Αρχικά ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κο Θεόκτιστο για την Φιλοξενία των οικογενειών μας στο Τρίκορφο, αλλά τον ευχαρστούμε, επίσης, την ευχή και ευλογία που μας έδωσε την φωτογραφία που μας χάρησε και αποθανάτισε τις στιγμές αυτές.

Επίσης ευχαριστούμε τον γέροντα Νεκτάριο για τις πολύτιμες συμβουλές του, καθώς επίσης και την πλούσια φιλοξενία που μας παρείχε στους χώρους Φιλοξενίας της Γαλιλαίας.

Βέβαια να πούμε επίσης ότι ούτε κρεβάτια έμειναν κενά, ούτε καρέκλες περίσσεψαν, αφού κυριολεκτικά έγινε κατάληψη όλων των χώρων! Αλλά όλοι οι καλοί χωράνε, όπως σοφά λέει ο λαός.

Μέσα στις καστανιές του Τρικόρφου ψηλά στο βουνό, ζήσαμε 4 μέρες μοναδικής χαλάρωσης που περιείχε από εποικοδομητικές πνευματικές συζητήσεις και ατελείωτες ατάκες για κάποια .. φιλικά ζευγάρια, απίθανο έτοιμο φαγητό από τον μάγειρα μας τον π. Ιακώβ και την ομάδα του, μέχρι παιχνίδια στη καφετέρια, στα γήπεδα και πολύ κέφι και τραγούδι. Φίλοι παλιοί, φίλοι καινούργιοι και τα παιδιά ενθουσιασμένα στα χέρια των ακούραστων βοηθών… Και ποιος δεν θα ζήλευε..

Οι απορίες και οι αγωνίες για την καθημερινότητα τέθηκαν στη διάθεση του πατρός Αυγουστίνου στην αγαπημένη μας καφετέρια, ο οποίος προσπαθούσε, μάταια πολλές φορές, να μας δώσει να καταλάβουμε ποιο είναι το πιο σημαντικό που πρέπει να έχει ένα ζευγάρι για να κρατήσει τον γάμο του ζωντανό. Και αυτό δεν είναι το δίκιο του άντρα ή της γυναίκας όπως φώναζε ο καθένας ανάλογα σε ποια πλευρά βρισκόταν, αλλά η ενότητα. Ναι η ενότητα… Αφού μας το ᾽πε καμιά πενταριά φορές νομίζω το εμπεδώσαμε… Λέμε τώρα…

Κινητό? Πόσο αθώο είναι? Μπορούμε να το εμπιστευτούμε στα παιδιά μας? Και από ποια ηλικία?Βοηθάει στην ενοτητα ή αποξενώνει ? Άλλη μεγάλη μάχη στα σκαλάκια της Γαλιλαίας… Κινητομάχοι εναντίον κινητολάτρων.. Η αλλιώς Κυριακή εναντίον Άρτεμις… Μια μάχη που δεν πρέπει να χάσει κανείς… Η συνέχεια του χρόνου…Πάντως πέρα από τη πλάκα, απαντήσεις δόθηκαν και ο καθένας θα πράξει ανάλογα με τις ανάγκες του και τις αντοχές του βεβαίως, βεβαίως…

Όπως χαρακτηριστικά είπε ο π. Αυγουστίνος χρειαζόμαστε όπλα για να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους της εποχής μας. ‘Ας αφήσουμε τον Χριστό να μπει στην οικογένεια μας. Ας Του δώσουμε τον χρόνο που του αναλογεί. Ας ανάψουμε το καντήλι, το θυμιατό και ας προσευχηθούμε όλοι μαζί. Εκκλησιασμός και εξομολόγηση ας γίνουν μια ευχάριστη συνήθεια.¨

Επίσης είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Γέροντα της αδελφότητας, τον π. Νεκτάριο στο υπαίθριο αρχονταρίκι για τις κρίσεις που περνάνε τα ζευγάρια και πως μπορούν να τις ξεπεράσουν. Μας έδωσε να καταλάβουμε καλά ότι τα προβλήματα μέσα στο γάμο είναι δεδομένα, αλλά να μην απελπιζόμαστε αλλά να έχουμε την ελπίδα μας στον Χριστό.

Όσον αφορά την ψυχαγωγία μας,,, από όλα είχε ο μπαξές… Το πρώτο βράδυ παιχνίδια με πολύ γέλιο στην καφετέρια. Την επομένη μέρα όμως βάλαμε τα αθλητικά μας και ξεκινήσαμε… Μπάσκετ ο Γιάννης και ο Γιώργος εναντίον του Ηλία και του Δημήτρη. Κερδισμένοι όπως πάντα το θέαμα… Και μιας και μιλάμε για θέαμα ο καθιερωμένος αγώνας βόλεϊ το βράδυ στο γήπεδο της Γαλιλαίας ήταν όλα τα λεφτά. Όσο και να προσπαθούσε η Αντωνία, η Ροδάνθη με τον Χρήστο και τον π. Νικόλαο, δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τη Σωτηρία, τον Δημήτρη, τον Θανάση και την ομάδα τους. 3-0 στα σετ και τους έστειλαν να κοιμίσουν τα παιδιά τους… Το survivor της Χαρίκλειας πήγε να στείλει την πρεσβυτέρα Ιωάννα στα επείγοντα της Πάτρας αλλά ευτυχώς αυτό το κορίτσι είναι που λέμε… έχει Άγιο. Με λίγο πάγο όλα καλά…

Το αποκορύφωμα ήταν η τελευταία βραδιά όπου γονείς και παιδιά τραγούδησαν καραόκε. Σε άλλους θέλαμε ωτοασπίδες όπως όταν τραγούδησε ο Δημήτρης που πήγε να μας στείλει με το δηλητήριο, και σε άλλους μείναμε άφωνοι από το ταλέντο τους. Χαρακτηριστικά ο Χρήστος με όλα τα παιδιά, μας τρέλαναν με το αηδόνι τους! Πολλά μπράβο και τους αξίζουν. Επίσης ο Ηλίας ενώ ήταν ντροπαλός τελικά μας είπε 3 τραγούδια. Την παράσταση πάντως έκλεψε ο Δημήτρης με την Αντωνία με το ‘’Η αγάπη θέλει δύο’’. Αξιοσημείωτη και η παρουσία του Βασίλη σε ρόλο Παναγή που μας θύμισε πόσο καλός ηθοποιός είναι… Με αυτά και με τ’ άλλα η βραδιά έκλεισε με τα τραγούδια των “ελεύθερων” συνοδευόμενα ασφαλώς από τον μέγα κιθαρίστα της παρέας μας Ηλία. Μπορούμε να πούμε πως για τέσσερις ημέρες ξαναγίναμε παιδιά, όπως λέει και το τραγούδι… Μαιρόνικα το ‘’Μάλιστα κύριε’’ θα το πούμε του χρόνου…

Τέλος οι προσευχές μας τα βράδυ στο εκκλησάκι της Παναγιάς στο άλσος ήταν ένα άνοιγμα προς το Χριστό που μας έβρισκε όλους ενωμένους. Eκεί ο π. Αυγουστίνος εναπόθετε τις αγωνίες μας στον γλυκό μας Ιησού για να τις αναλάβει η Θεία προνοιά Του. Τέσσερις μέρες χαράς, ξεγνοιασιάς και αγάπης. Τέσσερις μέρες γεμάτες με τη παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Και όπως είπε και μια ψυχή, να αναζητάμε πάντα στη ζωή μας τα ‘’κρείττονα’’. Προσοχή… Μην μπερδευτείτε όπως ο σύζυγος της που είπε το επικό… “Τι έγινε ρε παιδιά; Ποιος είναι αυτός ο Κρίτωνας;;; “

Ραντεβού του χρόνου στην αγαπημένη μας Γαλιλαία… Αν προλάβετε…

Εκ μέρους των οικογενειών
Κυριακή Φωτοπούλου και φίλοι

Η περίοδος ζευγαριών με τα μάτια ενός παιδιού…

Ζευγάρια; Τι να πρωτοθυμηθώ στο άκουσμα αυτής της λέξης ; Ας ξεκινήσουμε με το πρωινό εγερτήριο που δεν είχε καμιά ανάγκη να ακούγεται. Ο λόγος? Οι γονείς είχαν ξυπνήσει ήδη συνηθισμένοι από τη καθημερινότητα τους, και εμείς τα παιδιά ούτε που το ακούγαμε… Και σιγά να μην ξυπνάγαμε από την ωραία μουσική που ακουγόταν στον θάλαμο. Να ναι καλά οι μανάδες που ακόμα και εδώ μας ξύπναγαν… Δηλαδή κάπου έλεος… Εμείς πότε θα κάνουμε διακοπές… Αλλά επειδή μας λέει και ο πάτερ ούτε ο διάβολος κάνει διακοπές, με το που σηκωνόμασταν τρέχαμε στην εκκλησία για εκκλησιασμό και πρωινή προσευχή. Μετά τα πρωινά κύλαγαν με πολύ παιχνίδι και πολύ μπουγέλο καμιά φορά… Λόγια για τα φαγητά δεν υπάρχουν ο πάτερ Ιακώβ είναι ο καλύτερος. Μεσημεριανός ύπνος για μας τα παιδιά είναι ένα ανέκδοτο. Ενώ οι μεγάλοι έβλεπαν τα όνειρα της ζωής τους εμείς παίζαμε του κόσμου τα παιχνίδια: Επιτραπέζια στη καφετέρια, βόλτα στη παιδική χαρά και κουβεντούλα στη κουτσομπόλα, ζωγραφική και ότι άλλο θες . Το απόγευμα είναι το καλύτερο . Ενώ οι γονείς μιλάνε στην καφετέρια, εμείς πάμε με τα μεγάλα κορίτσια που με τόσο υπομονή και αγάπη μας προσέχουν, και παίζουμε πολλά παιχνίδια στο καινούργιο γήπεδο της Γαλιλαίας . Τα πιο πετυχημένα , ποδόσφαιρο και dodgeball . Α! Ξέχασα να σας πω, ακόμα και βόλτα με τα άλογα κάναμε στο στάβλο της μονής!!

Γέλια, μικροί τσακωμοί, αστεία, σκανταλιές κάνουν την ώρα να περνάει πολύ ευχάριστα μέχρι να έρθει η ώρα να ξαναμπούμε στην τραπεζαρία και να σπάσει η μύτη μας από τα ωραία φαγητά που έχει φτιάξει ο πάτερ Ιακώβ με τις καλές μας κυρίες . Μετά πηγαίναμε για βραδινή προσευχή στο εκκλησάκι όπου μπορούμε επιτέλους να μιλήσουμε με τον δημιουργό μας. Αφού τελειώσουμε τη προσευχή μας, πηγαίνουμε στα γήπεδα για να συνεχίσουμε το βραδινό πρόγραμμα. Άλλες φορές παίζουμε μπάσκετ, άλλες βόλεϊ ή survivor.

Η τελευταία νύχτα έδωσε ρεσιτάλ . Όλοι μικροί και μεγάλοι τραγουδήσαμε τραγούδια καραόκε, χορέψαμε , γελάσαμε, διασκεδάσαμε και περάσαμε τέλεια. Το τελευταίο γεύμα με τις απίθανες μπριζόλες με το τζατζίκι και τις πιτούλες θα μας μείνει αξέχαστο… Αχ Γαλιλαία μου… Πότε θα σε ξαναδώ… Πώς θα περάσει ένας ολόκληρος χειμώνας… Ραντεβού του χρόνου παιδιά, μέσα Στου Θεού την αγκαλιά …
Α! και να μην το ξεχάσω… Μόνο τέσσερις μέρες;; Έλα τώρα πάτερ…. Κάνε κάτι…

Τέλος και τω Θεώ δόξα

Η παρέα των μεγαλυτέρων παιδιών