τους ταυτόχρονα με την μπάλα, βγαίνουν έξω από τον κύκλο. Για την αύξηση της δυσκολίας του παιχνιδιού αυτός που κρατά την μπάλα μπορεί να την πετά γρήγορα, απότομα ή πολλές φορές συνεχόμενα και να σταματά.
(βίντεο: https://vm.tiktok.com/ZNeEF4AgB/ )

2. Ποιος είναι ο αρχηγός;

Υλικά: καρέκλες όσα τα παιδιά
Εκτέλεση: Αρχικά όλα τα παιδιά κάνουν έναν κύκλο με τις καρέκλες και κάθονται σε αυτές. Αν δεν υπάρχουν καρέκλες μπορούν να κάτσουν κάπου αλλού ή και όρθια, αλλά σε κύκλο. Επιλέγουμε ένα παιδί που θα καθίσει στο κέντρο. Επιλέγουμε και ένα άλλο παιδί από αυτά που είναι στον κύκλο που θα είναι ο «αρχηγός», ο οποίος όμως πρέπει να μείνει κρυφός από το παιδί που είναι στη μέση. Ξεκινά το παιχνίδι: ο κρυφός «αρχηγός» κάνει κινήσεις και ταυτόχρονα όλα τα υπόλοιπα παιδιά του κύκλου κάνουν τις ίδιες κινήσεις με αυτόν. Το παιδί που είναι στη μέση προσπαθεί να παρατηρήσει ποιος είναι ο αρχηγός που δείχνει τις κινήσεις. Αν τον βρει, ο αρχηγός παίρνει τη θέση του στη μέση και ξεκινά νέο παιχνίδι.
(βίντεο: https://vm.tiktok.com/ZNeEFgN9p/ )

ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Μετά από κάθε συνάντηση

Εἰς τo ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Ἀμήν.