ΠΡΟΣΕΥΧΗ (Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση)

Είς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν.Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

ΔΟΜΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ 

– ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ –1. ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΝΑΡΞΗ 2. ΘΕΜΑ 2.1  ΣΥΝΤΟΜΗ ΔΙΔΑΧΗ 2.2 ΣΤΟΧΟΣ (Δηλ. τι θέλω να μάθουν τα παιδιά) 3. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ – ΑΦΟΡΜΕΣ για ΣΥΖΗΤΗΣΗ 4. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ, ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ…5. Μικρή κοινή δράση 6. ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΛΗΞΗ

Σταθερά στοιχεία κάθε συνάντησης

  • Προσευχή στην αρχή και στο τέλος (απλή, σύντομη, με τα παιδιά να συμμετέχουν).
  • Σύντομη διδαχή (5–10 λεπτά, με εικόνες, ιστορίες, παραβολές).
  • Συζήτηση / ερωτήσεις (να δώσουν τα ίδια τα παιδιά παραδείγματα από τη ζωή τους).
  • Παιχνίδι ή δημιουργική δραστηριότητα (π.χ. χειροτεχνία, παντομίμα, τραγούδι, κουίζ).
  • Μικρή κοινή δράση (π.χ. να ζωγραφίσουν όλοι κάτι για το θέμα, να φτιάξουν ένα δέντρο προσευχής στον τοίχο, να ανάψουν το καντηλάκι του κατηχητικού ή και το θυμίαμα ακόμη).
  • Τα μαθήματα γίνονται στον Ιερό Ναό, για να συνηθίζουν τα παιδιά τον ιερό χώρο, ή σε παρακείμενη αίθουσα, αν δεν μπορούμε στο ναό.
  • Το βοήθημα της κατήχησης έχει δημιουργηθεί και δίνει περισσότερα εφόδια από ότι χρειάζεται ένας κατηχητής στην μία ώρα που έχει στη διάθεσή του, έτσι ώστε να υπάρχει και η επιλογή για κάτι περισσότερο από τα αναγκαία για μια ώρα κατήχησης ή παιχνιδιού.
  • Η διήγηση, πολλές φορές, σε κάθε βαθμίδα είναι η ίδια, διαφέρει όμως ο στόχος και η διαπραγμάτευση του θέματος που είναι ανάλογη με την ηλικία των παιδιών.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Χαιρετούμε την όμορφη και γλυκιά παρεούλα μας!!!
Τί κάνετε καλά μας παιδάκια;;;
Πώς πέρασε η εβδομάδα ;;;
Πώς πήγε το σχολείο;;; Μάθατε καινούργια γράμματα;;;
Εύχομαι να σας αρέσουν και να αγαπάτε πολύ τα γράμματα γιατί μέσα από τα γράμματα μπορούμε να διαβάσουμε και να μάθουμε πολλές αληθινές ιστορίες για την ζωή του Χριστού, της Παναγιάς μας και των Αγίων και να τις μάθουμε και στους άλλους ανθρώπους!!! Τί λέτε ; Πάμε να γνωρίσουμε ένα παιδάκι σαν κι εσάς που ήθελε να μάθει γράμματα για να διαβάζει το Ευαγγέλιο και την ζωή του Χριστού μας και όταν μεγαλώσει να την διδάξει και σε άλλους ανθρώπους…

 ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ – Ο Άγιος Νεκτάριος – Παράδειγμα πίστης

Σήμερα παιδιά θα μιλήσουμε για έναν μεγάλο άγιο της Εκκλησίας μας που μάλιστα έζησε μόλις τον προηγούμενο αιώνα. Είναι ο Άγιος Νεκτάριος, ο οποίος γιορτάζει στις 9 Νοεμβρίου, την Κυριακή!
    Γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846. Τον βάφτισαν Αναστάσιο. Οι γονείς του φτωχοί αλλά ευσεβείς άνθρωποι, φρόντιζαν τα 6 τους παιδιά να γίνουν καλοί Χριστιανοί. Μα ο Αναστάσης ξεχώριζε απ’ τ’ άλλα του αδέλφια κι ας ήταν πιο μικρός – 5ος στη σειρά! Ήταν έξυπνος και αγαπούσε τα γράμματα. Πόθος και λαχτάρα Του ήταν να μορφωθεί, να γίνει θεολόγος και κήρυκας του Ευαγγελίου για να μπορεί να μιλά στους ανθρώπους για το Χριστό, την Αλήθεια, το Ευαγγέλιο, την Ορθόδοξη Εκκλησία.
 Πόση αγαλλίαση ένιωθε η παιδική ψυχή Του, όταν μαζί με την αγαπημένη του γιαγιά έλεγαν τον 50ό ψαλμό: «Ἐλέησόν με ὁ Θεός…»! Έλεγε η γιαγιά κι άκουγε εκείνος! Μα σαν έφταναν στο στίχο: «Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου», που σημαίνει ότι θα δείξω το δρόμο των εντολών Σου σ’ αυτούς που δεν τις γνωρίζουν, σήκωνε το παιδικό του χέρι και κλίνοντας μ’ αυτό το στόμα της, έλεγε: «Μη το λες εσύ, γιαγιά, αυτό! Εγώ θα διδάξω τους ανθρώπους».
  Κάποια φορά τον είδαν – επτά χρόνων – να ράβει φύλλα από χαρτί. «Τι θα τα κάνεις αυτά, παιδί μου;» τον ρώτησε η μητέρα του. «Θα τα κάνω βιβλίο, για να γράψω τα λόγια του Θεού», απάντησε. Άλλοτε πάλι, όταν επέστρεφε από την Εκκλησία έφτιαχνε παιδικό άμβωνα κι ανέβαινε να κηρύξει. Ουδέποτε έλειπε από την Εκκλησία. Και εκεί στεκόταν πάντοτε με σεβασμό και προσοχή. Έμπαινε ευλαβικά στο Ιερό και βοηθούσε τον Ιερέα.
   Δεκατριών χρόνων περίπου πήρε την ευχή της μάνας του και ξεκίνησε για την Πόλη! Λαχταρούσε να γίνει θεολόγος! Πάμφτωχος! δεν είχε ούτε τα χρήματα για το εισητήριό του! Πήγε στο κοντινό λιμάνι. Πλησίασε κάποιο πλοίο που ήταν έτοιμο να φύγει για την Πόλη. Παρακάλεσε τον καπετάνιο να τον πάρει. «Κάνε ένα περίπατο μικρέ και ξαναγύρισε να σε πάρω», του είπε κοροϊδευτικά. Πόσο λυπήθηκε ο μικρός Αναστάσιος! Πάνε, λοιπόν τα όνειρα του; Θα έμενε εκεί αμόρφωτος; «Θεέ μου» ψιθύρισε, «βοήθησέ με». Σε λίγα λεπτά ακούστηκε ο θόρυβος της μηχανής που έβαζε μπρος! Μα τι γίνεται; Γιατί το πλοίο μένει ακίνητο; Αγωνίστηκε ο καπετάνιος ώρα! Τίποτε! Το πλοίο λες και ήταν καρφωμένο στο λιμάνι. Κάποια στιγμή τα γεμάτα αγωνία μάτια του καπετάνιου πέφτουν πάνω στον Αναστάση που περίμενε ακόμα λυπημένος στην προκυμαία! Φωτίστηκε το μυαλό του! Έλα μικρέ, θα σε πάρω στην Πόλη, του είπε! Μόλις πάτησε το πόδι του στο κατάστρωμα ο Αναστάσης, το πλοίο ξεκίνησε αμέσως!
   Στην Πόλη έπιασε δουλειά σε έναν πολύ σκληρό άνθρωπο. Κάποτε τον χτυπούσε κιόλας! Οι μέρες περνούσαν. Λιώσανε τα φτωχικά του ρούχα. Τώρα τι θα κάνει; Λιώσανε τα παπούτσια, φανήκανε οι κάλτσες, τα δάχτυλα! Έπιασαν οι βροχές. Πλάκωσε ο χειμώνας. Κάποιο βράδυ δειλά – δειλά πάει στ’ αφεντικό. —Κύριε, συγγνώμη, λιώσανε τα ρούχα μου, κοιτάξτε. —Να γράψεις στο χωριό σου να σου στείλουν. —Είναι φτωχοί οι γονείς μου, κύριε. Σήκωσε εκείνος τους ώμους του αδιάφορα. Τι τον ένοιαζε; Έπιασε το κλάμα ο μικρός Αναστάσης ως το πρωί. Η φλόγα της ελπίδας τρεμόπαιζε στο καντηλάκι της καρδιάς του. Τη νύχτα εκείνη είδε τον αγαπημένο του Χριστό να τον ρωτάει «γιατί κλαiς»!! Πετάχτηκε χαράματα απ’ το κρεβάτι, πήρε χαρτί κι άρχισε να Του γράφει ένα γράμμα:
 «Χριστέ μου, με ρώτησες γιατί κλαίω. Λιώσανε τα ρούχα μου, λιώσανε τα παπούτσια μου και υποφέρω. Κρυώνω τώρα το χειμώνα. Μπαλώνω και σχίζονται. Συγχώρεσέ με που Σ’ ενοχλώ. Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω. Ο δούλος Σου, Αναστάσιος».
 Έβαλε το γράμμα στο φάκελο, το σφράγισε, πήρε πάλι το μολύβι κι έγραψε: «Διά τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν εἰς τούς οὐρανούς». Βγήκε στο δρόμο για το ταχυδρομείο.
 – Αναστάση, για πού έτσι χαράματα; Ήταν ο κ. Θεμιστοκλής απ’ το απέναντι μαγαζί.
 – Για το ταχυδρομείο.
 – Στάσου. Δώσε μου τα εμένα! Εκεί πάω… Σε μια εβδομάδα ο κ. Θεμιστοκλής έστελνε ταχυδρομικό δέμα με ρούχα, παπούτσια και χρήματα. Πάνω πάνω σε μια κάρτα έγραφε: «Ο Χριστός στον Αναστάση».
 Όταν μεγάλωσε ο Αναστάσης παιδιά έγινε ιερέας και πήρε το όνομα Νεκτάριος. Στη συνέχεια έγινε και επίσκοπος. Έζησε εκτός των άλλων και στην πόλη μας την Αθήνα και μάλιστα ήταν Διευθυντής στη Ριζάρειο Σχολή. Ήταν πολύ ταπεινός και με την απλότητα της ζωής του αλλά και την ταπείνωσή του έδινε παράδειγμα και στους γύρω του. Η Εκκλησία τον τιμά στις 9 Νοεμβρίου και είναι πολύ αγαπητός και θαυματουργός Άγιος. Στην Αίγινα βρίσκεται ο μεγαλόπρεπος Ναός του.
Ερωτήσεις:
 1. Ποιος ήταν ο πόθος που είχε ο άγιος Νεκτάριος από μικρό παιδί; (…) Να μάθει γράμματα για να διδάσκει τις αλήθειες του Ευαγγελίου.
 2. Πραγματοποιήθηκε ο ευλογημένος του πόθος; (…) Βεβαίως! Τον αξίωσε ο Θεός να διδάσκει πρώτα ως δάσκαλος κι έπειτα ως ιερέας και αρχιερέας,
  Και αυτό που ζητούσε στην προσευχή του από μικρό παιδάκι , ο άγιος Θεός του το χάρισε πλουσιοπάροχα. Ακόμη και μετά την κοίμησή του πάρα πολλοί άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, διδάσκονται από τη ζωή, τα θαύματα και τη διδασκαλία του Αγίου, συγκινούνται, μετανοούν και επιστρέφουν στο δρόμο του Θεού!
 3. Για ελάτε τώρα να συγκρίνουμε τους πόθους και τα όνειρα τα δικά μας με αυτά του αγίου Νεκταρίου…
Τι σχέδια κάνουν εμείς; 
 Άλλοι ονειρεύονται να γίνουν μεγάλοι ποδοσφαιριστές ή πρωταθλητές σε όποιο άλλο άθλημα… Άλλοι επιθυμούν να μοιάσουν σε καλλιτέχνες, τραγουδιστές, ηθοποιούς…, Άλλοι… δεν επιθυμούν τίποτε ιδιαίτερο! Μόνο μια σχολή που θα τους δώσει μία καλή δουλειά με πολλά λεφτά !!!
   Υπάρχουν όμως και παιδιά που έχουν πολύ ωραία όνειρα για όταν μεγαλώσουν. Που επιθυμούν να γίνουν γιατροί για να προσφέρουν και να βοηθούν τους άλλους ανθρώπους, δάσκαλοι για να βοηθήσουν τα παιδιά να βάλουν γερά θεμέλια στη ζωή τους, ιερείς για να μεταδίδουν στους ανθρώπους ο,τι πολυτιμότερο: την χάρη του Θεού που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους αγίους!
   Κάθε εργασία και κάθε επάγγελμα είναι απαραίτητα για την ζωή μας. Δεν μπορούν όλοι να γίνουν γιατροί ή θεολόγοι ή ιερείς… Χρειάζονται και οι αστυνομικοί και οι ηλεκτρολόγοι και οι υδραυλικοί, όλοι! Άλλωστε ο καθένας μας έχει τη δική του κλίση από τον Θεό. Ωστόσο αν κάποιος ακόμη δεν έχει αισθανθεί τίποτε να τον συγκινεί ή να τον ενθουσιάζει… ας προσευχηθεί πολύ ώστε ο Κύριος να του δείξει τον δρόμο. Κι αν η φωνή μέσα του τον καλεί να ακολουθήσει ένα λειτούργημα ιερό, ας μη δειλιάσει. Άγιος είναι ο πόθος και ιερή η επιθυμία να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου με την ταπεινή διακονία μου. Σε κάθε περίπτωση, ένας πρέπει να είναι κοινός πόθος όλων: Να γίνουμε άγιοι! Το πιο σημαντικό δεν είναι ότι ο άγιος Νεκτάριος έγινε θεολόγος ή δεσπότης, αλλά το ότι έγινε άγιος! Μακάρι κι όλοι εμείς αυτό τον πόθο να έχουμε: να γίνουμε άγιοι! Και άγιοι δεν γίνονται μόνο οι μοναχοί και οι ιερείς αλλά και γονείς και παιδιά και στρατιωτικοί και γιατροί και τεχνίτες και μορφωμένοι και αγράμματοι…
Ας παρακαλέσουμε τον άγιο Νεκτάριο να αγαπήσουμε τον Χριστό, όπως κι εκείνος και να γίνουμε Άγιοι!

 Μακάρι μέσα από τα Κατηχητικά μας να υπάρξουν και κάποιοι που θα καλέσει ο Θεός να υπηρετήσουν την Εκκλησία ως εργάτες του Ευαγγελίου, όπως ο Άγιος Νεκτάριος που μάθαμε σήμερα!  Ωραία που θα είναι ,ε;;;

 Σύνθημα: Από μικροί βάζουμε ευλογημένους στόχους, σαν τον Άγιο Νεκτάριο, ώστε να γίνουμε Άγιοι!!!

Δραστηριότητες, παιχνίδια, κατασκευές, βίντεο προβολή,..

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ – ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

“Τηλεγράφημα”
 
   Κάθονται τα παιδιά σε κύκλο, το ένα δίπλα στο άλλο! Το πρώτο παιδί του κύκλου ψιθυρίζει μια προσευχή στον διπλανό του, στην συνέχεια αυτό το παιδί λέει την προσευχή ψιθυριστά στον επόμενο μέχρι να φτάσει και στον τελευταίο παίχτη που θα την πει δυνατά!!! Άραγε θα φτάσει σωστά η προσευχή ως το τέλος;;;
Δραστηριότητα – 
Χρωματίζουμε την εικόνα… Ο Άγιος Νεκτάριος γίνεται ιερέας και Δεσπότης!!!
Δραματοποίηση:
Διαλέγουμε σκηνές και διαλόγους από την ζωή του Αγίου Νεκταρίου, όπως τότε με την γιαγιά του που ήταν μικρός:
Πόση αγαλλίαση ένιωθε η παιδική ψυχή Του, όταν μαζί με την αγαπημένη του γιαγιά έλεγαν τον 50ό ψαλμό: «Ἐλέησόν με ὁ Θεός…»! Έλεγε η γιαγιά κι άκουγε εκείνος! Μα σαν έφταναν τίχο: «Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου», που σημαίνει ότι θα δείξω το δρόμο των εντολών Σου σ’ αυτούς που δεν τις γνωρίζουν, σήκωνε το παιδικό του χέρι και κλίνοντας μ’ αυτό το στόμα της, έλεγε: «Μη το λες εσύ, γιαγιά, αυτό! Εγώ θα διδάξω τους ανθρώπους».

Δίνουμε ρόλους στα παιδιά π.χ. ένα κορίτσι γίνεται η γιαγιά του Αγίου, ένα αγόρι γίνεται ο Άγιος και παίζουν την σκηνή! Την ίδια σκηνή μπορούν να παίξουν κι άλλα παιδιά ή διαλέγουμε κι άλλες σκηνές, όπως με το γράμμα που έγραψε στον Χριστό και τον κ. Θεμιστοκλή κ. α.

Καλή επιτυχία!!!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: (Μετά από κάθε συνάντηση) 

Όλοι μαζί:

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν.Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.