• Πώς υπάρχει Θεός, ενώ δεν τον βλέπουμε;;;
  • Πώς γνωρίζουμε ότι κάτι ή κάποιος υπάρχει, αν δεν τον βλέπουμε;;
  • Πρέπει να πιστεύουμε απόλυτα αυτό που φαίνεται, ή υπάρχουν και πράγματα που δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε την όρασή μας;

Ένα ερώτημα που απασχόλησε τον άνθρωπο από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα. Η ύπαρξη του Θεού είναι το πιο βασικό θέμα της ζωής μας. Αν υπάρχει Θεός και μεταφυσικός κόσμος, η ζωή μας έχει νόημα και περιεχόμενο. Αν δεν υπάρχει Θεός, η ζωή μας είναι μια πορεία που ξεκινά από το μηδέν και καταλήγει στο μηδέν.

Πώς θα μπορούσε κάποιος να γνωρίσει τον Θεό και να πιστέψει στην ύπαρξη Του; Βεβαίως ο Θεός ως προς την ουσία Του είναι άυλος και αόρατος. Φανερώνεται όμως στον άνθρωπο και κάνει αισθητή την παρουσία Του μέσα από τις ενέργειές Του. Το πρώτο και βασικό μέσο με το οποίο ο Θεός φανερώθηκε στους ανθρώπους είναι ο φυσικός κόσμος. Αυτό το μεγαλειώδες Σύμπαν, το απέραντο ως προς το μέγεθος, το τέλειο ως προς την κατασκευή, το αρμονικό ως προς τη λειτουργία, το υπέροχο ως προς την ομορφιά, μαρτυρεί την ύπαρξη ενός απείρου, πανσόφου και παντοδυνάμου Θεού Δημιουργού.

Και όπως ένας ζωγραφικός πίνακας μας υποχρεώνει να δεχθούμε τον καλλιτέχνη που τον ζωγράφισε, ένα άγαλμα μας παραπέμπει στον γλύπτη που το δημιούργησε έτσι και ο φυσικός κόσμος που βλέπουμε γύρω μας, που είναι απείρως πιο τέλειος και ποικιλόμορφος και πολύπλοκος από κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα, μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι κάποιος τον έπλασε.

Το πρώτο που θαυμάζει κανείς ο αριθμός των αστέρων. Με γυμνό μάτι μπορεί κάποιος να δει περίπου 5.000 αστέρια. Αν όμως στρέψει στον ουρανό ενα ισχυρό τηλεσκόπιο, θα δει πολύ περισσότερα, εκατομμύρια. Σύμφωνα με τις έρευνες τα αστέρια μέσα στο σύμπαν είναι κατανεμημένα σε τεράστιες ομάδες που ονομάζονται γαλαξίες. Ο κάθε γαλαξίας αποτελείται από 100 έως 200 δισ άστρα! Υπολογίζεται ότι μέσα στο σύμπαν υπάρχουν γύρω στο ένα τρισ. τέτοιοι γαλαξίες!

Το δεύτερο που θαυμάζει κανείς είναι οι τεράστιες αποστάσεις που χωρίζουν τα αστέρια μεταξύ τους. Tο φως τρέχει με 300 χιλ. χλμ. το δευτερόλεπτο! Δηλαδή σ’ ένα δευτερόπλεπτο διανύει απόσταση σχεδόν από τη Γη μέχρι τη Σελήνη.

Η απόσταση από τη Γη μέχρι τον Ήλιο είναι 150 εκατομμύρια. χλμ. Ένα αεροπλάνο θα χρειαζόταν 20 χρόνια για να πάει στον Ήλιο. Το φως όμως, με την ιλιγγιώδη ταχύτητά του, κάνει αυτό το ταξίδι μόλις σε 8 λεπτά.

Το πιο κοντινό αστέρι σε μας είναι ο «εγγύτατος του Κενταύρου». Το φως, χρειάζεται 4 ολόκληρα χρόνια να ταξιδεύει, για να φτάσει από τον εγγύτατο μέχρι τη Γη. Υπάρχουν αστέρια που απέχουν 20, 30, 60 έτη φωτός. Η διάμετρος του γαλαξία μας είναι 100.000 έτη φωτός. Δηλαδή, για να πάει το φως από τη μια άκρη του γαλαξία μέχρι την άλλη χρειάζεται να ταξιδεύει 100.000 χρόνια!

Όλα τα ουράνια σώματα κινούνται. Η Σελήνη κινείται γύρω από τη Γη. Ολόκληρο το ηλιακό σύστημα κινείται γύρω από το κέντρο του γαλαξία κ.ο.κ.

Και όχι μόνο το δικό μας σύστημα, αλλά όλα τα άστρα, οι γαλαξίες, τα σμήνη των γαλαξιών, κινούνται με απόλυτη τάξη και αρμονία. Ένας ουράνιος τροχονόμος, ένα αόρατο χέρι κατευθύνει τις τεράστιες ουράνιες σφαίρες, ώστε να ακολουθούν απαρασάλευτα και για αιώνες την πορεία τους μέσα στο αχανές Σύμπαν.

Το πιο καταπληκτικό όμως είναι ότι όλα τα ουράνια σώματα έλκονται μεταξύ τους με μια αόρατη και μυστηριώδη δύναμη, που λέγεται παγκόσμια έλξη, ή βαρύτητα. Αν υποθέσουμε ότι για μια στιγμή σταματούσε να υπάρχει η δύναμη αυτή της βαρύτητας, όλα τα ουράνια σώματα θα ξέφευγαν από τις τροχιές τους και το Σύμπαν θα διαλυόταν.

Ο μέγιστος των φυσικών όλων των αιώνων, που ανακάλυψε και το νόμο της παγκοσμίου έλξεως, ο βαθειά θρησκευόμενος επιστήμων και βαθύς μελετητής της Αγίας Γραφής, ο Ισαάκ Νεύτων, γράφει στο περίφημο έργο του «Principia» «Ο μεγαλοπρεπής δεσμός που συνδέει τα άστρα μεταξύ τους είναι δυνατό να προέρχεται μόνο από τη σοφία και τη βούληση ενός Όντος ισχυρού και λογικού. Και αυτό το ονομάζουμε Κύριο και Θεό Παντοδύναμο».

Ο Αϊνστάιν λέει: «Είναι αδύνατο ο Θεός, όταν δημιουργούσε τον κόσμο, να πετούσε ζάρια…»

Και ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαίας Ελλάδος Αριστοτέλης λέει τα εξής: «Όπως ο ναυτικός που βλέπει να προβάλλει από μακρυά κάποιο καράβι με ολάνοιχτα πανιά, σκέφτεται πως υπάρχει δίχως άλλο κάποιος κυβερνήτης του καραβιού που το κατευθύνει και το προσεγγίζει στο λιμάνι, ΕΤΣΙ και όσοι σήκωσαν για πρώτη φορά τα μάτια τους στον ουρανό και αντίκρυσαν τον ήλιο να διανύει την τροχιά του από την ανατολή μέχρι τη δύση και είδαν τις καλοχαραγμένες γραμμές των άστρων, αναζήτησαν τον Μεγάλο Δημιουργό του υπέροχου αυτού Σύμπαντος, γιατί ήταν αναγκασμένοι λογικά να παραδεχθούν, ότι αυτός ο θαυμάσιος για την αρμονία του κόσμος δεν μπορεί να έγινε στην τύχη, αλλά χρωστά την ύπαρξή του σε κάποιο Ον πανίσχυρο και άπειρο»…

Το θέμα όμως δεν είναι μόνο η δημιουργία αλλά και ο σκοπός που φτιάχτηκαν όλα αυτά… Τίποτα δεν είναι τυχαίο… Όλα υπηρετούν ένα σκοπό… Πώς έτυχαν όλες αυτές οι θαυμαστές συμπτώσεις σ’ ένα και μόνο πλανήτη;

  • Πώς έτυχε η Γη να βρίσκεται στην κατάλληλη θέση μέσα στον γαλαξία; Πώς έτυχε να είναι και πλανήτης σ’ ένα αστέρι σαν τον Ήλιο, που είναι κατάλληλος για να συντηρήσει τη ζωή;
  • Πώς έτυχε να βρίσκεται και στην κατάλληλη απόστασι από τον Ήλιο (ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακρυά) ώστε να έχει την απαιτούμενη θερμοκρασία για να μπορεί να αναπτυχθεί η ζωή;
  • Πώς έτυχε να την περιβάλλουν και δύο μεγάλοι πλανήτες (ο Δίας και ο Κρόνος) που σαν αλεξικέραυνο την προστατεύουν από τους μετεωρίτες και τα άλλα ουράνια αντικείμενα που θα την απειλούσαν;
  • Πώς έτυχε να έχει και ένα δορυφόρο (τη Σελήνη) που να έχει το κατάλληλο μέγεθος ώστε να κρατά σταθερό τον άξονα της για να εναλλάσσονται ομαλά οι τέσσερις εποχές;
  • Πώς έτυχε να έχει και την κατάλληλη μάζα ώστε να συγκρατεί την ατμόσφαιρα;
  • Για όλα ευθύνεται η τύχη;; Το θαύμα της γέννησης του ανθρώπου;
  • Τυχαία δημιουργήθηκαν όλες οι λειτουργίες εκείνες για να έρθει στη ζωή ένας νέος άνθρωπος;
  • Η αυτοπροστασία του ανθρώπινου οργανισμού – αντισώματα και επιμέρους λειτουργίες άμυνας του οργανισμού;

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΥΧΑΙΑ;

Ο φυσικός κόσμος, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, εκτός από κατοικία του ανθρώπου είναι και σχολείο για να γνωρίσει τον Θεό. Και μέσα από αυτά που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε να οδηγείται ο νους μας στη θεωρία των αοράτων.

Είναι ένα βιβλίο του Θεού, ένα άλλο Ευαγγέλιο, γραμμένο σε γλώσσα που όλοι οι άνθρωποι μπορούν να την διαβάσουν, ακόμα και οι αγράμματοι, και μέσα απ’ αυτό να εννοήσουν όχι βέβαια την ουσία Του, αλλά τα ιδιώματά Του.

Η έμφυτη πίστη

1. Γιατί ο άνθρωπος αναρωτιέται το εάν υπάρχει ή όχι Θεός;;; Γιατί τον ταλανίζει αυτό το ερώτημα;

2. Γιατί θέλει να το γνωρίζει;

3. Γιατί δεν έχουν τον ίδιο προβληματισμό τα ζώα;

4. Μήπως διότι η πίστη που είναι έμφυτη στον άνθρωπο, τον πληροφορεί ότι υπάρχει πλάστης και δημιουργός του κόσμου;

5. Και δεν είναι προπαγάνδα! Δεν είναι εφεύρεση του ανθρώπου!

6. Πολύ ωραία τονίζει ο αρχαίος ιστορικός Πλούταρχος ότι: «Πόλεις χωρίς τείχη, χωρίς γυμναστήρια, ή χωρίς σχολεία μπορείς να βρεις, αλλά χωρίς βωμούς και θεούς ποτέ».

7. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος τον Θεό. Όπως ο άνθρωπος έφτιαξε τα γράμματα και όχι τα γράμματα τον άνθρωπο. Υπάρχει πλοίο γιατί υπάρχει θάλασσα. Δεν υπάρχει θάλασσα, επειδή υπάρχει πλοίο.

Καμιά εμπειρία δεν είναι τόσο μεγάλη και τόσο δυνατή, όσο η εμπειρία της πίστης στον Θεό

1. Η πίστη στον Θεό δεν είναι θέμα γραμματολογικής μόρφωσης, αλλά «σωστού λογισμού».

2. Είναι θέμα ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ. Είναι θέμα προσωπικού εσωτερικού βιώματος. Θέμα προσωπικών σχέσεων με την αλήθεια.

3. Ο Θεός βιώνεται. Δεν αποδεικνύεται.

4. Για την ακρίβεια δεν έχει ανάγκη απόδειξης!

5. Αλλιώς θα ήταν κάτι ανθρώπινο. Ο Θεός αποκαλύπτεται και βιώνεται ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, όπως ο πόνος, η χαρά, η ευτυχία, η αγάπη, που ο καθένας ζει μέσα του.

6. Όποιος ακούει την ανάσα της φύσης, τον φλοίσβο της θάλασσας, το κελάηδημα του αηδονιού, το πέταγμα της μέλισσας από άνθος σε άνθος, και βλέπει το μέσα του και το επάνω του σύμπαν και όποιος ποθεί και ζει αληθινά, ως αληθινός άνθρωπος, αυτός ακούει και βλέπει τον Θεό.

Όλα αυτά και άλλα πολλά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας πάνσοφος και παντοδύναμος δημιουργός που τα σχεδίασε και τα έπλασε.

Το αχανές Σύμπαν με τα τρισεκατομμύρια άστρα, οι αρμονικές κινήσεις τους, η μυστηριώδης έλξη που τα συγκρατεί, ο θαυμαστός μηχανισμός με τον οποίο φωτοβολούν, η γενικότερη τάξη που επικρατεί στο Σύμπαν, οι τέλειοι νόμοι που το κυβερνούν, καθώς και ένας βαθύτερος σκοπός που κρύβεται σ’ αυτό, μας προκαλούν τον θαυμασμό και την έκπληξη. Δεν μπορεί όλα αυτά να έγιναν τυχαία.

Όλα μαρτυρούν και φωνάζουν με μια σιωπηλή κραυγή, ότι υπάρχει Θεός, και όλα ψάλλουν και υμνούν με μια μυστική μελωδία τα μεγαλεία του Πλάστη.