ΘΕΜΑ 25.3 Ο θυμός διώχνει την ειρήνη της καρδιάς μας

Η Πασχαλινή προσευχή μας μέχρι της Αναλήψεως

1. Η λήξη κατηχητικών συνάξεων 2024-25 θα γίνει το ΣΚ 24-25 Μαΐου 2025

• Το φετινό ενθύμιο αφορά το 5ο τεύχος του Κόμιξ που μεταφράζει το Γραφείο Νεότητας και
• παρακαλούμε να μας στείλετε σχετικό μέιλ στο (info.grnef@gmail.com) για τον αριθμό των ενθυμίων που πρέπει να σας αποστείλουμε.

2. Χαμός στο 5ο Φεστιβάλ Χριστιανικής Νεολαίας της Ι. Μ. Φωκίδος

Έσπασε ρεκόρ η συμμετοχή παιδιών, νέων και γονέων αφού ξεπέρασε το όριο των 700 ατόμων στο 5ο Φεστιβάλ Παιχνιδιών & Νέων της Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 4 Μαΐου ’25 στους χώρους Φιλοξενίας της Μονής παιδιών στο Τρίκορφο Δωρίδος.

Παρέστη ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Θεόκτιστος, ο πρωτοσύγκελος Αρχιμ. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, πολλοί ιερείς και κατηχητές της Μητροπόλεως, ο δήμαρχος Δωρίδος κος Δημήτρης Γιαννόπουλος με την εκλεκτή συζυγό του, ο Αντιδήμαρχος κ. Παναγιώτης Φρομουζόπουλος, η Περιφερειακή Σύμβουλος στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας κα Πέγκυ Αραβαντινού, ο πρόεδρος της Κοινότητας Τρικόρφου Δωρίδος κ. Κων/νος Βίτσας, η πρόεδρος των Δελφών κα Ελισάβετ Κοτοπούλη, ο Λιμενάρχης Φωκίδος κ. Γεώργιος Πρέντζας και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Δωρίδος κ. Θάνος Γεωργακόπουλος και η κα Σοφία Λογοθέτη καθώς και πλήθος κόσμου και παιδιών.

Φέτος γιορτάστηκαν και τα 10 χρόνια Νεότητας της Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος (2015-2025) και για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκαν 15 περίπτερα στα οποία παρουσιαζόταν το έργο των κατηχητικών συνάξεων με κολάζ φωτογραφιών, με προβολή βίντεο, με άλμπουμ φωτογραφιών καθώς και κείμενα ιστορικού των κατηχητικών ομάδων και διάφορα άλλα. Επίσης στο τέλος προβλήθηκε υπέροχο βίντεο με συνεντεύξεις παιδιών που έχουν αποφοιτήσει από τις κατηχητικές συνάξεις τα χρόνια αυτά.

Ο υπεύθυνος Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, Αρχιμ. Αυγουστίνος Σύρρος ανέλαβε τον συντονισμό και την παρουσίαση του Φεστιβάλ, ενώ πολλοί κατηχητές της Μητροπόλεώς μας είχαν προσέλθει και είχαν αναλάβει την εκτέλεση των παιχνιδιών. Η συμμετοχή των παιδιών στα παιχνίδια ήταν πολύ μεγάλη, τόση που τα παδιά  δημιουργούσαν ουρές προκειμένου να λάβουν μια θέση προτεραιότητας προκειμένου να συμμετέχουν στα παιχνίδια.

Πριν την λήξη του Φεστιβάλ πήρε τον λόγο ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Θεόκτιστος ο οποίος ευχαρίστησε τους κατηχητές κληρικούς και λαϊκούς για την πνευματική εργασία της δεκαετίας αυτής, ευχαρίστησε παιδιά και γονείς για την παρουσία τους, καθώς και τους άρχοντες του τόπου που είναι παρόντες σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.

Τέλος, όλοι μαζί με μια φωνή έψαλλαν δυνατά το «Χριστός Ανέστη…» κλείνοντας με αυτό τον τρόπο το 5ο Φεστιβάλ Χριστιανικής νεολαίας… και αναχώρησαν όλοι χαρούμενοι για τις εστίες τους!!

———- . ———-

ΥΓ.: Ευχαριστούμε τους αδελφούς κατηχητές από την Άμφισσα, την Ιτέα, τους Δελφούς, τα Αντίκυρα, την Δεσφίνα, την Γραβιά, το Γαλαξίδι, την Ερατεινή, την Τολοφώνα, τον Μαραθιά, την Περιφέρεια Ευπαλίου 

οι οποίοι συμμετείχαν με τον δικό τους τρόπο, φέρνοντας πολλά παιδιά καθώς και ενορίτες τους στο 5ο Φεστιβάλ καθώς και στην γιορτή των 10 χρόνων Νεότητας της Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος. 

Το δέλεαρ για να συμμετέχουν τα παιδιά στα παιχνίδια ήταν και το ότι οι νικητές των παιχνιδιών έπαιρναν ένα κουπόνι και με αυτό συμμετείχαν στην κλήρωση 3 μεγάλων δώρων! Τα γελαστά και χαρούμενα παιδιά τριγυρνούσαν εδώ κι εγώ προσπαθώντας να επιλέξουν παιχνίδια της αρεσκείας τους, αλλά και κρατώντας ένα σουβλάκι που έτρωγαν προσπαθώντας να περιορίσουν την πείνα τους.

Φέτος 3 διαφορετικά δρώμενα έδωσαν το στίγμα τους στο Φεστιβάλ:

1. Τα μοναδικά περίπτερα που παρουσίαζαν το κατηχητικό έργο κάθε ενορίας.

2. Την ζωντανή ορχήστρα από τη Ναύπακτο που μας διασκέδαζε με την πολύ καλή μουσική εκτέλεση κομματιών και

3. το ΥΠΕΡΟΧΟ Led Video Wall που κέρδισε τις εντυπώσεις καθόλη την διάρκεια της εκδήλωσης και το οποίο αποθεώθηκε με την παρουσίαση του σχετικού βίντεο αφιερωμένο στα 10 χρόνια ζωής της Νεότητας της Ι. Μητροπόλεως Φωκίδος.

Ευχαριστούμε όλους για την συμμετοχή τους στο φεστιβάλ αυτό. Και του χρόνου, πρώτα ο Θεός.

Γραφείο Νεότητας

Ι. Μ. Φωκίδος

ΘΕΜΑ: Ο θυμός διώχνει την ειρήνη της καρδιάς μας

Σήμερα, παιδιά, θα ξεκινήσουμε διαβάζοντας μια ιστορία, την οποία θα αφήσουμε στη μέση προς στιγμήν. Θέλω όμως να προσέξετε, γιατί θα την συνεχίσετε εσείς, ο καθένας ξεχωριστά.

Μόλις είχε χτυπήσει το κουδούνι. Οι μαθητές του Β1 μάζευαν βιαστικά τα βιβλία τους και έβγαιναν στην αυλή για το μεγάλο διάλειμμα. Στην παρέα του Βαγγέλη επικρατούσε αναστάτωση. Είχαν μαζευτεί όλοι εκεί κοντά στις βρύσες και συζητούσαν. Ήταν όλοι τους πολύ ταραγμένοι. Ο Θανάσης κι άλλα δύο παιδιά απ’ το Β2 είχαν συνήθεια να πειράζουν τους υπόλοιπους, κάποιες φορές μάλιστα πολύ άσχημα.

Χθες όμως το παράκαναν. Είχαν αρχίσει εδώ και καιρό να κοροιδεύουν τον Βαγγέλη για μια δυσκολία που είχε στην προφορά κάποιου συμφώνου στην ομιλία του. Ο Βαγγέλης δεν αντιδρούσε. Δεν έδινε καν σημασία όσο κι αν αυτοί συνέχιζαν. Οι συμμαθητές του άκουγαν τις κοροιδίες. Κάποιοι αδιαφορούσαν. Άλλοι διαφωνούσαν, αλλά δεν εξέφραζαν αυτή τους τη διαφωνία. Οι καθηγητές, όταν το αντιλήφθηκαν, αρκέστηκαν σε μια τυπική επίπληξη στον Θανάση και τίποτα παραπέρα. Οι φίλοι του Βαγγέλη όμως είχαν εξοργισθεί με όλη αυτή την κατάσταση. Μέχρι που χθες η φάρσα που του έκαναν τα παιδιά του Β2 μπροστά σ’ όλο το σχολείο, έγινε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τώρα 5-6 αγόρια του Β1, η παρέα του Βαγγέλη, σκέφτονταν τι έπρεπε να κάνουν για να σταματήσει μια και καλή αυτό το πρόβλημα.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί, είπε αποφασιστικά ο Γιώργος. Ο Βαγγέλης δεν αντιδρά, αλλά εμείς ως φίλοι του κάτι πρέπει να κάνουμε.
– Δεν μπορεί δυό-τρεις μάγκες να κάνουν ό,τι θέλουν και να μην τους λέει κανείς τίποτα, είπε κι ο Δημήτρης.
–Τελειώσαν τα ψέματα. Ως εδώ ήταν. Αυτό που έκαναν χθες ήταν πολύ χοντρό, είπε ένας άλλος. -Λοιπόν, εγώ σας λέω ότι αν τον ξαναπειράξουν, θα τους πλακώσω κι ας πάρω και δέκα μέρες αποβολή! είπε ξανά ο Γιώργος που ήταν πιο οξύθυμος σε σχέση με τους άλλους.
-Παιδιά, μήπως πρέπει να σκεφτούμε πιο ήρεμα τι θα κάνουμε; Για το καλό του Βαγγέλη και όλων μας, είπε ο Γιάννης που φαινόταν στεναχωρημένος αλλά λίγο πιο ήρεμος απ ̓ τους άλλους.
Συζητούσαν μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι, αλλά άκρη δεν βρήκαν. Πηγαίνοντας προς την τάξη είδαν τον Θανάση να πλησιάζει τον Βαγγέλη. Σίγουρα θα πήγαινε πάλι να τον κοροιδέψει. Οι συμμαθητές του είχαν εκνευριστεί πάρα πολύ. Ο Δημήτρης γύρισε τότε στους άλλους και ρώτησε: «Τώρα τι κάνουμε;».

(Σταματάμε τη διήγηση εδώ και συζητάμε με τα παιδιά)

Έρχονται, παιδιά, στιγμές στη ζωή μας που άνθρωποι, καταστάσεις, γεγονότα μας ταράζουν την ψυχή. Μας αναστατώνουν, όπως ακριβώς συνέβη στην ιστορία που διαβάσαμε. Σίγουρα όλοι μας το έχουμε νιώσει.

1. Τι είναι αυτό που αισθανόμαστε τότε;

Τέτοιες στιγμές, παιδιά, νιώθουμε την ψυχή μας να είναι πολύ ανήσυχη, να βράζει όπως λέμε. Είναι ο θυμός και η οργή. Όλοι το έχουμε αισθανθεί αυτό. Να κάνουμε εδώ μία διευκρίνηση σχετικά με τις δύο αυτές λέξεις. Τι είναι ο θυμός και τι η οργή; Σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο, όπως διαφέρουν οι λέξεις θυμός και οργή, έτσι διαφέρουν και οι σημασίες τους. Θυμός είναι μία έντονη έξαψη κι ένα ξέσπασμα του πάθους. Ενώ οργή είναι μία μόνιμη λύπη και μία διαρκής τάση για εκδίκηση, σαν να φλέγεται η ψυχή από τον πόθο ν ̓ ανταποδώσει το κακό. Οι άνθρωποι αμαρτάνουν και με τις δύο καταστάσεις. Άλλοτε ορμούν απερίσκεπτα να χτυπήσουν όσους τους προκάλεσαν και άλλοτε καιροφυλακτούν δόλια να εκδικηθούν όσους τους λύπησαν. Εμείς και τα δύο πρέπει να τ ̓ αποφεύγουμε.

2. Γιατί όμως θυμώνουμε; Γιατί εξοργιζόμαστε; Μήπως κάποτε δεν είναι δικαιολογημένη αυτή η αντίδρασή μας;

Κάποιες φορές αντιδρούμε εξοργισμένα χωρίς να έχουμε κανένα δίκιο. Κάποιοι άνθρωποι είναι, όπως λέμε, οξύθυμοι και θυμώνουν με το παραμικρό. Υπάρχουν όμως φορές που θυμώνουμε είτε επειδή μας αδίκησαν, είτε επειδή μας μίλησαν άσχημα, είτε επειδή φέρθηκαν άσχημα σε κάποιον συγγενή η φίλο μας, όπως στην ιστορία που ακούσαμε. Άλλη φορά μπορεί να μας έκαναν κάποιο κακό, μικρό ή ακόμη μεγάλο και σοβαρό. Ο καθηγητής στο σχολείο δεν μας έβαλε το βαθμό που αξίζαμε ή μας απέβαλε, ενώ δεν φταίγαμε. Και πολλά παρόμοια παραδείγματα μας κάνουν να θυμώνουμε, «και με το δίκιο μας», όπως συχνά λέμε.

3. Τι αποτελέσματα φέρνουν ο θυμός και η οργή

Ο θυμός και η οργή δεν φέρνουν ποτέ καλά αποτελέσματα. Όλοι θα έχετε ακούσει για εγκλήματα που έχουν γίνει εν βρασμώ ψυχής. Οικογένειες έχουν καταστραφεί, άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, αδέλφια δεν ξαναμιλούν μεταξύ τους, αχώριστοι φίλοι έχουν γίνει άσπονδοι εχθροί. Θα έχετε ακούσει ιστορίες για ανθρώπους – και ίσως να το έχετε διαπιστώσει και στον ίδιο σας τον εαυτό – ότι πάνω στον θυμό και στα νεύρα σας έχετε κάνει πράγματα τα οποία δεν θα τολμούσατε ποτέ να κάνετε ή να πείτε. Μια οργισμένη αντίδραση μπορεί να μας οδηγήσει σε πράξεις που θα τις μετανιώνουμε ύστερα για όλη μας τη ζωή! Πολλών κακών είναι αιτία ο θυμός και η οργή. Κι ο λόγος είναι ότι αυτά τα δύο συσκοτίζουν, θολώνουν τον νού και την καρδιά μας και δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε λογικά. Ο θυμωμένος άνθρωπος μοιάζει με άγριο ζώο το οποίο δεν ελέγχεται. Ο Μέγας Βασίλειος λέει πως ούτε ξίφος, ούτε φωτιά, ούτε τίποτε άλλο απ ̓ αυτά που προκαλούν φόβο, μπορεί να συγκρατήσει την ψυχή που έχει κυριευθεί από οργή. Αυτοί που οργίζονται, συνεχίζει, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους δαιμονισμένους, ούτε κατά την εξωτερική μορφή ούτε κατά τη διάθεση της ψυχής.
Και εδώ θα ήθελα να ξαναγυρίσουμε για λίγο στην ιστορία μας και να σας ρωτήσω, τον καθένα ξεχωριστά:

4. Αν ήσασταν στην παρέα του Βαγγέλη, πως θα αντιδρούσατε; Πως θα αντιμετωπίζατε τα παιδιά που τον κορόιδευαν; (Ας δώσουμε τον λόγο στα παιδιά…)

Παιδιά, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι σωστό να αδικούμε κανέναν, ούτε να κοροιδεύουμε τις τυχόν αδυναμίες των άλλων. Οφείλουμε να αντιδρούμε στο σχολείο μας, όταν βλέπουμε να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά, όπως αυτό της ιστορίας. Το ζήτημα είναι να μην αντιδρούμε υποκινούμενοι από οργή και θυμό, γιατί τότε θα κάνουμε μόνο κακό και δεν θα ωφελήσουμε κανέναν. Θα έρθουν όμως και στιγμές που θα αδικούμαστε εμείς οι ίδιοι. Ούτε τότε είναι καλό να οργιζόμαστε και να επιθυμούμε να εκδικηθούμε γι ̓ αυτό που μας έγινε. Δεν χρειάζεται να σας το πω, νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι αυτό. Πόσο δύσκολο είναι να μη θυμώνουμε και να μην οργιζόμαστε, πόσο μάλλον όταν αδικούμαστε.

5. Πως μπορεί να καταπολεμηθεί αυτό το πάθος; Μπορείτε να σκεφτείτε τι μπορεί να μας βοηθήσει στη μάχη μας με το θυμό και την οργή;

Α. Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας προτάσσουν ως βασικό όπλο ενάντια στο θυμό την ταπείνωση, που πρώτος δίδαξε ο Κύριός μας. Το ότι συμβαδίζει η ειρήνη της ψυχής με την ταπείνωση φαίνεται ξεκάθαρα στα λόγια Του: «μάθετε απ ̓ εμού ότι πράός ειμι και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. ια ́ 29). Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος αναφέρει πως μόλις φανεί το φως, υποχωρεί το σκότος. Ομοίως, μόλις «μυρίσει» η ταπείνωση, εξαφανίζεται κάθε πικρία και θυμός. Το ίδιο μας προτρέπει και ο Μέγας Βασίλειος, λέγοντας να μη θεωρούμε τον εαυτό μας άξιο για επαίνους και να μη νομίζουμε κανέναν κατώτερό μας. Μ’ αυτό τον τρόπο θα αποφεύγουμε την οργή και τον θυμό. Ο θυμός δείχνει άνθρωπο υπερήφανο, με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.

Β. Ένα άλλο όπλο κατά του θυμού είναι η προσευχή. Να ζητάμε απ ̓ τον Θεό να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε το πάθος μας αυτό.Επίσης, να κάνουμε υπομονή και να μη δίνουμε σημασία σ ̓ αυτό που μας προκαλεί. Πάλι ο Μέγας Βασίλειος λέει ότι αν κάποιος σε υβρίζει, άφησέ τον να σου μιλάει άσχημα (να «γαυγίζει») χωρίς αποτέλεσμα. Όπως αυτός που χτυπάει αυτόν που δεν πονά, τον εαυτό του τιμωρεί, έτσι και αυτός που περιπαίζει αυτόν που δεν τον κάμπτουν οι κοροιδίες, δεν μπορεί να καταπραύνει το πάθος του.

Να έχουμε αγάπη στην καρδιά μας. Ο άνθρωπος που αγαπά, λυπάται όταν ακούει να τον βρίζουν ή να τον συκοφαντούν. Λυπάται όμως όχι για τον εαυτό του αλλά για τον αδελφό του που τον βρίζει, διότι ξέρει ότι αυτό τον απομακρύνει απ ̓ τον Θεό. Ο άγιος Παίσιος έλεγε ότι αν ο θυμός έρθει και βρεί την καρδιά κατειλημμένη απ’ την αγάπη, δεν θα βρεί θέση να κάτσει και θα φύγει.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σε μία μόνο περίπτωση είναι ευπρόσδεκτος ο θυμός. Όταν στρέφεται προς τα πάθη, για να τα πολεμήσουμε με σταθερότητα και ανδρεία. Ας μην ξεχνούμε το παράδειγμα του Κυρίου μας. Ο Χριστός, ενώ είναι Θεός, δέχθηκε να αδικηθεί από τους ανθρώπους, τα δημιουργήματά Του. Δέχθηκε βλασφημίες, ύβρεις, ραπίσματα, μαστιγώσεις, σταύρωση και θάνατο χωρίς να οργιστεί. Βάδιζε προς το εκούσιο Πάθος Του ειρηνικός και ατάραχος, γεμάτος από αγάπη και συγχώρεση για τους σταυρωτές Του αλλά και για όλους μας. Ως Θεός θα μπορούσε με ένα Του νεύμα να τους τιμωρήσει όλους ή να εκδικηθεί για ο,τι Του έκαναν. Κι όμως τα υπέμεινε όλα με αγάπη δίνοντας και σ ̓ εμάς ένα δυνατό παράδειγμα, το οποίο ακολουθούν οι άγιοι και οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας ανά τους αιώνες. Αυτό το παράδειγμα της πραότητας καλούμαστε κι εμείς να ακολουθήσουμε.

Την αληθινή ειρήνη που αναζητά η ψυχή μας, μόνο κοντά στον Χριστό μπορούμε να τη βρούμε. Οι θυμοί και τα ξεσπάσματα είναι εκ του πονηρού, που θέλει πάντοτε να φυγαδεύει τον Χριστό από την ψυχή μας και να εγκαθιδρύει την ταραχή, την οργή, τον θυμό.

Ο Χριστός Ανέστη παιδιά και καλή ανάσταση σε όλους μας!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ μετά από κάθε συνάντηση: