ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
1. ΙΩΒΗΛΑΙΟ ΕΤΟΣ, γιορτάζουμε τα 50 χρόνια ιερωσύνης του Σεβ. Ποιμενάρχη μας κου Θεοκτίστου. Παρακαλούνται όλοι οι:
- Α. Εφημέριοι, Β. οι Εφημέριοι-κατηχητές κληρικοί καθώς και Γ. τα λαϊκά μέλη κατηχητών της Μητροπόλεώς μας να παραστούν στις σχετικές εκδηλώσεις που θα γίνουν το ΣΚ 25-26 Μαΐου 2024 προς τιμήν του Σεβ. Μητροπολίτη μας. Παρακαλούμε διαβάστε παρακάτω λεπτομέρειες.
- Παρακαλούμε τους κατηχητές Άμφισσας, Ιτέας, Κίρρας, Γαλαξιδίου, Δελφών και Γραβιάς να προτρέψουν παιδιά ΜΟΝΟ Λυκείου (εφόσον θέλουν) να έρθουν στις τιμητικές εκδηλώσεις το ΣΚ 25-26 Μαΐου.
2. Η λήξη κατηχητικών συνάξεων 2023-24 θα γίνει την Ερχόμενη ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2024 μαζί με τον σχετικό εορτασμό του Σεβ. Μητροπολίτου μας.
- ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 25/5/’24 ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ, λόγω της παρουσίας μας στην τιμητική εκδήλωση προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας. Παρακαλούμε να μεταθέσετε τα κατηχητικά σας την Κυριακή 26/5/24.
Το φετινό ενθύμιο λήξης κατηχητικών αφορά:
- Α. το 4ο τεύχος του Κόμιξ που μεταφράζει το Γραφείο Νεότητας και
- Β. μία κάρτα ευλογία του ποιμενάρχη μας προς όλα τα παιδιά και τους κατηχητές μας.
- Παρακαλούμε να μας στείλετε σχετικό μέιλ στο (info.grnef@gmail.com) για τον αριθμό των ενθυμίων που πρέπει να σας αποστείλουμε.
3. Στο 4ο Φεστιβάλ Παιχνιδιών και ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας.
Το απόγευμα της Παρασκευής, 10 Μαΐου 2024, πραγματοποιήθηκε το 4o Φεστιβάλ Παιχνιδιών της Ι. Μ. Φωκίδος, που έγινε με την ευλογία, αλλά και την παρουσία του ίδιου του Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Θεοκτίστου, αφού προσήλθαν πάνω από 300 παιδιά, νέοι και γονείς στο Τρίκορφο Δωρίδος, στον καταπράσινο χώρο Φιλοξενίας παιδιών και όχι μόνο, που διοργάνωσε το Γραφείο Νεότητας…. (Περισσότερα…)
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ
Η Πασχαλινή προσευχή μας μέχρι της Αναλήψεως
Το Χριστός Ανέστη… χρησιμοποιείται ως φράση χαιρετισμού κατά την πασχαλινή περίοδο και για 40 ημέρες, δηλαδή μέχρι την απόδοση του Πάσχα.
Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος! (τρεις φορές)
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον.
Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.
Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι ̓ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἂς προσκυνήσουμε τὸν ἅγιο καὶ Κύριο, τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ τον μόνον ἀναμάρτητο.
Τὴν Σταυρική Σου θυσία Χριστὲ προσκυνοῦμε καὶ τὴν ἁγία σου Ἀνάσταση ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε· διότι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας, καὶ Θεὸ ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ Ἐσένα δὲν ἀναγνωρίζουμε κανένα, καὶ μόνο τὸ ὄνομά Σου σημαίνει Θεὸς γιὰ ἑμᾶς.
Εισαγωγή
Λαμπρή! Πάσχα! Όλα λάμπουν στο καινούργιο φως που μας χάρισε ο Χριστός!
-Ξέρετε τι σημαίνει η λέξη Πάσχα;…
Σημαίνει πέρασμα! Πάσχα έλεγαν και οι Εβραίοι μια δική τους μεγάλη εορτή, που θύμιζε το πέρασμά τους από τη γη της αιχμαλωσίας (Αίγυπτο) στη Γη της Επαγγελίας (Χαναάν). Εκείνο ήταν συμβολικό Πάσχα. Το Πάσχα όμως των Χριστιανών είναι Πάσχα πραγματικό! Το «μέγα» και «ιερό». Μας περνά από το θάνατο στη ζωή! Από την αμαρτία στη λύτρωση!
Απίστευτο! Πρωτοφανές! Νεκρός να ανασταίνει τον εαυτό του! Πως να το πιστέψουν οι δειλιασμένοι, οι φοβισμένοι κι απελπισμένοι Μαθητές! Δυσπίστησαν!… Αλλά να! Ο Ίδιος ο Κύριος έρχεται να τους βγάλει από τους δισταγμούς τους! Ξέρετε πως;
-Με τις εμφανίσεις Του στις Μαθήτριες και τους Μαθητές Του. Ας θυμηθούμε σήμερα μία από αυτές…
Κύρια αφήγηση ή διήγηση –
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το βοήθημα είναι είναι κοινό για όλες τις βαθμίδες. Ας κρίνουν οι κατηχητές τι και πώς πρέπει να πουν στα παιδιά τους, κάνοντας όμως νωρίτερα προσευχή να τους φωτίσει ο Θεός.]
Είχαν περάσει οκτώ ημέρες από την Ανάσταση του Κυρίου. Οι ένδεκα Μαθητές Του βρίσκονταν συγκεντρωμένοι και πάλι στο γνωστό «υπερώον». Ήταν χαρούμενοι αυτή τη φορά. Εκτός από έναν. Το Θωμά. Αχ! ο Θωμάς, με την τόση αγάπη και αφοσίωση στον Κύριο, έλειπε από κοντά τους το ευλογημένο εκείνο βράδυ της «Λαμπροφόρου Ημέρας». Ποιος ξέρει που είχε απομονωθεί, με τον πόνο της καρδιάς του για τον Διδάσκαλό του, ο μελαγχολικός και ευαίσθητος εκείνος Μαθητής! Και τι έχασε! ̓Ακριβώς εκείνο που ζητούσε! Οι άλλοι Μαθητές του εξηγούν. Τον διαβεβαιώνουν:
<< Εωράκαμεν τον Κύριον»! Ναί, Τον είδαμε! Εμφανίσθηκε μπροστά μας, χωρίς να ανοίξει πόρτα. Ξαφνικά! «Ειρήνη υμίν»! μας είπε. Εμείς τρομάξαμε. Σαστίσαμε. Τον νομίσαμε φάντασμα! Δεν το πιστεύαμε ότι είναι ο Κύριος ̓Αναστημένος! Το κατάλαβε. Γιατί είστε ταραγμένοι; Γιατί δυσπιστειτε;… Κοιτάξτε τα χέρια μου και τα πόδια μου! Ψηλαφήστε με!… Εμείς όμως, μπρος στην ανέλπιστη χαρά, το πρωτοφανές θαύμα, συνεχίζαμε να μην πιστεύουμε. Νομίζαμε ότι βλέπουμε φάντασμα όνειρο… Για να μας βεβαιώσει ότι Εκείνος είναι πραγματικά και ότι με το σώμα Του αναστήθηκε, μας ζήτησε κάτι να φάει… Και άρχισε να μας εξηγεί τις προφητείες. Ότι όλα όσα έγραψαν έπρεπε να εκπληρωθούν στον Χριστό… Και τότε, ω τότε! Μας άνοιξε το νου και την καρδιά να θυμηθούμε και να καταλάβουμε πως, ύστερα απ’ το Πάθος Του, την τρίτη μέρα, θ ̓ ακολουθούσε η Ανάστασή Του! Πέσαμε μπροστά του! Τον προσκυνήσαμε με δάκρυα χαράς!…
Ο Θωμάς όμως δεν πίστευε. Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο στη σκέψη του. Ο αγαπημένος του Διδάσκαλος πέθανε πάνω στο Σταυρό. Θάφτηκε νεκρός. Τι του λένε τώρα; Παρηγοριές!… Η αγωνία τον έπνιγε! Μα να πιστέψει δεν μπορούσε!
– Αχ, Θωμά, νιώσε τη χαρά μας! «Ανέστη ο Κύριος»! Τον είδαν και οι Μυροφόρες Μαθήτριες. Τον είδαν και στους Εμμαούς άλλοι Μαθητές… Μα ο Θωμάς τίποτα! Δεν πίστευε! Οκτώ ημέρες του τα επανελάμβαναν, χωρίς αποτέλεσμα! Ήθελε να στηριχθεί στη δική του αντίληψη. Στις δικές του αισθήσεις.
Εάν μη ίδω… ου μη πιστεύσω»! Εάν δε δω στα χέρια Του τα σημάδια των καρφιών και δε βάλω το δάχτυλό μου στην πλευρά Του, δε θα πιστέψω!…
Μάταια προσπαθούσαν να τον πείσουν. Ώσπου μετά οκτώ ημέρες ακριβώς, που ήσαν πάλι συγκεντρωμένοι, μαζί και ο Θωμάς, και πάλι «των θυρών κεκλεισμένων», «έστη εις το μέσον» ο Διδάσκαλος!…
– «Ειρήνη υμίν»! τους ξαναλέει.
Οι Μαθητές δε φοβούνται τώρα, όπως την πρώτη φορά! Είναι γεμάτοι ουράνια χαρά και ειρήνη! Μόνο ο Θωμάς αναταράζεται!
Ο Κύριος, γεμάτος συγκατάβαση, στρέφεται προς αυτόν.
– Έλα, Θωμά· φέρε το δάχτυλό σου εδώ και κοίταξε τα χέρια μου! Και «βάλε την χείρα σου εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός»! Αμετακίνητος και άσειστος στην πίστη! Σαν βράχος!…
Ο Θωμάς συγκλονίζεται. Δε χωρεί πιά καμμιά αμφιβολία. Μπροστά του βρίσκεται Αναστημένος ο Κύριος! Ο Παντογνώστης και Καρδιογνώστης Διδάσκαλός του! Πέφτει στα πόδια Του με δάκρυα ανέκφραστης χαράς και μεταμέλειας…
– «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου»! ομολογεί με όλη τη φλόγα και τη δύναμη και την αγάπη της καρδιάς του!
Εδώ όμως ο Κύριος προσθέτει κάποιους λόγους πολύ σημαντικούς για όλες τις γενεές των ανθρώπων:
-Ναί, Θωμά. Πίστεψες στην Ανάστασή μου και με ομολόγησες Κύριο και Θεό σου, γιατί με είδες Αναστημένο. Δέχομαι την ομολογία σου. Αλλά μακάριοι, ευτυχισμένοι και ευλογημένοι από τον Θεό, θα είναι εκείνοι που θα με πιστέψουν χωρίς να με δουν με τα ανθρώπινα μάτια τους!
Ας σταματήσουμε όμως εδώ την αφήγηση του Ευαγγελιστή Ιωάννη, για να δούμε στη συνέχεια ποια σημασία έχουν τα μοναδικά αυτά γεγονότα για τη δική μας ζωή.
Πρακτική εφαρμογή
Ποια αδυναμία έδειξαν, παιδιά, οι Μαθητές μπροστά στον Αναστάντα Κύριο και ιδιαίτερα ο Θωμάς; (…)
– Δυσπιστία. Ο Θωμάς μάλιστα σε απόλυτο βαθμό! Τι ήθελε;
– Να τον βεβαιώσουν οι αισθήσεις του. «Εάν μη ίδω… ου μη πιστεύσω»!… Ήταν δικαιολογημένη η δυσπιστία αυτή;
-Για κάποιον που δεν είχε ακολουθήσει τον Κύριο επί τρία ολόκληρα χρόνια, αλλά μόνο τον είδε στο φριχτό του μαρτύριο, να πεθαίνει πάνω στο σταυρό, να θάβεται νεκρός σ’ ένα τάφο… ίσως κάποια δικαιολογία να βρίσκαμε! Για τους Μαθητές όμως, που είχαν ζήσει τόσο κοντά Του, ποια δικαιολογία υπήρχε; Μήπως δεν είχαν δοκιμάσει τη θεική δύναμή Του στα θαύματα (και μάλιστα αναστάσεως νεκρών), στο θείο Του λόγο; Δεν τον είχαν τόσες φορές ομολογήσει «Υιό του Θεού»! Πως τώρα ξέχασαν τις προφητείες και τα όσα ο Ίδιος τους είχε πεί για το φριχτό θάνατο και την Ανάστασή του;!…
Πως αντιμετωπίζει ο Κύριος αυτή την αδυναμία τους; (…)
-Με συγκατάβαση (επιείκεια)! Με ταπείνωση, κι ας ήταν ο Θριαμβευτής και Νικητής του θανάτου! Με υπομονή, ως ο Τέλειος Διδάσκαλος, τους βοηθεί να βγούν από το σκοτάδι της αμφιβολίας και του φόβου στο φως της πίστεως και τη χαρά της αναγνωρίσεώς Του. Τους οδηγεί τη σκέψη στο σωστό δρόμο, αλλά και τους ελέγχει. Τι τους είπε με πολλή αγάπη;
-Γιατί είσθε ταραγμένοι, τώρα που έπρεπε να έχετε χαρά; Ολ ̓ αυτά δεν ήταν γραμμένα απ ̓ τους προφήτες ότι θα τα πάθαινε ο Χριστός;… Κοιτάξτε τα σημάδια των πληγών μου!… Και στο Θωμά: Έλα, φέρε το δάχτυλό σου! Βάλε το χέρι σου!… Και του προσθέτει σαν σημαντική σύσταση, αλλά συγχρόνως και κάποιο παράπονο «…και μη γίνου άπιστος αλλά πιστός»! Και μετά την τόσο συγκλονιστική ομολογία του Θωμά· «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου», προσθέτει πάλι: Ναί, αλλά επειδή με είδες πίστεψες…
Όμως, παιδιά, και από αυτή τη δυσπιστία των Μαθητών βγήκε κάποιο σπουδαίο καλό! Ποιο; (…) Να τους δοθούν αδιάψευστες αποδείξεις ότι «ανέστη ο Κύριος όντως»! Να στερεωθεί έτσι απόλυτα και αδιάσειστα η πίστη τους στον Αναστάντα Λυτρωτή. Κι όταν θα έφερναν το Ευαγγέλιο της ̓Αναστάσεως σ ̓ όλον τον κόσμο, θα είχαν να πούν· Τον είδαμε! Τον ακούσαμε! Τον ψηλαφήσαμε! Μας είπε…!
Και τι λέτε; Τυχαία οι Ευαγγελιστές μας διέσωσαν τους διαλόγους του Αναστημένου Κυρίου μας με τους δύσπιστους Μαθητές; (…)
– Όχι. Οδηγημένοι από το Άγιο Πνεύμα τους έγραψαν. Γιατί;
-Βασικά, για να βεβαιωθούν όλες οι γενεές των ανθρώπων, χωρίς να χωρούν πλέον αμφισβητήσεις και δυσπιστίες, ότι πραγματικά ο Κύριός μας, που «εσταυρώθη δι’ ημάς», αναστήθηκε την τρίτη ημέρα! Είναι «Θεός ζων»! Και έτσι να ομολογούμε όλοι με ασάλευτη πεποίθηση στο «Σύμβολο της πίστεώς μας: «Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς»!
Πόσοι άνθρωποι και σήμερα βρίσκονται με ταραγμένη την ψυχή τους. Χωρίς γαλήνη, ειρήνη, χαρά… Γεμάτοι ανησυχίες, απελπιστία και φόβο… Πόσοι τρέμουν μπροστά στο θάνατο! Πόσοι είναι απαρηγόρητοι για κάποιους δικούς τους, που πήρε ο ουρανός! Μελαγχολούν σαν τον Θωμά. Χάνουν το θάρρος και την αισιοδοξία τους για τη ζωή!… Κι όλα αυτά γιατί;
-Γιατί δε γνωρίζουν τον ̓Αναστάντα Κύριό μας ή έχουν αδύνατη και κλονισμένη πίστη. Προσέξατε κάποιο σημείο της διηγήσεως; Πότε άνοιξε ο νούς τους και αναγνώρισαν τον Κύριο; Και στερεώθηκε η πίστη τους στην ̓Ανάστασή Του; Όταν τους ξαναθύμισε τους λόγους των ̔Αγίων Γραφών για τα Πάθη και την ̓Ανάστασή Του! Απαραίτητη η γνώση της Αγίας Γραφής για την πίστη μας!…Με την προσεκτική μελέτη της ̔Αγίας Γραφής θα γνωρίσουμε τις προφητείες και τις άλλες μαρτυρίες για τον Σωτήρα Χριστό μας. «Εκείναί εισιν αι μαρτυρούσαι περί εμού», μας είπε ο Ίδιος. Και μας συνέστησε «Ερευνάτε τας γραφάς» (Ιω. ε ́ 39).
Ο Κύριός μου και ο Θεός μου»! Όχι μόνο «Ο Κύριος και Θεός», γενικά. Αλλά ο δικός μου Κύριος και δικός μου Θεός!
Μεγάλη σημασία έχει, παιδιά, αυτό το «μου»! Έτσι δεν διακηρύττει απλώς την ακλόνητη και απόλυτη πίστη στον Αναστάντα Χριστό. Δεν τον ομολογεί μόνο Κύριο και Θεό Παντοδύναμο, νικητή του Διαβόλου και του θανάτου, χορηγό μιας καινούργιας ζωής μέσα στη Βασιλεία της Αναστάσεώς Του. Τον ομολογεί «Κύριο» (Κυρίαρχο), Θεό, Σωτήρα και Λυτρωτή μυριαγάπητο και της δικής μας καρδιάς. Με άλλα λόγια, έχει ο καθένας μας θρονιάσει Αναστημένο τον Χριστό στην καρδιά του! Του την έχει χαρίσει! Έτοιμος να ζήσει μαζί Του τη νέα («καινή») ζωή· την Αναστάσιμη! Χωρίς τις προηγούμενες αδυναμίες και λάθη του! Έτοιμος να ριχτεί και να διακηρύξει στον κόσμον όλο το Ευαγγέλιο της
Αναστάσεώς Του και της Βασιλείας Του! «Χριστός Ανέστη»! να διαλαλήσει!…
«Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» Ανέστη! Ο Χριστός Ανέστη παιδιά!!!
Στο παρακάτω λινκ επιλέξτε όποια παιχνίδια θέλετε και παίξτε με τα παιδιά σας.
ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Μετά από κάθε συνάντηση
Τόν Σταυρόν σου Χριστέ προσκυνοῦμεν καί τήν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν· σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν, ἐκτοός σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν,τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.
Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν· ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ·
Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι ̓ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.
Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος. Ἀμήν.
MEDIA
DIGITAL MEDIA STUDIO