ΓΑΛΙΛΑΙΑ… μία λέξη, χιλιάδες συναισθήματα και αναμνήσεις…

Παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια της φετινής χειμερινής χρονιάς 2020-‘21, καταφέραμε να ανταμώσουμε ξανά στην Γαλιλαία στο Τρίκορφο Φωκίδος. Μια παρέα 25 περίπου ατόμων με διαφορετικές προσωπικότητες και συνήθειες αλλά κοινό στόχο και αγάπη για τον Θεό. Η όρεξη για πνευματική μάθηση και η καλή διάθεση βοήθησαν αρκετά στο να εξελιχθεί όμορφα και ομαλά και αυτή η περίοδος, δοκιμάζοντας και κάνοντας νέα πράγματα. Ένα από αυτά ήταν το ότι πλέον η καφετέρια δεν αποτελούσε χώρο μόνο για καφέ ή συζητήσεις, ταινία και χαλάρωση, αλλά και χώρος απόλαυσης του πρωινού, μεσημεριανού, απογευματινού και βραδινού μας! Πάντα εξωτερικός για να αποφύγουμε τυχόν κρούσματα covid.

Γι΄ αυτό λοιπόν το κλίμα ήταν πολύ ευχάριστο και όλοι νιώθαμε πολύ όμορφα αφού παράλληλα με το φαγητό απολαμβάναμε την καταπράσινη θέα. Αρχικά λοιπόν, βρεθήκαμε όλοι μαζί, ένα ηλιόλουστο δευτεριάτικο πρωινό, στην καφετέριά μας, μετά από έναν ολόκληρο και απαιτητικό χρόνο. Τα γέλια και οι φωνές δεν είχαν σταματημό, η χαρά ήταν απερίγραπτη και ο ενθουσιασμός ήταν ζωγραφισμένος στα πρόσωπα όλων μας!

Μα τι όμορφο συναίσθημα… να έχεις να βρεθείς με κάποιον τόσο καιρό, κι όμως να είναι λες ότι βρισκόσασταν κάθε μέρα… Ο καθένας είχε τόσα πολλά να πει και να εκφράσει ενώ ταυτόχρονα ανυπομονούσε για το τι θα ακολουθήσει. Δεν μας χρειάστηκε και πολύς χρόνος για να προσαρμοστούμε, ενώ το ίδιο απόγευμα ξεχυθήκαμε στο γήπεδο και γεμάτοι όρεξη παίξαμε βόλεϊ ή μπάσκετ, ανάλογα την προτίμηση του καθενός, και ήδη νιώσαμε να ερχόμαστε πιο κοντά. Ακολούθησε το υπέροχο βραδινό μας και προσευχή στο εκκλησάκι του άλσους και η μέρα έκλεισε με την 1η ομιλία του Γέροντος Νεκταρίου πίσω από τον κεντρικό ναό της Μονής ο οποίος μας εξήγησε με τον μοναδικό τρόπο του ότι για τα θέματα που αφορούν την Εκκλησία μας να μην κάνουμε εύκολα κρίσεις και κατακρίσεις την στιγμή που είμαστε σχεδόν ανίδεοι από την Εκκλησιαστική ιστορία. Και τέλος να έχουμε εμπιστοσύνη και υπακοή στην κρίση της Εκκλησίας μας. Διότι ό,τι κι αν γίνει ο Χριστός δεν θα αφήσει την Εκκλησία Του να πλανηθεί.

Ακόμα κι αν συμβεί αυτό, ο Χριστός θα την επαναφέρει στην αλήθεια. Την επόμενη μέρα, καθώς ήταν η γιορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, όποιος μπόρεσε πήγε στην Θεία λειτουργία που τελείτο δίπλα στο Μοναστήρι του Αγ. Αυγουστίνου και Σεραφείμ. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας προβλήθηκε η ταινία «Το δείπνο του βοσκού». Υπέροχη ταινία… Η αθωότητα και η αμετάβλητη πίστη του βοσκού ήταν αρκετά για να τον οδηγήσουν στον Παράδεισο.. Ας του μοιάζαμε και λίγο..! Ύστερα επισκεφθήκαμε το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου και Αγίου Φανουρίου, όπου μας υποδέχθηκαν θερμά οι αδερφές και μας μίλησε η γερόντισσα Μόνικα. Φύγαμε αρκετά προβληματισμένοι και με ένα ερώτημα να μας απασχολεί: “Γιατί όταν αποχαιρετούμε την Γαλιλαία και γυρνάμε στην καθημερινότητά μας δυσκολευόμαστε και δεν μπορούμε να “κρατήσουμε” γερά την πνευματική ζωή τόσο, όσο σε αυτό το μέρος;” Η μέρα ολοκληρώθηκε με παιχνίδι στο γήπεδο και δυνατό survivor, όπου αναμφισβήτητα όλοι νιώσαμε, έστω για λίγο, παιδιά! Αργά το βράδυ γονατίσαμε κάτω από το κιόσκι για να προσευχηθούμε στον Κύριό μας!…

Κλείνοντας αυτά τα λόγια από καρδιάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς που με τον δικό τους τρόπο και το δικό τους λιθαράκι, έδωσαν ζωή για μια ακόμη χρονιά στην κατασκήνωσή μας, έτσι ώστε εμείς να μπορέσουμε να απολαύσουμε όλες αυτές τις μέρες, κάτω από την αγκαλιά του Θεού. Αντίο γλυκιά μας Γαλιλαία! Παραμένεις ο σταθμός και η αρχή στις καρδιές όλων μας! Με το καλό να σε συναντήσουμε και πάλι του χρόνου!

Σε ευχαριστούμε Θεέ μου…

Για την Γαλιλαία Μάιρα, 5/9/᾽21