ΠΡΟΣΕΥΧΗ πριν από κάθε συνάντηση:

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 

Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
  • Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
  • Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.
  • Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Εισαγωγή

Καλή Σαρακοστή! Καλόν αγώνα σε όσους νηστεύουν! Τι λέτε, θα προσπαθήσουμε φέτος; (…) Ούτε λίγο; Η νηστεία των Χριστουγέννων δεν είναι τόσο αυστηρή όσο η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Με τη βοήθεια του πνευματικού μας μπορούμε, αν και μικροί, να κάνουμε κι εμείς τον αγώνα μας. Νηστεία άλλωστε δεν είναι μόνο η αποχή από την τροφή. Μπορεί να είναι για παράδειγμα αποχή από το κινητό, από το ίντερνετ, από το τικ-τοκ… μια μικρή θυσία για τον Θεό που ετοιμάζεται να σαρκωθεί και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει. Όρεξη για αγώνα να υπάρχει και από κάτι θα βρούμε να νηστέψουμε κι εμείς!

Ας συνεχίσουμε την σπουδή μας στην Παλαιά Διαθήκη…
.

Κύρια αφήγηση ή διήγηση

Όπως θυμάστε, οι Ισραηλίτες επέμεναν να αποκτήσουν βασιλιά, ώστε να μοιάζουν με τα άλλα έθνη. Ο Προφήτης Σαμουήλ τούς προειδοποίησε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ επικίνδυνο γι’ αυτούς, μια και ήταν ένας ξεχωριστός λαός, αφιερωμένος στον Κύριο. Εκείνοι όμως δεν άλλαζαν γνώμη. Έτσι με την υπόδειξη του Θεού, που γι’ άλλη μια φορά σεβάστηκε την ελευθερία των ανθρώπων, ο Σαμουήλ έχρισε με το ιερό λάδι βασιλιά έναν νέο άνδρα, που ονομαζόταν Σαούλ. Ήταν πολύ γενναίος πολεμιστής και κατάφερε γρήγορα να νικήσει πολλούς από τους εχθρούς των Ισραηλιτών.

Δυστυχώς όμως, αν και ο Κύριος τον είχε προικίσει με τόσα χαρίσματα, εκείνος απομακρύνθηκε από το δρόμο Του. Τότε ο Σαμουήλ οδηγήθηκε από τον Θεό στη Βηθλεέμ (ωπ! πάλι η Βηθλεέμ!) κι εκεί έχρισε, κρυφά από τον Σαούλ, άλλον βασιλιά. Ήταν ένα ταπεινό βοσκόπουλο, ο μικρότερος γιος του Ιεσσαί, εγγονού της Ρουθ, που ονομαζόταν Δαβίδ. Από τότε το Άγιο Πνεύμα ήρθε σ’ αυτόν.

Ο Δαβίδ ήταν μικρός στο ανάστημα, ξανθός και ωραίος. Ήταν επίσης πολύ καλός μουσικός. Όταν, λοιπόν, ο Σαούλ άρχισε να βασανίζεται από τις τύψεις κι έμενε ώρες θλιμμένος στο παλάτι, κάλεσαν το νεαρό παλικάρι να τον διασκεδάζει και να τον ηρεμεί παίζοντας κιθάρα στην αυλή του. Εκεί γνωρίστηκε με τον Ιωνάθαν, τον γιο του βασιλιά Σαούλ, με τον οποίο έγιναν αχώριστοι φίλοι.

Οι Φιλισταίοι, ένας εχθρικός λαός, κήρυξαν πόλεμο εναντίον των Ισραηλιτών. Οι δύο στρατοί παρατάχθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλο. Ξαφνικά στο στρατόπεδο παρουσιάστηκε ένας Φιλισταίος, ο Γολιάθ, που ήταν πάρα πολύ ψηλός – σωστός γίγαντας! Ήταν άγριος και φορούσε σιδερένια περικεφαλαία, θώρακα και ασπίδα. Με δυνατή φωνή προκαλούσε τους Ισραηλίτες: «Ποιος από εσάς θέλει να αναμετρηθεί μαζί μου; Αν με νικήσει θα γίνουμε όλοι δούλοι σας. Αν τον νικήσω θα γίνετε εσείς δούλοι μας. Ας έρθει όποιος θέλει για να παλέψουμε». Κανείς όμως δεν τολμούσε να πολεμήσει με το Γολιάθ.

Μια μέρα ο Δαβίδ άφησε τα πρόβατά του σ’ έναν φύλακα κι έτρεξε στο στρατόπεδο. Στον νου του τριγύριζε ένα θαυμαστό γεγονός που του είχε συμβεί πριν λίγο καιρό. Σε κάποια από τις εξόδους του στο δάσος είχε συναντήσει ένα λιοντάρι και μια αρκούδα. Νόμιζε πως ήταν χαμένος. Μα ζητώντας αμέσως τη βοήθεια του Θεού σκότωσε άοπλος και τα δυο θηρία! «Ποιος είναι αυτός ο Φιλισταίος ο άπιστος; Πώς μπορεί να ντροπιάζει τον λαό του Θεού;» σκεφτόταν τώρα. «O Κύριος θα με βοηθήσει να τον αντιμετωπίσω».

Κρατούσε μόνο μερικά βότσαλα και μια σφεντόνα, αλλά είχε θάρρος και πίστη! Μόλις τον είδε ο Γολιάθ άρχισε να τον κοροϊδεύει. Ο Δαβίδ χωρίς να φοβηθεί τίποτα πήρε ένα βότσαλο από το σακίδιό του, το έβαλε στη σφεντόνα και σημάδεψε το μέτωπο του Γολιάθ. Τον χτύπησε τόσο δυνατά, ώστε σωριάστηκε νεκρός! Τίποτα τελικά δεν είναι αδύνατο για εκείνον που εμπιστεύεται τον Κύριο.

Τίποτα τελικά δεν είναι αδύνατο για εκείνον που εμπιστεύεται τον Κύριο. Το ίδιο άλλωστε δεν έγινε κι όταν οι Έλληνες πολέμησαν εναντίον των Τούρκων το 1821; Αν και φαίνονταν μικροί κι αδύναμοι μπροστά στους ισχυρούς κατακτητές τους, ύψωσαν το λάβαρο της Επανάστασης κι έδωσαν μάχες ηρωικές για την ορθόδοξη πίστη τους και για την ελευθερία της πατρίδας τους. Έπαιρναν κουράγιο από το Σταυρό του Κυρίου μας που ήταν ζωγραφισμένος σε κάθε σημαία και μπαϊράκι. Μπορεί οι Τούρκοι να ήταν πολλοί και να είχαν δύναμη, οι Έλληνες όμως, όπως ο μικρόσωμος Δαβίδ, είχαν κοντά τους το Θεό. Σ’ Αυτόν προσεύχονταν, σ’ Αυτόν είχαν στηρίξει όλες τις ελπίδες τους και γι’ αυτό τελικά τα κατάφεραν.

Όσο, λοιπόν, ο καιρός περνούσε ο νεαρός Δαβίδ γινόταν όλο και πιο αγαπητός στο λαό. Οι άνθρωποι τραγουδούσαν στο δρόμο: «Ο Σαούλ νίκησε χιλιάδες, μα ο Δαβίδ νίκησε μυριάδες (δεκάδες χιλιάδες)!». Όλα αυτά έκαναν τον μελαγχολικό Σαούλ να αισθανθεί ζήλια και μίσος εναντίον του θαρραλέου νέου. Έβαλε στο μυαλό του να τον εξοντώσει και προσπάθησε αρκετές φορές να το κάνει. Ο Δαβίδ όμως είχε δίπλα του τον Θεό κι Εκείνος τον προστάτευε από κάθε κακό. Η φιλία του άλλωστε με τον Ιωνάθαν ήταν τόσο μεγάλη, που όταν βρέθηκε σε κίνδυνο, ο πρίγκιπας με αγάπη τον έκρυψε και τον έσωσε.

Ο Δαβίδ κρύφτηκε στα βουνά για να γλιτώσει από την κακία του βασιλιά. Τον ακολούθησαν και αρκετά γενναία παλικάρια από τους συμπολεμιστές του. Κι όταν κάποτε σε μια σκοτεινή σπηλιά βρέθηκαν μπροστά στον κοιμισμένο Σαούλ, ο άκακος Δαβίδ σεβάστηκε το αξίωμα του βασιλιά και τον άφησε να κοιμάται ασφαλής. Και σαν έμαθε αργότερα πως σε κάποια μάχη ο Σαούλ κι οι γιοι του σκοτώθηκαν, λυπήθηκε βαθιά. Ιδιαίτερα, βέβαια, για τον αχώριστο φίλο του τον Ιωνάθαν έκλαψε πολύ κι έγραψε ένα ποίημα γεμάτο πόνο και θλίψη. Είχε έρθει πια η στιγμή να επιστρέψει στη χώρα και ν’ αναγνωριστεί βασιλιάς.

Βασίλεψε για σαράντα ολόκληρα χρόνια (!) και με τη βοήθεια του Θεού κατάφερε να πετύχει πολλές νίκες ενάντια σε όλους τους εχθρούς των Ισραηλιτών και να μεγαλώσει το κράτος του. Γι’ αυτό και στα υπέροχα ποιήματά του, τους Ψαλμούς, ο ευσεβής βασιλιάς αναγνωρίζει ότι πίσω από κάθε κατόρθωμά του κρύβεται η αγάπη του Θεού. Εκεί φαίνεται και το προφητικό του χάρισμα, μια και συχνά γράφει για το Χριστό μας, που θα ερχόταν στον κόσμο από την Παρθένο Μαρία, λουλούδι που άνθισε από τη γενιά του Δαβίδ.

Όπως κάθε άνθρωπος, όμως, ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ έκανε και λάθη. Το μεγαλύτερό του σφάλμα ήταν ότι αγάπησε τη Βηρσαβεέ, που ήταν παντρεμένη με έναν ένδοξο στρατηγό. Για να μπορέσει να γίνει γυναίκα του, ο Δαβίδ σκέφτηκε πως ο μόνος τρόπος ήταν να στείλει το γενναίο σύζυγό της στην πρώτη γραμμή της μάχης, ώστε να σκοτωθεί πολεμώντας με τους πιο δυνατούς άνδρες του εχθρικού μετώπου. Έτσι κι έγινε. Μόλις η Βηρσαβεέ έμεινε χήρα ο Δαβίδ τη ζήτησε για γυναίκα του. Το πρώτο τους παιδί ονομάστηκε Σολομώντας.

Το σχέδιό του όμως αυτό ήταν πολύ μεγάλο αμάρτημα κι ο Θεός του έστειλε τον ηλικιωμένο προφήτη Νάθαν. Εκείνος του μίλησε αυστηρά κι ο βασιλιάς με ταπείνωση συναισθάνθηκε πόσο είχε φταίξει. Δεν ήθελε ούτε να φάει ούτε να πιει. Με συντριβή εξομολογήθηκε στον Νάθαν ότι αμάρτησε μπροστά στον Κύριο και μετανιωμένος ζήτησε συγχώρηση. Το πιο όμορφο ποίημά του, ο πεντηκοστός Ψαλμός, δείχνει τον πόνο της ψυχής του και γι’ αυτό στόλισε και τις περισσότερες ακολουθίες της Εκκλησίας μας.

Κι ο Σολομώντας; Ο γιός του; Γι’ αυτόν θα μιλήσουμε στο επόμενο μάθημα…

Πρακτική εφαρμογή

  1. Τώρα που είναι η νηστεία των Χριστουγέννων ποιος θα μου θυμίσει από πότε μέχρι πότε νηστεύουμε;;; (…) Σωστά νηστεύουμε, από την εορτή του Αγ. Αποστόλου Φιλίππου 14 Νοεμβρίου έως τις 24 Δεκεμβρίου παραμονή Χριστουγέννων.
    Αλήθεια γιατί νηστεύουμε;  Πολύ ωραία!!! Η νηστεία είναι η προετοιμασία που θα μας βοηθήσει να γεννηθεί φέτος ο μικρός μας Χριστός στην καθαρή, ζεστή, γεμάτη φως και χαρά ψυχή μας!!!
    Πέρα λοιπόν, από τα φαγητά μας που για αυτά θα φροντίσει η μαμά και ο μπαμπάς μας και σε συνεργασία με τον πνευματικό μας, εμείς θα προσπαθήσουμε να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τις ζαβολιές, τα ψέματα, την γκρίνια, το κουτσομπολιό, την κοροϊδία και άλλα πολλά που δυστυχώς ξεχνιόμαστε και κάνουμε κάθε μέρα!
    Στον αγώνα αυτόν δεν είμαστε μόνοι! Μας βοηθάει ο Χριστός και η Παναγιά μας, οι φίλοι μας που είναι οι Άγιοί μας, αρκεί να Τους το ζητάμε με την προσευχή μας.
  2. Η φιλία μεταξύ του Δαβίδ και του Ιωνάθαν, που ήταν γιός του βασιλιά Σαούλ, είναι το πιο λαμπρό παράδειγμα φιλίας στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Ιωνάθαν αναγνώριζε ότι ο Δαβίδ ήταν καλύτερός του και άξιζε τον θρόνο αντί για εκείνον. Ποτέ δεν σκέφτηκε κάτι κακό για τον φίλο του ούτε φυσικά ζήλεψε. Ο Ιωνάθαν αγαπούσε πραγματικά το φίλο του Δαβίδ σε σημείο που του έσωσε τη ζωή, όταν αυτός κινδύνευε από τον Σαούλ. Ο Ιωνάθαν θα μπορούσε να ζηλεύει το Δαβίδ για τη δόξα που απολάμβανε, καθώς και γιατί ο Θεός τον προόριζε για βασιλιά στη θέση του βασιλιά Σαούλ. Ειδικά αυτό το τελευταίο σήμαινε φυσικά ότι ο Ιωνάθαν, αν και γιος του βασιλιά Σαούλ, δεν θα τον διαδεχόταν στο θρόνο. Ο Ιωνάθαν όμως ήταν τόσο ταπεινός κι αναγνώριζε ότι ο Δαβίδ ήταν καλύτερός του, ώστε ποτέ δεν σκέφτηκε κάτι κακό για το φίλο του ούτε φυσικά ζήλεψε. Η γνήσια και ανιδιοτελής φιλία τους είναι για μας, καθώς και για τα παιδιά, πρότυπο. Δυστυχώς στις μέρες μας σπάνια βρίσκεις τέτοιες φιλίες…
    1. Εμείς, εσείς, τα παιδιά, αναγνωρίζουμε ότι κάποιοι είναι καλύτεροι από εμάς; Φροντίζουμε να μην τους ζηλεύουμε; Η ζήλια δεν είναι καλό πράγμα παιδιά μου!
  3. Η νηστεία όταν συνδυάζεται με θερμή προσευχή κάνει θαύματα. Ο Δαβίδ νίκησε το Γολιάθ όχι με όπλα και ξίφη, αλλά με προσευχή. Τόση δύναμη έχει η προσευχή όταν γίνεται με πίστη! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τον όμορφο αγώνα της νηστείας με όρεξη, ταπείνωση και προσευχή και να είμαστε σίγουροι πώς μόνο καλό θα δούμε! Τίποτα τελικά δεν είναι αδύνατο για εκείνον που εμπιστεύεται τον Κύριο. Το ίδιο άλλωστε δεν έγινε κι όταν οι Έλληνες πολέμησαν εναντίον των Τούρκων το 1821; Αν και φαίνονταν μικροί κι αδύναμοι μπροστά στους ισχυρούς κατακτητές τους, ύψωσαν το λάβαρο της Επανάστασης κι έδωσαν μάχες ηρωικές για την ορθόδοξη πίστη τους και για την ελευθερία της πατρίδας τους. Έπαιρναν κουράγιο από το Σταυρό του Κυρίου μας που ήταν ζωγραφισμένος σε κάθε σημαία και μπαϊράκι. Μπορεί οι Τούρκοι να ήταν πολλοί και να είχαν δύναμη, οι Έλληνες όμως, όπως ο μικρόσωμος Δαβίδ, είχαν κοντά τους το Θεό. Σ’ Αυτόν προσεύχονταν, σ’ Αυτόν είχαν στηρίξει όλες τις ελπίδες τους και γι’ αυτό τελικά τα κατάφεραν.
  4. Η μεγαλειώδης μετάνοια του Δαβίδ μπορεί να γίνει αφορμή, ώστε ο κατηχητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη σημασία του μυστηρίου της Εξομολόγησης. Η εξομολόγηση είναι το μυστήριο που δείχνει την απέραντη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, διότι δεν τον καταδικάζει αλλά του δίνει κι άλλες ευκαιρίες ώστε να ξαναπροσπαθήσει, αναβαπτίζοντάς τον, ξαναφέρνοντας, δηλαδή, την καθαρότητα του Βαπτίσματος. Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο Θεός είναι αγάπη. Δεν υπάρχει αμαρτία που να μην την συγχωρεί όταν την εξομολογούμαστε με ταπείνωση. Μόνο την α-μετανοησία δεν συγχωρείται, γιατί εμείς τότε με τη στάση μας δεν επιτρέπουμε στη φιλανθρωπία Του να δράσει.

Στο παρακάτω λινκ επιλέξτε όποια παιχνίδια θέλετε και παίξετε με τα παιδιά σας, ή παίξτε τα παρακάτω:

1. Μουσικά Αγάλματα

Μια αγαπημένη εναλλακτική για τις μουσικές καρέκλες είναι τα μουσικά αγάλματα. Τα παιδιά πρέπει να χορέψουν όσο ακούγεται η μουσική και να σταματήσουν αμέσως μόλις σταματήσει. Η δυσκολία είναι να μείνουν όλοι οι παίκτες εντελώς ακίνητοι μέχρι να ξαναρχίσει η μουσική στη στάση και το σημείο ακριβώς που βρίσκονταν όταν σταμάτησε. Όποιος κουνηθεί έστω και λίγο, χάνει. Ο παίκτης που θα καταφέρει να μείνει ως το τέλος, κερδίζει.

2. Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…

Τα παιδιά χωρίζονται τυχαία σε ζευγάρια. Στο πρώτο ζευγάρι το ένα παιδί λέει στο άλλο τη συγκεκριμένη στιχομυθία:
-Σ’ αγαπώ, σ΄ αγαπώ.  -Που με βάζεις; -Πάνω… π.χ. στο μπαλκόνι.
-Κι άμα πέσω; -Να… π.χ. φας ένα πεπόνι!

Έπειτα ξεκινά το άλλο παιδί:
-Σ’ αγαπώ, σ΄ αγαπώ. -Που με βάζεις; -Πάνω… π.χ. στην καμινάδα.
-Κι άμα πέσω; -Να… π.χ. μας πεις μια μαντινάδα!

Το παιχνίδι συνεχίζεται με όλα τα παιδιά να προσπαθούν να βρουν ομοιοκαταληξίες π.χ. σκαμνί-αρνί, καλάθι-αγκάθι κλπ. (εννοείται χωρίς να προσβάλουν κανέναν).

ΠΡΟΣΕΥΧΗ μετά από κάθε συνάντηση:

Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

  • Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
  • Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.
  • Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.