Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Θεοκτίστου τελείωσε και η 4η περίοδος Φιλοξενίας Τρικόρφου Φωκίδος της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος που φιλοξενούσε φοιτητές και εργαζόμενους άνδρες και γυναίκες από 18-40 ετών, από 22 ως 26 Αυγ. ’24.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτές τις μέρες αλήθεια; Ποιος μπορεί να αγνοήσει αυτές τις εμπειρίες που ζήσαμε; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα μέρη που πήγαμε, τους ανθρώπους που γνωρίσαμε και τους πατέρες που ακούσαμε; Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά.

Το πρώτο κιόλας απόγευμα μας μίλησε ο πατέρας Αθανάσιος Μελισάρης, πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού θρόνου ο οποίος είναι καθηγητής στο Ε.Κ.Π.Α. (Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και ψυχολόγος. Το θέμα της ομιλίας του αφορούσε την αναζήτηση και κατανόηση του εαυτού μας. Μία φράση του όμως μας έμεινε ανεξίτηλη: “Μια μικρή καρδιά δεν γεμίζει με τίποτα. Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με λίγα»!

Την Κυριακή λειτουργηθήκαμε στην Ιερά Μονή Αγίων Νεκταρίου και Φανουρίου όπου λειτούργησε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Θεόκτιστος και επίσης είχαμε την ευλογία να προσκυνήσουμε τα λείψανα των Αγίων Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και Του Αγίου Λουκά του ιατρού Επισκόπου Κριμαίας.

Μετά την Θ. Λειτουργία είχαμε την χαρά να πάρουμε πρωινό μαζί με τον Μητροπολίτη μας ο οποίος μας τόνισε ότι η Ιερά Μητρόπολη Φωκίδος κάνει ό,τι μπορεί για τους νέους και μέσω των κατασκηνώσεων, μας ευχαρίστησε για το ότι με την θέλησή μας συμμετέχουμε σε αυτή την περίοδο και έκανε αναφορά στο δέσιμο που νιώθουμε μεταξύ μας χάρη στον Χριστό που είναι ανάμεσά μας εν αντιθέσει με οτιδήποτε άλλον κοσμικό φορέα. Μας τόνισε να είμαστε χαρούμενοι, αισιόδοξοι σε ό,τι κάνουμε και όχι κατσούφηδες. Μας ευχήθηκε καλή διαμονή και κάθε ευλογία από Θεού.

Μετά το πρωινό η Γερόντισσα Μόνικα μας μίλησε για τα προσωπεία που φοράμε στην καθημερινή μας ζωή και την αυτογνωσία που πρέπει να έχουμε βασισμένη στο βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου ¨Το γνώθι σ’ αυτόν¨. Τελικά όσο μεγάλος κι αν είσαι στην ηλικία ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι ξέρεις πολύ καλά τον εαυτό σου. Μόνο ο Χριστός μπορεί να φωτίσει τα σκοτάδια της ψυχής σου.

Κάποιες από τις δραστηριότητες που κάναμε ήταν παιχνίδια στο γήπεδο με το νέο χλοοτάπητα και στην καφετέρια. Το θρυλικό παιχνίδι dodgeball και το paintball ήταν τα αγαπημένα των κατασκηνωτών.

Ιδίως το paintball πήρε τα εύσημα καθώς οι κατασκηνωτές της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας στην κατασκήνωση της Ρίζας Ναυπακτίας μας προκάλεσαν σε αγώνα. Εμείς εννοείται ότι αποδεχτήκαμε. Έτσι ξεκινήσαμε για την κατάληψη της βραχονησίδας των αντιπάλων η οποία ήταν δύσκολη υπόθεση! Στην αρχή τα παιδιά της Γαλιλαίας μετά από μια σκληρή μάχη έχασαν. Θα έλεγε κανείς πως μας έφαγαν λάχανο. Όμως τα παιδιά της Γαλιλαίας δεν το άφησαν να περάσει έτσι! Πήραν το αίμα τους πίσω, όπως είπε η πιστολέρο Ελένη και μετά από έναν θεαματικό αγώνα με σκισμένες φόρμες, βαμμένα και βρεγμένα από την θάλασσα ρούχα και παπούτσια, το σκορ έληξε με ισοπαλία 1-1.

Η επίσκεψή μας στην κατασκήνωση της Ρίζας ήταν φιλική και ευχάριστη καθώς ο Πρωτοπρ. π. Κωνσταντίνος Καντάνης, Υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας μαζί με τους φοιτητές της κατασκήνωσής μας έκαναν να νιώσουμε άνετα σε ένα άγνωστο για εμάς μέρος. Το παιχνίδι, ο χορός, η ζωντανή μουσική και τα πρόσωπα της κατασκήνωσης, μας γέμισαν και επιστρέψαμε στην Γαλιλαία μας γεμάτοι από νέες εμπειρίες.

Μα πάνω απ’ όλα ποιος μπορεί να ξεχάσει τον περίπατο μέχρι τον παγωμένο ποταμό του Μόρνου τον οποίο σκεπάζει το πέτρινο γεφύρι! Το θρυλικό Κεφαλογέφυρο όπου οι προγονοί μας την περίοδο της Τουρκοκρατίας μετά την αιματηρή έξοδο από το Μεσολόγγι πέρασαν από το γεφύρι αυτό για να πάνε στο μοναστήρι της Βαρνακόβας να βρουν καταφύγιο.

Εκεί απολαύσαμε την διαδρομή, τα δέντρα, τα βουνά και κολυμπήσαμε στο ποτάμι. Η φυσική ομορφιά ήταν μαγευτική! Όπως μαγική ήταν και η βραδινή προσευχή που κάναμε στον Σταυρό με θέα την κατασκήνωση, το μοναστήρι, την θάλασσα και το φεγγάρι.

Από την παρέα δεν θα μπορούσε να λείπει ο γέροντας της Ιεράς Μονής Τρικόρφου και Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Φωκίδος αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μουλατσιώτης, ο οποίος μας μίλησε για τις επιλογές της ζωής μας που καλούμαστε εμείς οι νέοι να κάνουμε. Μάλιστα μας τόνισε πως οι επιλογές μας μόνο αν έχουν κριτήριο την αγάπη μας για τον Χριστό θα είναι σωστές.

Το τελευταίο μεσημέρι στην κατασκήνωση μας μίλησε ο πατέρας Δαβίδ Τσέλικας και μας θύμισε τον λόγο για τον οποίο αγαπάμε και πιστεύουμε τον Χριστό. Γιατί δεν πιστεύουμε στον Βούδα; Τι είδους θαύματα έκανε ο Χριστός;

Αυτά, τόσα και άλλα τόσα μάθαμε, ζήσαμε και βιώσαμε στην Γαλιλαία μας. Ποιος μπορεί να τα ξεχάσει άραγε; Κι αν τα ξεχάσει τι θα έχει να θυμάται; Σίγουρα θα θυμάται την αγάπη του Χριστού στα πρόσωπα των ανθρώπων εκεί και κυρίως την έμπρακτη αγάπη του πατρός Αυγουστίνου, υπεύθυνου των νεανικών κατασκηνώσεων, ο οποίος μας χάρισε απλόχερα όλες αυτές τις πνευματικές ευκαιρίες!

Και αν δεν το ζήσεις αγαπητέ αναγνώστη δεν θα το καταλάβεις. Που να σου εξηγώ και τι να καταλάβεις…. Πρέπει να το βιώσεις!

Τέλος και τω Θεώ δόξα!

Τα παιδιά της Γαλιλαίας
Νέοι 18 – 40 ετών