[Τα παρακάτω κείμενα αποτελούν εμπειρίες νέων που μας ακολούθησαν στο ταξίδι μας στο όρος Σινά και στους Αγίους Τόπους τον Σεπτ.-Οκτ. του 2023.] Λίγες ώρες μετά την επιστροφή μας ξεκίνησε ο πόλεμος!

• • Αγαπητοἰ μου φίλοι. Αξιωθήκαμε να πατήσουμε τα μέρη που περπάτησε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός!! Και οι μέρες πέρασαν τόσο γρήγορα που τώρα μας φαίνονται σαν ένα όνειρο!!! Ένα όνειρο που έχει χαράξει την ψυχή μας. Μεγάλη εμπειρία κ ευλογία!!! Σου εύχομαι ο Θεός να ευλογήσει το προσκύνημά σου στους Αγίους Τόπους και να γίνει αφορμή να μεταμορφωθείς πνευματικά και να γίνεις ένας καλός μαθητής κ Απόστολος του Χριστού μας, ακολουθώντας τα βήματά Του.
  • Δύσκολο μεν, αλλά με την βοήθεια Του όλα γίνονται πιο εύκολα, διότι τώρα και ξέρεις κ είδες!!!! Η Χάρις του Παναγίου Τάφου να είναι πάντοτε μαζί σου κ να σε βοηθήσει στην ανοδική σου πορεία γενόμενο εφαλτήριο για τον αγιασμό σου!!!! Άξιο το προσκύνημά σου!!!
  • Υγ1. Ραντεβού στο επόμενο!!!
  • Υγ2. Αν έχεις την καλοσύνη γράψε μου. σε παρακαλώ, σε μήνυμα κάτι βιωματικό που σου έχει μείνει από το προσκύνημά μας και στείλε το μου σε μνμ.
  • Ευχαριστώ, π. Αυγουστίνος.

KAΛHΣΠEPA ΠATEPA AYΓOYΣTINE. KATAPXAΣ ΣAΣ EYXAPIΣTOYME ΠOY BOHΘHΣATE ME TON ZHΛO ΣAΣ NA BIΩΣOYME TO ΠPOΣKYNHMA ME ΠEPIΣΣOTEPH KATANYΞH KAI OYΣIAΣTIKO TPOΠO, AΦAIPΩNTAΣ AΠO THN EΞIΣΩΣH TIΣ ΦΩNEΣ KAI TH BIAΣYNH TOY OXΛOY, THN ΠIEΣH TOY XPONOY KAI OΠOIAΔHΠOTE AΛΛH ΠAPEMBOΛH.

ΓI’AYTO, XAPAΓMENH ΣTO MYAΛO MOY ΘA MEINEI AΔIAMΦIΣBHTHTA H ANAΣTPOΦH ΠOPEIA MAΣ ΣTA XNAPIA TOY IHΣOY ΣTHN OΔO TOY MAPTYPIOY TOY. H ΣTAΣH MAΣ ΣE KAΘE ΣTAΣH TOY, OΠOY H ΔIKH TOY KATAΠONHΣH EΓINE AΦOPMH ΓIA NA ANATPEΨOYME TH ΔIKH MAΣ HΘIKH KATAΠTΩΣH KAI NA OΔHΓHΘOYME ΣTH ΣΩTHPIA THΣ ΨYXHΣ MAΣ. ENIΩΘA ΣA NA ΞETYΛIΓOYME TO “MITO TOY XPIΣTOY” ME THN APXH TOY NA BPIΣKETAI ΣTO ΓOΛΓOΘA ME THN ΣTAYPΩΣH TOY. ΠPOXΩPΩNTAΣ ANTIΣTPOΦA ΣTON ΔPOMO THΣ ANYΨΩΣHΣ KAI EΠIΣTPOΦHΣ TOY ΣTH BAΣIΛEIA TΩN OYPANΩN, BIΩNEΣ THN TAΠEINΩΣH ΠOY YΠEΣTH KAI ΔEN MΠOPOYΣEΣ ΠAPA NA TAΠEINΩΣEIΣ TO ΠNEYMA ΣOY KI EΣY.

ΔEN ΞEPΩ ΠOΣO TAΠEINOΣ HMOYN ΠPIN TO TAΞIΔI MAΣ, MA ΣIΓOYPA ΔEN EIXA YΠAPΞEI ΠEPIΣΣOTEPO TAΠEINOΣ AΠO THN ΣTIΓMH ΠOY ΣTAΘHKA MEΣA ΣTO KEΛI KPATHΣHΣ TOY ΣTO ΠPAITΩPIO. EKEI HTAN TO AΠOKOPYΦΩMA ΓIA MENA KAI AΠAPXH TOY ΔIKOY MOY AΓΩNA ΓIA TAΠEINΩΣH ΣTHN KOΣMIKH ZΩH MOY. ΣAΣ EYXAPIΣTΩ ΠPOΣΩΠIKA ΠOY ΣYNΔPAMATE ΣTO NA TO BIΩΣΩ KAT’ AYTON TON TPOΠO.

ANAMEΣA ΣE OΛA TA ΠPOΣKYNHMATA ΠOY EΠIΣKEΦTHKAME ΓIA MENA ΞEXΩPIΣE H MOPΦH TOY ΓEPONTA ΠATEPA NEKTAPIOY, O OΠOIOΣ ME TOYΣ ΛOΓOYΣ TOY OΠOY AYTO HTAN EΦIKTO EΔINE ZΩH ΣTO XΩPO. META AΠO ΠOΛΛEΣ ΣYNTOMEΣ OMIΛIEΣ TOY, ΠPOΣKYNOYΣA ΞANA ΣTA ΓPHΓOPA OΠOIO ΠPOΣKYNHMA MΠOPOYΣA ΓIATI EIXE ΠPOΣΔΩΣEI AΛΛH AYPA ΣE AYTO. ΔEN EIMAI ΣIΓOYPOΣ BEBAIA AN EIXE AΛΛAΞEI KATI ΣTON XΩPO H ΣTHN ΨYXH MOY KAI TA “EBΛEΠA” ΔIAΦOPETIKA.

AYTO ΘA TO ΔIAΠIΣTΩΣΩ TIΣ EΠOMENEΣ HMEPEΣ ΠOY ΘA AΦIEPΩΣΩ XPONO ΣTON EAYTO MOY KAI ΣTON XPIΣTO. ΔEN EXΩ BPEI AKOMA XPONO, KAΘΩΣ TAΞIΔEYA ΠOΛΛEΣ ΩPEΣ OΔIKΩΣ ΣHMEPA AΛΛA HΔH ΣXEΔIAZΩ ΣTO MYAΛO MOY ΠOTE ΘA ΣAΣ EΠIΣKEΦTΩ ΣTO MONAΣTHPI ΣAΣ.

KAΛO ΣAΣ BPAΔY ΠATEPA AYΓOYΣTINE. THN EYΛOΓIA ΣAΣ.

Σε ευχαριστώ πολύ πάτερ. Κάτι βιωματικό που μου έμεινε είναι: «Αυτό το προσκυνηματικό ταξίδι με έκανε να έρθω πιο κοντά στο Χριστό και να ζήσω έστω και για λίγο εκεί που έζησε Εκείνος. Ευελπιστώ να είναι αυτή η αρχή της δικής μου μεταμόρφωσης.»

Πατέρα Αυγουστίνε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σου. Ήταν πραγματικά ένα πολύ ωραίο και διδακτικό ταξίδι, με πολύ όμορφες εμπειρίες. Γνώρισα καινούργια μέρη και ξαναείδα όσα μέρη είχα ξαναδεί και στο προηγούμενο ταξίδι. Αυτό που μου έμεινε αυτή τη φορά ήταν η εμπειρία της ανάβασης στην Αγία Κορυφή και το δέος που ένιωσα να είμαι εκεί που μίλησε ο Θεός πρόσωπο με πρόσωπο με τον άνθρωπο. Μου άρεσαν πολύ οι ομιλίες του γέροντα αλλά και οι συζητήσεις που κάναμε στη συνέχεια, ενώ γνώρισα και νέους καλούς φίλους. Εύχομαι να αξιωθούμε με την Ελένη να έρθουμε και στο επόμενο προσκύνημα στον Πόντο ενώ επίσης θέλουμε πολύ να έρθουμε και στο μοναστήρι. Εύχομαι πατέρα Αυγουστίνε ο Θεός να σας έχει καλά και να σας δίνει δύναμη να συνεχίσετε το έργο σας και να συνεχίσετε να φέρνετε ανθρώπους κοντά στον Χριστό. Εις το επανιδείν!

Πραγματικά ήταν υπέροχη εμπειρία. Όσες φορές και να έρθω θα είναι σαν την πρώτη φορά για εμένα και ελπίζω να ξαναπάω όσες περισσότερες φορές μπορώ. Γιατί τα θεοβάδιστα μέρη σε δυναμώνουν, σε φορτίζουν συναισθηματικά και αλλάζουν τον τρόπο της σκέψης σου. Δόξα τω Θεω!!!

Είναι ένα όνειρο που όντως έχει χαράξει και τη δική μου ψυχή. Θέλω να ξεκινήσω λέγοντας ότι αλλιώς ξεκίνησε για εμένα αυτό το ταξίδι, ερχόμενη για πρώτη φορά και μη γνωρίζοντας τι θα βιώσω, και κατέληξε με τον καλύτερο τρόπο! Με το πέρασμα των ημερών στο ταξίδι και ιδίως με την επιστροφή μου στην Αθήνα αισθάνομαι άλλος άνθρωπος (είναι κάτι που μου επισήμανε και η συγκάτοικός μου λίγα λεπτά αφού γύρισα σπίτι και με παρατήρησε ελάχιστα -και χωρίς να της είχα ακόμη μιλήσει για την εμπειρία μου. Μου είπε χαρακτηριστικά “Μου φαίνεσαι πολύ διαφορετική, νιώθω ότι δεν είσαι η ίδια”, με καλοπροαίρετο τρόπο φυσικά).

Είναι σαν να πήγα σε έναν άλλο κόσμο, κυριολεκτικά και μεταφορικά και να επέστρεψα ένας πολύ διαφορετικός και καλύτερος άνθρωπος. Νιώθω πραγματικά τόσο ευλογημένη και τυχερή που αξιώθηκα να βιώσω όλη αυτή την εμπειρία, που γνώρισα όλους εσάς τους πατέρες -και όχι μόνο-, γιατί ο καθένας συνέβαλλε, για μένα, με τον τρόπο του να μεταμορφωθώ, όπως είπατε κι εσείς, πνευματικά, να αλλάξω πολλές πεποιθήσεις μου, να αποκτήσω γνώσεις που δεν είχα, να καταλάβω και να ζήσω καταστάσεις καλύτερα, να θέλω να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου σιγά σιγά, να αγαπήσω πραγματικά ακόμα περισσότερο το Χριστό και να μου δημιουργηθεί πάνω απ’όλα η ανάγκη να έρθω ακόμα πιο κοντά στο δρόμο Του, με κάθε δυνατό τρόπο.

Σε όλο αυτό βέβαια συνέβαλλαν και τα πολλαπλά μας προσκυνήματα, αλλά όλο αυτό για έμενα ξεκίνησε να γίνεται έντονο από το προσκύνημά μας στον Πανάγιο Τάφο, το Πραιτόριο, το Γολγοθά και γενικότερα το προσκύνημα στην παλιά πόλη που μπόρεσα να αντιληφθώ μεγάλο μέρος της πορείας του Χριστού και κυρίως να εκτιμήσω με διαφορετικό τρόπο τη θυσία Του! Ήταν σαν μια ανάγκη που δε γνώριζα ότι είχα και δοξάζω το Θεό που την απέκτησα. Τα συναισθήματα που ένιωσα και που νιώθω είναι τόσο δυνατά που θέλω να κάνω το παν να μείνουν αναλλοίωτα.

Γιατί, όπως είπα και ένα βράδυ που μαζευτήκαμε και μιλούσαμε, πάντα φυσικά πίστευα πολύ, με τον τρόπο που μπορούσα, αλλά δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να μου δημιουργηθεί τόσο άμεσα και “εύκολα” η ανάγκη να ακολουθήσω όσο πιο πιστά μπορώ τα βήματα του Χριστού και, όπως μου έμεινε αυτό που μου είπε και ο πάτερ Θεοδόσιος “πρέπει να το κάνεις επειδή αγαπάς το Χριστό και θα σου βγαίνει αυθόρμητα”.

Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει τώρα. Είναι μηνύματα που λαμβάνεις από όλο το ταξίδι, συναισθήματα και βιώματα που όσο και να εξηγηθούν, αν κάποιος δεν τα ζήσει, δεν θα καταλάβει εύκολα το μέγεθος της πνευματικής ανάπτυξης που μπορεί να επέλθει. Ίσως είναι πολλά παραπάνω αυτά που αισθάνομαι σε σχέση με αυτά που περιγράφω αλλά νομίζω είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω για να τα αποτυπώσω.

Θα συνεχίσω την προσπάθεια αυτή να γίνομαι καλύτερη μαθήτρια του Χριστού, μέρα με τη μέρα, με πολλή προσπάθεια και με τη βοήθειά Του. Είμαι ευγνώμων που σας γνώρισα όλους τους πατέρες έναν προς εναν, σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλους όσους με συμβουλέψατε διάφορα πράγματα και μου δώσατε μαθήματα και που πήρα μαθήματα και μέσα από τις ομιλίες του Γέροντα Νεκτάριου. Να είστε πάντοτε καλά!

Εκτός των άλλων, θα προσεύχομαι και για εσάς και θα έρχομαι στο μοναστήρι όποτε βρίσκω ευκαιρία και εύχομαι να διατηρηθεί η σύνδεση!

Καθώς απογειώνεται το αεροπλάνο με προορισμό τους Τόπους όπου έζησε και αναστήθηκε ο Χριστός μας μια γλυκιά αγωνία και ανυπομονησία καταλαμβάνει την καρδιά μας. Είμαστε τόσο χαρούμενες που σε λίγες μόνο ώρες θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε μπροστά στα μάτια μας όσα ακούμε τόσα χρόνια στην Εκκλησία και διαβάζουμε στην Αγία Γραφή.

Το αεροπλάνο προσγειώνεται… Βρισκόμαστε στην Αίγυπτο, στον ερημικό τόπο όπου αγίασε πλήθος Αγίων. Αναζητώντας μια “καλύτερης τεχνολογίας κεραία” για την επικοινωνία μας με τον Θεό παίρνουμε την απόφαση να ανέβουμε στην Αγία Κορυφή λέγοντας την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με”. Κάθε βουνοκορφή που αντικρύζαμε δεν είχε καμία σχέση με την κορυφή όπου ο Μωυσής μίλησε με τον Θεό Πατέρα. Κούραση, κρύο, ιδρώτας αλλά και η θέληση και η επιμονή να φτάσουμε μας έδιναν κουράγιο να προχωρήσουμε.

Η χαρά και η αγαλλίαση που νιώθουμε βλέποντας το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας στην κορυφή είναι απερίγραπτη. Δοξολογήσαμε την Αγία Τριάδα και ζητήσαμε από τον Χριστό να μας ελεήσει μέχρι το ξημέρωμα… Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου αρχίζουν να διώχνουν το σκοτάδι του ουρανού. “Ας διώξουν Χριστέ μου οι ακτίνες σου και το σκοτάδι από την ψυχή μας!” σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή και ξεκίνησε η κατάβαση. Ευχόμουν στην Αγία Αικατερίνη να προλάβουμε να προσκυνήσουμε τα άφθαρτα λείψανα της και να πάρουμε την ευλογία της. Η Αγία μας έκανε την χάρη!

Ταξιδεύουμε με προορισμό τα θεοβάδιστα εδάφη. Πρώτος προορισμός ο λαμπρός Ναός της Αναστάσεως. Στην αναμονή για την προσκύνηση του Παναγίου Τάφου προσπαθούμε να κρατήσουμε τον νου μας συγκεντρωμένο στην ευχή. Αντικρύζοντας τον φρικτό Γολγοθά παθαίνω σοκ. Συνειδητοποιώ που βρίσκομαι και τι υπήρχε εκεί που βρίσκεται σήμερα η Αγία Τράπεζα. Στα μάτια μου φέρνω την τοποθέτηση του Εσταυρωμένου Χριστού στη βάση του. Ρίγος, συγκίνηση, δάκρυα χωρίς σταματημό. Τι Σου κάνουμε Χριστέ μου, δεν έχουμε καταλάβει. Μνήσθητι μου Κύριε εν τη Βασιλεία σου. Δυστυχώς τα έργα που γίνονται στο ναό μας εμποδίζουν να επισκεφθούμε τα υπόλοιπα προσκυνήματα του Ναού. Όλα αυτά τα συναισθήματα γίνονται πιο έντονα καθώς βαδίζουμε στη μαρτυρική οδό, στον τόπο που φυλάκισαν τον Χριστό…

Και ένα αίσθημα όμως ευγνωμοσύνης προς την Παναγία μας της οποίας βλέπουμε τον τόπο που γεννιέται, έζησε και τη συνάντησε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ όταν της έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα της σύλληψης. Άξιο θαυμασμού και απορίας τα άφθαρτα λείψανα όλων των Αγίων που έζησαν σε εκείνα τα μέρη και άλλοι ασκήτεψαν, άλλοι σφαγιάστηκαν για βρεθούν κοντά στον Χριστό μας. Πώς είναι δυνατόν να είχαν τόση θέληση και πίστη; εγώ γιατί δεν έχω; Γιατί δεν έχω τα κότσια να δώσω τη ζωή μου για τον Χριστό; Τι φοβάμαι; Αναξίως περπατάμε στους Τόπους όπου μεγάλωσε ο Χριστός. Τι όμορφα που είναι!

Επιτέλους πράσινο και χρωματιστά λουλούδια. Μας δείχνει την ομορφιά που έχει η ψυχή όταν βρίσκεται κοντά στον Χριστό! Το σημείο συνάντησης του Χριστού με τους μαθητές Του στη Γαλιλαία μας καλεί και εμάς κοντά του! Για να φτάσουμε κοντά του πρέπει να φτάσουμε στην κορυφή της προσωπικής μας Μεταμόρφωσης! Πόσο όμορφα θα είναι εκεί πάνω. Κοντά στον Χριστό!

Αφήνοντας τα ιερά χώματα πολλά εικόνες και συναισθήματα περνούν από την καρδιά μου θέλοντας να ξανά βρεθώ εκεί όσο πιο σύντομα γίνεται, θέλοντας να προσπαθήσω να μεταμορφωθώ… θλίψη γεμίζει την καρδιά μου μαθαίνοντας την επόμενη μέρα για την επίθεση που γίνεται στους τόπους που βρισκόμασταν εκεί λίγο έχοντας στο νου μου τους Αγιοταφίτες πατέρες και τις μοναχές που φυλούν με νύχια και με δόντια τα ιερά προσκυνήματα, τους ανθρώπους που σκοτώνονται στο όνομα του Αλάχ, την καταστροφή της Αγίας Γης…

Δοξολογώ τον Θεό που μας γλύτωσε από τον πόλεμο και επιστρέψαμε ζωντανοί στις οικογένειες μας… τον παρακαλώ να σώσει τις ψυχές των ανθρώπων που ζουν αυτή την φρίκη του πολέμου και να έρθει σύντομα η ειρήνη στις καρδιές των ανθρώπων.

… H EYΛOΓIA TΩN AΓIΩN TOΠΩN EINAI KATI MONAΔIKO ,KATI ΠOY ΔEN ΞEXNAΣ, KAI ΠANTA AΦHNEIΣ EKEI ENA KOMMATI THΣ KAPΔIAΣ ΣOY ΠOY ΣYNEXΩΣ TO ANAZHTAΣ, KAI ΘEΛEIΣ NA EΠIΣTPEΨEIΣ EKEI, ΣTHN AΓIA ΓH, ΓIA NA TO ΞANABPEIΣ…. ΔOΞA ΣTON ΠANAΓAΘO ΘEO!!

Η εμπειρία μου απ’ τους Αγίους Τόπους…. Αυτό που βίωσα και αντίκρισα δεν εξηγείται ούτε με λόγια ούτε με εικόνες, αν δεν είσαι εκεί ο ίδιος έμπροσθεν των Παναγίων αυτών προσκυνημάτων δεν μπορείς πραγματικά να βιώσεις να αισθανθείς και να αντιληφθείς έστω και λίγο την πραγματικότητα.

Βιώνεις ολόκληρη την πίστη σου, παρότι δεν αμφιβάλεις για αυτή, την επιβεβαιώνεις βλέποντας όλα αυτά. Τόσα και τόσα χρόνια διαβάζω καινή διαθήκη, ακούω ομιλίες, πηγαίνω στην εκκλησία ακούω τα υπέροχα άσματα και όλα αυτά τα συναντώ ζωντανά στους Αγίους Τόπους.

Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ο ίδιος ο Χριστός, η μητέρα Αυτού Παναγία, οι μαθητές Του και πάμπολλοι ακόμα Άγιοι όπου πέρασαν από αυτούς τους τόπους, διέμειναν και επιτελούσαν θαύματα, τότε δέος και φόβος Θεού διακατέχει τον προσκυνητή. Δοξάζω τον Θεό που αξίωσε για πρώτη φορά να ζήσω την εμπειρία αυτή, θα λαχταρώ να την βιώσω και για 2η και για 3η και για όσες ακόμα επιτρέψει ο Θεός. αμήν.