Και όμως ήταν μια μέρα διαφορετική, ξεχωριστή. Δεν ήταν ένας απλός ποδοσφαιρικός αγώνας! Ήταν ένα παιχνίδι μεταξύ παιδιών… και φυλακισμένων, που για αυτή την λίγη ώρα, ξέχασαν ότι ήταν φυλακή… και έγιναν πάλι παιδιά! Και φυσικά όλα αυτά έγιναν με τις ευχές του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Θεοκτίστου ο οποίος λίγα λεπτά πριν έναρξη του αγώνα επικοινώνησε μαζί μας και απέστειλε τις ευχές του σε παιδιά και κρατουμένους για την καλή έκβαση του αγώνα!

Δεκαεννέα Μαΐου και ώρα 12:00 το μεσημέρι, κάτω από τον ιδιαίτερα καυτό ήλιο, το παιχνίδι ξεκίνησε!.. Από την μια μεριά 11 έφηβοι μαζί με του συνοδούς ιερείς από τις κατηχητικές συνάξεις της Ερατεινής και της Περιφέρειας Ευπαλίου και μερικών παιδιών-οπαδών με επί κεφαλής τον πατέρα Αυγουστίνο Σύρρο, και από την άλλη 11 κρατούμενοι από το κατάστημα κράτησης του Μαλανδρίνου με επικεφαλής τον Αρχιφύλακα κ. Γεώργιο Ταράτσα, παρουσία αρκετών αστυνομικών και μερικών κρατουμένων στον ρόλο των οπαδών ξεκίνησαν έναν ιδιαίτερο ποδοσφαιρικό αγώνα.

Διαιτητής ανέλαβε ο κ. Θεοφάνης Αγγέλου πρόεδρος της ΕΠΣ (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Φωκίδος).

Με την άδεια του διευθυντή φυλακών Μαλανδρίνου κ. Ευθυμίου Παπαδήμα και την σύμφωνη γνώμη του αρχιφύλακα κ. Γεωργίου Ταράτσα, πραγματοποιήθηκε ο εν λόγω αγώνας όπως είχε προγραμματιστεί.

Το παιχνίδι δύσκολο με την ομάδα του Μαλανδρίνου κυριολεκτικά να έχει πάρει το παιχνίδι πάνω της και να παίζει αρχικά μονότερμα, να πολιορκεί το γήπεδο, αλλά δεν πειράζει… γιατί είναι τέτοιο το χαμόγελο στο πρόσωπό τους που δεν αφήνει περιθώρια στα παιδιά να λυπηθούν επειδή χάνουν ήδη 2-0. Χαχαχαχχαχα….. και όμως… σε αυτόν τον αγώνα, κανείς δεν παίζει για να νικήσει, παίζει για να χαρεί!!! Και αυτό ακριβώς έγινε!!!

Τι και αν η ζέστη ήταν αφόρητη, τι κι αν ο ιδρώτας πότιζε το χορτάρι το γέλιο ξεχείλιζε, και αυτό ήταν αρκετό…! Άλλωστε γι´αυτό πήγαμε: Να χαρούμε με την χαρά του αδελφού μας. Ο αρχιφύλακας και οι υπόλοιποι σοφρωνιστικοί υπάλληλοι κοιτούσαν ενθουσιασμένοι. Τα υπόλοιπα παιδιά περίμεναν στον πάγκο με υπομονή να έρθει η σειρά τους για να παίξουν έστω και λίγα λεπτά. Οι κρατούμενοι οπαδοί έλεγαν στους συγκρατούμενους: “Αφήστε τα παιδιά να βάλουν κάνα γκολ!”: Από την άλλη μεριά οι οπαδοί των παιδιών που δεν έπαιζαν, προέτρεπαν. τους φίλους τους να παίξουν καλύτερα στον αγώνα!!!

Ο χρόνος περνούσε και ξαφνικά το σκορ είναι στα 5-1 υπέρ των κρατουμένων!!... ώσπου τελικά με το πρόοδο του αγώνα ήρθε ισοπαλία και πήγε στα 5-5, με μοναδική πλέον λύση τα πέναλτι!!! Και το αποτέλεσμα έγειρε υπέρ των παιδιών, τα οποία και νίκησαν! Όλοι καταϊδρωμένοι και κόκκινοι στο πρόσωπο από τον καυτό ήλιο πήγαν στο τραπεζάκι που είχε νερό, αναψυκτικό και γλυκό για να δροσίσει και ευχαριστήσει τους παίχτες!

Το Γραφείο Νεότητας της Μητροπόλεως Φωκίδος χάρησε στους κρατούμενους μια ποδοσφαιρική μπλούζα ως αναμνηστική και μοίρασε σε όλους τους παρισταμένους ένα λευκό κορδόνι λαιμού που έγραφε:  “freedom lies in Heave, η ελευθερία βρίσκεται στον Παράδεισο” μαζί με μια κάρτα που θύμιζε τον παρόντα αγώνα.

Πραγματικά αξέχαστο αυτό το παιχνίδι στο οποίο είτε χάσεις είτε κερδίσεις είσαι κερδισμένος ψυχικά και είσαι πτώμα σωματικά! Ένα παιχνίδι που όταν χάσεις σίγουρα είσαι ο νικητής!!!!

Μπράβο σας παιδιά!!! Μπράβο σας ενήλικες!!!

Το παιχνίδι έληξε και όλοι μαζί αφού χαιρετήθηκαν, συζητούσαν για το επόμενο ραντεβού! Τι άραγε θα είναι;;

Ευχαριστούμε θερμά το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη που έδωσε την άδεια για αυτόν τον ιδιόμορφο ποδοσφαιρικό αγώνα αλλά επίσης, ευχαριστούμε για την άριστη συνεργασία και τον δ/ντή των φυλακών κ. Ευθύμιο Παπαδήμας, τον Αρχιφύλακα κ. Γεώργιο Ταράτσα και τον βοηθό του κ. Δημήτριο Διαμάντη, καθώς και την κοινωνική λειτουργό κα Ιωἀννα Ασημακοπούλου, καθώς και όλους τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Ξεχωριστά ευχαριστούμε θερμά τους επώνυμους-ανώνυμους κρατούμενους που δέχθηκαν να παίξουν μαζί μας!