ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

1,2 Κυρίως Θέμα: H γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού (2\2)

[Στάδιο 1^ο: «Βιώνοντας» (1) Το πρώτο στάδιο ονομάζεται «βιώνοντας» και επιδιώκει να αντιληφθεί ποια  εμπειρία έχουν τα παιδιά σχετικά με το θέμα που πρόκειται να διδαχθεί. Το στάδιο αυτό αφορά το βίωμα και την εμπειρία των παιδιών ακόμη και για πράγματα που δεν έχουν καμμία θρησκευτική σχέση]

Xαίρετε! Τι κάνουν τα καλά μας παιδάκια;

Πώς πέρασε η εβδομάδα μας; Θυμάστε για ποιο θέμα είχαμε μιλήσει στην προηγούμενή μας συνάντηση;

Ποιος- ποια από εσάς θα μου θυμίσει πότε έχει γενέθλια ο Χριστός; Πολύ σωστά!

Εδώ και 2.024 χρόνια γιορτάζουμε τη Γέννηση του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου κάθε έτους.

Πριν συνεχίσουμε την ιστορία μας από εκεί που την αφήσαμε την προηγούμενη φορά, θα ήθελα να ακούσουμε όλοι μαζί το «αλφάβητο των Χριστουγέννων».

Προσπαθήστε να συγκρατήσετε το κάθε γράμμα σε ποια λέξη αντιστοιχεί, γιατί τις περισσότερες από αυτές τις συναντάμε στην ιστορία μας.

[Στάδιο 2^ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας» (2) Στο δεύτερο στάδιο επιδιώκεται να συνδεθεί η εμπειρία των μαθητών/μαθητριών με τις απαντήσεις που έδωσαν στην προηγούμενη ερώτηση, με τη θρησκευτική γνώση που θέλουμε να αποκτήσουν τα παιδιά. Ουσιαστικά η εμπειρία που έχουν τα παιδιά, συνδέεται με τη θρησκευτική γνώση.

Το αλφάβητο των Χριστουγέννων

Κάποτε στην πολύσοφη χώρα των γραμμάτων έπεσε μεγάλη στενοχώρια. Γιατί, ενώ πλησίαζαν Χριστούγεννα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα γράμματα για να σχηματίσουν λέξεις όπως πόλεμος, ζήλια, κακία, εγωισμός. Ύστερα από πολλές συζητήσεις τα γράμματα αποφάσισαν να κάνουν κάτι σημαντικό, για να συμμετέχουν κι αυτά στη γιορτή: Να γίνουν η Αλφαβήτα των Χριστουγέννων! Δεν θα δέχονταν να φτιάχνουν λέξεις παρά μόνο χριστουγεννιάτικες!

Πήρα ένα Α και το έκανα άστρο.

Με το Β έγραψα Βηθλεέμ

και με το Γ τη γέννηση του Κυρίου.

Στο Δ βρήκα τα δώρα που Του χάρισαν

και με το Ε την ελπίδα που μάς έφερε στη γη.

Με το Ζ θυμήθηκα τα ζώα που Τον ζέσταιναν

και με το Η τον Ηρώδη τον κακό βασιλιά.

Με το Θ είπα “Θεέ μου”

και με το Ι ψιθύρισα “Ιωσήφ”.

Το Κ μού έφερε στο νου την καλοσύνη

και με το Λ το λιβάνι και το λυτρωμό.

Μέσα στο Μ είδα τους Μάγους

και στο Ν την Άγια Νύχτα.

Το Ξ σκόρπισε την ξαστεριά

και με το Ο γιόρτασε η οικουμένη.

Το Π με γονάτισε μπροστά στην Παναγία.

Το Ρ μού θύμισε το Ραββί, το δάσκαλο.

Μ’ ένα μεγάλο Σ το σπήλαιο.

Μ’ ένα χαρούμενο Τ τραγούδησα τραγούδια.

Το Υ ήταν για τους ύμνους

και το Φ το φως που φώτισε την πλάση.

Ένα Χ είπε “Χριστέ μου!”.

Οι άγγελοι έψελναν με το Ψ ψαλμούς

και το Ωσσανά που αρχίζει από Ω.

Από τότε κάθε Χριστούγεννα, η αλφαβήτα δοξάζει το νεογέννητο Χριστό με το δικό της τρόπο και δίνει παντού το μήνυμα των Χριστουγέννων:

«Επί γης ειρήνη!»

3. Κύρια αφήγηση ή διήγηση

[Στάδιο 3^ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]

4. Πρακτική εφαρμογή – Ας γίνουμε και εμείς φωτεινά αστέρια

[Στάδιο 3^ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»(3) το τρίτο στάδιο, βασική επιδίωξη αποτελεί η εξερεύνηση και σε βάθος ανάλυση της νέας γνώσης. Ουσιαστικά είναι το κυρίως θέμα που θέλουμε να διδάξουμε.]

(Σημείωση: Τα έντονα χρωματιστά γράμματα της αλφαβήτου αντιστοιχούν σε αντίστοιχες λέξεις με το ίδιο χρώμα που επαναλαμβάνονται στην ιστορία).

Όπως σας είπα και πριν, μερικές λέξεις από το αλφάβητο των Χριστουγέννων θα βρίσκονταν μέσα στην ιστορία μας. Ποιος ή ποια θυμάται κάποια λέξη; (…) Σωστά! Ακούσαμε τις λέξεις άστρο/ αστέρι, Βηθλεέμ, γέννησε/ γέννηση, δώρα, ζώα, Ηρώδης, Ιωσήφ, λιβάνι, μάγους, ύμνους, φωτεινό/ φως και Χριστός. Για να δούμε και τι άλλο θυμάστε:

1. Που γεννήθηκε ο Χριστός;
2. Πως έμαθαν οι βοσκοί ότι γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου εκείνο το βράδυ;
3. Τι δώρα έφεραν οι Μάγοι στον Χριστό;
4. Τι έκανε ο Ηρώδης για να σώσει τον θρόνο του από τον νέο βασιλιά;

Από την ιστορία που ακούσαμε λίγο πριν, είναι σημαντικό να κρατήσουμε κάποια στοιχεία από τα πρόσωπα που έζησαν από κοντά τη γέννηση του Χριστού και να προσπαθήσουμε να τους μοιάσουμε. Αν θέλεις και εσύ να νιώσεις πραγματικά Χριστούγεννα, πρέπει να γίνεις…

• ΒΟΣΚΟΣ: Οι βοσκοί ήταν οι πρώτοι που έλαβαν το μήνυμα ότι ο Χριστός γεννήθηκε.
  • Γιατί όμως; Γιατί ο Θεός επέλεξε τρεις βοσκούς και όχι τους πολιτικούς και τους διάσημους εκείνης της εποχής;
  • Όπως ο Θεός έστειλε τον Υιό του να γεννηθεί στο πιο απλό και ταπεινό μέρος του κόσμου, έτσι επέλεξε ταπεινούς και απλούς ανθρώπους για να τους αποκαλύψει την είδηση της Γεννήσεως.
  • Από αυτό το γεγονός καταλαβαίνουμε ότι ο  Θεός αποκαλύπτεται στα πιο ταπεινά και απλά παιδιά του.
  • Επομένως, για να έχουμε τη χάρη του Θεού κοντά μας, πρέπει να προσπαθήσουμε να μείνουμε απλοί και ταπεινοί, όπως και οι βοσκοί.
• ΣΟΦΟΣ: Σοφοί ήταν οι μάγοι που αναζητούσαν την αλήθεια.
  • Προσέξτε όταν λέμε μάγοι δεν εννοούμε τους μάγους που κάνουν μαγικά αλλά τους μάγους της τότε εποχής που είχαν πολλές γνώσεις και ασχολούνταν με την αστρονομία, μελετούσαν δηλαδή τους πλανήτες, τα αστέρια και ότι έβλεπαν στον ουρανό.
  • Οι μάγοι άφησαν την πατρίδα τους και ταξίδευαν τόσο καιρό μόνο και μόνο επειδή είδαν ένα παράξενο λαμπερό αστέρι.
  • Δεν δείχνει την σταθερή τους πίστη αυτή η απόφαση τους; Είναι ευκαιρία για εμάς από τα φετινά Χριστούγεννα να αναζητήσουμε με την πίστη των μάγων τον Θεό Πατέρα μας, να τον προσκυνήσουμε και να του προσφέρουμε τα δώρα μας όπως έκαναν και οι μάγοι.
  • Αντί για λιβάνι, χρυσό και σμύρνα, εμείς μπορούμε να προσφέρουμε μια καθαρή και αγνή καρδιά, την αγάπη μας, την προσευχή μας και άλλα πολλά.
• «ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ»:
  • Ας μετανιώσουμε για τις αμαρτίες μας με την εξομολόγηση και ας πάμε και φέτος στην εκκλησία να δοξολογήσουμε μαζί με τους αγγέλους τον Θεό μας.
  • Όπως οι άγγελοι και ιδίως ο φύλακας- άγγελος μας βρίσκεται δίπλα μας και μας φροντίζει, ας φροντίσουμε και εμείς όσους έχουν την ανάγκη μας.
• ΑΣΤΕΡΙ:
  • Ας γίνουμε και εμείς φωτεινά αστέρια που θα δείχνουμε σε όλους τον δρόμο της αληθινής χαράς και ευτυχίας, τον δρόμο κοντά στον Θεό μας.
• ΔΙΚΑΙΟΣ:
  • Ο Ιωσήφ, παρόλο τον κίνδυνο που είχε να χάσει τη θέση του στην κοινωνία, υπηρέτησε και προστάτεψε τον Χριστό και την Παναγία, υπακούοντας στο θέλημα του Θεού.
  • Έτσι πρέπει και εμείς να υπηρετήσουμε το θέλημα του Θεού, χωρίς να υπολογίζουμε τα εμπόδια που μπορεί να μας δυσκολέψουν.
• ΦΑΤΝΗ:
  • Για να γεννηθεί και να έρθει ο Χριστός μέσα στην καρδιά μας, πρέπει να κρατήσουμε την καρδιά μας όσο πιο ταπεινή, απλή, φτωχική και γεμάτη αγάπη, μπορούμε.
  • Έτσι θα εορτάσουμε τα πραγματικά Χριστούγεννα!

Συμπέρασμα:

Ας ετοιμαστούμε να δεχτούμε για Σωτήρα μας το Θείο Βρέφος, ας ζήσουμε με τον Χριστό. Ας γίνουμε απλοί σαν τους βοσκούς, σοφοί σαν τους μάγους, άγγελοι σαν τους αγγέλους, λαμπροί σαν τα αστέρια, δίκαιοι σαν τον Ιωσήφ και ταπεινοί σαν την φάτνη. Αν κάνουμε όλα αυτά, θα μπορέσουμε όντως να εορτάσουμε διαφορετικά τα Χριστούγεννα!

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα 

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ

1. Με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η κατ’ εξοχήν εκκλησία της «Αναστάσεως». Δεν πρέπει όμως να υποβαθμίζουμε το μυστήριο της «Ενσαρκώσεως» που είναι ουσιαστικά η αφετηρία και το θεμέλιο της σωτηρίας του ανθρώπου.

Πρέπει να μας γίνει κατανοητό πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί από μόνος του, ό,τι κι αν κάνει, όσο κι αν το θέλει. Όχι με την έννοια πως ό,τι κάνουμε είναι μάταιο και δεν αναγνωρίζεται από τον Θεό, αλλά με την έννοια ότι την δυνατότητα της σωτηρίας στην καταδικασμένη σε θάνατο ανθρωπότητα, την έδωσε μόνο ο Χριστός με την ενανθρώπιση και την ανάστασή Του.

Εμείς όμως πως βιώνουμε την Γέννηση του Χριστού? Σαν μια ακόμα συγκινητική ή και πολλές φορές αδιάφορη γιορτή? Συσχετίζουμε άμεσα το γεγονός της Γέννησης του Χριστού με τους εαυτούς μας? Η απάντηση είναι όχι! Πρέπει να παραδεχτούμε πως ενώ ο Χριστός γεννήθηκε για να σώσει τον άνθρωπο από την φθορά της αμαρτίας και του θανάτου, οι άνθρωποι καθημερινά φθείρονται, καταστρέφονται και καταστρέφουν και τους άλλους.

Τι μπορούμε να κάνουμε? Πρώτα από όλα. Να μελετήσουμε και να γνωρίσουμε σε βάθος τα γεγονότα της Γέννησης. Να ρωτήσουμε τους πνευματικούς μας για επιπλέον λεπτομέρειες ή απορίες. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε κάτι αν προηγουμένως δεν το έχουμε διδαχθεί. Δεύτερον, ας γιορτάσουμε αν όχι με μεγαλύτερη, έστω με την ίδια χαρά και λαμπρότητα την Γέννηση όπως και τα δικά μας γενέθλια. Γιορτάζουμε τα γενέθλια μας, λες και εξαρτάται από εμάς το μέλλον της ανθρωπότητας…! Και το μέγα γεγονός της Ενανθρωπίσεως το αντιμετωπίζουμε ως μια χριστιανική γιορτή που απευθύνεται μόνο στους παππούδες μας. Τρίτον. Η Γέννηση του Χριστού δεν σημαίνει την αναγκαστική επικράτηση της αγάπης και της ειρήνης. Είναι η αφετηρία για αλλαγή του ανθρώπου, η δυνατότητα της ριζικής μεταστροφής- μεταβολής. Η απορία και η διαμαρτυρία μας για την γενική επικράτηση του μίσους και του πολέμου, θα παραμένει αδικαιολόγητη όσο συνεχίζουμε να βλέπουμε τον συνάνθρωπο ως εχθρό. Όταν ξεκινήσουμε να βλέπουμε τον διπλανό μας, ακόμα και τον «εχθρό» μας, ως αδελφό για τον οποίο επίσης γεννήθηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Χριστός, τότε πραγματικά θα ξεκινήσει και η προσωπική μας ανακαίνιση. Ας γονατίσουμε όλοι ταπεινά μπροστά στην φάτνη και ας ξεκινήσουμε τον διάλογο με τον γεννηθέντα και πάντοτε παρόντα Σωτήρα.

2.Τα γεγονότα της Γέννησης του Χριστού, έστω και ως διήγηση, τα γνωρίζουμε όλοι. Γνωρίζουμε το «γράμμα», δηλαδή τις γραφές, όμως λίγοι έχουν εντρυφήσει στο «πνεύμα», δηλαδή στην ουσία. Αν ρωτήσουμε γιατί ο Χριστός, όντας Θεός, επέλεξε να γεννηθεί σε μια φάτνη, η απάντηση όλων θα ήταν αναμενόμενη. Γιατί ήταν ταπεινός και δεν ήθελε να προκαλέσει. Μα και σε ένα φθηνό πανδοχείο αν γεννιόταν, ή ακόμα και σε ένα οποιοδήποτε φτωχικό σπίτι, το ίδιο ταπεινός δεν θα ήταν? Γιατί εκεί? Γιατί πολύ απλά η μεγάλη αυτή αντίθεση (Θεός-φάτνη) φανερώνει το ανεξάντλητο μεγαλείο της Θείας Σοφίας. Διδάσκει με αυτό τον τρόπο τον άνθρωπο για το πόσο ο Θεός αγαπάει την ταπεινότητα και ταυτόχρονα του δίνει το κλειδί για να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου. Πώς? Χωρίς την ταπεινότητα, ακόμα και μεγάλες αρετές να έχεις, δεν μπορείς να πας μακριά. Σκεφτείτε. Αυτήν ακριβώς την αρετή έχασε ο εωσφόρος και αυτήν μισεί θανάσιμα για πάντα. Οπουδήποτε αλλού κι αν γεννιόταν ο Χριστός δεν θα ήταν το ίδιο. Ανάμεσα στα ζώα και στα άχυρα. Χωρίς ένα κομμάτι ύφασμα για να σκεπαστεί. Χωρίς την ζεστασιά μιας στέγης. Τα ζώα όμως προσκύνησαν και εκείνα με την αγνή καρδιά τους και την ταπεινή φύση τους, τον Σωτήρα όλης της πλάσης.

Και ερχόμαστε σε εμάς. Ποιος μπορεί να πει ότι είναι ταπεινός? Ποιος αντέχει τις κατηγορίες και τις βρισιές? Ποιος γυρίζει και το άλλο μάγουλο? Λίγοι έως κανείς. Ποιος θα αδικηθεί και δεν θα εξαγριωθεί? Ποιος δεν θα θελήσει να εκδικηθεί?

Και εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο χριστιανός δεν είναι το παιδί της σφαλιάρας. Δεν είναι το άβουλο ον που όλοι μπορούν να  το κάνουν ό,τι θέλουν. Ο χριστιανός ό,τι κάνει το κάνει από επιλογή και όχι από χαζομάρα. Αγαπάει την ταπείνωση γιατί ξέρει τα οφέλη της στην ψυχή του. Υπομένει για να ανέβει την σκάλα των αρετών, όχι για κάποιο χαζό challenge. Έχει άποψη και είναι ισχυρή. Βασίζεται στην μοναδική αληθινή θρησκεία.

Άρα αυτή την φορά θα απαντήσεις εσύ για το τι πρέπει να κάνεις την επόμενη φορά που ο Γιάννης θα σε αδικήσει. Ξέρεις τι να απαντήσεις στην Μαρία που σε κοροϊδεύει ή στον Παναγιώτη που σε έβρισε. Αυτήν την φορά την πρακτική εφαρμογή για όλα τα παραπάνω, καλείσαι να την διδάξεις εσύ. Τί θα έκανες λοιπόν??

  (Και εδώ θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον αν το μάθημα το συνέχιζαν τα παιδιά. Αντί να ακούνε παθητικά, να συμμετάσχουν και να διδάξουν το ένα το άλλο για το τι θα έκαναν για όλα τα παραπάνω και αφού έχουν ακούσει το μάθημα).

Στο σπήλαιο της Βηθλεέμ ο Χριστός έλαβε ανθρώπινη σάρκα και στο ίδιο σπήλαιο λαμβάνει διαχρονικά ο άνθρωπος σάρκα αιώνια, μέσω της ενανθρωπήσεως του Χριστού!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: