Θέμα 1.2 Ο Χριστός είναι φίλος μας!!!

• Χαίρετε! Τι κάνουν τα καλά μας παιδάκια; Πώς πέρασε η εβδομάδα μας;
• Ποιος/ ποια ανυπομονεί από εσάς να τελειώσει τα διαβάσματα του σχολείου για την επόμενη μέρα για να συναντηθεί με τα παιδιά από το σχολείο και να παίξουν όλοι μαζί;
• Φαντάζομαι όλοι και όλες σας κάνετε παρέα με κάποιον ή κάποια από το σχολείο ή και εκτός.
• Όλοι σας έχετε τουλάχιστον από έναν φίλο ή μια φίλη. Γιατί επιλέγετε κάποιον για φίλο ή κάποια για φίλη;

Στάδιο 2^ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας»

• Ποια είναι λοιπόν εκείνα τα στοιχεία που μας δείχνουν ότι κάποιος είναι φίλος μας;
• Μήπως λέμε για κάποιον ότι είναι φίλος μας επειδή ντύνεται ωραία και είναι όμορφος;
• Ή επειδή έχει το τελευταίο iPhone, Playstation κ.λπ.;

Όσο μεγαλώνει ο καθένας από εμάς καταλαβαίνει ότι η φιλία είναι κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μας. Και πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι άλλο πράγμα είναι η παρέα με κάποια άτομα και άλλο πράγμα είναι η φιλία.

Το άτομο που έχουμε επιλέξει να είμαστε φίλοι βρίσκεται σε σημαντικές στιγμές της ζωής μας δίπλα μας. Χαίρεται όταν γίνεται κάτι ευχάριστο σε εμάς και λυπάται όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο. Επίσης ακούει όσα έχουμε να πούμε και θυμάται μικροπράγματα για εμάς (π.χ. γενέθλια, επετείους κ.α.). Όταν πρόκειται για καλά είτε για άσχημα, ο φίλος θα πει την αλήθεια και δεν θα μας την κρύψει, δεν θα φοβηθεί να είναι ειλικρινής μαζί μας. Μας υποστηρίζει στις επιλογές μας, ακόμη και αν δεν μας καταλαβαίνει απόλυτα και σέβεται τα όρια και τις αποφάσεις του φίλου του. Πάνω από όλα όμως, στην φιλία υπάρχει πραγματική αγάπη, κάτι που δεν το βιώνουμε σε μια απλή παρέα.

Η πραγματική αγάπη προέρχεται από τον ίδιο τον Θεό μας, ο οποίος είναι η ΑΓΑΠΗ. Στην Καινή Διαθήκη πολλές φορές βλέπουμε τον Χριστό να ενεργεί με αγάπη και να συμπονά ακόμη και τους εχθρούς του, ακόμη και αυτούς που Τον σταύρωσαν.

Ένα γεγονός από όσα έχουν συμβεί στην Καινή Διαθήκη, που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την αγάπη του Χριστού χωρίς διακρίσεις, είναι η συνάντηση του Χριστού με τον Ζακχαίο. Για να θυμηθούμε τι συνέβη σε αυτή τη σημαντική συνάντηση…

Κόσμος πολύς μαζεμένος στό δρόμο πρός τήν Ἱεριχώ…. Σάν ποτάμι μοιάζει φουσκωμένο… Μά τί συνέβαινε; Νά σέ λίγο οἱ κάτοικοί της θά τύγχαναν μιᾶς μεγάλης τιμῆς καί εὐλογίας! Ὁ Χριστός θά περνοῦσε ἀπό ἐκεῖ κατευθυνόμενος πρός τά Ἱεροσόλυμα, γιά τό τελευταῖο Πάσχα τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του… Ἄλλοι ἀπό περιέργεια καί ἄλλοι ἀπό τή μεγάλη τους χαρά νά συναντήσουν τόν Χριστό…βγῆκαν στους δρόμους! Ἀνάμεσα σέ ὅλους αὐτούς μιά ἀνθρώπινη φιγούρα διακρίνεται ἀπό μακριά…. Κάποιος πάσχιζε ἀνακατεμένος μέσα στό πλῆθος, νά ξεχωρίσει τή μορφή τοῦ Θεανθρώπου, νά δεῖ ποιός ἦταν τέλος πάντων αὐτός ὁ ξακουστός Διδάσκαλος…. Ἀδύνατον ὅμως!

Ἀπό τή μιά μεριά τόν ἐμπόδιζε τό πλῆθος, καί ἀπό τήν ἄλλη τό σῶμα του δέν τόν βοηθοῦσε καί τόσο… ἦταν «τῇ ἡλικία μικρός», κοντόσωμος δηλαδή. Σηκωνόταν στίς μύτες τῶν ποδιῶν του, τέντωνε τό κεφάλι του, ἀλλά ἄδικος ὁ κόπος του, δέν εἶχε ἀποτέλεσμα… Μά ποιός ἦταν αὐτός, πού προσπαθοῦσε ἐπίμονα νά δεῖ τό Χριστό; Ὁ λόγος, παιδιά, γιά τόν ἀρχιτελώνη Ζακχαῖο! Ναί! Αὐτός ὁ πλούσιος, ὁ καταχραστής, ὁ ξακουστός γιά τίς πράξεις του βγῆκε στό δρόμο «καί ἐζήτει ἰδεῖν τόν Ἰησοῦν»! Τούς ξάφνιασε ὅλους…. Πολύ παράξενη συμπεριφορά εἶχε σημειώσει…. Καί τί λέτε, παιδιά, ὁ Ζακχαῖος τελικά κατάφερε νά δεῖ τόν Χριστό;…..

Ἀφοῦ εἶδε ὅτι κάθε προσπάθειά του ἀποτύγχανε σκέφθηκε κάτι ἄλλο: Ἔφυγε τρέχοντας νά πάει σέ ἄλλο σημείο τοῦ δρόμου…Κόσμος κι ἐκεῖ…Ψάχνει γρήγορα νά βρεῖ κάτι γιά νά ἀνέβει, νά προσθέσει ὕψος στό ἀνάστημά του…..Καί νά, χωρίς νά λογαριάσει τήν ἀξιοπρέπειά του καί τή θέση του στήν κοινωνία, σκαρφαλώνει σάν ξέγνοιαστο καί ἁπλό παιδί σ’ ἕνα δέντρο, σέ μιά συκομουριά. Ὁ πόθος του καί ἡ λαχτάρα νά γνωρίσει τόν Μεσσία τόν ἔκανε νά σκέφτεται πολύ διαφορετικά! …..Δέν πέρασε πολλή ὥρα καί νά, ὁ κόσμος μέ τόν Χριστό πλησιάζουν. Οἱ πρῶτοι βλέπουν τόν Ζακχαῖο σκαρφαλωμένο πάνω στό δέντρο καί τά χάνουν. «Τί κάνει αὐτός ἐδῶ; Πῶς καί δέν βρίσκεται στό τελωνεῖο του; Γιά δέστε πῶς ἔχει σκαρφαλώσει στό δέντρο;…»! Τόν εἶδε ὅμως καί ὁ Χριστός…. Καί τό βλέμμα Του τό θεϊκό διαπέρασε τά βάθη τῆς καρδιᾶς του.

Ὁ ἄγνωστος μέχρι τότε σέ αὐτόν Ἰησοῦς τόν φώναξε μέ τό ὄνομά του: «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι» διότι «σήμερον ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ μεῖναι»! Κατέβα γρήγορα τοῦ λέει! Σήμερα θά ἔρθω νά μείνω σπίτι σου! Φαντάζεσθε, παιδιά, τί μεγάλη χαρά καί τί συγκίνηση ἔνιωσε ὁ Ζακχαῖος! Θά φιλοξενοῦσε στό σπίτι του τόν Χριστό! Ὤ τι μεγάλη τιμή! Ποιός δέν θά ἤθελε νά βρισκόταν στή θέση του;! Καί ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀγανακτοῦσαν καί μουρμούριζαν γιά τήν ἐπιλογή τοῦ Κυρίου νά μείνει στό σπίτι ἑνός ἁμαρτωλοῦ τελώνη, ὁ Ζακχαῖος μέσα σέ δευτερόλεπτα βρέθηκε κάτω ἀπό τό δέντρο καί «ὑπεδέξατο αὐτόν χαίρων»!

Καί γιατί συνέβη αὐτό, παιδιά; Ὁ κόσμος δέν μποροῦσε νά δεῖ κάτι πού τό εἶχε ἤδη διακρίνει ὁ Χριστός. Κάτι πού εἶναι τό σπουδαιότερο πράγμα στόν κόσμο. Εἶδε μέσα στήν ψυχή τοῦ τελώνη τήν μετάνοια. Δέν πήγαινε, λοιπόν, ὁ Χριστός στό σπίτι ἑνός μεγάλου ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά στό σπίτι ἑνός ἁμαρτωλοῦ πού εἶχε μετανοήσει! Καί νά θά δεῖτε παρακάτω πώς φάνηκε αὐτό: Ὁ Ζακχαῖος γεμάτος σεβασμό μπροστά στόν Κύριο καί μέ καρδιά ταπεινωμένη λέει «Κύριε, νά. Τά μισά ἀπό τά ὑπάρχοντά μου τά δίνω τώρα ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς. Καί ἄν τυχόν, σάν τελώνης, μεταχειρίστηκα συκοφαντίες καί ψέματα, γιά νά ἀδικήσω κανένα, τοῦ τά ἐπιστρέφω τετραπλάσια»! Τότε τοῦ λέει ὁ Χριστός, ἀποστομώνοντας τόν ὄχλο καί ἐπιβραβεύοντας τόν ἠρωϊσμό καί τή μετάνοιά του: «Σήμερον σωτηρίᾳ τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο». Σήμερα ἦρθε ἡ σωτηρία σέ αὐτό τό σπίτι! Ἦρθε ἡ χαρά καί ἡ εὐλογία! Γι’ αὐτό ἦρθα ἀπό τόν οὐρανό στή γῆ! Γιά νά ζητήσω καί νά σώσω τό χαμένο πρόβατο!

Στάδιο 4^ο: «Εφαρμόζοντας & αξιολογώντας»

Θα ήθελα να σταθούμε λοιπόν σε ορισμένα σημεία της σημερινής μας ιστορίας:

Για ποιον λόγο ο Ζακχαίος επέμενε να ανέβει στη συκομουριά να δει τον Κύριο; Ποιο θα ήταν το όφελός του;

• Ο Ζακχαίος δεν φοβήθηκε μήπως τον κοροϊδέψουν όλοι όσοι τον γνώριζαν, παρόλο που είχε μεγάλο αξίωμα. Ήθελε πάση θυσία να γνωρίσει τον Χριστό και το κατάφερε! «Ρεζιλεύτηκε» για την αγάπη του Χριστού. Ήθελε να τον κάνει φίλο του. Εμείς σήμερα τις περισσότερες φορές φοβόμαστε ακόμα και τον σταυρό μας να κάνουμε όταν περνάμε έξω από την εκκλησία ή πριν φάμε το κολατσιό μας στο σχολείο. Ή, ακόμη και αν στο σχολείο κοροϊδεύουν κάποιον/ α συμμαθητή/ τρια μας, δεν τον/ την υπερασπιζόμαστε αλλά γελάμε και κοροϊδεύουμε μαζί με τους υπόλοιπους. Όπως ο Ζακχαίος, έτσι και εμείς πρέπει να μη φοβόμαστε και να μη δειλιάζουμε να κάνουμε πράγματα που δείχνουν την αγάπη μας προς τον Χριστό!

Πως φαίνεται από αυτή την ιστορία ότι ο Ζακχαίος μετανόησε ειλικρινά;

• Ότι από σκληρός και πλούσιος αρχιτελώνης, έγινε άνθρωπος που συμπονά και δεν τον νοιάζει τι θα πει ο κόσμος για αυτόν. Αρχικά η μετάνοιά του φαίνεται στο γεγονός ότι δεν τον ένοιαζε τι θα πει ο κόσμος, αν θα τον ειρωνευτεί, αν θα τον «κάνει πέρα» με αυτή του την επιμονή να γνωρίσει τον Χριστό. Πόσοι από εμάς δεν στεναχωριόμαστε όταν μας πειράξει ή μας κοροϊδέψει κάποιο άτομο στο σχολείο, στο παιχνίδι ακόμη και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια; Ακριβώς σε αυτή την περίπτωση πρέπει να οπλιστούμε με τη δύναμη που είχε ο Ζακχαίος και να ζητήσουμε τη βοήθεια του Χριστού μας, ο Οποίος -όπως ζήτησε από τον Ζακχαίο να τον φιλοξενήσει σπίτι του και έτσι να γίνουν «φίλοι»- έτσι θα ζητήσει και από εμάς να τον φιλοξενήσουμε στην καρδιά μας και στην ψυχή μας. Μα καλά θα αναρωτηθείτε, πως γίνεται να τον φιλοξενήσουμε τον Χριστό μέσα μας; Όταν κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είναι η απάντηση!
• Κατά δεύτερον το ότι μετενόησε ο Ζακχαίος, φαίνεται, από το ότι επέστρεψε πολλαπλάσια χρήματα από αυτά που είχε πάρει. Έτσι ακριβώς είπε: “Τά μισά ἀπό τά ὑπάρχοντά μου τά δίνω τώρα ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς. Καί ἄν τυχόν, σάν τελώνης, μεταχειρίστηκα συκοφαντίες καί ψέματα, γιά νά ἀδικήσω κανένα, τοῦ τά ἐπιστρέφω τετραπλάσια»!  Εμείς, παιδιά μου, αν αδικήσουμε κάποιον του ζητάμε συγγνώμη; Αν τον αδικήσαμε οικονομικά του επιστρέφουμε το ποσό που τυχόν αδίκως πήραμε;

Ο Ζακχαίος με την συμπεριφορά του αυτή έγινε φίλος του Ιησού

• Όταν εμείς ως μαθητές του Ιησού ενεργούμε όπως ο Θεός θέλει τότε όχι μόνο παραμένουμε καλοί μαθητές Του, αλλά γινόμαστε φίλοι του Χριστού, άρα φίλοι του Θεού και αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει να είσαι φίλος του Θεού. Έχεις τα πάντα και είσαι πλήρης! Το να είσαι φίλος του Θεού σημαίνει να έχεις μια ζωντανή, προσωπική, εμπιστευτική και αγαπητική σχέση μαζί Του, βασισμένη στην πίστη, την υπακοή και την αμοιβαιότητα.

Συμπέρασμα:

• Η συνάντηση του Ζακχαίου 3 πράγματα δείχνει για την ζωή μας: 1. την πραγματική μας μετάνοια, έπειτα 2. την φιλοξενία του Χριστού στο δικό μας «σπίτι», στο σπίτι της καρδιάς μας. Και πως γίνεται στην πράξη αυτό; Με την εξομολόγησή μας στον ιερέα και τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας! 3. Αν αδικήσουμε κάποιον ή κάποιους ή ζητάμε συγγνώμη ή εάν τον βλάψαμε υλικά ή οικονομικά αντικαθιστούμε αυτά που χαλάσαμε.