ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

ΘΕΜΑ: Ο Προφητάναξ (Προφήτης και Βασιλιάς) Δαβίδ

Εισαγωγή

Χαίρετεεεεεε, παιδιά μου καλά!

Η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου μας δίδαξε την ταπείνωση: η προσευχή του αμαρτωλού μα ταπεινού Τελώνη έγινε δεκτή από τον Θεό σε αντίθεση με την προσευχή του υπερήφανου και αλαζόνα Φαρισαίου.

Τη δεύτερη Κυριακή στην Εκκλησία θα ακουστεί η υπέροχη παραβολή του Σπλαχνικού Πατέρα ή του Ασώτου υιού… Ακούω! (Ένα παιδί αναλαμβάνει να εξιστορήσει τη γνωστή παραβολή, τα υπόλοιπα παιδιά συμπληρώνουν αν χρειαστεί).

Τόσο μεγάλη είναι η σπουδαιότητα της παραβολής αυτής που οι πατέρες της Εκκλησίας λένε πως ακόμα κι αν όλα τα Ευαγγέλια χάνονταν και σωζόταν μόνο η παραβολή αυτή, θα μπορούσε να τα αντικαταστήσει, καθώς διδάσκει την αξία της μετάνοιας και το μεγαλείο της συγχώρεσης. Επίσης μας θυμίζει πόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός Πατέρας μας.
Ταξίδι στην Παλαιά Διαθήκη και στον Ισραήλ που βρίσκεται πια στη Γη Χαναάν, τη Γη της Επαγγελίας, τη Γη που του υποσχέθηκε ο Θεός…

Κύρια αφήγηση ή διήγηση

Σαμουήλ και Σαούλ

Οι Ισραηλίτες θέλησαν να αποκτήσουν βασιλιά, ώστε να μοιάζουν με τα άλλα έθνη. Ο Προφήτης και Κριτής* Σαμουήλ τούς προειδοποίησε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ επικίνδυνο γι’ αυτούς, μια και ήταν ένας ξεχωριστός λαός, αφιερωμένος στον Κύριο. Εκείνοι όμως επέμεναν. Έτσι με την υπόδειξη του Θεού, που γι’ άλλη μια φορά σεβάστηκε την ελευθερία των ανθρώπων, ο Σαμουήλ έχρισε με το ιερό λάδι βασιλιά έναν νέο άνδρα, που ονομαζόταν Σαούλ. Ήταν πολύ γενναίος πολεμιστής και κατάφερε γρήγορα να νικήσει πολλούς από τους εχθρούς των Ισραηλιτών. Δυστυχώς όμως, αν και ο Κύριος τον είχε προικίσει με τόσα χαρίσματα, εκείνος απομακρύνθηκε από τον δρόμο Του.

Δαβίδ

Τότε ο Σαμουήλ οδηγήθηκε από το Θεό στη Βηθλεέμ κι εκεί έχρισε, κρυφά από τον Σαούλ, άλλο βασιλιά. Ήταν ένα ταπεινό βοσκόπουλο, ο μικρότερος γιος του Ιεσσαί, εγγονού της Ρουθ, που ονομαζόταν Δαβίδ. Από τότε το Άγιο Πνεύμα ήρθε σ’ αυτόν. Ο Δαβίδ ήταν πολύ καλός μουσικός. Όταν, λοιπόν, ο Σαούλ άρχισε να βασανίζεται από τις τύψεις κι έμενε ώρες θλιμμένος στο παλάτι, κάλεσαν το νεαρό παλικάρι να τον διασκεδάζει και να τον ηρεμεί παίζοντας κιθάρα στην αυλή του. Ο μικρός βοσκός γνωρίστηκε με τον Ιωνάθαν, τον γιο του βασιλιά, κι έγιναν αχώριστοι φίλοι.

Δαβίδ και Γολιάθ

Κάποτε οι εχθροί των Ισραηλιτών, οι Φιλισταίοι, κήρυξαν πόλεμο εναντίον τους. Οι δύο στρατοί παρατάχθηκαν ο ένας απέναντι από τον άλλο. Ξαφνικά στο στρατόπεδο παρουσιάστηκε ένας γιγαντόσωμος Φιλισταίος, ο Γολιάθ. Ήταν άγριος και φορούσε σιδερένια περικεφαλαία, θώρακα και ασπίδα. Με δυνατή φωνή προκαλούσε τους Ισραηλίτες: «Ποιος από εσάς θέλει να αναμετρηθεί μαζί μου; Αν με νικήσει θα γίνουμε όλοι δούλοι σας. Αν τον νικήσω θα γίνετε εσείς δούλοι μας. Ας έρθει όποιος θέλει για να παλέψουμε». Κανείς όμως δεν τολμούσε να πολεμήσει με τον Γολιάθ.

Μια μέρα ο Δαβίδ έτρεξε στο στρατόπεδο. Στον νου του τριγύριζε ένα θαυμαστό γεγονός που είχε συμβεί πριν λίγο καιρό: Σε κάποια από τις εξόδους του στο δάσος είχε συναντήσει ένα λιοντάρι και μια αρκούδα. Νόμιζε πως ήταν χαμένος. Μα ζητώντας αμέσως τη βοήθεια του Θεού σκότωσε άοπλος και τα δυο θηρία! «Ποιος είναι αυτός ο Φιλισταίος ο άπιστος; Πώς μπορεί να ντροπιάζει το λαό του Θεού;» σκεφτόταν τώρα. «Ο Κύριος θα με βοηθήσει να τον αντιμετωπίσω».

Με μια σφεντόνα και λίγα βότσαλα στάθηκε απέναντι από τον Γολιάθ. Εκείνος μόλις τον είδε άρχισε να τον κοροϊδεύει. Ο Δαβίδ τότε πήρε ένα βότσαλο από το σακίδιό του, το έβαλε στη σφεντόνα και σημάδεψε το μέτωπο του Γολιάθ. Τον χτύπησε τόσο δυνατά, ώστε σωριάστηκε αμέσως νεκρός! Οι Φιλισταίοι τράπηκαν σε φυγή και ο λαός του Θεού θριάμβευσε!

Δαβίδ και Ιωνάθαν

Όσο ο καιρός περνούσε ο νεαρός Δαβίδ γινόταν όλο και πιο αγαπητός στο λαό. Οι άνθρωποι τραγουδούσαν στο δρόμο: «Ο Σαούλ νίκησε χιλιάδες, μα ο Δαβίδ νίκησε μυριάδες (δεκάδες χιλιάδες)!». Όλα αυτά έκαναν τον μελαγχολικό Σαούλ να αισθανθεί ζήλια και μίσος εναντίον του θαρραλέου νέου. Έβαλε στο μυαλό του να τον εξοντώσει και προσπάθησε αρκετές φορές να το κάνει. Ο Δαβίδ όμως είχε δίπλα του το Θεό κι Εκείνος τον προστάτευε από κάθε κακό.

Η φιλία του άλλωστε με τον Ιωνάθαν ήταν τόσο μεγάλη, που όταν βρέθηκε σε κίνδυνο, ο πρίγκιπας με αγάπη τον έκρυψε και τον έσωσε. Μην μπορώντας τελικά να κάνει κάτι διαφορετικό, ο Δαβίδ δραπέτευσε. Κρύφτηκε στα βουνά για να γλιτώσει από την κακία του βασιλιά. Τον ακολούθησαν και αρκετά γενναία παλικάρια από τους συμπολεμιστές του. Κι όταν κάποτε σε μια σκοτεινή σπηλιά βρέθηκαν μπροστά στον κοιμισμένο Σαούλ, πρότειναν στον αρχηγό τους να τον εκδικηθεί σκοτώνοντάς τον!

Μα ο άκακος Δαβίδ σεβάστηκε το αξίωμα του βασιλιά και τον άφησε να κοιμάται ασφαλής. Και σαν έμαθε αργότερα πως σε κάποια μάχη ο Σαούλ κι οι γιοί του σκοτώθηκαν, λυπήθηκε βαθιά. Ιδιαίτερα, βέβαια, για τον αχώριστο φίλο του τον Ιωνάθαν έκλαψε πολύ κι έγραψε ένα ποίημα γεμάτο πόνο και θλίψη. Είχε έρθει πια η στιγμή να επιστρέψει στη χώρα και ν’ αναγνωριστεί βασιλιάς.

Ο Δαβίδ βασιλιάς

Ο Δαβίδ βασίλεψε για σαράντα ολόκληρα χρόνια και με τη βοήθεια του Θεού, έκανε πολλά και σπουδαία πράγματα. Κατάφερε να πετύχει πολλές νίκες ενάντια σε όλους τους εχθρούς των Ισραηλιτών και να μεγαλώσει το κράτος του. Γι’ αυτό και στα υπέροχα ποιήματά του, τους Ψαλμούς, ο ευσεβής βασιλιάς αναγνωρίζει ότι πίσω από κάθε κατόρθωμά του κρύβεται η αγάπη του Θεού. Εκεί φαίνεται και το προφητικό του χάρισμα, μια και συχνά γράφει για το Χριστό μας, που θα ερχόταν στον κόσμο από την Παρθένο Μαρία, λουλούδι που άνθισε από τη γενιά του Δαβίδ.

Όπως κάθε άνθρωπος, όμως, ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ έκανε και λάθη. Το μεγαλύτερό του σφάλμα ήταν ότι αγάπησε τη Βηρσαβεέ, που ήταν παντρεμένη με έναν ένδοξο στρατηγό. Για να μπορέσει να γίνει γυναίκα του, ο Δαβίδ σκέφτηκε πως ο μόνος τρόπος ήταν να στείλει τον γενναίο σύζυγό της στην πρώτη γραμμή της μάχης, ώστε να σκοτωθεί πολεμώντας με τους πιο δυνατούς άνδρες του εχθρικού μετώπου. Έτσι κι έγινε. Μόλις η Βηρσαβεέ έμεινε χήρα ο Δαβίδ τη ζήτησε για γυναίκα του.

Το πρώτο τους παιδί ονομάστηκε Σολομώντας. Το αμάρτημα αυτό όμως ήταν πολύ μεγάλο κι ο Θεός έστειλε τον ηλικιωμένο προφήτη Νάθαν για να τον ελέγξει. Εκείνος του μίλησε αυστηρά κι ο Δαβίδ με ταπείνωση συναισθάνθηκε πόσο είχε φταίξει. Δεν ήθελε ούτε να φάει ούτε να πιει. Με συντριβή εξομολογήθηκε στον Νάθαν ότι αμάρτησε μπροστά στον Κύριο και μετανιωμένος ζήτησε συγχώρηση. Το πιο όμορφο ποίημά του, ο πεντηκοστός (Ν΄) Ψαλμός, δείχνει τον πόνο της ψυχής του και γι’ αυτό στόλισε και τις περισσότερες ακολουθίες της Εκκλησίας μας…

*Οι Προφήτες ήταν άνθρωποι φωτισμένοι από το Θεό, ώστε να ελέγχουν αυστηρά και να προειδοποιούν τον λαό για τυχόν καταστροφικές συνέπειες που θα είχαν οι πράξεις του κι η απομάκρυνσή του από τον Θεό. Ταυτόχρονα όμως υπενθύμιζαν ότι ο Θεός είναι γεμάτος αγάπη και ως στοργικός Πατέρας ενδιαφέρεται για το καλό των ανθρώπων και συνεχίζει το σχέδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Τέλος μιλούσαν και για ένα μακρινό μέλλον, για την εποχή του Μεσσία, στέλνοντας μήνυμα και στις επόμενες γενιές και γενικά σε όλη την ανθρωπότητα. Όλα αυτά τα γνώριζαν οι ίδιοι, πριν ακόμα να συμβούν, γιατί είχαν τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και το κήρυγμά τους άρχιζε με τα λόγια: «Τάδε λέγει Κύριος».

Οι Κριτές ήταν ηγέτες που τους καλούσε ο ίδιος ο Θεός να βοηθήσουν τον Ισραήλ σε κρίσιμες στιγμές μετά τον θάνατο του Ιησού του Ναυή. Δεν ήταν άνθρωποι με ιδιαίτερη κοινωνική θέση, μορφωμένοι ή πλούσιοι. Το κριτήριο εκλογής τους από τον Θεό ήταν η μεγάλη τους εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν. Μετά τη δράση τους επέστρεφαν στην ιδιωτική τους ζωή ή υπηρετούσαν τον Ισραήλ ως ισόβιοι άρχοντες, χωρίς όμως να μεταβιβάζουν το αξίωμα αυτό στα παιδιά τους. Σπουδαιότεροι Κριτές ήταν η Δεββώρα, ο Γεδεών, ο Σαμψών, ο Ιεφθάε και ο Σαμουήλ.

Πρακτική εφαρμογή

1. Τίποτα τελικά δεν είναι αδύνατο για εκείνον που εμπιστεύεται τον Κύριο. Ο μικρός Δαβίδ νίκησε με τη βοήθεια του Θεού τον γίγαντα Γολιάθ και κατάφερε να γίνει βασιλιάς του Ισραήλ παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισε. Εμπιστεύτηκε τη ζωή του στον Κύριο κι εκείνος τον προστάτεψε και τον οδήγησε στο ψηλότερο αξίωμα.

Όταν αφηνόμαστε στα χέρια του Θεού, Εκείνος αναλαμβάνει να μας οδηγήσει με ασφάλεια στον δρόμο Του. Όταν όμως νομίζουμε ότι όλα περνάνε από τα χέρια μας και δεν επιτρέπουμε να γίνεται το θέλημα του Θεού, αποτυγχάνουμε και κάνουμε το ένα λάθος μετά το άλλο.
Πώς εμπιστευόμαστε τον Θεό;;;; – Αρχικά κάνουμε αυτό που θέλει ο Θεός. “Γεννηθήτω το θέλημά Σου…” λέμε στο Πάτερ ημών. Τον παρακαλούμε στην προσευχή μας να μας δείξει τι πρέπει να κάνουμε…

2. Η φιλία μεταξύ του Δαβίδ και του Ιωνάθαν είναι το πιο λαμπρό παράδειγμα φιλίας στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Ιωνάθαν αγαπούσε πραγματικά το φίλο του Δαβίδ σε σημείο που του έσωσε τη ζωή, όταν αυτός κινδύνευε από τον Σαούλ. Ο Ιωνάθαν θα μπορούσε να ζηλεύει το Δαβίδ για τη δόξα που απολάμβανε, καθώς και γιατί ο Θεός τον προόριζε για βασιλιά στη θέση του Σαούλ. Ειδικά αυτό το τελευταίο σήμαινε φυσικά ότι ο Ιωνάθαν, αν και γιος του βασιλιά Σαούλ, δεν θα τον διαδεχόταν στο θρόνο. Ο Ιωνάθαν όμως ήταν τόσο ταπεινός κι αναγνώριζε ότι ο Δαβίδ ήταν καλύτερός του, ώστε ποτέ δεν σκέφτηκε κάτι κακό για το φίλο του ούτε φυσικά ζήλεψε. Η φιλία τους ήταν γνήσια και ανιδιοτελής.

3. Η μακροθυμία και ανεξικακία του Δαβίδ. Είδαμε ότι ο Δαβίδ είχε την ευκαιρία να εκδικηθεί τον Σαούλ που τόσο τον είχε αδικήσει. Δεν το έκανε όμως.
Αυτό μας δείχνει ότι ο Θεός θέλει να είμαστε μακρόθυμοι, να μην θυμώνουμε εύκολα, αλλά να συγχωρούμε ακόμα κι αυτούς που θέλουν το κακό μας. Δυστυχώς εμείς είμαστε έτοιμοι να στενοχωρήσουμε ή να βλάψουμε ακόμα κι αυτούς που γνωρίζουμε ότι μας αγαπάνε (φίλους, γονείς, συγγενείς, δασκάλους).
Άρα όταν μάς κάνει κάτι που δεν μας αρέσει ένας φίλος μας, εμείς να τον συγχωρούμε αμέσως και να ΜΗΝ κρατάμε στην μνήμη μας το κακό που μας έκανε, παρά να τον συγχωρούμε και να είμαστε αγαπημένοι μαζί του.

4. Η μετάνοια του Δαβίδ. Η μεγαλειώδης μετάνοια του Δαβίδ αποτυπώνεται στον υπέροχο πεντηκοστό Ψαλμό: «Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου…». Αυτή τη μετάνοια μας διδάσκει και η παραβολή της δεύτερης Κυριακής του Τριωδίου, του Ασώτου Υιού που μετανόησε από τις αμαρτίες που είχε κάνει.
Αυτή τη μετάνοια έχουμε κι εμείς ανάγκη για κάθε σφάλμα που κάνουμε, μικρό ή μεγάλο. Να ζητούμε συγγνώμη από τους φίλους ή γονείς ή αδέλφια αν τους βλάψαμε, αλλά και από τον Θεό.
Κι είναι μεγάλο δώρο το να μπορούμε να εξομολογούμαστε με ειλικρίνεια στον πνευματικό μας, για να κερδίζουμε ξανά τη Χάρη του Θεού που μας δόθηκε με το Άγιο Βάπτισμα!

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ:

Π Δ επ 11 Δαυίδ και Σαούλ

Π Δ επ 11 Δαυίδ και Γολιάθ

Π Δ επ 11 Δαυίδ και Σολομών

ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Μετά από κάθε συνάντηση

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (3)

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.