ΠΡΟΣΕΥΧΗ πριν από κάθε συνάντηση:
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
- Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
- Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.
«Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας,
πνεῦμα φιλαρχίας καί ἀργολογίας μή μοι δῷς. Πνεῦμα δέ σωφρο
σύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ
δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταί
σματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου,
ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».
Εισαγωγή
Πάει και η δεύτερη εβδομάδα της κυρα-Σαρακοστής! Κόψατε το δεύτερο ποδαράκι; Πόσα θέλουμε ακόμα μέχρι το Πάσχα; Πέντε εβδομάδες ακόμα, λοιπόν! Κοντεύουμε! Την προηγούμενη Κυριακή πανηγυρίσαμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας εορτάζοντας την Αναστήλωση των ιερών εικόνων.
Και αυτή την Κυριακή όμως, η Ορθοδοξία γιορτάζει και πάλι τιμώντας έναν σπουδαίο Πατέρα της Εκκλησίας που έζησε σε χρόνια δύσκολα και στήριξε την Πίστη σε μια περίοδο που κινδύνευε από μια ύπουλη κι επικίνδυνη αίρεση
Λίγα λόγια για τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1296 από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι ασκούσαν τη νοερά προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού, ελέησόν με». Έλαβε σπουδαία μόρφωση κοντά στον ονομαστό δάσκαλο και θεολόγο Θεόδωρο Μετοχίτη.
Ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β΄ εκτίμησε τις ικανότητές του και τον προόριζε για υψηλά κρατικά αξιώματα.
Όμως ο Γρηγόριος αδιαφόρησε για τα σχέδια του αυτοκράτορα και κατέφυγε στο Άγιο Όρος, όπου πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του. Ακόμη κι όταν έγινε αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (από το 1347 έως και την κοίμησή του το 1359) συνέχισε να ζει ως ασκητής.
Κύρια αφήγηση ή διήγηση
Σε προηγούμενο μάθημα είχαμε μιλήσει για τον χορτασμό 5.000 (πέντε χιλιάδων) ανδρών με το θαύμα των πέντε άρτων και των δύο ψαριών. Έπεφτε το σκοτάδι και ο Κύριος έστειλε τους μαθητές Του στην απέναντι όχθη, ώσπου Εκείνος να διαλύσει ήρεμα τα πλήθη. Κι όταν όλοι επιτέλους έφυγαν, ο Ιησούς ανέβηκε στον κοντινό λόφο για να προσευχηθεί. Η νύχτα, όμως, έφερε δυνατό άνεμο και θαλασσοταραχή. Οι μαθητές βρέθηκαν να παλεύουν με τα κύματα στο μικρό τους ψαροκάικο στη μέση της λίμνης της Τιβεριάδας κι έβλεπαν απελπισμένοι τον καιρό ολοένα να χειροτερεύει.
Και τότε αντίκρισαν και κάτι ακόμα φοβερότερο: κάποιος περπατούσε στην επιφάνεια της αναστατωμένης θάλασσας, λες και βάδιζε στη στεριά! Αν και είχαν δει πολλά τα μάτια τους, τόσα χρόνια ψαράδες, τρόμαξαν πολύ και φώναξαν δυνατά: «Φάντασμα!». Φαντάσματα όμως δεν υπάρχουν. «Έχετε θάρρος! Εγώ είμαι! Μη φοβάστε!» απάντησε η ειρηνική και σταθερή φωνή του Χριστού μας, γιατί Αυτός ήταν ο διαβάτης της θάλασσας που ήρθε για να σώσει τους μαθητές Του απ’ τη φουρτούνα. «Κύριε, αν είσαι εσύ, διάταξε με να έρθω κοντά Σου!» φώναξε αμέσως ο Απόστολος Πέτρος. «Έλα!» τον κάλεσε τότε ο Κύριος. Και πραγματικά, κατεβαίνοντας απ’ το καράβι, όσο ο Πέτρος κρατούσε το βλέμμα του στο πρόσωπο του Ιησού, περπατούσε άφοβος στα κύματα. Μόλις, όμως, πρόσεξε τον δυνατό αέρα, άρχισε να βουλιάζει φωνάζοντας: «Κύριε, σώσε με!». Κι ο Χριστός μας έπιασε γερά το χέρι του φοβισμένου μαθητή, ρωτώντας τον κάτι που ταιριάζει σε όλους μας όταν απελπιζόμαστε στις δυσκολίες: «Ολιγόπιστε, γιατί δείλιασες;».
Μαζί με τον άνεμο γαλήνεψαν και οι καρδιές των Αποστόλων όταν μπήκαν στο καΐκι ο Ιησούς με τον Πέτρο κι έφτασαν με ασφάλεια στην ακτή. Όλοι προσκύνησαν το Χριστό μας, ομολογώντας πως αλήθεια είναι Υιός Θεού. Είχαν δει με τα μάτια τους ότι η φύση υπάκουε ταπεινά στο πρόσταγμά Του…
Μην ξεχνάμε: Την Αγία Σαρακοστή
- η Εκκλησία αυξάνει την καθημερινή προσευχή των πιστών με το Μεγάλο Απόδειπνο
- και τη διάρκεια της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας, τελείται η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου αντί αυτής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και
- μας καλεί πιο συχνά στους Ιερούς Ναούς για ειδικές Ιερές Ακολουθίες:
- εκτός των Κατανυκτικών Εσπερινών τα απογεύματα των Κυριακών,
- τελούνται προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές
- και φυσικά ψέλνονται κάθε Παρασκευή οι Χαιρετισμοί στην Θεοτόκο Μαρία .
- Κι εμείς εδώ αλλάζουμε την προσευχή μας και λέμε:
- “Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου…” Ποιος ξέρει την υπόλοιπη προσευχή;
Πρακτική εφαρμογή
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, είτε ως αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, είτε ως μοναχός στο Άγιο Όρος, δίδασκε τον συνεχή αγώνα κατά της αμαρτίας δείχνοντας τον δρόμο της άσκησης ως μονόδρομο για τη σωτηρία. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι ιδανική περίοδος για άσκηση εναντίον του κακού μας εαυτού. Κι όσο πιο πολύ βρισκόμαστε στον Ιερό Ναό συμμετέχοντας στις Ιερές Ακολουθίες, τόσο μεγαλύτερη βοήθεια λαμβάνουμε από τον Θεό στον αγώνα μας αυτό.
Γιατί ο Χριστός άφησε τους μαθητές μόνους να παιδεύονται στη θαλασσοταραχή; Ο Κύριος επιτρέπει δοκιμασίες και πειρασμούς, όταν κρίνει πως θα μας δυναμώσουν πνευματικά και θα γίνουν αιτία απόκτησης αρετών. Θα μπορούσε να κρατήσει γαλήνιο τον καιρό ή να βρίσκεται μαζί με τους Αποστόλους στο καραβάκι και μ’ ένα Του λόγο να ηρεμήσει την τρικυμία (όπως είχε ξαναπράξει). Όμως, με όλα αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν, οι μαθητές – και μαζί τους κι εμείς – ωφελήθηκαν, στηρίχτηκαν στην πίστη και γνώρισαν τη δύναμη της προσευχής.
Η δυνατή κραυγή του Πέτρου φέρνει και στο δικό μας νου την καρδιακή προσευχή των Πατέρων της Εκκλησίας μας: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», που μας προστατεύει από κάθε κίνδυνο, αγιάζοντας το μυαλό και την καρδιά μας. Γιατί ο Κύριός μας Ιησούς έγινε άνθρωπος για ν’ ανοίξει και πάλι τον Παράδεισο, χαρίζοντάς μας ανίκητο πνευματικό όπλο, το Όνομά Του.
Κομποσκοίνι έχετε, παιδιά μου; Μπράβο! Το χρησιμοποιείτε καθόλου ή το έχετε μόνο για ομορφιά; Ο πιο απλός κι άμεσος τρόπος επικοινωνίας με τον Χριστό είναι η επίκληση του ονόματός Του λέγοντας την ευχή. Η απλή αυτή μονολόγιστη προσευχή, σύμφωνα με την Παράδοσή μας, καθαρίζει την ψυχή και το νου κι αποτελεί διαρκή αγώνα για το Χριστιανό, που μπορεί να τη λέει μυστικά σε κάθε περίσταση. Το κομποσκοίνι είναι ένα εργαλείο το οποίο μας βοηθά να συγκεντρωθούμε όταν λέμε την ευχή. Δοκιμάστε και θα κολλήσετε!
ΣΧΕΤΙΚΟ BINTEO:
Στο παρακάτω λινκ επιλέξτε όποια παιχνίδια θέλετε και παίξτε με τα παιδιά σας.
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ – ΨΑΡΑΔΕΣ
Πριν χρόνια σ’ ένα πλοίο ήταν ο Χριστός και δώδεκα ψαράδες φοβισμένοι.
Το κύμα ήταν μεγάλο, το καράβι μικρό καμιά ελπίδα δεν τους μένει.
Τον είδαν να σηκώνεται, στο κύμα να μιλά κι η θάλασσα ευθύς να γαληνεύει.
Ήτανε ψαράδες κι είχαν δει πολλά μα τούτο δεν το είδανε ξανά.
Ποιος πες μας, ποιος είσαι ποιος, Εσύ που τους ανέμους διατάζεις,
Εσύ που τη βροχή σταματάς και τη φουρτούνα κοπάζεις .
Και σήμερα φουρτούνα και σήμερα βροχή με πόλεμο, ψευτιά ή αδικία,
ο φόβος του θανάτου απλώνεται στη γη μα ατάραχοι μένουν οι πιστοί .
Υψώνουνε τα χέρια τους ψηλά στον ουρανό Σύ ‘σαι η μόνη ελπίδα που τους μένει,
γύρω τους απλώνεται γαλήνη θεϊκή κι οι άνθρωποι ρωτούν εκστατικοί :
Ποιος πες μας, ποιος είσαι ……
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
- Τα μανταλάκια
- Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Διαλέγουμε ένα παιδί από κάθε ομάδα, το οποίο στέκεται στο κέντρο και γύρω του τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας του. Σε ένα κουβά τοποθετημένο σε ίση απόσταση και απ’ τις δύο ομάδες έχουμε βάλει πολλά μανταλάκια. Με το «Πάμε!» ένα παιδί από κάθε ομάδα τρέχει να πάρει ένα μανταλάκι το οποίο κρεμάει στα ρούχα του συμπαίκτη του που βρίσκεται στο κέντρο. Αμέσως ξεκινά το δεύτερο παιδί κ.ο.κ. Νικήτρια είναι η ομάδα που θα κρεμάσει τα περισσότερα μανταλάκια στον παίκτη της.
- Λεξομαχία
- Χωρίζουμε τα παιδιά σε δύο ομάδες. Έχουμε τα γράμματα του αλφαβήτου σε ένα φάκελο. Ανάλογα με τις επιθυμίες των παιχτών, ανασύρουμε φωνήεν ή σύμφωνο. Ανασύρουμε συνολικά 9 τυχαία γράμματα. Νικήτρια ομάδα είναι όποια φτιάξει τη μεγαλύτερη λέξη.
Καλή Επιτυχία!!!
ΠΡΟΣΕΥΧΗ μετά από κάθε συνάντηση:
Όλα τα παιδιά μαζί με τον κατηχητή, γονατισμέμοι μπροστά από το εικόνισμα του Χρι στού στο ιερό τέμπλο θα εκφωνήσουμε την προσευχή του Αγίου Εφραίμ, λέγοντας στο τέλος όλοι μαζί το “Δι’ εὐχῶν…”
[Από πριν πρέπει να έχουμε βγάλει φωτοτυπίες την προσευχή για να την μοιράσουμε στα παιδιά].
«Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας,
πνεῦμα φιλαρχίας καί ἀργολογίας μή μοι δῷς. Πνεῦμα δέ σωφρο
σύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ
δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταί
σματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου,
ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.