Μερικά από τα λόγια των κρατουμένων που μας έκαναν εντύπωση: 

– “Όταν μπαίνει κάποιος στην φυλακή, αναρωτιέται: Θεέ μου γιατί με έβαλες εδώ;”, αλλά όταν βγαίνει λέει: “Σε ευχαριστώ Θεέ μου που με έβγαλες από την φυλακή”. 

– “Δεν είναι ο Θεός που με οδήγησε στη φυλακή, αλλά τα λάθη μου”. 

– “Δεν αξίζει σε καμία περίπτωση να κάνω μια παρανομία για να βρίσκομαι εδώ. Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο δεν θα έκανα ό,τι έκανα”.

– “Το πρώτο πράγμα που θα κάνω όταν βγω από τη φυλακή είναι να πάρω τον γιο μου από το σχολείο. Και αυτό γιατί κάθε φορά που με βλέπει ο γιος μου, παραπονιέται ότι συνέχεια δουλεύω και δεν πάω ποτέ να τον πάρω από το σχολείο, ενώ οι άλλοι μπαμπάδες πηγαίνουν. Όταν έρχονται στο επισκεπτήριο με τη γυναίκα μου, του λέω ότι δεν μπορώ να πάω διότι δουλεύω εδώ σαν αστυνομικός…”.

– “Το πρώτο πράγμα που θα κάνω όταν βγω από τη φυλακή είναι να πάρω τον σκύλο μου και να καθίσω σε μία παραλία, να αγναντεύω την θάλασσα”.

Στις 13/ 4/ 2024, ημέρα Σάββατο, κατηχητικές ομάδες της Ι . Μητροπόλεως Φωκίδος με την ευλογία του Σεβαμιωτάτου Ποιμενάρχη μας κ. Θεοκτίστου, πραγματοποίησαν επίσκεψη στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Μαλανδρίνο Φωκίδος. 

Οι κατηχητικές ομάδες των παιδιών και νέων προέρχονταν από τις ενορίες Καστρακίου, Μαραθιά και Ερατεινής Δωρίδος και πραγματοποίησαν την ανωτέρω επίσκεψη με τους κατηχητές τους π. Αυγουστίνο Σύρρο, π. Νικόλαο Φρομουζόπουλο, π. Νεκτάριο Μουλατσιώτη και τους βοηθούς τους π. Γρηγόριο Σαμά, π. Κων/νο Γκούρλια, π. Ισάακ Ιγγλέζο καθώς και τον διάκονο Νικόλαο Παναγιωτόπουλο. Σύνολο ιερείς και νέοι ἐφθασαν τον αριθμό των 55 προσώπων. 

Εκεί μας υποδέχτηκαν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι του καταστήματος και λόγω απουσίας του διευθυντή κου Παπαδάτου, αναπλήρωσε ο Αρχιφύλακας κ. Ταράτσας ο οποίος μας μίλησε και μας ενημέρωσε για τον χώρο των φυλακών, τις περιπτώσεις φυλακισμένων που βρίσκονται εκεί και απάντησε σε πολλές απορίες μας. 

Αναλυτικότερα ο Αρχιφύλακας, μας μίλησε τονίζοντας ότι οι φυλακές ονομάζονται σωφρονιστικά καταστήματα, διότι πράγματι μπορούν να σωφρονίσουν έναν άνθρωπο έτσι ώστε να υπακούει στον νόμο αφενός και αφετέρου να μην κάνει κακό στους συνανθρώπους του. ο σωφρονισμός γίνεται σίγουρα με τον εγκλεισμό, αλλά και με διάφορους άλλους τρόπους που χρησιμοποιεί τα κάθε κατάστημα φυλακών.

Επίσης μας είπε το πόσο σημαντικό είναι το να λέμε όλοι μας και ιδιαίτερα οι νέοι ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ που μπορεί να μας εμπλέξει η παρέα μας (για παράδειγμα διακίνηση ή χρήση ναρκωτικών, τσιγάρων, ληστεία, bullying κ.α.), υποστηρίζοντας ότι το ΟΧΙ δεν δείχνει αδυναμία, αλλά αντίθετα δείχνει δυναμική. 

Μας συμβούλεψε ακόμη, πως για οτιδήποτε συμβαίνει στην ζωή οι γονείς μας είναι τα πρόσωπα τα οποία μπορούν να μας ακούσουν και να μας βοηθήσουν με τον καλύτερο τρόπο από οποιοδήποτε άλλο άτομο, έστω και φίλο ο οποίος εξαφανίζεται μετά την φυλάκιση. Επίσης, απευθυνόμενος στα νέα παιδιά είπε πως και οι άνθρωποι που βρίσκονται στη φυλακή όταν βρίσκονταν στην ηλικία μας, έπαιζαν ξέγνοιαστοι σαν κι εμάς, πήγαιναν στο σχολείο και γυρνούσαν στο σπίτι όπου τους περίμενε μια οικογένεια. 

Η συζήτησή μας συνεχίστηκε με τρεις κρατούμενους των φυλακών του Μαλανδρίνου, οι οποίοι μας διηγήθηκαν τον λόγο για τον οποίο βρέθηκαν εκεί, μας άνοιξαν την καρδιά τους και μας “εξομολογήθηκαν” τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους. Αυτό που τους οδήγησε στη φυλακή ήταν η σκέψη πως ακόμη και αν πάνε να ληστέψουν ένα σπίτι, να διακινήσουν ναρκωτικά ή και να σκοτώσουν, δεν πρόκειται να τους πιάσουν ποτέ!

“Υπήρχε εκείνο το ΕΓΩ που με έκανε να νομίζω ότι είμαι έξυπνος και μάγκας, ότι δε θα με πιάσουν ποτέ”, είπε ένας από τρεις, και συνέχισε: “υποσυνείδητα όμως υπήρχε και η σκέψη ότι υπάρχει κίνδυνος να με πιάσουν…”.

“Η ματαιοδοξία με οδήγησε εδώ που είμαι τώρα. Νόμιζα πως αν βγάλω πολλά λεφτά θα μπορώ να έχω τα πάντα και τελικά… βρέθηκα εδώ…” εξομολογείται ένας άλλος κρατούμενος. 

“Εννοείται πως οι άνδρες κλαίνε”, είπαν και οι τρεις. Πολλές φορές στο κελί μου, εκεί που κάθομαι μόνος μου, τρέχουν δάκρυα”, εἰπε ο ένας.

Αξίζει να αναφερθεί πως από τους τρεις φυλακισμένους οι δύο είναι έγγαμοι και υπάρχουν οι οικογένειες και των τριών που τους συμπαραστέκονται με κάθε τρόπο. Ο ένας από τους φυλακισμένους μάλιστα αναφέρει: “Έχω δυο παιδιά. Έκανα να δω τη γυναίκα μου 11 ολόκληρα χρόνια. Και αυτή ήταν εκεί να με περιμένει… είναι πριγκίπισσα για εμένα, δίνω και τη ζωή μου για αυτήν…”. 

“Όλα ξεκινούν από τις παρέες. Αν είχα πει ΟΧΙ τότε, δεν θα ήμουν εδώ που βρίσκομαι σήμερα”, αναφέρει ένας φυλακισμένος επιβεβαιώνοντας τη συμβουλή του Αρχιφύλακα στην αρχή της συζήτησης. 

“Να ξέρετε, επειδή έχω κοντινές επαφές με ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σε γνωστό τράπερ όλα είναι ψέματα. Αυτά τα ακριβά που φορούν και κυκλοφορούν δήθεν με πανάκριβα αυτοκίνητα, με έκλυτη ζωή κλπ., όλα είναι ψέματα. Όλα αυτά οδηγούν τον άνθρωπο στην παρανομία”. 

Πολλά άλλα μας είπαν ο Αρχιφύλακας και ο βοηθός του καθώς και οι κρατούμενοι αφού ούτε λίγο ούτε πολύ 2 ολόκληρες ώρες συζητούσαμε μαζί τους. Στο τέλος της συζήτησης ευχαριστήσαμε τους κρατούμενους, αφού με όσα μας είπαν μας έβαλαν σε πολλές σκέψεις για τις αντιλήψεις που έχουμε απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, για το πόσο εύκολο είναι να βρεθεί ακόμη και κάποιος από εμάς εκεί, αν δεν πει το ΟΧΙ τη στιγμή που πρέπει, για το πόσο δύσκολο είναι να ζει κάποιος μέσα σε μια φυλακή, για το τι μπορούμε να κάνουμε για να ελαφρύνουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων και τι μπορούμε να τους προσφέρουμε… 

“Και αυτό που κάνατε και ήρθατε εδώ και περάσαμε χρόνο μαζί σας, μιλήσαμε, μας έκανε να ξεχαστούμε. Θα το θυμάμαι για 1- 2 εβδομάδες ακόμα και θα χαίρομαι”, απαντά ένας φυλακισμένος στην ερώτηση “Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για εσάς;”. 

Να τονίσουμε ότι η επίσκεψή μας αυτή είχε φιλανθρωπικό χαρακτήρα, αφού τα παιδιά που συμμετέχουν στα κατηχητικά της Μητροπόλεως μας, συγκέντρωσαν με το χαρτζιλίκι τους κάποια είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία προσέφεραν στους άπορους φυλακισμένους του Μαλανδρίνου. 

Στη συνέχεια ο Αρχιφύλακας μας ξενάγησε στους ασφαλείς χώρους όπου κινούνται και συχνάζουν οι φυλακισμένοι όταν δεν βρίσκονται στα κελιά τους: π.χ.: στο σχολείο όπου διδάσκονται βασικά μαθήματα όπως η γλώσσα και τα μαθηματικά, η εκμάθηση βασικών δεξιοτήτων στους υπολογιστές και διάφορα άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα. Είδαμε και άλλους χώρους όπως τη βιβλιοθήκη των φυλακών, το κομμωτήριο στο οποίο εκπαιδεύονται οι φυλακισμένοι, το γυμναστήριο, τον προαύλιο χώρο σε μια από τις πτέρυγες στον οποίο αφήνονται ελεύθεροι οι κρατούμενοι μερικές ώρες. Ακόμη είδαμε τους χώρους των επισκεπτηρίων, του παιδικού επισκεπτηρίου και του επισκεπτηρίου μέσω Skype, καθώς και την εσωτερική Εκκλησία, την οποία έχουν αγιογραφήσει εξ ολοκλήρου οι ίδιοι οι φυλακισμένοι. 

Στο τέλος της ξενάγησης ευχαριστήσαμε τον Αρχιφύλακα των φυλακών καθώς και τους βοηθούς του που μας υποδέχτηκαν με πολύ καλή διάθεση και αγάπη, μας ξενάγησαν και συζήτησαν μαζί μας, αλλάζοντας το σκεπτικό το οποίο είχαμε λίγο πριν περάσουμε την πύλη των φυλακών για τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα. 

Στην αίθουσα συσκέψεων των φυλακών, καθώς και στην εκκλησία τους, υπήρχε μια εικόνα του Χριστού πίσω από τα κάγκελα, θέλοντας να υπενθυμίσει πως εφόσον βρέθηκε ο ίδιος ο Θεός στη φυλακή -και μάλιστα αδίκως- μπορεί να βρεθεί ο καθένας μας στη φυλακή και θέλοντας επίσης να δώσει κουράγιο στους φυλακισμένους καθώς ο ίδιος ο Χριστός πέρασε ό,τι περνούν οι ίδιοι και χειρότερα μάλιστα. Η εικόνα αυτή μας θυμίζει επίσης ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τους φυλακισμένους, αλλά αντιθέτως να τους επισκεπτόμαστε και να τους παρέχουμε τυχόν βοήθεια που έχουν ανάγκη.

Στη συνέχεια ακολούθησε επίσκεψη στο γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας της Κουτσουριώτισσας, όπου προσκυνήσαμε την εικόνα της στον ναό της Μονής και μας μίλησε η ηγουμένη Μαριάμ μοναχή, τονίζοντας πως ό,τι και αν μας συμβεί ή οτιδήποτε και αν θέλουμε να ζητήσουμε, να προσφεύγουμε στην Παναγία μας, η οποία μπορεί να μεσιτεύσει για εμάς στον Άγιο Θεό. 

Οι μοναχοί όπως και οι μοναχές ζουν έγκλειστοι όχι επειδή έκαναν κάποια παρανομία ή κάποιο έγκλημα και τους φυλάκισαν αλλά επειδή επέλεξαν να ζήσουν όσο πιο κοντά γίνεται στον Θεό. 

Στο τέλος μας προσέφεραν το καθιερωμένο μοναστηριακό κέρασμα και αποχαιρετήσαμε την ηγουμένη και τις μοναχές με πολλούς προβληματισμούς και σκέψεις… Αυτή η εμπειρία θα μείνει αξέχαστη σε όλους μας, διότι φύγαμε αφενός συγκλονισμένοι και με την υπόσχεση να κἄνουμε κάτι καλύτερο για τους κρατουμένους. Κατόπιν η ημέρα μας συνεχίστηκε με μια βόλτα στη παραλιακή Ερατεινή!

Πραγματικά ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία η επίσκεψη μας στις φυλακές Μαλανδρίνου!

Ευχαριστούμε θερμά το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη που έδωσε την άδεια για αυτή την επίσκεψή μας, αλλά επίσης, ευχαριστούμε για την  άριστη συνεργασία και τον δ/ντή των φυλακών κ. Ευθύμιο Παπαδάτο, τον Αρχιφύλακα κ. Γεώργιο Ταράτσα και τον βοηθό του κ. Δημήτριο Διαμάντη, καθώς και την κοινωνική λειτουργό κα Ιωἀννα Ασημακοπούλου, καθώς και όλους τους υπαλλήλους. Ξεχωριστά ευχαριστούμε θερμά τους επώνυμους-ανώνυμους κρατούμενους που δέχθηκαν να μας “ανοίξουν” την καρδιά τους.

Σίγουρα θα τα ξαναπούμε, είπαν τα παιδιά!!! 

Για το Γραφείο Νεότητας

  – Χαρίκλεια Κακούρη –