ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση

Εἰς τo ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Μετάφραση – Ερμηνεία

Ουράνιε Βασιλεύ, Εσύ που είσαι οδηγός, ενισχυτής και παρηγορητής µας, Εσύ που είσαι το Πνεύµα από όπου πηγάζει η Αλήθεια, Εσύ που βρίσκεσαι παντού και εσύ που γεµίζεις τα πάντα µε την παρουσία σου, Εσύ που είσαι το θησαυροφυλάκιο των καλών, Εσύ που είσαι ο χορηγητής (ο δότης) της ζωής,  Έλα και σκήνωσε – κατοίκησε- µέσα µας, Και καθάρισε µας από κάθε αµαρτία και σώσε, Εσύ που είσαι απόλυτα Αγαθός τις ψυχές µας. Αληθινά.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Χαίρετε!!!
Τί κάνετε καλά μας παιδάκια;;;
Πώς περνάτε;
Τι όμορφα!!!Έχετε αρχίσει και στολίζετε γιορτινά το σπίτι σας, φτιάχνετε και χριστουγεννιάτικο δέντρο!!!Πο πο!!! Υπέροχα!!!
Ετοιμαστείτε γιατί … Θα στολίσουμε και το κατηχητικό μας!!!Τέλεια, εεε;;;
Για να ρωτήσω τώρα…
Τί λέτε;;; Την ψυχούλα μας ξεκινήσαμε να την στολίζουμε για να έρθει να γεννηθεί ο Χριστός μας;;;
Μπράβο παιδάκια μας! Δόξα τω Θεώ!!!Με την νηστεία η ψυχή μας καθαρίζεται και με τις αρετές στολίζεται και γίνεται φωτεινή!!!

Σήμερα θα γνωρίσουμε έναν άγιο που έζησε στην εποχή μας και προσπαθούσε, από μικρό παιδάκι σαν κι εσάς, να καθαρίζει και να στολίζει την ψυχή του ώστε να γεννιέται ο Χριστούλης στην καρδούλα του! Ξέρετε ποιος είναι;;;

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

Ο Άγιος Ιάκωβος παιδάκια μου γεννήθηκε στην Μάκρη της Μικράς Ασίας στις 5 Νοεμβρίου το 1920! Συνήθως οι περισσότεροι άγιοι που γνωρίζετε όπως ο Άγιος Γεώργιος, η Αγία Αικατερίνη έζησαν τα πολύ παλιά χρόνια, όμως ο Άγιος Ιάκωβος έζησε στα χρόνια τα δικά μας!!! Να φανταστείτε εμείς, είμασταν μικρά παιδάκια σαν κι εσάς όταν ζούσε ο Άγιος Ιάκωβος και τον γνωρίσαμε, δόξα τω Θεώ, από κοντά!!!
   Η οικογένειά του αγαπούσε πολύ τον Χριστό! Η μητέρα του Θεοδώρα γέννησε εννιά παιδάκια αλλά από τις δυσκολίες έζησαν μόνο τα τρία!  Στα παιδικά του χρόνια ο Άγιος έζησε τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία, δηλαδή τότε που κάποιοι Τούρκοι έδιωξαν με πολύ άσχημο τρόπο τους Έλληνες από τα σπίτια τους που ζούσαν στην Μικρά Ασία και εκείνοι για να σωθούν ήρθαν στην Ελλάδα.
Ο Άγιος Ιάκωβος αρχικά έμενε στο χωριό Άγιος Γεώργιος , εδώ κοντά μας, στην Άμφισσα, αλλά η φτώχεια και οι δυσκολίες έκαναν την οικογένειά του να φύγουν από εδώ και να πάνε να μείνουνε στην Βόρεια Εύβοια, σε ένα χωριό που το λένε Φάρακλα!
  Φθινοπωρινό πουλάκι τον έλεγε η μάνα του, η κυρά-Δωρούλα, το Γιακωβάκι της, όπως τον έλεγε. Ήταν αδύνατος κι ασθενικός , έμοιαζε περισσότερο μ’ εκείνα τα φθινοπωρινά πουλάκια που, σαν τα βλέπεις, αναρωτιέσαι πώς θ’ αντέξουνε τα πρωτοβρόχια!!!Και τον ήθελε η μαμά του γερό και δυνατό τον μικρό Ιάκωβο για τα πρώτα του βήματα στη ζωή. Την ίδια όμως έγνοια είχε και για να αγαπήσει, από μικρός, τον Θεό. Και όταν τον έβλεπε να μεγαλώνει  χτύπαγε περισσότερο με λαχτάρα η καρδιά της.
 Επτά χρονών ήταν ο μικρός Ιάκωβος, όταν πήγε για πρώτη φορά σχολείο. Ένα σχολείο ασυνήθιστο που είχε στηθεί για χάρη των παιδιών μέσα στο μικρό ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής, μιας και σχολειό κανονικό στο χωριό τους δεν είχε ακόμη γίνει. Εκεί μάζευε ο δάσκαλος τα παιδιά και τους έκανε το μάθημα. Το χειμώνα μέσα, καθισμένοι στα στασίδια της εκκλησιάς, κοντά μ’ Αγίους κι Αγγέλους να μαθαίνουνε γραφή κι ανάγνωση. Και σαν έμπαινε η άνοιξη, βγαίνανε έξω, στα πεζούλια της αυλής, κάτω απ’ τα πεύκα.

Μεγάλη αγάπη είχε ο Ιάκωβος στο σχολείο του. Μεγάλη όμως αγάπη είχε και στο μικρό εκκλησάκι. Με χαρά, πετώντας, πήγαινε το πρωί στο ξωκλήσι για να μάθει γράμματα και το απόγευμα για ν’ ανάψει τα καντηλάκια και να προσευχηθεί. Έφτιαχνε και τα στασίδια, καθάριζε, όπου τύχαινε να πέσουν, και τις σταλαματιές των κεριών από τις πλάκες, μάζευε και τα μαραμένα αγριολούλουδα, που φέρνανε τα παιδιά, από την εικόνα της Αγίας Παρασκευής, κάνοντας έτσι τόπο την άλλη μέρα να χωρέσουν τα καινούργια.

Και σαν τέλειωνε απ’ όλα αυτά, στεκόταν μπρος στην Αγία κι έκανε μετάνοιες, όπως είχε δει κρυφά τη μάνα του να κάνει τα βράδια την ώρα που όλοι στο σπίτι κοιμόνταν. Ήξερε και κάποιες μικρές προσευχές που ντροπαλά σιγοψιθύριζε. Τις πιο πολλές όμως τις έφτιαχνε μόνος, με το νου του. Κι έβαζε εκεί μέσα την ψυχή του.

Όλα ετούτα, τους κόπους και τις προσευχές του, τα έβλεπε η Αγία Παρασκευή κι έπαιρνε χαρά μεγάλη. Γι’ αυτό  η Αγία  άρχισε σιγά-σιγά να του φανερώνεται. Τη μια εκεί, στης εκκλησιάς την πόρτα, την άλλη μέσα στο Ιερό, την τρίτη έξω στον περίβολο να σεργιανίζει, να πλένει τα καντήλια της, να τακτοποιεί τα πεζούλια. Και ο Ιάκωβος, όταν την πρωτοαντίκρισε, νόμιζε πως ήτανε τόσο φυσικό αυτό που γινόταν!

Μια νοικοκυρά που νοικοκυρεύει το σπίτι της, σκεφτότανε. Όπως ακριβώς έκανε και η μάνα του στο σπίτι!

Έτσι τ’ ουρανού και της γης τα πράματα είχανε γίνει ένα για τον μικρό Ιάκωβο. Και λέξη σε κανέναν δεν είχε φανερώσει το παιδί απ’ όλα αυτά, ώσπου μια μέρα τον έκανε η ανάγκη στη μάνα του όλα να τα πει… Της είπε πως είδε την Αγία Παρασκευή στο ξωκλήσι της απέξω, η Αγία ήταν σαν μοναχή και του λέει…

«Έλα εδώ, Ιάκωβε, να σου μιλήσω!».
 «Φοβούμαι να έρθω κοντά σου», της είπε, «πες μου από δω που στέκομαι τι θέλεις να μου πεις!».
 Τότε του λέει η Αγία… «- Γιατί με φοβάσαι; Εσύ τόσον καιρό έρχεσαι και περιποιείσαι την εκκλησία μου και μου ανάβεις τα  καντήλια μου. Ζήτησέ μου τι χάρη θέλεις από μένα! Τι χάρισμα να σου δώσω!»
«Να ρωτήσω τη μητέρα μου και θα σου πω!», αυτό της είπε μόνο.

Η κυρά Δωρούλα χαμογέλασε και του είπε. Να ζητήσεις από την Αγία την τύχη σου να σου δώσει. Κατάλαβες; Την τύχη σου, του είπε.

Ό,τι του είπε η μάνα του, εκείνο ζήτησε και ο Ιάκωβος την άλλη μέρα το απόγευμα, όταν πήγε και πάλι τρέχοντας στο ξωκλήσι. Και η Αγία του μίλησε εκείνο το δειλινό για την τύχη του.

Με όλα αυτά που έβλεπε η μάνα του, η κυρά-Δωρούλα, χαι­ρότανε. Κι ο παπα-Θοδόσης, ο παπάς του χωριού, έβλεπε πως τούτο το παιδί δεν ήταν σαν όλα τ’ άλλα. Το έβλεπαν ακόμη και οι χωριανοί κι αρχίσανε να τον φωνάζουνε με σεβασμό «παπα-Ιάκωβο». Και δεν το λέγανε για αστείο, μα το πιστεύανε στ’ αλήθεια πως ο Ιάκωβος μπορεί να πατούσε στη γη,  μα βρισκό­τανε στον ουρανό.

Ο παπα-Θοδόσης ερχότανε στη Φαράκλα κάθε δυο εβδομάδες για να λειτουργήσει. Όλο τον υπόλοιπο καιρό έστεκε στο πόδι του ο μικρός παπα-Ιάκωβος για ό,τι έκτακτο και βιαστικό τύχαινε κι ας ήτανε μόνο εννιά χρονών παιδί.

Αυτόν φωνάζανε οι χωριανοί, όταν αρρωσταίνανε τα ζωντανά να τους διαβάσει μια ευχή για να γίνουν καλά. Αυτόν φωνάζανε σαν αρρωσταίνανε και οι ίδιοι για να τους σταυρώσει και να γίνουν καλά. Τον παπα-Ιάκωβο παίρνανε να τους ρίξει αγιασμό στα θεμέλια του καινούργιου τους σπιτιού, να ραντίσει μ’ αγιονέρι τ’ αμπέλια, σαν τα  ’πιανε φυλλοξέρα, να προσευχηθεί να φύγει η ακρίδα απ’ τα σπαρτά.

– Μα τι είναι αυτά που λέτε, ψέλλισε ντροπιασμένο το παιδί. Τι είμαι εγώ για να διαβάζω τις ευχές;

– Εσένα σ’ ακούει ο Θεός, Ιάκωβε μου. είπε η Ελένη που ήρθε να παρακαλέσει για το Λευτέρη tov αδερφό της και που τόση ώρα καθότανε αμίλητη στη γωνιά. Όλους μας ακούει το ίδιο ο Θεός, είπε ο Ιάκωβος, έχοντας κολλημένα τα μάτια του στο χώμα. Αγιασμό κι εσείς έχετε στα σπίτια σας· ας πιούνε λίγο τα παιδιά …
   Ο μικρός Ιάκωβος δεν μπόρεσε να συνεχίσει  το σχολείο, που τόσο αγαπούσε! Η οικογένειά του ήταν φτωχή κι έτσι πήγαινε στην οικοδομή για να βοηθήσει τον πατέρα του. Σε μικρή ηλικία, ο Άγιος έχασε την μητέρα του , κάτι που τον στεναχώρησε πάρα πολύ! Γιατί την συμβουλευότανε και την άκουγε σε όλα! Όμως η μητέρα του, του εμφανίστηκε και του είπε να μη στεναχωριέται και κλαίει , γιατί εκείνη είναι καλά και να συνεχίσει εκείνος να ζει κοντά στον Θεό και να πηγαίνει εκκλησία!!!
Πραγματικά, ο νεαρός Ιάκωβος πια, συνέχισε να αγαπάει πολύ τον Θεό και όταν γύρισε από τον στρατό και αφού παντρεύτηκε η αδελφή του έφυγε και πήγε στο μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ να γίνει μοναχός, κάτι που το ήθελε πολύ από μικρό παιδί! Εκεί έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του! Στην αρχή είχε πολλές δυσκολίες και μεγάλη φτώχεια! Όμως με την βοήθεια του Θεού και του Οσίου Δαβίδ , που τόσο αγαπούσε, βοήθησε να χτιστεί όμορφο το μοναστήρι και μετά από μερικά χρόνια να γίνει κι ο ίδιος ηγούμενος!!!
   Εκεί, παιδιά μου, οι άνθρωποι που τον επισκέπτονταν στο μοναστήρι, νιώθανε πραγματικά ότι είναι Άγιος!!! Το πρόσωπό του ήταν πάντα φωτεινό, είχε ένα γλυκό χαμόγελο και μια αρχοντιά!!! Συχνά όταν μιλούσε έκανε πολλά αστεία και μίλαγε τόσο όμορφα που δεν ήθελες να χάσεις ούτε μια κουβέντα από το στόμα του! Ήταν πολύ ταπεινός … Σε κάθε κουβέντα του έλεγε ” με συγχωρείτε” . Ήταν τόσο ελαφρύ το βήμα του, που ένιωθες πως πατάει λίγο στην γη και λίγο στο ουρανό!!!Έλεγε αληθινές ιστορίες που ζούσε ο ίδιος μαζί με τους Αγίους! Μιλούσε με τον Όσιο Δαβίδ και τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο που τους αγαπούσε πολύ και τους συμβουλευόταν σε όλα!!!Συχνά την ώρα της Θείας Λειτουργίας , λειτουργούσε μαζί με τους Αγγέλους, που τους έβλεπε! Είχε δει και τον Άγιο Νεκτάριο να ψάλλει μαζί με τους ψάλτες την ώρα της  Θείας Λειτουργίας και έλεγε…” Να με συχωρείτε αλλά για λίγο κοντοστάθηκα και δεν μπορούσα να συνεχίσω”!!!
   Τα βράδια συνήθιζε να πηγαίνει στο ασκητήριο του Όσιου Δαβίδ, μέσα στο δάσος και να προσεύχεται!!! Βέβαια πολλές φορές είχε και επιθέσεις του διαβόλου! Έβγαινε από το κελί του και έλεγε … ”να με συγχωρείτε αλλά σήμερα το βράδυ είχα επίθεση του κακού”! Αλλά ο Θεός πάντα τον γλίτωνε!!!
   Τα μικρά παιδάκια τα αγαπούσε πολύ και τα συμβούλευε να μην παίρνουν από το συρτάρι της μαμάς και του μπαμπά ούτε μια δραχμή!!! Κάθε φορά που οι προσκυνητές έφευγαν τους χαιρετούσε μέχρι έξω, τους σταύρωνε και τους έλεγε ”Σαν πουλάκια να πάτε”!!!
   Στην υγεία του, παιδάκια μου, ο Άγιος Ιάκωβος είχε περάσει πολλές αρρώστιες και δυσκολίες με την καρδιά του και έτσι ο καλός μας Θεός , που τον αγαπάει τόσο πολύ τον πήρε για πάντα κοντά του, στις 21 Νοεμβρίου το 1991. Την ημέρα μιας μεγάλης γιορτής, των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπου η Παναγιά μας τριών χρονών μπήκε στο ναό! Έτσι λοιπόν, αφού συμμετείχε στη Θεία Λειτουργία των Εισοδίων της Θεοτόκου και μετάλαβε το Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας, σαν πουλάκι ταξίδεψε για πάντα κοντά στον Χριστό μας, στην Παναγιά μας και τους Αγίους που τόσο αγαπούσε!!!
   Άγιοι λοιπόν παιδιά μου, δεν γινόντουσαν μόνο στα παλιά χρόνια αλλά γίνονται και στις μέρες μας!!!Βλέπετε τις εικόνες των Αγίων ;;; Μπορούμε όλοι να τους μοιάσουμε και με την βοήθεια του Θεού να γίνουμε κι εμείς Άγιοι, σαν τον Άγιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη, που ενώ έζησε στις μέρες μας, βλέπουμε την εικόνα του ανάμεσα στους Αγίους μας!!!
Έτσι, από εκεί που βρίσκεται, ο Άγιος Ιάκωβος, μας αγαπάει και μας ακούει όλους μας και περιμένει με χαρά τις προσευχές μας!!!
Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα, παιδιά μου, από το να ζούμε με τους φίλους του Χριστού, τους αγίους!!!

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

1) ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

1) Ο Άγιος Ιάκωβος πήγε στον Ουρανό την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου!!!Αφού χρωματίσεις την εικόνα, στο τέλος κόψε τις ξυλομπογές που έχει η ζωγραφιά και η εικόνα είναι έτοιμη!!!

2) Ο λύκος και τ’ αρνί

Αποφασίζουμε ποια από τα παιδιά θα κάνουν τον λύκο και το αρνί. Τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουμε έναν κύκλο με τα χέρια πιασμένα δυνατά.

Το αρνί είναι μέσα στον κύκλο, ο λύκος είναι έξω. Ο λύκος προσπαθεί να μπει στον κύκλο μόνο κάτω από τα χέρια των παιδιών που ανεβοκατεβαίνουν. Αν ο λύκος μπει στον κύκλο τα παιδιά σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά για να βγει το αρνί. Αν ο λύκος πιάσει το αρνί, επιλέγουμε 2 παιδιά για να ξεκινήσουμε πάλι. Αν δεν το πιάσει ο λύκος βγαίνει από το παιχνίδι και μπαίνει ένα άλλο παιδί!!!Δεν επιτρέπεται να σπάσουμε τον κύκλο!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

Μετά από κάθε συνάντηση

Εἰς τo ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

Μετάφραση – Ερμηνεία

Πατέρας μας που βρίσκεται στους ουρανούς Ας αγιασθεί το Όνομα Σου Ας έρθει η βασιλεία Σου Ας γίνει το θέλημα Σου Όπως στον ουρανό (από τους αγγέλους), έτσι και στη γη από τους (ανθρώπους) Το ψωμί μας το καθημερινό Δώσε μας σήμερα Και άφησε μας τα χρέη μας (συγχώρησε τις αμαρτίες μας)  Όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας έφταιξαν Και μη μας βάλεις σε δοκιμασία αλλά απομάκρυνέ μας από το κακό. Αληθινά.