Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες 205.000.000 εγκυμοσύνες προκύπτουν κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο εκ των οποίων το 1/5 οδηγείται σε έκτρωση ή αλλιώς άμβλωση. Η άμβλωση πρόκειται για μια ανθρώπινη χειρουργική παρέμβαση που πραγματοποιείται με σκοπό να διακόψει την κύηση της γυναίκας και ως απόρροια να προκαλέσει τον θάνατο του εμβρύου. Η έκτρωση είναι μια τελείως διαφορετική έννοια από την αποβολή αφού στην δεύτερη περίπτωση η εγκυμοσύνη είναι επιθυμητή και παύει να υφίσταται εξαιτίας φυσικών αιτιών.

Σε ορισμένες χώρες του κόσμου η έκτρωση απαγορεύεται από τον νόμο (Φιλιππίνες, Αίγυπτος, Ελ Σαλβαδόρ, Ιράκ κ.α) όμως για τις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου όπως η Ελλάδα αυτό δεν ισχύει. Στη χώρα μας οι αμβλώσεις έγιναν νόμιμες το 1986 και δυστυχώς πλέον δεν είναι μικρός ο αριθμός νέων γυναικών ηλικίας 15 ετών και άνω που καταφεύγουν στην διακοπή της εγκυμοσύνης τους.

Ποιες είναι οι συχνότερες αιτίες της άμβλωσης;

Οι λόγοι που οδηγούν μια γυναίκα να καταφύγει στην άμβλωση ποικίλουν. Μερικοί από αυτούς είναι η ανωριμότητα της εγκυμονούσας ιδιαίτερα αν είναι σε πολύ νεαρή ηλικία που δεν δύναται να διαχειριστεί τη κατάσταση και βλέπει την έκτρωση ως τη μόνη λύση είτε επειδή φοβάται την αντίδραση των γονιών της είτε επειδή έχει ακόμα επαγγελματικές υποχρεώσεις όπως το σχολείο και μια εγκυμοσύνη θα τη κρατήσει πίσω από το μέλλον της.

Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι γυναίκες μένουν έγκυες έπειτα από τη σύναψη μιας περιστασιακής σχέσης οπότε γνωρίζοντας ότι αν κρατήσουν το παιδί θα μείνει χωρίς πατέρα καταφεύγουν στην άμβλωση.

Στη συνέχεια μια γυναίκα καταφεύγει στην έκτρωση εξαναγκαζόμενη από τα πρότυπα της κοινωνίας αναλογιζόμενη δηλαδή τι θα πει ο κόσμος και η γειτονιά για αυτήν, από την οικογένεια της και από τον σύντροφο της και πατέρα του παιδιού της ο οποίος μπορεί να μην επιδιώκει να δεσμευτεί ούτε προχωρώντας σε γάμο με τη μητέρα ούτε αναγνωρίζοντας το παιδί του.

Επιπλέον, δεν είναι λίγα τα περιστατικά εκτρώσεων σε έμβρυα τα οποία ιατρικά είναι αποδεδειγμένο πως θα γεννηθούν με κάποια σωματική αναπηρία ή ανωμαλία. Για μια μητέρα που δεν θέλει το παιδί της να ταλαιπωρηθεί ή νιώθει ανίκανη η ίδια να προσφέρει όσα χρειάζεται αυτό το παιδί η άμβλωση είναι μονόδρομος.

Άλλοτε, μια γυναίκα τερματίζει την κύηση που προκλήθηκε από έναν βιασμό προκειμένου να απαλλαγεί από την ανάμνηση του τραυματικού γεγονότος. Αναμφισβήτητα, η περίπτωση αυτή είναι από τις πιο δύσκολες για τη γυναίκα η οποία από την μια παλεύει με αισθήματα ενοχής και θλίψης που της προκάλεσε ο βιασμός της και από την άλλη γίνεται μητέρα χωρίς να το επιθυμεί και χωρίς να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για αυτό το υπό διαφορετικές συνθήκες χαρμόσυνο γεγονός.

Ακόμη, είναι πολύ πιθανόν να συντρέχουν οικονομικοί λόγοι που κάνουν ένα ζευγάρι να πάρει την απόφαση να λήξει την εγκυμοσύνη επειδή στερούνται τα απαραίτητα μέσα για να επιβιώσουν.

Τέλος, η άγνοια είναι η κύρια αιτία άμβλωσης. Όταν μια γυναίκα συνάπτει προγαμιαίες σχέσεις και χωρίς προστασία, η εγκυμοσύνη είναι αναμενόμενο πως αργά ή γρήγορα θα προκύψει. Όμως η αλήθεια είναι πως τα παιδιά στην Ελλάδα δεν λαμβάνουν από νωρίς καμία ενημέρωση για τις ερωτικές συνευρέσεις (την μοναδικότητα να μοιράζεσαι με έναν μόνο άνδρα ή γυναίκα το σώμα σου, τι πρέπει να προσέχουν κ.τ.λ.) ούτε από το σχολείο ούτε από την οικογένεια τους και έτσι καταλήγουν σε απερίσκεπτες πράξεις που έχουν ανεπιθύμητες συνέπειες.

Ποιες είναι οι συνέπειες των εκτρώσεων;

Πρώτη συνέπεια μιας έκτρωσης είναι ο θάνατος ενός αθώου ανθρώπου ο οποίος δεν πρόλαβε να έρθει στη ζωή και να εκπληρώσει τον σκοπό της ύπαρξης του.

Η απόφαση της γυναίκας να τερματίσει την εγκυμοσύνη της όποιος λόγος και αν υπάρχει είναι αμαρτία σύμφωνα με την Αγία Γραφή διότι παρεμβαίνουμε στα σχέδια του Θεού και διαπράττεται κατά κάποιον φόνος και μάλιστα εναντίον ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να προσταττευθεί.

Είναι αναγκαίο λοιπόν να υπάρχει η απαραίτητη πρόληψη σε περίπτωση που ένα ζευγάρι δεν θέλει ακόμα παιδιά αλλά ακόμα και όταν έρθει ένα παιδί στη ζωή τους να το αγαπούν και να το αποδέχονται σαν δώρο του Θεού. Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να στερεί τη ζωή σε ένα αθώο πλάσμα που στη τελική δημιουργήθηκε από τις δικές μας ενέργειες και δεν φταίει σε τίποτα για την απερισκεψία μας και την δική μας ανευθυνότητα.

Ακόμη και όταν ένα μωρό προκύψει από μια πράξη βιασμού είναι προτιμότερο η γυναίκα να το γεννήσει και να το μεγαλώσει με στοργή και αγάπη καθώς ένα κομμάτι του εαυτού της έχει «περάσει» στο παιδί της. Αλλά και να μην θέλει να το μεγαλώσει η ίδια μπορεί να το δώσει για υιοθεσία σε μια ανάδοχη οικογένεια η οποία λαχταρά να αποκτήσει παιδιά και δεν μπορεί.

Δεύτερον, ενδέχεται μια γυναίκα κάνοντας έκτρωση να τραυματιστεί εσωτερικά στη περιοχή της μήτρας και να στερηθεί μια για πάντα την τεκνοποίηση όταν νιώσει έτοιμη να αποκτήσει παιδί με τον άνδρα της στο μέλλον.

Τρίτον, από τη διαδικασία της έκτρωσης κινδυνεύει όχι μόνο η υγεία της αλλά και η ψυχολογία της γυναίκας. Ενδέχεται όσο σίγουρη και να νιώθει μια γυναίκα για την διακοπή της κύησης της μακροπρόθεσμα να μετανιώσει και να έχει ενοχές για την πράξη της όμως δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα για να φέρει πίσω το μωρό της. Εκτός των άλλων η εμπειρία της έκτρωσης είναι ψυχοφθόρα ενώ προκαλούνται άγχος και ανησυχία στην γυναίκα.

Ας διατηρήσουμε τις ελπίδες μας ότι η ανθρωπότητα θα ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο για την αξία της ανθρώπινης ζωής και η μάστιγα των εκτρώσεων θα κάμψει. Καταλήγοντας, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι σημαντικό να ενεργοποιηθεί εισάγοντας μαθήματα σεξουαλικής αγωγής από τη προσχολική ακόμη ηλικία ώστε να μάθουν έγκαιρα οι μαθητές και οι μαθήτριες πόσο ιερή είναι η μητρότητα και να μην αναγκάζονται να σκοτώνουν άδικα ανυπεράσπιστες ψυχές!!

Τέλος η Ιερά Σύνοδος (3 και 4 Φεβρουαρίου 2020) βασιζόμενη στη Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού εκφράζοντας την θεολογική της θέση για το έμβρυο, αποδέχεται ότι είναι πλήρης και ακέραιος άνθρωπος από την στιγμή της συλλήψεώς του γι’ αυτό και θεωρεί την εκουσία (με την θέληση της μητέρας) έκτρωση ως φόνο και δεν την αποδέχεται.