ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

Θέμα: Η πορεία του Ισραήλ στην έρημο

Εισαγωγή

Χαίρετε! Χορτάσαμε βασιλόπιτες βλέπω, ε; Δόξα τω Θεώ! Ποιος έτυχε φλουρί; Μπράβο, παιδιά, καλή κι ευλογημένη χρονιά να έχουμε!
Ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας στην Παλαιά Διαθήκη ακολουθώντας τον παλαιό Ισραήλ στην πορεία του προς τη Γη της Επαγγελίας…

Κύρια αφήγηση ή διήγηση

Δοξολογώντας το Θεό με τραγούδια και χορούς ευγνωμοσύνης πέρασαν οι Ισραηλίτες τις πρώτες τους ώρες στην ανατολική ακτή της Ερυθράς Θάλασσας. Απ’ το μυαλό τους δεν έφευγε το μεγάλο θαύμα που μόλις είχαν ζήσει. [Θα μας θυμίσει κάποιο παιδί τι συνέβη; (…) Σωστά!] Όλοι μαζί ευχαριστούσαν ολόψυχα τον Κύριο για την ελευθερία που τους χάρισε.

Όμως, τα 200 χρόνια σκλαβιάς στην Αίγυπτο είχαν αλλάξει βαθιά τον λαό του Θεού, κάνοντάς τον φοβισμένο, ανυπόμονο και δύστροπο. Τρεις ημέρες βάδισμα στην έρημο έφτασαν για να ξεκινήσουν τα παράπονα κατά του Μωυσή…

Δοκιμασίες

Η δίψα άρχισε να τους βασανίζει. Τα πρώτα πλούσια νερά που συνάντησαν στη Μερρά ήταν πικρά και δεν μπορούσαν να πιουν και να ξεδιψάσουν. Μα όσο εκείνοι παραπονούνταν, ο Μωυσής προσευχόταν κι ο Θεός έδωσε θαυμαστή λύση: έδειξε ένα ξύλο, το οποίο μόλις έριξαν μέσα, γλύκανε τα νερά ανακουφίζοντας τους ταξιδιώτες.

Μια φωτεινή νεφέλη (σύννεφο), η οποία τη νύχτα γινόταν στύλος φωτιάς, έδειχνε τον δρόμο στους Ισραηλίτες για να μη χαθούν. Πίσω της ακολουθούσε ο Μωυσής, οδηγώντας και συμβουλεύοντας το λαό. Σύντομα όμως μια νέα δυσκολία στην αφιλόξενη έρημο του Σινά λύγισε τους οδοιπόρους: η πείνα. Έφτασαν μάλιστα να νοσταλγούν την Αιγυπτιακή σκλαβιά και το κρέας που έτρωγαν σαν δούλοι! Ο φιλάνθρωπος Θεός έδειχνε μεγάλη υπομονή με τον δύσκολο λαό Του. Ειδοποίησε τον Μωυσή πως το βράδυ σμήνη από ορτύκια θα έπεφταν στο ισραηλιτικό στρατόπεδο για να χορτάσουν τους πεινασμένους.

Το μάννα

Μα το μεγάλο θαύμα, που συμβόλιζε τη Θεία Κοινωνία, θα ήταν το μάννα! Γλυκό ψωμί από τον ουρανό θα γέμιζε κάθε πρωί την επιφάνεια της ερήμου και θα έλιωνε μετά την ανατολή του ήλιου. Επί σαράντα ολόκληρα χρόνια (!) ο Θεός έθρεψε με το μάννα τον λαό Του διδάσκοντας ταυτόχρονα, ως στοργικός Πατέρας, τις αρετές της εγκράτειας, της εργατικότητας και της εμπιστοσύνης στις εντολές Του. Κάθε Ισραηλίτης έπρεπε να σηκώνεται πολύ πρωί αποφεύγοντας την τεμπελιά και να μαζεύει μόνο όσο μάννα χρειαζόταν για μια μέρα, γιατί αν απιστούσε και κρατούσε και για την επόμενη, το έβρισκε σαπισμένο και γεμάτο σκουλήκια! Μόνο το μάννα της Παρασκευής γινόταν από θαύμα διπλάσιο, ώστε ο λαός να τηρεί την ανάπαυση της έβδομης ημέρας, του Σαββάτου. Όσοι δύσπιστοι και λαίμαργοι ξύπνησαν το Σάββατο για να μαζέψουν τη θεία τροφή, δε βρήκαν τίποτε εκτός από την άμμο της ερήμου.

Κι άλλες ευεργεσίες!

Πόσο θλιβόταν ο Μωυσής που έβλεπε τους συμπατριώτες του ν’ απολαμβάνουν τόση φροντίδα και πάλι να ξεχνούν το Δημιουργό! Εκείνος του έδωσε εντολή να χτυπήσει με τη θαυματουργή ράβδο τον βράχο, απ’ όπου αμέσως ξεπήδησε νερό που δρόσισε τους διψασμένους. Εκείνος πάλι τον συμβούλεψε να σταθεί με τα χέρια ψηλά στην κορυφή του βουνού, ενώ ο Ιησούς του Ναυή με τους καλύτερους Ισραηλίτες πολεμιστές μάχονταν με τους πολυάριθμους και πάνοπλους Αμαληκίτες. Κι επειδή ο Μωυσής κουράστηκε, ο Ααρών κι ο Ωρ κρατούσαν ψηλά τα δύο του χέρια ενώ όλοι μαζί προσεύχονταν θερμά σχηματίζοντας έτσι και πάλι τον Σταυρό, που χάρισε τελικά το σούρουπο τη νίκη στον λαό του Θεού.

Το χάλκινο φίδι

Αλλά το πιο τρανταχτό προφητικό σημάδι, που θυμίζει σ’ εμάς τους Χριστιανούς το Σταυρωμένο μας Χριστό ήταν το χάλκινο φίδι. Φαρμακερά ερπετά γέμισαν το στρατόπεδο, όταν οι Εβραίοι παραπονέθηκαν ξανά με σκληρότητα στο Μωυσή για τις δυσκολίες της ερήμου κι εκείνος, με πόνο καρδιάς, όταν τους είδε να μετανιώνουν, παρακάλεσε το Θεό να σπλαχνιστεί τα πλάσματά Του. Ο Κύριος τότε του παράγγειλε πως όποιος θα κοίταζε με πίστη το χάλκινο φίδι, θα σωζόταν από τις δηλητηριώδεις δαγκωματιές. Με τέτοια εμπιστοσύνη και μετάνοια στην καρδιά μας ας κοιτάζουμε κι εμείς το Χριστό, που γεννήθηκε και σταυρώθηκε για να μας γιατρέψει από την ασθένεια της αμαρτίας και του θανάτου!

Πρακτική εφαρμογή:

Ο παλαιός Ισραήλ ενώ ασταμάτητα ευεργετείται από τον Κύριο, συνέχεια δυσανασχετεί και γκρινιάζει. Η αχαριστία του είναι τέτοια που φτάνει στο σημείο να αναπολεί τις ημέρες που ήταν σκλαβωμένος στην Αίγυπτο!

Αλλά κι εμείς, τα μέλη της Εκκλησίας που αποτελούμε τον Νέο Ισραήλ, δεν διαφέρουμε. Αχάριστοι είμαστε κι εμείς. Αδιαφορώντας για τις τόσες ευλογίες που μας δίνει απλόχερα ο Κύριος (π.χ. ειρήνη, ελευθερία, υγεία, αρτιμέλεια, εξυπνάδα), στην παραμικρή δοκιμασία απογοητευόμαστε και αναρωτιόμαστε με παράπονο: «Γιατί να συμβεί αυτό σ’ εμένα;» Φτάνουμε στο σημείο ακόμα και να οργιζόμαστε κατά του Θεού.

Αχάριστοι είμαστε πολλές φορές και προς τους γονείς μας. Θέλουμε το ένα, θέλουμε το άλλο και δεν είμαστε με τίποτα ευχαριστημένοι. Δεν αρκούμαστε σε αυτά που μας παρέχουν ή μας δίνουν οι γονείς μας, αλλά θέλουμε όλο και περισσότερα. Τα επώνυμα παπούτσια, τα καλύτερα παιχνίδια και ότι το καλύτερο. Έτσι γινόμαστε αχάριστοι όταν οι γονείς δεν θέλουν να παρέχουν όλα αυτά ή δεν έχουν την ευχέρεια. Κι εμείς γκρινιάζουμε, νευριάζουμε και δεν τους υπακούμε.

Εμπιστοσύνη και υπομονή. Αυτά τα δύο είναι που περιμένει από εμάς ο Κύριος. Εμπιστοσύνη στο θέλημά Του και υπομονή στις δοκιμασίες. Και φυσικά προσευχή. Προσευχή δοξολογική και ευχαριστιριακή, όχι μόνο παρακλητική. Τι πρέπει να λέω κάθε στιγμή και σε κάθε περίσταση; Δόξα τω Θεώ! Αν μάθουμε να πορευόμαστε καθημερινά με αυτά τα λόγια, όλα θα πηγαίνουν σύμφωνα με το Πανάγιο θέλημά Του…
Τελειώσαμε για σήμερα – Δόξα τω Θεώ!!!

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΒΙΝΤΕΟ:

ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Μετά από κάθε συνάντηση

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (3)

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.