“Forever η αγάπη μου για εσάς και οι ευχές μου…” ήταν η ευχή που έδωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σε όλη την συντροφιά μας μετά την φωτογραφία που βγάλαμε μαζί Του κατόπιν δικής Του πρόσκλησης.

Με την ευχή και τις ευλογίες του Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ.Θεοκτίστου, με την οικονομική στήριξη της Μητροπόλεώς μας, του Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, καθώς και διαφόρων Ιερών Ναών της Δωριδος, όπως και φίλων μας από τον Καναδά  μια παρέα 20 φοιτητών αποφοίτων των κατηχητικών μας ομάδων Ευπαλίου και Ερατεινής, ξεκίνησε το ταξίδι της για την Πόλη των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη. 

Συνοδεία σε αυτό το αξέχαστο ταξίδι ήταν ο υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητας της Ι. Μ. Φωκίδος και κατηχητής της παρέας Ευπαλίου Αρχιμ. Αυγουστίνος Σύρρος και ο Αρχιμ. Νεκτάριος Ι. Μουλατσιώτης, κατηχητής της παρέας της Ερατεινής. 

Με λίγα λόγια το ταξίδι μας στην Κωνσταντινούπολη διέφερε από τα συνηθισμένα. Σαν καθαρόαιμοι τουρίστες, έχοντας συγκεκριμένες μέρες στην διάθεσή μας, ακολουθούμε έναν ξεναγό που έχει βοηθό τον μοναδικό Δημήτρη. Περπατάμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, χρησιμοποιώντας πούλμαν, αεροπλάνο,  κτελ, τραμ, συγκοινωνίες και φυσικά τα πόδια μας αφού φθάσαμε στο σημείο να περπατήσουμε μια μέρα 18 χλμ.. Περπατήσαμε από την Αγία Σοφία στο Μπλε Τζαμί, στο μεγάλο το παζάρι του Καπαλί Τσαρσί, την πλατεία Ταξίμ, την κρουαζιέρα στο Βόσπορο, την επίσκεψή στο Πατριαρχείο μας, στη Μονή Βλαχερνών και στη Μεγάλη Σχολή του Γένους. Έτσι να επιστρέψαμε στην πατρίδα μας έχοντας μια τεράστια συλλογή φωτογραφιών, πλούσιες εμπειρίες, και παρακαταθήκη την ευχή του Πατριάρχη μας: «Έχετε για πάντα την ευχή μου και την αγάπη μου»!

Αναλυτικότερα…, η παρέα μας επέλεξε να νιώσει τον παλμό της Πόλης και να την ζήσει με μια άλλη, διαφορετική οπτική. Αρχικά, ξεκινήσαμε ξημερώματα Σαββάτου το ταξίδι μας από την Φωκίδα με ένα μικρό πούλμαν, έχοντας ως προορισμό το αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος” της Αθήνας. 

Αφού επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, βρεθήκαμε σε μια ώρα σε ένα πελώριο αεροδρόμιο, της Κωνσταντινούπολης, που αποτελεί σταυροδρόμι αεροπλάνων από όλο τον κόσμο. Διασχίζοντας κανείς το αεροδρόμιο, καταλαβαίνει ότι πρέπει να περπατήσει ώρες ατελείωτες για να φτάσει από την μια άκρη στην άλλη! Θέλοντας να μειώσουμε τα έξοδα μας αλλά και να γνωρίσουμε την Πόλη όπως την ζουν καθημερινά εκατομμύρια πολίτες της, αποφασίσαμε να αγοράσουμε επαναφορτιζόμενες κάρτες για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Έτσι, με το πρώτο λεωφορείο της συγκοινωνίας που βρήκαμε, φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας το οποίο βρισκόταν στην περιοχή Ταξίμ. 

Την ΠΡΩΤΗ μέρα μας στην Πόλη, αν και έβρεχε, αποφασίσαμε να την εξερευνήσουμε περπατώντας από την πλατεία Ταξίμ μέχρι το λιμάνι του Βοσπόρου και ξανά πίσω στο ξενοδοχείο. Σε αυτήν τη διαδρομή συναντήσαμε το τεράστιο γήπεδο της τούρκικης ομάδας ποδοσφαίρου Μπεσίκτα, το πανέμορφο παλάτι “Ντολμαμπαχτσέ” και το λιμάνι του Βοσπόρου με την ελπίδα ότι θα καταφέρουμε να πάμε την βραδινή μας κρουαζιέρα. Ατυχήσαμε όμως, καθώς το τελευταίο δρομολόγιο ήταν στις 5 το απόγευμα. Το βράδυ συναντηθήκαμε στο ξενοδοχείο και σκορπιστήκαμε σε διάφορες γειτονιές για να γευτούμε τα τοπικά φαγητά τους. 

Η ΔΕΥΤΕΡΗ μέρα μας στην Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε με τον εκκλησιασμό μας στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο. Με το λεωφορείο της συγκοινωνίας φτάσαμε στην κοσμοπολίτικη και περιοχή του Φαναριού. Αντικρίσαμε το χαρακτηριστικό κόκκινο κτίριο του Πατριαρχείου και μπήκαμε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου όπου είχε αρχίσει ο όρθρος της Κυριακής. 

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, η Α.Θ.Π., ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, βγήκε στον σολέα του ναού και ευχαρίστησε όλους τους προσκυνητές που ήρθαν να τον επισκεφτούν αλλά και την παρέα μας, τονίζοντας ότι οι συμπατριώτες του είναι αυτοί που του δίνουν δύναμη να συνεχίζουν το έργο τους. Στη συνέχεια μοίρασε σε όλους τους προσκυνητές αντίδωρο και ως ευλογία μια εικόνα και έναν σταυρό και ζήτησε στην παρέα μας να σταθεί στο κέντρο του σολέα, μπροστά από την Ωραία Πύλη, για να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία. 

Εκεί προσφέραμε στον Πατριάρχη μας, ένα Forever Rose (Παντοτινό Τριαντάφυλλο) δείχνοντά του κατ´αυτόν τον τρόπο την αγάπη μας για Εκείνον, και εκείνος ανταποδίδοντας στις ευχές και στις ευχαριστίες μας, μας τὄνισε ότι  “Forever έχετε την αγάπη μου και οι ευχές μου”. 

Αφού βγάλαμε φωτογραφίες μαζί του, τον αποχαιρετήσαμε και τρέξαμε να προλάβουμε το τελευταίο δρομολόγιο για την κρουαζιέρα μας στον Βόσπορο. 

Η θέα της Πόλης από την θάλασσα είχε άλλη χάρη. Οι γλάροι συνεχώς μας πλησίαζαν ζητιανεύοντας για λίγη τροφή. Έπειτα συνεχίσαμε την περιήγησή μας στους δρόμους της Πόλης και πιο συγκεκριμένα την περιοχή του Γαλατά. Τα λιθόστρωτα δρομάκια της περιοχής του Γαλατά με τα τουριστικά μαγαζάκια και ο πανύψηλος πύργος με την ατέλιωτη θέα είναι σημαντικοί λόγοι για να τον επισκεφτεί κανείς. 

Απέναντι από τον Πύργο του Γαλατά γευτήκαμε και το διάσημο San Sebastian Cheesecake (Τσιζκέικ με σάλτσα σοκολάτας γάλακτος) και τραβήξαμε άπειρες φωτογραφίες με τον φωταγωγημένο πλέον Πύργο για φόντο.  

Η ΤΡΙΤΗ μας μέρα στην Κωνσταντινούπολη ξημέρωσε με ακόμη πιο δυνατή βροχή αλλά τίποτα δε μας πτόησε και φύγαμε με τη συγκοινωνία για τον ναό της Παναγίας της Βλαχερνών.  Πρόκειται για τον ναό όπου ψάλθηκε για πρώτη φορά ο Ακάθιστος Ύμνος προς την Παναγία μας για να σώσει την πόλη από τους επιδρομείς. Σε αυτόν τον ναό διασώζεται μέχρι και σήμερα το αγίασμα της Παναγίας μας. 

Φύγαμε με την συγκοινωνία πάντα για την Μεγάλη του Γένους σχολή που δυστυχώς για εμάς λειτουργούσε το σχολείο οπότε δεν προλαβαίναμε να περιμένουμε το διάλειμμα και έτσι βγάλαμε φωτογραφίες και αναχωρήσαμε.

Επόμενη στάση ήταν ο ιστορικός ναός της Αγίας Σοφίας. Ένας επιβλητικός, πανέμορφος ναός με μεγαλειώδης τρούλους που σου δημιουργεί την αίσθηση της απεραντοσύνης, μάρμαρα από κάθε γωνιά της τότε αυτοκρατορίας και το χαρακτηριστικό κόκκινο τούβλο της. 

Μπήκαμε στην Αγία Σοφία από τη στοά, όπου ανέβαινε η βασίλισσα με τις ακόλουθές της, καθώς δεν επιτρέπεται πλέον να μπει κανείς από την κεντρική είσοδο αν δεν είναι μουσουλμάνος. Η θέα της Αγίας Σοφίας ακόμη και από τον γυναικωνίτη της εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη και δημιουργεί δέος σε κάθε Έλληνα και χριστιανό που την αντικρύζει. 

Τα χρυσά ψηφιδωτά της που εικονίζουν τον Χριστό, την Παναγία, τους προηγούμενους αυτοκράτορες, που οι δημιουργοί τους έφτιαξαν ψηφίδα-ψηφίδα, καθηλώνουν τον κάθε επισκέπτη. Παρόλο που η Αγία Σοφία μετατράπηκε πριν λίγα χρόνια σε τζαμί, ποτέ δεν θα πάψει να μας θυμίζει ότι εκεί μέσα κάποτε ήταν χριστιανικός ορθόδοξος ναός όπου δοξαζόταν ο Θεός μας. 

Ωστόσο διαμαρτυρόμαστε διότι ενώ πληρώσαμε κανονικά όλοι μας το εισιτήριό μας που ήταν 25€ για τον καθένα μας, αισθανόμαστε ότι μας κοροϊδεύουν οι γείτονες διότι δεν μπήκαμε στον κυρίως ναό, αλλά στον γυναικωνίτη, όπου τα χρόνια του Βυζαντίου πήγαινε η βασίλισσα. Δυστυχώς για να εισπράξουν χρήματα οι γείτονες βάζουν εισιτήριο ότι δήθεν μπαίνεις να δεις μουσείο και ουσιαστικά βλέπεις μέρη του “Μουσείου” και όχι ολόκληρο τον Ναό της Αγίας Σοφίας όπως θα τον έβλεπες από κάτω!!! Ο ναός έχει μέγιστες διαστάσεις 77Χ72 μέτρα και ο εντυπωσιακού τρούλου που κυριαρχεί σε όλη την σύνθεση, έχει διάμετρο 33 μέτρα και ύψος από το δάπεδο 62 μέτρα. Κανένας από τους δύο δημιουργούς της Αγίας Σοφίας δεν ευτύχησε να δει το έργο τελειωμένο, καθώς πέθαναν πριν από την ολοκλήρωσή της.

Αφού βγήκαμε από την Αγία Σοφία, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την υπόγεια δεξαμενή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, μια από τις αρχαιότερες και τις πιο εντυπωσιακές δεξαμενές της αρχαιότητας. Έπειτα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη μεγαλύτερη κλειστή αγορά παγκοσμίως, το παζάρι του Καπαλί Τσαρσί, και περιηγηθήκαμε σε μερικά από τα 4.000-5.000 καταστήματά της για φαγητό, για αγορές αναμνηστικών και δώρων για τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Το πλήθος του κόσμου, οι μυρωδιές των φαγητών, των μπαχαρικών, τα καταστήματα, σε μετέφεραν σε μια άλλη εποχή βγαλμένη από ταινία. 

Δεν μας έφτασαν ούτε οι τρεις ώρες στην αγορά αλλά επιστρέψαμε στην πλατεία Ταξίμ για να κάνουμε την βόλτα και τα ψώνια μας και στην Ιστικλάλ. Πάντως δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν φθηνά τα είδη που πουλούσαν στην αγορά!!! Μάλλον είναι μύθος η φθηνή αγορά! Πιο οικονομικά ήταν στην πλατεία Ταξίμ!

Την ΤΕΤΑΡΤΗ και τελευταία μέρα δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας, ο καιρός όμως ήταν επιτέλους καλύτερος, οπότε επιλέξαμε να επισκεφτούμε ξανά την περιοχή της Αγίας Σοφίας, όπου είδαμε το Μπλε Τζαμί, τον ιππόδρομο και τον πανύψηλο μονόλιθο του αυτοκράτορα Θεοδοσίου. 

Μετά από λίγες ώρες επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο από όπου έπρεπε δυστυχώς να αποχαιρετήσουμε την Κωνσταντινούπολη, την Πόλη που κάποτε ήταν η πρωτεύουσα της μακροβιότερης αυτοκρατορίας. Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και ανεβαίνοντας βλέπαμε σιγά-σιγά να σβήνουν τα φώτα της αγαπημένης μας Πόλης. Όλα όσα βιώσαμε όμως δεν θα σβηστούν ποτέ και θα φωτίζουν πάντοτε τις όμορφες αναμνήσεις που αποκτήσαμε αυτές τις μέρες, συμβιώνοντας σε μια πλέον ξένη χώρα σαν μια οικογένεια! Στην σκέψη μας ήρθε τελευταίος στίχος από το τραγούδι που είναι αφιερωμένο στην Πόλη: «Πάλι, πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικιά μας θα·ναι». Αμήν γένοιτο.

Υγ. 1. Ευχαριστούμε του χορηγούς αυτής της εκδρομής που τους αναφέραμε στο ξεκίνημα του άρθρου, ανώνυμους και επώνυμους!

  1. Ευχαριστούμε τον ακούραστο, γρήγορο, έξυπνο βοηθό του «ξεναγού» μας Δημήτρη Χαϊδόγιαννο, διότι χωρίς αυτόν μάλλον ακόμα στην πλατεία Ταξίμ θα είχαμε μείνει!
  2. Ευχαριστούμε την photo woman & camera woman Ραφαηλία Βέλιου και την βοηθό της Κων/να Δικμπασάνη για την θυσία του χρόνου τους έτσι ώστε να απαθανατίσουν της ωραίες στιγμές που ζήσαμε.
  3. Ευχαριστούμε κ τους αφανείς βοηθούς αυτής της πρωτότυπης εκδρομής!
  4. Συγχαρητήρια στη ομάδα των 20 διότι παρόλο το κρύο που έφαγαν, παρόλη την ασταμάτητη βροχή που υπέστησαν, τα βρεγμένα παντελόνια μέχρι το γόνατο, τα αθλητικά παπούτσια που πέταγαν νερό από μέσα, όταν περπατούσαν, τις συγκοινωνίες που χάναμε, το τραμ που μας έφυγε και τόσα μα τόσα άλλα θεματάκια που είχαμε ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΑΝ καθόλου!!! Παιδιά συγχαρητήρια για την υπομονή σας!!
  5. Ευχαριστούμε την διακόνισσα Χαρίκλεια για το άρθρο που μας έγραψε!! Αύριο θα δημοσιευτεί!!

——————————————————————————————

Για το Γραφείο Νεότητας της Ι. Μ. Φωκίδος

Κείμενο: Χαρίκλεια Κακούρη

Photo & Camera: Ραφαηλία Βέλιου, Κων/να Δικμπασάνη

——————————————————————————————

– Τέλος και τω Θεώ δόξα –