ΠΡΟΣΕΥΧΗ (Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση)

Είς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν.Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

ΔΟΜΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ 

– ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ –1. ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΕΝΑΡΞΗ 2. ΘΕΜΑ 2.1  ΣΥΝΤΟΜΗ ΔΙΔΑΧΗ 2.2 ΣΤΟΧΟΣ (Δηλ. τι θέλω να μάθουν τα παιδιά) 3. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ – ΑΦΟΡΜΕΣ για ΣΥΖΗΤΗΣΗ 4. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ, ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ…5. Μικρή κοινή δράση 6. ΠΡΟΣΕΥΧΗ – ΛΗΞΗ

Σταθερά στοιχεία κάθε συνάντησης

  • Προσευχή στην αρχή και στο τέλος (απλή, σύντομη, με τα παιδιά να συμμετέχουν).
  • Σύντομη διδαχή (5–10 λεπτά, με εικόνες, ιστορίες, παραβολές).
  • Συζήτηση / ερωτήσεις (να δώσουν τα ίδια τα παιδιά παραδείγματα από τη ζωή τους).
  • Παιχνίδι ή δημιουργική δραστηριότητα (π.χ. χειροτεχνία, παντομίμα, τραγούδι, κουίζ).
  • Μικρή κοινή δράση (π.χ. να ζωγραφίσουν όλοι κάτι για το θέμα, να φτιάξουν ένα δέντρο προσευχής στον τοίχο, να ανάψουν το καντηλάκι του κατηχητικού ή και το θυμίαμα ακόμη).
  • Τα μαθήματα γίνονται στον Ιερό Ναό, για να συνηθίζουν τα παιδιά τον ιερό χώρο, ή σε παρακείμενη αίθουσα, αν δεν μπορούμε στο ναό.
  • Το βοήθημα της κατήχησης έχει δημιουργηθεί και δίνει περισσότερα εφόδια από ότι χρειάζεται ένας κατηχητής στην μία ώρα που έχει στη διάθεσή του, έτσι ώστε να υπάρχει και η επιλογή για κάτι περισσότερο από τα αναγκαία για μια ώρα κατήχησης ή παιχνιδιού.
  • Η διήγηση, πολλές φορές, σε κάθε βαθμίδα είναι η ίδια, διαφέρει όμως ο στόχος και η διαπραγμάτευση του θέματος που είναι ανάλογη με την ηλικία των παιδιών.

 ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ – Ο Χριστός είναι φίλος μας

Στάδιο 1ο: «Βιώνοντας»

  • Χαίρετε! Τι κάνουν τα καλά μας παιδάκια;
  • Πώς πέρασε η εβδομάδα μας;
  • Ποιος/α από εσάς έχει πάει σε μια όμορφη πόλη της χώρας μας, την Θεσσαλονίκη;
  • Κατά την επίσκεψή σας στην πόλη είδατε κάποιον μεγάλο ναό;
  • Και αν ναι, ποιος/α γνωρίζει που είναι αφιερωμένος;

Στάδιο 2ο: «Γνωρίζοντας μέσω της εμπειρίας»

Όπως πολύ σωστά είπατε και πριν, στην Θεσσαλονίκη βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος είναι και ο πολιούχος της πόλης. Κάθε χρόνο την ημέρα της εορτής του, θα έχετε δει και στην τηλεόραση ότι μετά την Θεία Λειτουργία ακολουθεί μεγάλη παρέλαση στην πόλη προς τιμήν του Αγίου. Για ποιον λόγο πιστεύετε ότι τιμάται τόσο πολύ ένας Άγιος από μια ολόκληρη πόλη;

Στάδιο 3ο: «Εξερευνώντας & αναλύοντας»

Ο Άγιος Δημήτριος

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη γύρω στο 280 μ.Χ. Οι γονείς του ήταν καλοί και πλούσιοι άνθρωποι, αλλά το πιο σπουδαίο ήταν ότι του έμαθαν να αγαπά τον Θεό. Από μικρός ήταν έξυπνος, ευγενικός και γεμάτος πίστη.

Όταν έφτασε στην ανδρική ηλικία, έδειχνε την φυσική του δύναμη εξασκώντας την ανδρεία και μαθαίνοντας την τέχνη του πολέμου· είχε όμως και άριστο ήθος, ήταν ντροπαλός και γινόταν όλο και πιο συμπαθής στους γύρω του. Το πιο αξιοθαύμαστο και ανθρωπίνως δύσκολο ήταν ότι η παρθενία του, την οποία διατήρησε από την νεότητά του, δεν περιοριζόταν στο σώμα, αλλά βασίλευε και στην ψυχή του. Αυτά τον έκαναν περιβόητο σε όλους τόσο, πού και ο ίδιος ο βασιλέας ζήτησε να τον γνωρίσει.

Καταλαβαίνοντας λοιπόν την μεγαλοφυΐα του Δημητρίου, ο βασιλέας τον αναγόρευσε πρώτα σε συγκλητικό της Θεσσαλονίκης και μετά ανθύπατο και αυθέντη της Ελλάδος, φορώντας του την κατάλληλη στρατιωτική στολή, το δακτυλίδι στο χέρι, καθώς και τον επίσημο χιτώνα του υπάτου. Μάλιστα, τηρώντας τα καθήκοντα του αξιώματος του, ο Άγιος Δημήτριος είχε ορίσει κάποιον από τους έμπιστους του ανθρώπους να τον ξυπνά συχνά τις νυκτερινές ώρες, ώστε να μένει ξάγρυπνος προσευχόμενος.

Πολλοί άρρωστοι θεραπεύονταν με την προσευχή του και πολλοί πίστεψαν στον Χριστό χάρη στα λόγια του. Ο Δημήτριος δεν ζούσε κρυφά την χριστιανική ζωή, ούτε ήταν νυκτερινός μαθητής του Χριστού, αλλά ήταν φανερά κατηχητής της πίστης μας, την οποία άφοβα ομολογούσε. Αυτοί λοιπόν που δεν ήταν πιστοί στην ορθόδοξη πίστη, αποκάλυψαν στον βασιλέα ότι ο Δημήτριος ήταν Χριστιανός και δεν προσκυνούσε στους θεούς των ειδώλων.

Ακούγοντάς τα λοιπόν αυτά ο βασιλέας έμεινε έκπληκτος, αλλά ταυτόχρονα θύμωσε και οργίστηκε πολύ. Αλλά επειδή δεν ήθελε να το πιστέψει αυτό, ούτε ήθελε να χάσει έναν τόσο σημαντικό ύπατο, διέταξε να τον φέρουν μπροστά του και του είπε να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο Δημήτριος απάντησε με θάρρος: «Εγώ πιστεύω μόνο στον αληθινό Θεό, τον Χριστό!»

Γι’ αυτό τον έβαλαν στη φυλακή. Εκεί προσευχόταν με χαρά και τον επισκέφθηκε ένας άγγελος που του φόρεσε στεφάνι και του είπε: «Έχε δύναμη, αθλητή του Χριστού!»

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο.

Όμως προκάλεσε την οργή του αυτοκράτορα ο οποίος τον κάλεσε μπροστά του και τον κατηγόρησε ότι με μαγεία κατάφερε να νικήσει τον Λυαίο. Όμως ο Νέστορας ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και του είπε ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύει ο Δημήτριος τον βοήθησε. Τότε ο τύραννος έδωσε εντολή να αποκεφαλίσουν τον Νέστορα.

Από αυτή την στιγμή αρχίζουν να κατηγορούν επίμονα τον Δημήτριο ότι αυτός έφταιγε για την σφαγή του Λυαίου. Ο βασιλέας λοιπόν διατάζει να θανατωθεί ο Άγιος με λόγχες μέσα στα καμίνια του λουτρού πού ήταν φυλακισμένος. Έτσι κι έγινε. Σπεύδουν οι στρατιώτες στην φυλακή, για να λογχεύσουν τον Άγιο. Ο γνήσιος μαθητής του Χριστού ανοίγει την αγκαλιά του για να τον χτυπήσουν στα πιο επικίνδυνα μέρη. Δέχεται πολλές πληγές με τα κοντάρια, όπως ακριβώς δέχτηκε ο Χριστός πάνω στον σταυρό.

Ήταν 26 Οκτωβρίου του 304 μ.Χ. Οι Χριστιανοί πήραν με ευλάβεια το σώμα του και το έθαψαν. Από τότε έγιναν πολλά θαύματα, και η Θεσσαλονίκη τιμά τον Άγιο Δημήτριο ως προστάτη της.

Από τότε πολλοί μεγάλοι και όμορφοι ναοί στόλισαν την πόλη αυτή, γι’ αυτό ονομάζεται και «πόλη του Άγιου Δημητρίου». Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο. Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Στάδιο 4ο: «Εφαρμόζοντας & αξιολογώντας»

Θα ήθελα να σταθούμε λοιπόν σε ορισμένα σημεία της σημερινής μας ιστορίας:

Ο Άγιος Δημήτριος είχε μεγάλο αξίωμα: ήταν ανθύπατος και αυθέντης της Ελλάδος!

  • Τι πιστεύετε ότι ήταν αυτό που τον έκανε να αρνηθεί τόσο μεγάλα αξιώματα για την αγάπη του Χριστού; Αν απλά προσκυνούσε στα είδωλα, θα συνέχιζε να έχει αυτά τα αξιώματα και να είναι συμπαθής από όλους, ιδιαίτερα από τον ίδιο τον βασιλιά.
  • Η αγάπη και η πίστη του όμως προς τον Χριστό, ήταν το μεγαλύτερο «αξίωμα» του. Μόνο αυτό τον ενδιέφερε να κρατήσει, και αυτό έκανε: άνοιξε την αγκαλιά του στους βασανιστές του και προτίμησε να θανατωθεί από το να αρνηθεί Αυτόν που τόσο αγαπούσε, τον Χριστό. Έχουμε εμείς τόσο μεγάλη αγάπη στον Χριστό; Ας αναρωτηθεί ο καθένας για τον εαυτό του.
  • Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για να δείξουμε την αγάπη μας στον Χριστό; Από το πιο μικρό (π.χ. να νηστέψουμε, να προσέξουμε την συμπεριφορά μας, να του μιλήσουμε μέσα από την καρδιά μας κ.α.) μέχρι και το πιο μεγάλο (π.χ. η θυσία του Αγίου Δημητρίου), είναι πράγματα που ο Θεός τα εκτιμά και τα βλέπει. Βλέπει ότι τα παιδιά Του προσπαθούν να έχουν μια επικοινωνία μαζί Του επειδή Τον αγαπούν. Αυτή η επικοινωνία κορυφώνεται όταν πηγαίνουμε στην εκκλησία και κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα Του!

Ο Άγιος Δημήτριος είδαμε στην ιστορία μας ότι ήταν και δάσκαλος της πίστης ή αλλιώς…

  • Ποιος διδάσκει σήμερα την πίστη μας; Οι κατηχητές! Μάλιστα!!! Ο Άγιος Δημήτριος ήταν ο πρώτος κατηχητής, με τον όρο που το εννοούμε σήμερα. Δίδασκε νέους και μη για την ζωή και τη διδασκαλία του Χριστού. Ήθελε, με όποιον τρόπο μπορούσε, να βοηθάει τους ανθρώπους είτε με τη διδασκαλία του είτε με τα θαύματα που του επέτρεπε να κάνει ο Θεός (όπως τότε για παράδειγμα που βοήθησε με την χάρη του Θεού ο Νέστορας να νικήσει τον τρομερό Λυαίο).
  • Ακόμη και μετά τον θάνατό του, συνέχισε η χάρη του Θεού να θεραπεύει αρρώστους μέσω του δαχτυλιδιού του υπηρέτη. Μέχρι και σήμερα, από τον τάφο του Αγίου τρέχει μύρο, το οποίο μαζεύουν οι πιστοί και με αυτό σταυρώνονται για την υγεία τους. Ο Θεός δείχνει πολλά σημεία και θαύματα της αγιότητας του Αγίου Δημητρίου καθημερινά. Γιατί; Γιατί και ο Άγιος Δημήτριος τον αγάπησε με όλη του την καρδιά και με όλη του την ψυχή!
  • Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τους άλλους; Ο Άγιος Δημήτριος μέσω της προσευχής του στον Θεό, βοηθούσε τους συνανθρώπους του. Έτσι και εμείς με την αληθινή και ταπεινή προσευχή μας, μπορούμε να βοηθήσουμε όσους έχουν ανάγκη.

Συμπέρασμα:

  • Από την ζωή του Αγίου Δημητρίου 2 πράγματα πρέπει να κρατήσουμε: 1. την μεγάλη αγάπη που είχε στον Χριστό, ώστε να θυσιάσει τα πάντα (ακόμη και τη ζωή του) και 2. τη δύναμη της προσευχής μέσω της οποίας γίνονταν και γίνονται καθημερινά πολλά θαύματα. Η προσευχή είναι ένας τρόπος να ενωθούμε με τον Θεό!

Halloween: Διασκέδαση ή μήπως κάτι άλλο… σκοτεινό;

(…) Τι θέση παίρνει η Ορθόδοξη Εκκλησία;

  • Σήμερα, κατά τους οπαδούς του, το Halloween είναι μία γιορτή χαράς και μεταμφιέσεων, με εύθυμες παρελάσεις και κεράσματα σε παιδιά και ενήλικες. Η εμπορική κίνηση είναι μεγάλη, σε κάποιες χώρες το κέρδος είναι τεράστιο, και γι’ αυτό προβάλλεται θερμά.
  • Το Halloween είτε μας αρέσει είτε όχι δεν είναι απλά μια γιορτή. Είναι ένας τρόπος, ευχάριστος μεν, για να μυηθούμε, να εξοικειωθούμε με τον αποκρυφισμό, τις τελετές μαγείας, την ιδέα πως οι ζωντανοί μπορούν να έρθουν εύκολα σε επαφή με τους νεκρούς και τα πνεύματα γενικότερα. Και όταν λέμε πνεύματα εννοούμε τους δαίμονες. Κανένας Άγιος της εκκλησίας μας δεν έρχεται σε επαφή με εμάς μέσω τελετών ή μέσω εορτών ή μέσω τέτοιων πρακτικών.

Όμως, πιο συνοπτικά αναφέρουμε τα παρακάτω:   

  • Αποτελεί έναν εύκολο τρόπο εξοικείωσης των νέων με τη μαγεία.
  • Αποτελεί ακόμη, προθάλαμο για την ένταξη σε οργανώσεις μαγισσών, που κάνουν θραύση σε νεαρές ηλικίες, κυρίως στην Αμερική.
  • Έχει παρατηρηθεί ότι εξοικειώνει ανεπαίσθητα αλλά σταθερά και με τον σατανισμό, τα παιδιά του Δημοτικού και μάλιστα από τις μικρές τάξεις του Δημοτικού Σχολείου (πολλά Δημοτικά και στην Ελλάδα οργανώνουν εκδηλώσεις γι’ αυτή τη μέρα). Στο σατανιστικό ημερολόγιο είναι μία από τις δύο σημαντικότερες γιορτές. Οι νεοειδωλολατρικές οργανώσεις θεωρούν το Χάλλογουιν επίσημη γιορτή και τη συνοδεύουν με ποικίλες τελετές.
  • Στις ψυχές των παιδιών και των νέων, γίνεται συχνά σύγχυση όταν ανακατεύονται οι παραδόσεις μας με τα ξενόφερτα ήθη.
  • Καταλαβαίνουμε ότι ένας Ορθόδοξος Χριστιανός δεν έχει σχέση με αυτές τις εκδηλώσεις. Εξάλλου, στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας κοντά σε αυτές τις ημερομηνίες έχουμε την εθνική μας επέτειο και τη γιορτή της Αγίας Σκέπης της Παναγίας μας. Αξίζει να αφήσουμε ξένες συνήθειες και αμφίβολες γιορτές να αντικαταστήσουν τον εορτασμό τους με…. κολοκύθια;

4. Δραστηριότητες, παιχνίδια, κατασκευές, βίντεο προβολή,..

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ – ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

Παιχνίδι – «Ο Άγιος Δημήτριος και η Αποστολή της Πίστης»

  1. Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες-αποστολές. Κάθε ομάδα έχει στόχο να μεταφέρει ένα «μήνυμα πίστης», περνώντας από δοκιμασίες που σχετίζονται με τον βίο του Αγίου Δημητρίου. Εξηγούμε στα παιδιά ότι είναι φίλοι του Αγίου Δημητρίου και πρέπει να μεταφέρουν το μήνυμα του Χριστού, όπως έκανε κι εκείνος! Αλλά στον δρόμο θα βρουν εμπόδια… Θα χρειαστεί λοιπόν θάρρος, συνεργασία και πίστη! Το παιχνίδι χωρίζεται στους εξής σε τέσσερις σταθμούς:

Μηνύματα για τον σταθμό «Το Ταξίδι της Πίστης»:

      1. Να είσαι γενναίος, όπως ο Άγιος Δημήτριος!
      2. Η αγάπη του Θεού είναι παντού!
      3. Με την πίστη όλα είναι δυνατά.
      4. Ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας.
      5. Να βοηθάς τους άλλους με καλοσύνη.
      6. Ο Άγιος Δημήτριος μας προστατεύει.
      7. Να συγχωρείς και να αγαπάς.
      8. Μην φοβάσαι το καλό.
      9. Κράτα την πίστη σου δυνατή!
      10. Να μιλάς με την καρδιά σου.
      11. Όταν προσεύχεσαι, γαληνεύει η ψυχή.
      12. Η καλοσύνη κάνει τον κόσμο φωτεινό.
      13. Μια μικρή καλή πράξη, κάνει μεγάλη διαφορά.
      14. Πίστεψε στον Χριστό, όπως ο Άγιος Δημήτριος.
      15. Το φως της πίστης διώχνει το σκοτάδι.

2. Η Σιωπηλή Φυλακή: ένας παίκτης από κάθε ομάδα γίνεται «Δημήτριος» και κάθεται σε «φυλακή» (π.χ. με κορδέλες). Τα άλλα μέλη πρέπει να τον «παρηγορήσουν» με χειρονομίες μόνο, χωρίς λόγια. Αν βρει την λέξη που του δείχνουν (π.χ. κάνουν σχήμα σταυρού, προσευχή), ελευθερώνεται!

  1. Υλικά: κορδέλες ή άλλα αντικείμενα που μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν μικρό χώρο σαν φυλακή.

3. Το Μήνυμα της Αλήθειας: Τα παιδιά πρέπει να απαντήσουν σωστά σε μια ερώτηση από τον βίο του Αγίου Δημητρίου (εσύ ή ένας μαθητής την διαβάζει). Αν απαντήσουν σωστά, περνούν στον επόμενο σταθμό.

Ερωτήσεις για αυτόν τον σταθμό:

  1. Πού γεννήθηκε ο Άγιος Δημήτριος;

Α. Αθήνα  Β. Θεσσαλονίκη  Γ. Σπάρτη

  1. Τι επάγγελμα είχε ο Άγιος Δημήτριος;

Α. Ψαράς  Β. Βασιλιάς  Γ. Στρατιώτης

  1. Γιατί φυλακίστηκε ο Άγιος Δημήτριος;

Α. Επειδή ήταν χριστιανός και μιλούσε για τον Χριστό      Β. Γιατί έκλεψε      Γ. Γιατί ήταν άρρωστος

  1. Ποια πόλη τον έχει προστάτη;

Α. Καβάλα  Β. Θεσσαλονίκη  Γ. Πάτρα

  1. Πότε γιορτάζουμε τον Άγιο Δημήτριο;

Α. 25 Μαρτίου  Β. 15 Αυγούστου  Γ. 26 Οκτωβρίου

4. Η Ασπίδα του Δημητρίου: Περνούν από ένα «μονοπάτι» (π.χ. ανάμεσα σε εμπόδια) χωρίς να ακουμπήσουν τα «εμπόδια του φόβου». Στα μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να πούμε ότι κρατούν «την ασπίδα της πίστης» (χαρτόνι ή χάρτινη ασπίδα).

Υλικά: Αν φτιάξουμε χάρτινη «ασπίδα», θα μπορούσαν τα παιδιά, όσα μηνύματα πίστης έχουν από τον πρώτο σταθμό, να τα κολλήσουν πάνω στην ασπίδα στο τέλος του τέταρτου σταθμού. Επιπλόεν χρειάζομαστε διάφορα εμπόδια (κώνοι για ζιγκ ζαγκ, καρέκλες, τραπέζια ώστε να περνούν από κάτω, σχοινιά κ.α.).

Νικήτρια είναι η ομάδα που θα περάσει πρώτη από όλους τους σταθμούς και θα φωνάξει το σύνθημα: “Με πίστη και θάρρος, όπως ο Άγιος Δημήτριος!”

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: (Μετά από κάθε συνάντηση) 

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν.Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Όλοι μαζί το:

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.